مقاله راهبردهاي مديريت تلفيقي آفات (IPM) در كنترل جوندگان مضر كشاورزي

توضیحات پروژه

 مقاله راهبردهاي مديريت تلفيقي آفات (IPM) در كنترل جوندگان مضر كشاورزي دارای 14 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله راهبردهاي مديريت تلفيقي آفات (IPM) در كنترل جوندگان مضر كشاورزي  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه و مقالات آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي مقاله راهبردهاي مديريت تلفيقي آفات (IPM) در كنترل جوندگان مضر كشاورزي،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد

بخشی از متن مقاله راهبردهاي مديريت تلفيقي آفات (IPM) در كنترل جوندگان مضر كشاورزي :

راهبردهای مدیریت تلفیقی آفات (IPM) در كنترل جوندگان مضر كشاورزی
By اکرم اسدی | On June 22, 2007 | In علوم كشاورزی | Rated

1 مقدمه
جوندگان در سطح وسیعی به محصولات، قبل و بعد از برداشت خسارت می زنند. با توجه به این برآورد می شود در هر سال 20 درصد ذخایر غذایی جهان توسط جوندگان مصرف یا آسیب می بیند. جدی ترین مشكلات ایجاد شده توسط جوندگان در زمین های كشاورزی بر سر محصولات گرمسیری كشتزارهایی مانند نیشكر، درخت خرما، كاكائو و قهوه و همچنین برنج، سایر غلات و محصولات غذایی اتفاق می افتد. بطوری كه آب و هوای گرمسیری امكان گسترش گونه های زیادی از جوندگان را فراهم می سازد و عملا جوندگان در هر شرایط آب و هوایی، به غلات و سایر محصولات در انبارها و مزارع حمله می كنند . بررسی ها، میزان آسیب محصولات توسط جوندگان را مشخص كرده است و سطوح قابل توجهی را در برخی نواحی نشان می دهد. در جدول 2 نمونه هایی از محصولات مناطق ویژه و سطوح آسیب توسط گونه های مختلف جوندگان نشان داده شده است.

2 راهبردهای مدیریت تلفیقی آفات (IPM) در كنترل جوندگان مضر كشاورزی

مؤثرترین و اقتصادی ترین راهبردهای كنترل صحیح جوندگان استفاده از مدیریت تلفیقی آفات (IPM) می باشد. برای حفاظت محصولات از آسیب جونده در انبار، اقدامات احتیاطی جلوگیری كننده برای كنترل هجوم و جلوگیری از استقرار و تثبیت در اولین مكان مفید خواهد بود. اقدامات اصولی شامل حذف منیع غذایی و كاهش تعداد پناهگاه ها است. در صورت امكان، محصولات می باید در بسته های كاملا مقاوم در برابر جونده انبار شوند. درها، پنجره ها و دیوارها می باید نفوذناپذیر باشد و هر سوراخی در ساختمان مسدود شود . جوندگان می توانند به آسانی وارد هر سوراخی در ساختمان( یك متر زیر یا بالای سطح زمین) شوند.

تمام راههای ورودی بایستی مسدود شوند، زیرا جوندگان می توانند به سوراخهایی به كوچكی 6 میلی متر وارد شوند. سوراخ ها بایستی با پوشش آهنی، ورقه های فلزی گالوانیزه شده یا ملات سیمانی مسدود شوند. در نواحی ورودی انبار به خصوص در شرایطی كه ساختمان بیرونی مسقف نشده است، كالاهای انبار شده روی عایق هایی گذاشته شوند یا در كانتینرهای مقاوم به موش مسدود شوند. هر ریخت و پاش در بیرون انبار بایستی بطور منظم پاكسازی شود، زیرا جوندگان را جلب خواهد كرد.

زباله های محوطه بیرونی و به هم ریختگی، پناهگاه بالقوه ای برای جوندگان فراهم می كند كه می باید برطرف شوند. علف های هرز و متراكم یا پوشش گیاهی دائمی بلند در حدود 3 تا 10 متری محوطه بیرونی انبارها قطع شده و شاخه های درختانی كه مشرف به انبارند هرس شوند .
آب راكد همچنین ممكن است جوندگان را جلب كند و تاحد ممكن از اطراف انبارها حذف شوند. برای كنترل جوندگان در زمین زیركشت، پیشگیری و حفاظت مشكل تر است، همچنانكه در بیشتر موارد مناطق وسیعی درگیر می شوند و ممانعت عملی نیست .

به هر حال چندین اقدام بازدارنده غیرشیمیایی در دسترس هستند و ممكن است به شكل مؤثری برای محصولات و در مناطق ویژه ای استفاده شوند. هر قدر كه كنترل عملی است، اقدامات جلوگیری كننده ممكن است با كاهش وسعت پناهگاه در داخل و اطراف مزارع بوسیله حذف بیش از حد پوشش گیاهی، زباله، توده های نی و جگن و غیره انجام شود. سایر اقدامات از جمله سوزاندن مزارع بعد از برداشت برای كشتن یا بیرون كردن جونده، یك روش معمول به ویژه در مزارع نیشكر می باشد.

این امكان وجود دارد، قبل از كاشت ممكن است مزارع برای كشتن یا بیرون كردن جونده غرقاب شوند. در مورد بعضی از محصولات، بعد از برداشت شخم عمیق برای خراب كردن لانه ها و بیرون كردن جونده استفاده می شود. حذف باقیمانده های محصول بعد از برداشت سبب خواهد شد جونده برای غذا به جای دیگر برود و ممكن است در مورد غلات، بوسیله چرای چهارپایان اهلی بطور موقتی یا سوزاندن به شكلی كه ذكر شده در مورد مزارع نیشكر انجام شود. همچنین شخم عمیق بعد از برداشت شرایطی ایجاد خواهد كرد كه باقیمانده های محصول كمتر دردسترس جوندگان قرار گیرد.

در بیشتر موارد در شرایطی كه جوندگان، تهدیدی اصلی برای محصولات كشاورزی می باشند، طعمه مسموم باید علاوه بر روشهای ذكر شده در بالا برای ایجاد كنترل مناسب، استفاده شود. قبل از شروع یك برنامه طعمه گذاری، گزینه های دردسترس و نقاط قوت و ضعف شان می باید ارزیابی شوند.
امروزه 3 رده اصلی از سموم جونده كش وجود دارد. قدیمی ترین آنها، سموم حاد هستند كه شامل تركیباتی مانند آرسنیك، استركنین، فسفید روی، مونوفلوئوراستات سدیم و غیره می باشد.

از بین این تركیبات فسفید روی ایمن ترین است و تنها سمی است كه هنوز در تعدادی از كشورهای توسعه یافته استفاده اش مجاز می باشد. از زمان قدیم، سموم حاد برای خرید در فرم فعال تكنیكال دردسترس بوده اند و بطور قانونی یا به شكلی دیگر بوسیله استفاده كنندگان نهایی برای مخلوط كردن با مواد غذایی متفاوت و ساخت طعمه های مورد نیاز خود استفاده می شده است. مسئله عمومی سموم حاد این است كه بسیار سریع عمل می كنند و جونده ظرف مدت كوتاهی بعد از خوردن طعمه آسیب خواهد دید و پس از آن دیگر طعمه مسموم را نخواهد خورد. این اثر به طعمه گریزی معروف می باشد و در تمام سموم حاد رخ می دهد.

اگر موش به میزان كافی طعمه مسموم را در اولین تغذیه نخورد، در مرحله بعد طعمه را دوباره نخواهد خورد و درنتیجه منجر به مرگش نمی شود. به دلیل وجود اثر طعمه گریزی در سموم حاد، طعمه نبایستی در كمتر از 60 روز مجددا استفاده شود و حتی با وجود این شرایط به 100 درصد كنترل در مزرعه منتج نخواهد شد. به علت اثر طعمه گریزی و اغلب كیفیت نسبتا پایین فرمولاسیون “خانگی” نتایج كنترل با طعمه های حاد خانگی تا حدودی اندك هستند.

امروزه در آمریكا، فسفید روی به علت عدم وجود مشكلات باقیمانده محصول و اثرات خطر ثانویه اش (حیوانات شكارچی ممكن است از جوندگانی كه در اثر سم از بین رفته اند، استفاده كنند و این مورد موجب مرگ حیوانات شكارچی شود) تنها جونده كش مجاز برای طعمه گذاری در زمین های زیر كشت است. در آمریكا فرمولاسیون پلت های آماده فسفید روی، بسیار مطبوع و خوشایند برای جوندگان هستند و برای استفاده نسبتا ایمن و ضد آب می باشند. پلت های آماده فسفید روی برای طعمه گذاری در مزارعی مانند مزارع نیشكر بسیار مناسب هستند. اینچنین فرمولاسیونی هنوز برای استفاده كاملا اقتصادی و مقرون به صرفه هستند و به شكل هوایی قابل پاشیدن در زمین های كشاورزی هستند. به هر حال به علت طعمه گریزی، عموما رسیدن به 100 درصد كنترل با طعمه حاد غیر ممكن است.

دومین و فراوانترین رده از جونده كش ها، سموم ضد انعقادی هستند كه با ایجاد خونریزی داخلی سبب مرگ جونده می شوند. این سموم جزء سموم مزمن و انباشتی هستند كه چندین روز برای كشتن وقت صرف می شود. به علت اثر تأخیری، جونده هرگز نمی داند سم در حال مریض كردن او است، بنابراین اثر طعمه گریزی رخ نمی دهد. این طرز عمل تأخیری و وجود یك پادزهر مؤثر (ویتامین K1) و آماده، این گروه از تركیبات را از زمان عرضه شان در سال 1950 بطور باور نكردنی عمومی و موفق ساخته است.

به هر حال یك جنبه منفی با سموم ضد انعقادی وجود دارد. بدین علت كه گروهی از تركیبات اولیه كه به عنوان “سموم ضد انعقادی نسل اول” شناخته می شوند از جمله وارفارین، كوماتترالیل، دی فاسینون، كلروفاسینون، كوماكلر و غیره گسترش یافتند. این تركیبات بعد از استفاده مكرر در برخی مناطق غیرمؤثر بودند.

این اثر كه در آن جوندگان مقدار كشنده ای از سم را می خوردند اما به علت مقاومت ژنتیكی و وراثتی به سم، نمی مردند. استفاده مكرر سم در یك منطقه می تواند مقاومت و تولید مثل جوندگان را تغییر دهد. بنابراین تداخل مقاومت در میان اولین نسل از سموم رخ داد و استفاده از دو سم متفاوت از سموم ضد انعقادی نسل اول مشكل مقاومت به این سموم را حل نكرده است. به هر حال گفته می شود كه هنوز سموم ضد انعقادی نسل اول در بیشتر مناطق جهان به خصوص در كشورهای در حال توسعه كاملا مؤثر هستند.

از اواسط تا اواخر سال 1970، یك گروه از تركیبات شناخته شدند كه به عنوان “سموم ضد انعقادی نسل دوم” گسترش یافتند. این تركیبات شامل برومادیالون، دی فناكوم، برودی فاكم (كلرات)، فلوكومافن و دی فتیالون هستند كه بطور قابل توجهی سمی ترند و جوندگانی را كه به سموم ضد انعقادی نسل اول مقاوم هستند از بین می برند. با وجود این تركیبات جوندگان ممكن است به اندازه كافی طعمه مسموم را در یك روز و یا در بعضی موارد در یك بار تغذیه بخورند،

اما هنوز چندین روز برای تلف شدن وقت صرف شود. زمانی كه این تركیبات بسیار موفق و به میزان وسیعی استفاده شدند، سمیت بالایی برای حیوانات غیرهدف. این دسته از سموم بعضی از مزیت های سموم ضد انعقادی نسل اول را ندارند. همچنین مقاومت كمی نسبت به سموم ضد انعقادی نسل دوم در برخی مناطق به اثبات رسیده است.

سومین و آخرین رده از جونده كش ها كه در حال حاضر در سطح وسیعی استفاده نمی شوند سموم نیمه مزمن هستند كه شامل كالسیفرول (ویتامین D) و برومتالین می باشد. این سموم نسبت به سموم ضد انعقادی سریعتر عمل می كنند و كاملا حاد نیستند و چنان كه انتظار می رود 1 تا 3 روز برای كشتن وقت صرف می شود.

مزیت این تركیبات این است كه جوندگان مقاوم به سموم ضد انعقادی را خواهند كشت، اما از آنجایی كه اینها كاملا حاد نیستند، مشكل طعمه گریزی را ندارند. همچنین این سموم پتانسیل بسیار پایینی برای ایجاد خطرات و عوارض ثانویه دارند و عمل “توقف –تغذیه” در جوندگانی كه به ندرت بیشتر از دوز كشنده خواهند خورد، نشان می دهند. یكی از جنبه های منفی این سموم عدم وجود پادزهر برای درمان مسمومیت ها و جنبه منفی دیگر آن قیمت بالای این سموم می باشد. طعمه های ساخته شده از این سموم به شكل سنتی تهیه می شوند كه برای جونده نسبت به طعمه های سموم ضد انعقادی كمتر خوشایند تر بوده،

اگر چه مسئله خوشایند بودن بیشتر وابسته به فرمولاسیون ویژه است. از طرف دیگر نوع سم به ثبت رسیده و سایر ویژگیها به میزان زیادی در تعیین اثر بخشی یك طعمه مهم هستند. قابلیت خوشایندی بسیار مهم است زیرا برای ایجاد اثر كشندگی سم، جونده باید با وجود منبع غذایی كه ممكن است در اطرافش فراوان باشد، طعمه را با میل و با یك نظمی بخورد برای مثال، در انبار غلات یا در یك مزرعه با محصول رسیده. همچنین طعمه ها باید قابل پاشیدن باشند،

زیرا اغلب در محیط های مرطوب طعمه ها می باید خوشایندی شان را برای مؤثر بودن حفظ كنند. بالاخره، طعمه آماده فرموله شده، تاریخ مصرفی دارد كه در طی این زمان قابلیت خوشایندی و اثر طعمه برای دوره ای كمتر از یك یا دو سال حفظ می شود. طعمه با فرمولاسیون پیشرفته، به صورت پلت یا مكعب های قالب ریزی شده كاملا مقاوم به تغییر شكل در معرض هوا ساخته می شود و چنانچه انتظار می رود بهترین گزینه را در چارچوب قابلیت خوشایندی، قابلیت تغییر شكل در معرض هوا و تاریخ مصرف فراهم می كند.

برای دریافت پروژه اینجا کلیک کنید