خلاصه اي از تاريخ اتحاد جماهير شوروي از آغاز تا پايان

توضیحات پروژه

 خلاصه اي از تاريخ اتحاد جماهير شوروي از آغاز تا پايان دارای 112 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد خلاصه اي از تاريخ اتحاد جماهير شوروي از آغاز تا پايان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه و مقالات آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي خلاصه اي از تاريخ اتحاد جماهير شوروي از آغاز تا پايان،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد

بخشی از متن خلاصه اي از تاريخ اتحاد جماهير شوروي از آغاز تا پايان :

 دوران لنین: 1917 – 1924
شكی نسیت كه لنین، رهبر بلشویك ها، در انقلاب پیروز شد. تاكتیك های پیروزمندانه اش شامل انحلال یكجانبه مجلس نمایندگان، دادن وعده های دروغین، و بالاخره پشت سر گذاشتن مخالفانش بود. لنین وعده دموكراسی داد، و رژیمی توتالیتر و سركوبگر عرضه داشت. او به دهقانان وعهده توزیع مجدد زمین داد، و مزارع اشتراكی دولتی را تحویل داد. لنین به نواحی غیر روسی كه امپراتوری روسیه آن ها را تصرف كرده بود وعده استقلال داد، و جماهیر شوروی را عرضه كرد. او زمینه همه حكومت های كمونیستی آتی را فراهم آورد.

یان گری تاریخ نگار هدف فوری لنین را پس از به دست آوردن قدرت بدین سان توصیف می كند:
” لنین در دولت و انقلاب، دقیقاً مراحلی را تنظیم و عرضه كرد كه برای بر انداختن جامعه سرمایه داری و ایجاد نظمی نو لازم بود… او می دانست كه بی رنگ باید از راه پشتیبانی عامه مردم، به ویژه توده دهقانان، موضع حزب را مستحكم كند”

برای موفقیت، لازم بود كه لنین نشان دهد مشغول اجرای وعده هایش در مورد زمین و صلح طلبی است. ولی او به راستی قصد نداشت اصلاحاتی در مورد زمین به عمل آورد. در عوض، كوشید تا دهقانان را مجاب كند كه هدف اصلی او، یعنی اشتراكی كردن دولتی زمین، برابر است  با همان توزیع مجدد زمین. كارش نتیجه نداد.

در این احوال، پیش از آن كه لنین بتواند به وعده هایی بپردازد كه به توده ها داده بود، كوشید كنترل حزبش را بر كشور مستحكم تر سازد. انلاقب اكتبر پایان تلاش بلشویك ها برای كسب قدرت نبود.
بلشویك ها به قدرت می رسند

انقلاب اكتبر، كه فرمانروایی بلشویك ها را استوار كرد، بیش تر نوعی چنگ انداختن به قدرت یا كودتا بود تا انقلابی واقعی. تزار عزل شده بود و دولت موقت كه كوشیده بود جای او را بگیرد در كل مورد قبول عامه مردم واقع شده بود. پس از آن بلشویك ها رهبران این دولت را خلع ید كرده و كنترل مركز حكومت را در پتروگراد به چنگ آورده بودند. هر چند مقامات رسمی / دولت موقت به اجبار كنار زده شده بودند، بلشویك ها پیروزی نظامی به دست نیاورده بودند و هنوز نیازمند پشتیبانی گسترده مردم بودند.

به دنبال پیروزی بلشویك ها، و در میانه جنگ جهانی اول، روسیه وضعیت متزلزلی داشت. صنایع نوپای كشور برای تامین نیازهای بخش های نظامی و غیر نظامی نارسا بودند، و در همان حال جنگ شدن می یافت. از همه این ها گذشته، فرایند صنعتی شدن هنوز به بخش كشاورزی نرسیده بود، و توده های دهقانان نمی توانستند هم در جبهه خدمت كنند و هم به كشاورزی بپردازند. در نتیجه، كار در هر دو قسمت لنگ بود.

اغلب مردم روسیه بی سواد بودند و عمدتآً از فقر شدید رنج می بردند. راه ها، پل ها، خطوط راه آهن و سایر خدمات عمومی و رفاهی چنان بود كه تقریباً بود و نبودشان فرقی نداشت. بدین ترتیب در آستانه برگزاری كنگره شوراهای سراسر روسیه در اواخر اكتبر 1917، بلشویك ها با چالش های جدی روبرو بودند.

لنین دولت تشكیل می دهد
كنگره اكتبر، اجتماع نمایندگانی از شوراها كه یا در انقلاب شركت كرده یا از آن پشتیبانی به عمل آورده بودند، با اكثریت آرا كنترل كشور به دست بلشویك ها را تایید كرد. لنین چنین تاییدی را حقانیت و رسیمت رهبری خویش تلقی كرد، و درصدد تشكیل كابینه ای دولتی برآمد، كابینه ای كه ” شورای كمیسرهای خلق” نام گرفت. كمیسرها همان وزیران كابینه در كشورهای مغرب زمین هستند. پانزده عضو كابینه لنینی فقط از میان بلشویك ها برگزیده شدند، از جمله خود لنین به عنوان رئیس شورا، و لئون تروتسكی كمیسر امور خارجه. از سمان اعضای كم اهمیت تر كابینه می توان اشاره كرد به ” انقلابی گرجستانی حرفه ای كم تر شناخته شده ای به نام ژوزف جوگاسویلی، مشهور به استالین یا مرد پولادین، كمیسر امور ملل ” – این توصیفی است كه رابرت دانیل آورده است. كمیسرها در راس سازمان های حكومتی بودند.

به هنگام سلطنت تزار، لنین اعلاك كرده بود و عده داده بود حكه بوروكراسی ( كاغذ بازی) را كه بر فعالیت های اداری روزمره حكومت سایه افكنده بود از میان بردارد. یكی از بازی های فراوان روزگار در تاریخ شوروی آن است كه پس از ایجاد حكومت جدید بلوشیكی، لنین متوجه شد كه به بوروكراسی گسترده تری نیازمند است تا بتواند كنترل مركزی را به دست آورد.

آنان كه طبق نظریه ماركسیسم انتظار داشتند شوراهای محلی خودگردان باشند، با این جریان به كلی نومید شدند. لنین به سرعت تشخیص داد كه باید قدرتی مركزی ایجاد كند. او می گفت بدون حمایت حوكمت مركزی بلشویكی، كارگران در سطح محلی، مانند گذشته، در برابر استثمار آسیب پذیر خواهند بود، و، به هر تقدیر، خودگردانی بعداً عملی خواهد شد. لنین از دموكراسی صحبت كرده بود، ولی بعداً اظهار داشت كه كشور باید حكومت مركزی نیرومندی داشته باشد.
نمونه ای از رویكرد لنینی به حكومت، كوتاه زمانی پس از كسبه قدرت و آماده كردن صحنه برای ارعاب تمامت طلبانه آشكار گردید.

پیش از انقلاب اكتبر، لنین درخواست كرده بود كه دولت موقت نمایندگان تمام احزاب سیاسی را دعوت كند. كرنسكی مقدمات تشكیل این مجلس به اصطلاح موسسان را فراهم كرده بود. پس از آن كه كنگره اكتبر رهبری لنین را تائید كرد، وی تقاضا كرد كه تشكیل چنین مجلسی را تا زمانی نامشخص به تعویق اندازد، ولی تروتسكی از لنین خواست كه این مجلس طبق برنامه قبلی تشكیل شود.

دانیل دیلر می نویسد: ” در مجلس موسسان، حزب بلشویك از 707 كرسی تنها صاحب 170 كرسی شد… مجلس موسسات نخستین بار در 18 ژانویه 1918 تشكیل شد، و بلافاصله با سیاست های بلشویكی به مخالفت پرداخت.”

رو بعد، لنین اعلام كرد كه مجلس موسسان باید تعطیل شود، و سربازانی به محل مجلس فرستاد تا مطمئن شود كه همه نمایندگان آن جا را ترك كرده اند. از آن پس دیگر هیچ انحرافی تحمل نمی شد. نیات لنین اكنون دیگر آشكار شده بود: هر گونه ادعایی مبنی بر این كه حكومت روسیه ویژگی های دموكراتیك دارد، رها شده بود.

حزب حاكم بلشویك به سان هرم بود؛ در قاعده هرم؛ عضای معمولی حزب نمایندگانی برای كنگره حزب انتخاب می كردند. كه آن ها نیز به نوبه خود كمیته مركزی را بر می گزیدند. و این كمیته هم  پولیت بورو  ] هیئت سیاسی [ را انتخاب می كرد. پولیت بورو تشكیل شده بود از وزیران كه دستگاه های حكومتی را اداره می كردند و رئیس حزب را بر می گزیدند. لنین حزب را بنیان گذاشته بود و همیشه هم رئیس آن بود. مقررات خاصی در مورد مدت زمان مشخص تصاحب این مقام وجود نداشت. لنین تا زمان مرگ مقام خود را حفظ كرد. كنگره حزب در نوبت های معین تشكیل می شد تا برنامه كاری برای دولت؛ كه اكنون مركز آن در پایتخت جدید؛ مسكو؛ بود؛ تصویب كند.

ولی از آنجا كه این برنامه. و نیز نامزدهای پولیت بورو و كمیته مركزی را لنین تعیین می كرد؛ تنها نقش كنگره آن بود كه به انتخاب های لنین. بدون هیچ اما واگری؛ مهر تائید بزند.
اگر چه لنین فلسفه سیاسی اش را از نظریه های كارل ماركس برگفته بود كه می گفت انقلاب گام به گام به كمونیسم مطلق منجر خواهد شد؛ وی در این نظریه ها تجدید نظرهای عمده ای می كرد. با وجود این. لنین وقت را تلف نكرد  و بی درنگ نام حزب بلشویك را به حزب كمونیست تغییر داد؛ و این نشان از آن داشت كه حكومت آینده وی حوكمتی ماركسیستی خواهد بود.

راه سنگلاخ سوسیالیسم: صنعت و كشاورزی
 كار بزرگ ملی كردن صنایع روسیه چیزی نبود كه یك شبه بتوان آن را انجام داد. بدین قرار لنین مرحله به مرحله در جاده سوسیالیسم گام نهاد. او در تغییر مالكیت فردی به مالكیت دولتی، گام هایی به سوی برابری طبقات برداشت و مساوات طلبی اقتصادی و اجتماعی را ارج نهاد. مثلاً در یكی از اعلامیه هایش همه عناوین و تقیم بندی های قانونی طبقاتی را از میان برداشت. در عین حال، این قدام هدف دیگری داشت و آلأن افزالیش تولید بود، هدفی كه به طور كامل حاصل نشد. كارگران هم بر اثر مصائب جنگ جهانی اول و هم به سبب یك سال منازعه داخلی بر سر قدرت مطلقاً خسته و درمانده بودند.

دهقانان نیز، كه هنوز هم پابه كشاورزی روسیه به شمار می آمدند، همین حال را داشتند، و لنین دریافت كه باید به آنان نوید زندگی بهترین در آینده بدهد. بدین ترتیب وی بار دیگر به دهقانان وعهده زمین داد و اجازه داد در فورش محصولات خود تا اندازه ای آزاد باشند. این تصمیمات با فلسفه كمونیستی مغایرت داشت. ولی لنین همواره مصلحت بین بود: ملی كردن  صنعت وكشاورزی، كارگران و كشاورزان حق شناس را به پشتیبانی حكومت جدید و همكاری با آن سوق نداد؛ این بود كه لنین گامی به عقب برداشت. و فرایند اشتراكی كردن كامل را به تعویق انداخت. ولی برای حصول هدف بلشویكی دیگری؛ این عقب نشینی از اصول كومنیستی  ضروری بود. هدف مزبور تجدید سازمان ارتش بود.

 تجدید سازمان ارتش و شكل گیری شوراها
لنین در مهار كردن ارتش، كاری كه كرنسكی در آن شكست خورد، پیروز شد: در این كار وی دست به دامان آگاهی طبقاتی سربازان عادی شد، سربازانی كه در جنگ مایوس شده و پس از شكست از آلمان ها آماده تغییر عقیده بودند. بسیاری از افسران صرفاً به این دلیل از حكومت جدید بلشویكی پشتیبانی كردند كه به هر حال یك حكومت بود، و بدین ترتیب به نظر می رسید كه خیال آن ها را از بابت دوام شغلشان راحت می كرد.

برای دریافت پروژه اینجا کلیک کنید