دانلود مقاله در مورد کم رويي در فایل ورد (word)

توضیحات پروژه

  مقاله در مورد کم رويي در فایل ورد (word) دارای 34 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله در مورد کم رويي در فایل ورد (word)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه و مقالات آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي مقاله در مورد کم رويي در فایل ورد (word)،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد

بخشی از متن مقاله در مورد کم رويي در فایل ورد (word) :

بسم الله الرحمن الرحیم
«كمرویی»
مقدمه: یكی از مشكلاتی كه تعداد زیادی از نوجوانان و جوانان با آن روبرو هستند كمرویی است كه اگر این مشكل برطرف نگردد می تواند كاركرد فرد را تثریباص در تمام جنبه هیا زندگی مختل كند لذا شناخت و راههای درمان این مشكل برای كسانی كه با نوجوانان و جوانان كار می كنند بسیار مفید و ضروری است.

تعریف
كمرویی یعنی دستپاچه شدن در مقابل افراد و احساس ناراحتی كردن در حضور دیگران (كریس.ال.كلینكه) زیمباردو (1996) بیان می كند كه «كمرویی یك نوع توجه افراطی به خود، اشتغال ذهنی افكار، احساسات و واكنشهای فیزیكی خود است كه می تواند حداقل شامل یك ناراحتی اجتماعی ضعیف تا یك ترس اجتماعی بازدارنده و شدید باشد» وباس (1980) بیان می دارد كه كمرویی، شكلی از اضطراب اجتماعی است كه همراه خجالت و پریشانی در مقابل جمع ظاهر می شود.

اثرات كمرویی
افراد كمرو علایم زیر را تجربه می كنند؛
1- در سطح فیزیولوژیك؛ به صورت تپش قلب، خشكی دهان، لرزیدن، عرق كردن، احساس ضعف، سرگیجه و دل پیچه
2- در سطح عاطفی؛ دست پاچگی و خودآگاهی رنج آور، خجالت. عزت نفس پائین، نگرانی. افسردگی، اضطراب، تنهایی
3- در سطح رفتاری؛ بازداری و

رخوت،‌ نگاه خیره، بازداری از موقعیتهای ترس آور، صحبت با صدای آهسته
4- در سطح شناختی؛ افكار منفی در مورد خود و دیگران، ترس از ارزیابی منفی، ترس از دست دادن كنترل موقعیتهایی كه ایجاد كمرویی می كنند؛
1- مورد توجه جمع زیادی قرار گرفتن، مانند هنگامی كه به سخنرانی می‌پردازید 2- عضو گروه بزرگ بودن 3- نسبت به افراد حاضر، جایگاه پائین تری داشتن 4- واقع شدن در موقعیتهای اجتماعی به طور كلی 5- قرارگرفتن در موقعیتهای جدید به طور كلی 6- موقعیتهایی كه مستلزم ابراز وجود باشد 7- موقعیتهایی كه فرد مورد ارزیابی قرار گیرد 8- مورد توجه گروه كوچكی بودن 9- در گروههای اجتماعی كوچك بودن 10- در تعاملات رودررو با جنس مخالف 11- ضعیف بودن و نیاز به كمك داشتن 12- در رابطه رودررو با همچنس (ابراهیمی قوام 73 به نقل از اكبری 81)

علل كمرویی
1- علل زیستی كمرویی: نیمرخ اولیه ترس و كمرویی به تحریك پذیری بادامه مغز مربوط می باشد همچنین در بازداری فعالیت خودبه خودی ماهیچه ها. قلب، سرخرگ و ; از بدن به بصل النخاع منتقل می شود كه از بادامه مغز برای فرونتال جلوگیری كرتكس منتقل شده اند. این اطلاعات حسی در هوشیاری نفوذ می كند و افراد را برای تفسیر و تعبیر در حالت عمومی بدن برمی انگیزد مارشال، استونسون، هیند
(1998 به نقل از كروزیر 2000) ارتباط بین ارزیابی مشاهدات، بازداری، ضربان قلب، تپش قلب و سطح كرتیزول را دریافتند آنها پریشانی و گیج شدن را مربوط به بی ثباتی بخش قدامی مغز و احساسات منفی را مربوط به كمرویی می دانستند.

2- علل اجتماعی: گكرویی یك واكنش ناشی از ترس نسبت به وقایع اجتماعی است كه محصول یكی از موارد زیر می باشد، دارا بودن تجربه ای منفی در گذشته از برخورد با مردم در موقعیتهای مشخص خواه از طریق تماس مستقیم یا مشاهده بلایی كه بر سر دیگران آمده است. عدم فراگیری مهارتهای اجتماعی. انتظار عملكرد ناشایست داشتن، از این رو مداوماً نگران عملكرد خود بودن به جهت ارزیابی منفی از طرف دیگران. همچنین مهاجرتها و عوامل نژادی و فرهنگی . از دست دادن هویت (زیمباردو 97)

نظریات مربوط به كمرویی
1- نظریه روان تحلیل گری فروید؛ فروید در نظریه خود كمرویی را مرتبط با بازداری می داند و بازداری را مبین «محدودشدگی كنش در من» دانسته است. این بدان معناست كه «من» در سطح ساختاری دچار مشكل نیست بلكه فقط كنش وری لان دچار اختلالی است. زمانی كه فرد یك موقعیت جدید قرار می گیرد بازداری بیشتری دارد و در مراحل مختلف زندگی و در سنین مختلف به اشكال متفاوت ظهور می كند.

و همچنین مطابق با نظریات روان تحلیلگری فروید معتقد است كه گاهی رخدادها واقعاً تهدید كننده نیستند بلكه سمبول و نمادهایی از تعارضهای حل نشده آنی كه سركوب شده اند، هستند به طور مثال چون در سنین 4 یا 5 سالگی با مرحله ادیپ كودك امنیت خود را در وجود مادر می بیند، جدایی ناگهانی و سریع كودك از مادر و عدم امنیت به اعتماد به نفس او لطمه زده و در نهایت كمرویی را در او ایجاد می نماید.

2- نظریه اریكسون: بر اساس نظریه اریكسون مشكل كمرویی فرد ممكن است ناشی از ناتوانی مشخصی در حل بحران مراحل رشد باشد در مرحله دوم كه در حدود سنین 1 تا 3 سالگی است و مرحله «خودمختاری در برابر تردید و شرم» نامیده می شود برای اولین بار كودكان می توانند از

مقداری حق انتخاب بهره مند شوند تا نیروی اراده برانگیخته شان را تجربه كنند هنگامی كه والدین مانع از تلاش كودك برای بهره مد شدن از اراده خودانگیخته می شوند كودك احساس تردید نسبت به خود و احساس شرم در برخورد با دیگران را پرورش می دهد بنابراین تردید در باره صلاحیت و عدم كفایت ممكن است منجر به كمرویی گردد و اگر فرد كمرو گردد در دوران نوجوانی كه دوران كسب هویت است كمرویی می تواند بر عزت نفس نوجوانان تأثیر گذار باشد.

3- نظریه بالینی: او معتقد است كه رفتار دارای دو واكنش است. كنش حمایتی و رفتاری كه به كودك فرصت می دهد تا از مادرش فعالیت لازم برای ادامه حیات بیاموزد و كنش اجتماعی شدن كه در چرخه زندگی از مادر به نزدیكان و سپس به گروههای وسیعتری تعمیم می‌یابد. و كسانی كه بطور دلهره آمیزی دلبسته شده اند، شباهت زیادی به قالبهای توصیف شده از افراد كمرو دارند، و كمرویی پیامد و جلوه ای افراط آمیز از دلبستگی را به همراه دارد كه فقدان تعامل

اجتماعی بر آن دامن می زند.
4- نظریه آدلر: با توجه به نظریه آدلر، فرد كمرو فردی است كه تصور ادراك ناقصی از خود دارد و مبنای آن احساس حقارت حل نشده‌ای است كه فرد نسبت به خویشتن دارد بنابراین فرد شیوه زندگی معیوبی را برای خود انتخاب می كند و با انتخاب این سبك زندگی، موجب ایجاد ترس از برقراری ارتباط عاطفی و اجتماعی با دیگران و خودكم بینی و عدم كفایت در او می گردد.
5- نظریه هورنای؛ با انسان به وسیله نیاز به ایمنی و محبت برانگیخته می‌شود، در وجود

هر انسانی نیروهای بالقوه و و استعدادهای خاصی نهفته است كه اگر شرایط و فرصا مناسب برایش براهم شود، این نیروها تحت تأثیر محبت، گرمی و حمایت آزادی نسبی و كمك رشد می یابد و شرایط ناهنجاری از قبیل تحقیر، اجحاف ایراد و انتقاد و بهانه جویی های بی مورد و شرایط ناامن اضطراب و كمرویی را رشد می‌دهد چنانكه بچه های كمرو به دلیل ترس از تعامل، از ارتباط با دیگران پرهیز می كنند و تنها بودن را ترجیح می دهند.

6- تظریه آیزنگ؛ آیزنگ كمرویی را به دو دسته تقسیم می كند كمرویی درونی شده و كمرویی عصبی او در مبحث كمرویی درونی شده به افرادی اشاره می نماید كه از لحاظ اجتماعی در حد پائینی خستند و تنهایی را ترجیح می دهند ولی در كمرویی عصبی، بحث از كسانی است كه در تعامل با دیگران دچار اضطراب می شوند و افرادی هستند كه اگر هم تمایل و نیاز به اجتماعی شدن داشته باشند در انجام آن بی‌كفایت هستند.

7- نظریه اسنادی زیمباردو: او معتقد است كه افراد مبتلا به كمرویی از موقعیتهای اجتماعی بهره نمی برند و از نظر كلامی و غیركلامی كمتر ابراز وجود می كنند. كمرویی این افراد خودآگاه است و همین امر برایشان رنج آور است و در واكنشهای متقابل اجتماعی افكار منفی را در مورد خود و

دیگران ابراز می دارند خود را به صورت فردی بازداشته، نامناسب و نالایق می پندارند. توانایی خود را در برخورد با موقعیتهای اجتماعی ناچیز می شمارند. حتی زمانی كه می دانند توانایی آن را دارند كه به گونه ای مثمرثمر باشند، از انجام آن سر باز می زنند و از سوی دیگر موقعیتهای اجتماعی با تنبیه خود به خاطر شكستشان به طور معكوس نشان می دهند، یعنی شكست را به كارهای غیرقابل كنترل نسبت می دهند این شیوه انتساب باعث می شود كه در برخی شرایط دچار

خجالت گردند.
8- نظریه شناختی آرنولد باس: به نظر باس كمرویی از لحاظ كیفی دو نوع متفاوت است؛ كمرویی ترسناك و كمرویی خودآگاهی؛ كمرویی ترسناك در طول اولین سال زندگی شروع می شود كه گاهی اضطراب از بیگانه است كه مخصوص كودكان است و با بزرگ شدن از بین می رود و فقط تا سن 3 و 4 سالگی ادامه می یابد. كمرویی خودآگاهی؛ یك واكنش شناختی است كه از خودآگاهی كه حاصل توجه بیش از حد به خود است نارضایتی از برقراری ارتباط با دیگران، با جنبه هایی از زندگی بین افراد كمرو گره خورده است كه باعث عزت نفس پائین و نگرش ضعیف می گردد.
مهارتهای مقابله با كمرویی
1- تفسیر كمرویی به عنوان مشكلی تغییرپذیر، با استفاده از اسنادها و تغییر آن
2- پاك كردن افكار غیرمنطقی از ذهن، باورهای غلط خودمان پی ببریم و خطاهای شناختی خود را كه باعث احساس منفی، مربوط به كمرویی، می شود را بشناسیم و تغییر دهیم.
3- شناسایی معایب و محاسن خویش. برای رفع و اصلاح رفتارهای نامطلوب

4- سعی در ترك رفتارهای نامطلوب (ترس، ناراحتی از حضور در جمع، بیگانه دانستن اهضا، بی تفاوتی و بی اعتنایی نسبت به رویدادهای گروه) و تقویت رفتارهای مطلوب (شركت در بحثهای گروهی، مطرح ساختن نظرات و دیدگاههای خود، افزایش معلومات و انتقال آن به دیگران)
5- آغازگر بودن
6- تكمیل مهارتهای اجتماعی (توجه كردن به گفته های فرد مقابل – ترغیب و تشویق فرد به ابراز عقاید خود – تماس چشمی برقرار كردن – استفاده از زبان كلامی و غیركلامی)
7- كنترل سبك تفكر خود،

8- بهبود مهارتهای مكالمه ای خود (سلام گفتن – استفاده از تلفن – سئوال كردن – در میان گذاشتن نجارب مشترك – خواندن، پرسیدن و گفتن)
9- پذیرفتن انتقادان دیگران
10- شركت در فعالیتهایی از قبیل ورزش. كار گروهی، معاشرت با دوستان و اقوام و بستگان
11- جرأت آموزی
اضطراب اجتماعی از مطالعات آزمایشگاهی تا كاربردهای بالینی
همیشه سوالات مهمی در مورد اضطراب اجتماعی مطرح است، چگونه مغز محركهای نوع ویژه ای را به عنوان رفایند اجتماعی تشخیص می دهد؟ آیا اضطراب اجتماعی یك اختلال پزشكی است و نیاز به درمان دارویی دارد؟ آیا پیش زمینه های خانوادكی و رشدی ارتباطی با اضطراب اجتماعی دارند؟ تابته این سئوال قدیمی كه چه عمالی باعث می شود كه این نوع از اضطراب اجتماعی متفاوت از دیگر انواع اضطراب باشد؟ در اینجا ما فقط به چند مورد اشاره می‌كنیم.

یافته های مربوط به علم عصب شناسی این موضوع را كه اطلاعات اجتماعی به طریق منحصر به فردی در ذهن پردازش می شوند مورد تأكید قرار داده اند. در حقیقت قبلاً به نظر می رسید كه ژنها و مغز برای رفتار اجتماعی مؤثرند. در نماتودها (كرمها) بدون مغز گیرنده نروپپتاید وجود دارد كه تعیین می كند كه كرمها در محیط اجتماعی یا تنها باشد (دبرنوو بارگمن 1998) در این مبحث یانگ (2002) در مورد پشتانداران شرح می دهد كه جوندگان موجوداتی بسیار اجتماعی هستند آنها را با گونه های غیر اجتماعی مقایسه كردند كه این دو الگوهای كاملاً متفاوتی از نحوه ژنها و گیرنده های نروپپتاید خبر می دادند در گونه های كه در آن تعامل اجتماعی به نظر می رسد بسیار

سودبخش باشد گیرنده اكسی توسین و وسپرسین (adh) نزدیك مسیرهای دوپالمین دستگاه كناری قرار گرفته است درحالی كه نمونه هایی كه كاملاً با هم در ارتباط هستند و در آنها تماسهای اجتماعی مورد اجتناب قرار گرفته است نوعی الگوی متفاوت از چگونگی پراكندگی گیرنده ها را نشان می دهد. یانگ مناطق پلی مورفیك (چند ریختی) بسیاری را در منطقه پرومتور

پیشبرنده ژنها هم برای اكسی توسین و هم برای گیرنده های وسپرسین (adh) یافته است كه ممكن است دلیلی بر تفاوتهای گونه ها در چگونگی پراكندگی گیرنده های عصبی باشد این جنبه ها نشان دهنده تفاوت گونه در چگونگی پراكندگی در گیرندههاست برداشت این است كه تغییر توالی در نتایج پرومتور در یك تغییر خودكار موجود در گیرنده ها منتهی به تفاوت در تأثیرات رفتاری نروپپتاید می شود. بنابراین با توجه به تغییرات درون گونه ای در همان مناطق است كه دلالت بر

تفاوت در رفتارهای اجتماعی انسانها می كند. علاوه بر فراهم كردن یك مكانیسم مولكولی هم برای افراد و گونه های متفاوت در زمینه تأثیر نروپپتایدها بر رفتار اجتماعی، یانگ مجموعه ای از آزمایشها را كه عمیقاً از اهمیت نروپپتایدهای خاص برای اطلاعات اجتماعی اهمیت داشت انجام داد. یك موش ترانس ژنیك كه ژن اكسی توسین آن از كار افتاده است نوعی آمنزیا (یادزدورگی) اجتماعی را نشان می دهد اما بدون هیچگونه نقصی در حافظه فضایی، بویایی و دیگر اشكال

حافظه. این نقص اكسی توسین در موش هراس اجتماعی را نشان نمی دهد در حقیقت موشها تعامل اجتماعی گسترده ای را نشان می دهند و به دنبال موشی آشنا می گردند اما این قضیه منطقی به نظر می رسد زیرا بر این نكته تأكید می ورزد كه یك نروپپتاید به تنهایی برای فرایندهای اجتماعی از اهمیت خاصی برخوردار است در حقیقت اگر اكسی توسین مستقیماً وارد مغز شود می تواند بازشناسی اجتماعی را تقویت كند بنابراین به نظر می رسد این عملكرد نروپپتاید خاصی برای ایجاد روابط اجتماعی و نه دیگر اشكال حافظه كافی است و در نجموع نشان می دهد كه نكته منحصر به فرد در باره اطلاعات اجتماعی وجود دارد.
اگرچه ما فقط اولین ژنها و پروتئینهای مهم را برای رفتارهای اجتماعی یافته ایم ما در طی دهه ها تحقیق دریافته بودیم كه بعضی از مسیرهای خاص مغز برای فرآیند پردازش اطلاعات اجتماعی به وجود آمده اند برای مثال در بسیاری از مهره داران نوعی سیستم بویایی وجود دارد كه بصورت

غیرارادی فرمونها را كنترل می كند از آنجایی كه پریماتها بیش از دیگر پستانداران دیداری هستند چهره ها و نه فرمونها عامل اصلی رفتار اجتماعی اجداد ما هستند. مقاله ای كه توسط هاكس بی در 2002 نوشته شد یافته های جدیدی را در پردازش چهره در ذهن پریماتها نشان می دهد با توجه به الگوهای تصویری كه خاصیت جذابی دارند و توانایی فعال سازی را دارا می باشد هاكس بی
(2002) نشان داد كه سیستمهای عصبی فعال می شوند زمانی كه ما تشخیص بدهیم كه افراد

ممكن است كاملاً از لحاظ چهره، نوع خیره شدن و حالات دهان متفاوت باشند.
چگونگی مطالعه پردازش چهره ای با بررسیهای اجتناب اجتماعی یا اضطراب اچتماعی در ارتباط می باشند.
هاكس بی نوعی الگوی مراتبی را برای پردازش چهره پیشنهاد می كند كه با یك سیستم مركزی دو جانبه شروع می كند كه بر درك از یك چهره تأكید می كند اما به وسیله یك سیستم گسترش یافته تقویت می شود در حقیقت به كمك این سیستم است كه این حس كاملاً تقویت می شود شواهد مقابل توجهی نشان می‌دهد كه در این سیستم گسترش یافته آمیگدالها فعال می شوند زمانی كه چهره های وحشت زده را درك می كند یا حتی در تحقیقهای یك ژاپنی كه مربوط به تماسهای چشمی است (كاواشیما 1999) این نكته مورد تاكید واقع شده است كه آمیگدالها در اضطراب اجتماعی از اهمیت بسیاری برخوردار است توسط آمارال 02002) نیز تأكید شده است او نشان داد كه آسیبهای آمیگدالها در میمونها باعث می شود كه آنها رفتار اجتماعی را نشان ندهند. میمونهایی كه آكسونهای مربوط به آمیگدالها را داشتند تعامل بیشتری را با غریبه ها نشان می دادند. بنابراین آمیگدالها یك هدف حالب برای مطالعه اضطراب اجتماعی است اما نقش آن نامشخص می باشد.

آمارال (2002) یادآوری می كند كه ما علاوه بر آسیبهای آمكیگدال باید برای درك اضطراب اجتماعی در كودكان و نوجوانان باید به محتوای تكاملی آن نیز توجه كنیم هراس اجتماعی معمولاً در كودكی و نوجوانی آغاز می شود. این نمود در كودكان به وسیله گریه كردن، قشقرق به راه انداختن، كز كردن مشخص می شود و در بزرگسالان با ترس و اجتناب دیده می شود. الدینك چگونگی پیشرفت اضطراب اجتماعی را در كودكان بررسی می كند و به ارتباط بین خواسته های بازدارنده كودك توسط والدین و اضطراب اجتماعی در دوران بزرگسالی می پردازد در یكی از این مطالعات 44 درصد دختران و 22 درصد پسران بسیاری از رفتارهای بازدارنده در دوران كودكی در سنین 2 سالگی نشان داده بودند

برای دریافت پروژه اینجا کلیک کنید