مقاله دندانپزشکي

توضیحات پروژه

  مقاله دندانپزشکي دارای 60 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله دندانپزشکي  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه و مقالات آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي مقاله دندانپزشکي،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد

بخشی از متن مقاله دندانپزشکي :

دندانپزشکی

مقدمه
هدف و وظایف:
دندانپزشک به تشخیص و درمان بیماری های دهان و دندان می پردازد واز همین رو شاید بهتر باشد که عنوان این رشته را دهان پزشکی گذاشت. در گذشته دندانپزشکی را مساوی با دندانسازی می دانستند. اما امروزه دندانسازی تنها بخشی از دندانپزشکی است». رشته دانپزشکی در مقطع دکترای عمومی نحوه رعایت بهداشت، پیشگیری و درمان بیماری های دهان و دندان را آموزش می دهد. دندانپزشکی یک علم تخصصی است که سلامت دهان و دندان را به عنوان عضوی مهم در سلامت جسم و روح، زیبایی و ادا کردن کلمات تامین می کند. همچنین به یاری این علم می توان بسیاری از بیماری ها را در مراحل اولیه شناخت واز پیشرفت آن جلوگیری نمود.

ماهیت:

این مقطع دارای دو دوره مجزای 2و4 ساله است. که در 2 سال اول دانشجویان واحدهای علوم پایه مثل بیوشیمی،آناتومی، بافت شناسی، فیزیولوژی،ژنتیک، میکروب شناسی و ایمنی شناسی را می گذارنند وبعد از 2سال وارد دوره تخصصی دانپزشکی شده و دروس اختصاصی خود را در زمینه آسیب شناسی فک و دهان ،ارتودنسی، اندودنتیکس، پروتز های ثابت و اکلوژن، پروتز های متحرک وفک و صورت، پریودنتولوژی، ترمیمی ومواد دندانی، بیماری های دهان و دندان، جراحی دهان و فک و صورت، دندانپزشکی کودکان و رادیو لوژی دهان و فک و صورت می گذارنند. ودر نهایت می توانند بیماری های دهان و دندان را تشخیص داده ودر حد یک دندانپزشک عمومی نسبت به درمان آنها اقدام کنند«.

عده ای دندانپزشکی را با کار عملی و تکنیکی صرف،یکی می دانند در حالی که اگر دانشجوی دندانپزشکی تنها فن و تکنیک این رشته را فرا گرفته اما در علوم پایه ضعیف باشد، در نهایت یک دندانساز خواهد شد یعنی چنین فردی کار روی دندان را فرا گرفته است اما از علم پزشکی بی نصیب می باشد.

دندانپزشکی
تاریخچه دندانپزشکی

در زمان باستان، مایاها مردمانی با فرهنگ سطح بالا بودند كه در گواتمالا و هندوراس فعلی می زیستند. آنهاكه از مردم بابل باستانی نیز قدیمی تر بودند، به دلایل مذهبی اقدام به قرار دادن اینله روی دندانها و یا سوراخ كردن صورت و گوش می نمودند. آنها در قرار دادن اینله های سنگی زیبا روی حفرات تراش داده شده دندانهای قدامی بالا و پایین و گاهی دندانهای پرمولر، مهارت داشتند. بدون شك، این اینله ها روی دندانهای زنده قرار داده میشد و آنچنان دقیق این كار انجام می گرفته كه حتی تا هزار سال بعد این اینله ها، در جای خود باقی می ماندند. اینله هابا سمانهای خاص به حفره چسبانده می شد كه جنس عمده آنها با اسپكتروگرافی، كلسیم فسفات تشخیص داده شده است.
در اوان كودكی، دختران فرقه Vanomami در ونزوئلا ، باریكه های تیز شده از چوب سخت و بامبو را به لبها و گونه هایشان فرو مینمودند كه جنبه زیبایی داشته است.
پونتیك یا دندان مصنوعی در این دنچر پارسیل ثابت، جایگزین ثنایای میانی سمت راست بالا كه از دست رفته، شده است. احتمالاً دندانی از یك گاونر است كه به نواری از طلا پرچ شده است(متعلق به سرزمینEtruria Musee de l Ecole Dentaire de paris)
مسواك خاورمیانه بنام Siwak و Misswak یك شاخه كوچك از درخت سالوادورا پرسیكا به نظر نیم اینچ است كه آن را برای یك روز در آب غوطه ور می سازند تا الیاف آن از هم جدا شود. چوب این درخت حاوی بیكربنات سدیم و اسیدتانیك و سایر موادی است كه تأثیر مثبتی روی لثه ها دارد.
در این عكس كه حدوداً متعلق به سال 1910 می باشد. یك دندانپزشك الجزیره ای دیده می شود كه در حال كشیدن یك دندان با یك وسیله اروپایی است كه كلید نامیده می شود.

Watter Hermann Ryff ( 1562-1500 ) رساله جراحی بزرگ Gross chirurgey را در سال 1545منتشر ساخت و بنظر می رسد چندین بار آن را تجدید (Great Surgery) چاپ نمود، از جمله یكی در سال 1559 كه در آن تصاویری از قلمهای جرمگیری Scaler دیده می شود. تصاویر Ryff دقیق و درست بود. متأسفانه عمر او كفاف نداد و كتاب دندانپزشكی كه او تصمیم داشت بنویسد، هرگز چاپ نشد.

یك دندانپزشك در حال سفر، وسایل خود را در یك دهكده در هلند برپا داشته و كمك او به بیماران حیرت تماشاگران را برانگیخته و موجب سرگرمی آنها گشته است.

این صندلی دندانپزشكی آلمانی كه تودوزی شده و تشك دار است و از هر جهت به خوبی آراسته شده، متعلق به دهه 1890 بوده و توسط یك پدال پایی بالا و پایین برده می شود.
در نمای موزه ملی تاریخ آمریكا در واشنگتن ، این مدل مطب دكتر G.V.Blackدر ایالت ایلی نویز دیده می شود كه متعلق به سال 1885 است.

صندلی دندانپزشكی James Beall Morrison در سال 1868 یك مكانیسم منحصر به فرد داشت كه به دندانپزشك اجازه می داد آن را در هر جهتی كج نماید. با وجود مزایای واضح آن، فقط چهار نمونه از این صندلی ساخته شد(موزه دانشكده كپنهاك) صندلی دندانپزشكی توسط كمپانی سازنده وسایل دندانپزشكی در 1875 معرفی گردید كه بر اساس بروشور تبلیغاتی آن می توانست به اندازه كافی به عقب خم شود تا به دندانپزشك اجازه دهد، نشسته كاركند، ولی اغلب دندانپزشكان تا حدود سال 1950 ترجیح می دادند كه حین كار ایستاده باشند.

كلینیك اصلی درمانگاه دندانپزشكی Eastman در روچستر نیویورك، در روز افتتاح آن در سال 1917در اینجا دیده می شود. دندانپزشكان همه تازه فارغ التحصیلان مدارس دندانپزشكی هستند كه علاقمند كسب تحصیلات بالاتر می باشند.
در 6 مارس 1840 اولین كالج دندانپزشكی دنیا در ایالت مریلند بنام كالج بالتیمور، در نتیجه تلاشهای Hayden,Harris تأسیس گردید.

كشف مهم بی حس كننده در علم پزشكی توسط یك دندانپزشك آمریكایی بنام Hartford در سال 1844 انجام شد و آن گاز خنده آور نیتروزاكساید بود. وی پس از انجام بی حسی(بی هوشی)، دندان فردی را بدون احساس درد، كشید.
در پایان دهه اول قرن بیستم، بی حسی موضعی جایگزین بی هوشی عمومی در مطب دندانپزشكی گردید. معرفی توسط شیمیدان آلمانی Alfred Einharn در 1904 دندانپزشكی را با حذف درد از اعمال دندانپزشكی متحول شاخت. در اوایل دهه 1920 اغلب دندانپزشكان، دستگاه اشعه X و استریلیزاتور داشتند.

جامعه پرستاران دندانپزشكی (دستیاران دندانپزشكی) در اوایل سال 1923 تشكیل گردید و دندانپزشكی چهار دستی به تدریج فراگیر شد. دكتر آلفرد فونس Bridgeport در ایالت آمریكا، اولین فردی بود كه به نقش مهم بهداشت دهان ودندان در حرفه دندانپزشكی یقین پیدا كرده و تربیت بهداشتكار دهان و دندان را پایه گذاری نمود. او در نوامبر 1913 اولین كلینیك بهداشتكاران دهان ودندان را به نام كلینیك در گاراژ خانه خود افتتاح نمود.

دندانپزشكان در سال 1847 به نقش پیشگیری كننده فلوراید در پیشرفت پوسیدگیهای دندانی پی بردند. در سال 1908 دكتر Mckay كه در چشمه های كلرادو زندگی می كرد. متوجه ایجاد لكه های قهوه ای رنگی بنام در روی دندان كودكان شهرش شد كه امروزه می دانیم در اثر مصرف بیش از حد فلوراید می باشد. او فهمید كه ماده ای در منبع آب شهر عامل بروز آن است و اینكه این كودكان پوسیدگی بسیار پایینی دارند. ولی آن عامل را شناسایی نكرد.

اولین كلینیك دندانپزشكی رایگان برای در دنیا در سال 1902 توسط Jessen از استراسبورگ آلمان افتتاح گردید.
اولین ژورنال تخصصی، ژورنال پریودنتولوژی بود كه در سال 1930 چاپ شد.

در طی قرن بیستم، هشت تخصص در دندانپزشكی تكامل یافت كه امروزه هریك ژورنالهای اختصاصی خود را داراست. انجام امتحانات بورد در هر رشته به ترتیب زیر انجام شد:
ارتودنسی 1930
جراحی دهان 1946

پاتولوژی دهان 1948
پروتز 1948
كودكان 1949

دندانپزشكی اجتماعی 1951
اندودانتیكس 1964

دندان پزشکی در ایران
در دوره قاجاریه طب ایران به تدریج از سنتی به اروپایی تبدیل گشت و بنظر می‌رسد طب مدرن ایران نیز از مدرسه دارالفنون آغاز شده است. قبل از تأسیس دارالفنون، طب بطور کلی سنتی بوده و درمانها بطور تجربی و بدون پایه علمی با وسایل بسیار ابتدایی و توسط افراد فاقد صلاحیت انجام می‌شد و شاید در حال حاضر هم در برخی نقاط دور افتاده انجام شود.
برای درد دندان، عطارها از داروهای گیاهی) مانند روغن نخود، آب پیاز، شیره انجیر، تریاک و برای رفع آبسه‌های دندانی از صمغ کتیرا و باقلا و آرد گندم سرخ شده در روغن استفاده می‌کردند. کشیدن دندانها توسط دلاکهای حمام و سلمانیها و بدون بی‌حسی به نحوی بسیار دردناک و وحشت آور انجام می‌شده و گاهی سلمانیها این کار را بصورت دوره گرد در محلات انجام می‌دادند. پوسیدگیهای دندانی، دندانهای تغییر رنگ یافته بر اثر ضربه، دندانهای شکسته و فضاهای بی‌دندانی (ناشی از کشیدن دندان) همه توسط روکشهای طلا که توسط زرگرهای ماهر ساخته می‌شد ترمیم می‌گشت. این روکشها را استامپ یا استامپه و یا شارپی می‌نامیدند. شارپی از نام دستگاهی به نام شارپ گرفته شده که این روکشها توسط آن ساخته می‌شد.

دندانپزشکی در دانشگاه تهران
تأسیس و افتتاح رسمی دارالفنون تهران در سال 1228 ه.ش توسط امیر کبیر صدر اعظم ناصرالدین شاه انجام شد و سرآغاز معرفی نظام جدید آموزش و از اقدامات مهم فرهنگی کشور می‌باشد. دارالفنون اولین مدرسه دولتی ایران بوده و به کمک استادان اروپایی آموزش رشته‌های مختلف در آن آغاز گشت. رشته پزشکی دارالفنون قبل از تأسیس دانشگاه تهران تنها مرکز آموزش طبابت در ایران بود. در آبانماه سال 1297 شمسی مدرسه طب از مدرسه دارالفنون جدا شد و مرحوم دکتر لقمان الدوله به ریاست آن منصوب گردید.

دانشگاه تهران در عهد رضا شاه تأسیس گردید و نخستین قسمت آن که ساخته شد، تالار تشریح بود که در سال 1313شمسی افتتاح گردید. در سال 1316 کلیه قسمتهای دانشکده طب به ساختمان جدید دانشگاه تهران منتقل شد و شروع بکار نمود. در سال 1335 دو رشته داروسازی و دندانپزشکی که از شعب دانشکده پزشکی بود، بصورت مستقل درآمد. بیمارستان امیر اعلم علاوه بر بخشهای متعدد پزشکی، دارای بخش دندانپزشکی و جراحی فک و صورت ، شامل پرتونگاری و دو درمانگاه عمومی، آموزشی و اطاق عمل بود.

سیر تحولی و رشد دندانپزشکی ایران
• از سال 1290 شمسی پرداختن به حرفه‌های طبابت، داروسازی و دندانسازی موکول به تحصیل و دریافت اجازه نامه رسمی از وزارت معارف شد.

• در سال 1300 در تهران تنها 3 نفر دندانپزشک بودند؛ دکتر فالک کوش میلچارسکی )اهل لهستان، دندانپزشک مخصوص رضا شاه) و از تکنسینهای فوق العاده پروتز دندانی دکتر اتکیناشتومپ (تبعه سوئیس، دندانپزشک مخصوص اتابک)، دکتر هارطیون استپانیان )اهل ترکیه و از زمره پزشکان دربار)

• در سال 1307 رضا شاه طی فرمانی دستور تأسیس مدرسه دندانسازی را صادر کرد و دو سال بعد این مدرسه شروع بکار نمود. محل اولیه این مدرسه، در دارالفنون بود و مدیریت فنی آن را دکتر میلچارسکی به عهده داشت.
• در سال 1316 با تاسیس دانشگاه تهران در محل فعلی، مدرسه طب و شعب مربوط به آن به این مکان نقل مکان کردند و شرط ورود به این دانشکده‌ها دارا بودن دیپلم کامل متوسطه تعیین گشت.

• در ادامه شکل گیری دندانپزشکی کشور، در سال 1322 شورای دانشگاه، اطلاق کلمه دندانپزشک بجای طبیب دندانساز و دندانساز بجای مکانیسین دندان را پذیرفت و از سال 1324 گواهینامه رسمی و پروانه اشتغال به کار فارغ التحصیلان دندانپزشکی با عنوان دندانپزشک صادر شد. دوره دانشکده دانشگاه تهران تا سال 1330، 4 سال، از آنسال تا 1348، 5 سال و بعد از آن تاکنون 6 سال بوده است.

• در سال 1355 مدرسه دندانسازی از دانشکده پزشکی مجزا گردید و دانشکده دندانپزشکی نامیده شد. گروههای آموزشی اولیه عبارت بودند از: ارتودنسی، بیماریهای دهان، پروتز، جراحی و دندانپزشکی عملی.

• از سال 1339 عضویت پزشکان و دندانپزشکان در سازمان نظام پزشکی اجباری شد و این سازمان مرجع رسیدگی به تخلفات و شکایات در رابطه با امور پزشکی و دندانپزشکی قرار گرفت. در رأس آن هیأت مدیره سازمان قرار دارد که تعداد دندانپزشکان آن دو نفر است.

• در سال تحصیلی 39-1338 آموزشگاه پرستاری دندانپزشکی در مقطع فوق دیپلم با هدف آموزش دستیار دندانپزشک آغاز به کار نمود. اولین نشریه دندانپزشکی کشور «نشریه دانشکده دندانپزشکی دانشگاه تهران» در سال 1336 منتشر شد و بعدها به مجله دانشکده دندانپزشکی تغییر نام یافت.
• در سال 1340 ، چهار کرسی جدید تشخیص پروتز ثابت، جراحی فک و صورت و کالبد شناسی دندان ایجاد شد و در سال 1344 آموزشگاه بهداشت دهان و دندان تأسیس گردید که مدرک آن فوق دیپلم می‌باشد. سرانجام بهره برداری از ساختمان جدید دانشکده در سال 1345 با ظرفیت 200 دانشجو انجام گرفت که دکتر محسن سیاح اولین رئیس آن و این دانشکده، اولین دانشکده دندانپزشکی کشور می‌باشد.
• در سال 1344 در پی احداث دانشگاه ملی ایران، دانشکده دندانپزشکی این دانشگاه بعنوان دومین دانشکده دندانپزشکی کشور کار خود را با 120 دانشجو آغاز کرد. در سال 1346 آموزشگاه تربیت تکنسینهای پروتز دندانی در این دانشکده تأسیس یافت و در سال 1347 آموزشگاه عالی بهداشت دهان و دندان دانشکده شروع به فعالیت کرد. در سال 1361 نام دانشگاه ملی ایران به دانشگاه شهید بهشتی تغییر یافت.
• در سال 1329 کانون دندانپزشکان ایران بوجود آمد که خود بخود بدون اعلام انحلال در سال 1335 منحل شد. سومین مجمع علمی صنفی دندانپزشکی در 24 دیماه 1341 با نام جامعه دندانپزشکان ایران بنیان نهاده شد که چون مبانی مستحکمی داشت، دندانپزشکان ایرانی آن را خانه انگاشتند و در حفظ و بقا و اعتلای آن کوشیدند. این جامعه بعدها به نام جامعه دندانپزشکی ایران تغییر نام داد تا فراگیر همه حرف وابسته به دندانپزشکی باشد.
• پس از دانشکده دندانپزشکی دانشگاه ملی تا سال 1357، تعداد دانشکده‌های دندانپزشکی به 5 عدد افزایش یافت: مشهد 1344 شیراز 1348 اصفهان 1352 .
• در سال 1361 جامعه اسلامی دندانپزشکان تشکیل شد و در سال 1369 انجمن دندانپزشکی جمهوری اسلامی ایران را به ثبت رسانده و فعالیت خود را آغاز کردند.
• بالاخره در سال 1375 بین هیأت مدیره انجمن دندانپزشکی ایران و جامعه دندانپزشکی ایران ادغام صورت گرفت و هم اکنون به نام انجمن دندانپزشکی ایران، خانه دندانپزشکان ایرانی می‌باشد.

مرکز تحقیقات علوم و دندانپزشکی
مرکز تحقیقات علوم دندانپزشکی شهید بهشتی بعنوان اولین مرکز تحقیقات مصوب و مستقل کشور در حوزه علوم دندانپزشکی در سال 1376 با همت والای پنج نفر از اعضا محترم هیئت علمی دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی راه اندازی گردید. این مرکز در آغاز حرکت خود و بر اساس برنامه استرانژیک تدوین یافته اش اهداف زیر را پیگیری نمود.
– گسترش روح پزوهش در کالبد دانشکده های دندانپزشکی از طریق آموزش اعضا محترم هیئت علمی، رزیدنتها و دانشجویان

– توانمندسازی محققین از طریق آشنایی هر چه بیشتر با محیط ها و کار گروههای تحقیقاتی
– ایجاد زیر ساختهای فیزیکی و تجهیزاتی مورد نیاز تحقیقات
– گسترش ارتباطات بین بخش بویژه علوم پایه و تکنولوژی های نوین
– گسترش ارتباط با سازمانها و وزارتخانه ها، صنایع و بخش های خصوصی مرتبط با حوزه سلامت دهان و دندان بمنظور انجام تبادلات علمی و فنی

مرکز تحقیقات علوم دندانپزشکی شهید بهشتی با عنایت به اهمیت سر فصلهای تحقیقاتی در حوزه سلامت دهان و دندان تمامی توان خود را در 4 گروه تحقیاتی آمده در زیر توزیع و قابلیتهای فنی خود را بر اساس این بخش ها تقویت نموده است.

وضعیت کنونی دندانپزشکی ایران

تا قبل از انقلاب اسلامی، تنها دو دانشکده دندانپزشکی تهران و ملی ایران فقط در 5 رشته ارتودنسی، پریودنتولوژی، بیماریهای دهان و تشخیص، پروتز و جراحی فک و دهان و صورت دوره‌های تخصصی ایجاد گردیده بود و پس از انقلاب تعداد رشته‌های تخصصی به 11 رشته رسید که هر ساله از طریق آزمون پذیرش دستیاری، تعدادی دستیار تخصصی می‌پذیرند. وظیفه تربیت و آموزش کادر درمانی دندانپزشکی (دندانپزشک، بهداشتکار دهان و دندان و تکنسین پروتز دندان) تا سال 1364 به عهده وزارت فرهنگ و آموزش عالی و از آن پس به عهده وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی گذاشته شد. پس از پیروزی انقلاب تاکنون دوره‌های مختلفی توسط دبیرخانه شورای آموزش دندانپزشکی و تخصصی کشور برای گزینش دانشجوی دوره دستیاری انجام گرفته است. همچنین به مننظور رسمی شدن درجه تخصصی دانشجویان فارغ التحصیل

رشته‌های مختلف تخصصی تا کنون امتحانات بورد تخصصی بصورت متمرکز نیز برگزار گردیده است. اولین فعالیت صنفی دندانپزشکی تأسیس سندیکای دندانسازان ایران در سال 1322 می‌باشد. فعالیتهای محدود علمی و فنی حاصل تلاش این سندیکا بود.

هم اکنون مراکز آموزش دندانپزشکی شامل 16 دانشکده دندانپزشکی زیر نظر وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی و دو دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران و واحد خوراسگان اصفهان می‌باشد. در سالهای اخیر مراکز آموزش بهداشتکاران دهان و دندان به دانشکده‌های دندانپزشکی تبدیل شده است. آموزش دندانپزشکی عمومی در سالهای قبل از انقلاب، تنها در 4 دانشکده تهران، ملی، مشهد و شیراز بصورت سالی ترمی و واحدی با گذراندن 240 واحد درسی شامل علوم پایه، پره کلینیک و کلینیک انجام می‌شد. اولین امتحان تخصصی در سال 1353 در دانشگاه تهران بطور داخلی انجام گرفت. اولین امتحان سراسری در دانشگاه ملی در سال 1354 انجام شد و سپس یک دوره دیگر امتحان در سال 56-1355 برگزار گردید.

در حال حاضر برنامه شامل 205-202 واحد درسی و طول دوره 6 سال است. پس از دو سال و گذراندن 68 واحد دروس عمومی و علوم پایه، دانشجویان وارد دوره بالینی (پره کلینیک و کلینیک) می شوند و آموزش خود را با حضور بیماران ادامه می‌دهند. در انتهای دوره 6 ساله و پایان یافتن واحدها و ارائه پایاننامه به ارزش 6 واحد، فارغ التحصیل می‌شوند. در مورخ 21/7/1372 امتحان جامع علوم پایه دندانپزشکی و داروسازی تصویب شد و از آن زمان به بعد لازم الاجرا گردیده است. رشته‌های وابسته به دندانپزشکی، دوره دو ساله (کاردانی) بهداشت دهان و دندان (پرستاری دندانپزشکی) و تکنسین ساخت پروتز دندانی می‌باشد. ادامه تحصیل و دریافت درجه تخصصی پس از فارغ التحصیل شدن در رشته دندانپزشکی عمومی در 10 رشته (ارتودنسی، اطفال، اندودنتیکس، پاتولوژی، پروتز، پریودنتیکس، ترمیمی، تشخیص بیماریهای دهان، جراحی دهان و فک و صورت و رادیولوژی دهان) در داخل کشور امکان پذیر است.
پس از گذراندن شش سال دوره عمومی دندانپزشکی و ارائه پایان نامه، فارغ ا لتحصیل شده و با مدرک دکترای دندانپزشکی کلیه خدمات عمومی دندانپزشکی را ارائه می نماید. از جمله انواع تر میم های دندانی، روت کانال تراپی، ارتودنسی های ثابت و متحرک، درمان بیماریهای دهان و دندانها، ساخت انواع پروتز های دندانی، جراحیهای دهان و دندانها، تشخیص و درمان بیماریها.

رشته های تخصصی د ندانپزشکی
ا ندونتیکس (تخصص درمان ریشه دندان)
تخصصی از دندانپزشکی است که علوم پایه و کلینیکی آن شامل تشخیص، پیشگیری و درمان بیماریها و صدمات پالپ و بافتهای اطراف ریشه مرتبط با پالپ می باشد. درمان پالپ دندان با نامهای روت کانال، اندو، عصب کشی و ; شناخته می شود که این معمولترین درمانی است که توسط متخصصین این رشته انجام می شود. بیان اینکه استخوانهای سروصورت. مسئولیت اصلی ارتودنیست، تشخیص، پیشگیری، تفسیر ودرمان انواع جفت شدن غلط دندانها و تغییرات بافتهای مجاور آنها می باشد.

دندانپزشکی کودکان
یک تخصص دندانپزشکی است که محدوده آن را سن فرد تعیین می کند. پیشگیری و درمان بیماریهای دهان و دندان از دوران نوز ادی و کودکی تا بلوغ به عهده متخصص این رشته است. کودکان نیازمند مراقبتهای ویژه سلامتی نیز توسط متخصص این رشته درمان می شوند. همچنین دندانهای شیری، عادت مکیدن انگشت و پستانک، سیلانت (مواد مسدود کننده شیارهای دندان (،فضا نگهدار و روکش دندان شیری(ssc) جزو این بخش است.

پریودنتیکس (تخصص بیماریهای لثه و بافتهای نگه دارنده دندان)
این تخصص به پیشگیری و درمان بیماریهای بافتهای حمایت کننده مجاور دندانها و حفظ سلامت، عملکرد و زیبایی این ساختارها (لثه، استخوان فک و ;) می پردازد. مراقبتهای لازم بعد از جراحی لثه و کشیدن دندان ، پریودنتیت( پیوره)،لثه ساز، ژنژ یو یت (آماس لثه) و جرم گیری و همچنین بیماریهای لثه در اینتخصص دنبال می شود.

پرستود نتیکس ( تخصص پروتز های دندانی )
شاخه ای از دندانپزشکی است که به بازسازی و حفظ عملکرد دهان، راحتی، سلامتی و زیبایی بیمار می پردازد. بازسازی و ترمیم دندانهای طبیعی ویا جایگزینی دندانها و بافتهای فکی- صورتی از دست رفته با جایگزینی مصنوعی، در حیطه عملکرد این رشته است. این تخصص در دو بخش پروتز ثابت و پروتز متحرک است.
دندانپزشکی ترمیمی و زیبایی
تخصصی در دندانپزشکی است که به امر ترمیم و باز سازی دندانهای طبیعی و تامین زیبایی ظاهری دندانهای فرد می پردازد. ارتودنسی، انواع ترمیم های دندانی ، ترمیم همرنگ دندان ، سفید کردن دندانهای زنده ، آمالگام و بعضی تصورات غلط در مورد آما لگام در این تخصص انجام می شود.
دندانی احتیاج به معالجه ریشه دارد ویا به اصطلاح عامیانه عصب کشی یا عصب کشی شود در بسیاری از بیماران ایجاد هراس و اضطراب می کند و اغلب ترس آنها ناشی از مطالب نا درستی است که در این زمینه شنیده اند. بسیاری از بیمارانی که جهت خلاصی از درد فورا اقدام به کشیدن آن نموده اند، بعدا پشیمان شده و آروز می کنند که ای کاش با معالجه ریشه، دندان را نجات داده بودند. خصوصا آنهایی که جهت جایگزینی آن دندا نها با پروتز های ثابت از هزینه گران این خدمات آگاهی می یابند.

پا تولوژی فک و دهان و صورت (آسیب شناسی)
علمی است که علت، ویژگیها، نحوه عملکرد و تاثیری بیماریهای مرتبط با ناحیه فک و دهان و صورت را کشف و بررسی می نماید. کار در این رشته شامل تحقیق و تشخیص بیماریها با استفاده از معاینات کلینیکی، رادیو گرافی، میکرو سکوپی، بیوشیمیایی و; می باشد.

رادیو لوژی فک و دهان و صورت
تخصصی از دندانپزشکی است که با تهیه و تفسیر تصاویر و اطلاعات با استفاده از اشعه های تابان به تشخیص و کنترل بیماریها و نا هنجاریهای فک و دهان و صورت می پردازد.

جراحی فک و دهان و صورت
تخصصی در دندانپزشکی است که شامل تشخیص، جراحی و درمانهای کمکی بیماریها، صدمات و نقایص عملکردی و زیبایی بافتهای نرم و سخت ناحیه دهان و فک و صورت می باشد.

اردتونتیکس (متخصص ارتونسی)
این تخصص بخشی از دندانپزشکی است که در این ارتباط با کنترل، هدایت و تصحیح بافتهای دهانی صورتی در حال رویش یا بالغ می باشد مثل وضعیتهایی که نیاز به جابجایی دندانها دارد، تصحیح روابط نا مناسب فکی و دندانی، تنظیم و تصحیح روابط بین و دندانها و ;

تربیت و سن تقریبی رویش دندانها
سن رویش دندان در کودکان، متفاوت می باشد بطوریکه گاهی ممکن است نوزادی با یک دندان متولد شود یا اینکه تا سن 14- 13 ما هگی به تعویق بیفتد اما بطور تقریبی میتوان آنرا بدینگونه بیان نمود:
به تربیت، دندانهای پیش (ثنایا)، پیش های طرفی ،(ثنا یای طرفی) آسیاب های کوچک ، نیش، آسیاب های بزرگ.
در فک پایین: پیشن در 8-7 ماهگی، پیشن طرفی در 13ماهگی، آسیای کوچک در 16ماهگی، نیش در 22 ماهگی و آسیای بزرگ در 30- 27 ماهگی جوانه می زنند.
در فک بالا:پیشن در 10- 9 ماهگی، پیشن طرفی در 11ماهگی، آسیای کوچک در 16ماهگی، نیش در 20- 19 ماهگی و آسیاس بزرگ در 30- 29 ماهگی جوانه می زنند.
*در دندانهای شیری، نحو ریشه تقریبا 18ماه پس از جوانه زدن، تکمیل میگردد.
*دیر یا زود ظاهر شدن دندان، دلیلی بر رشد بموقع یا عقب افتادن کودک نمی باشد.

توانایی‌های مورد نیاز و قابل توصیه :
همانطور كه در قسمت‌های قبل اشاره شد، عدم تسلط بر علوم پایه و زبان انگلیسی، دانشجو را از مقولات علمی دور می‌كند و صرفا به او توانایی انجام كارهای عملی این رشته را می‌دهد.
هرآنچه كه یك دانش‌آموز در درس زیست‌شناسی دوره دبیرستان خود فرا می‌گیرد به نحوی به رشته دندانپزشكی ارتباط دارد بخصوص دو بخش فیزیولوژی و آسیب‌شناسی كه دانشجویان دندانپزشكی در دو سال اول تحصیل خود با وسعت و عمق بیشتری نسبت به دوره دبیرستان مطالعه می‌كنند. همچنین دانشجوی این رشته باید از دستهایی ماهر و توانمند برخوردار باشد چون بسیاری از كارهای دندانپزشكی از تراش دندان گرفته تا بازسازی دندان نیاز به دستهایی هنرمند و توانا دارد تا بتوان به نحو احسن كارهای ظریف دندانپزشكی را انجام داد.
برخورداری از سلامت كامل جسمی و روانی و قابلیت انجام كارهای بسیار دقیق علمی، عملی، كلینیكی برای داوطلبان این رشته بسیار ضروری است. خلاقیت و مهارت در كار دست و همچنین برخورداری از خلاقیت و دید هنری، دانشجو را در انجام كارهای عملی این رشته و انجام مهارت‌های لازم در پیاده كردن آموخته‌های آن، كمك بسیار می‌كند.
وضعیت ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر:
امكان ادامه تحصیل فوق دكترا در رشته‌های مختلف دندان‌پزشكی در ایران وجود دارد.
تعداد وعناوین واحدهای اصلی و اختصاصی:
طول دوره دندان‌پزشكی پنج سال است و درسهای آن در سه بخش : عمومی ، پایه و اختصاصی برنامه‌ریزی شده است كه از لحاظ نحوه تعلیم و تدریس، به درسهای نظری ، عملی – نظری، عملی تقسیم می‌شود.

این دوره شامل دو مرحله است:
مرحله اول (5/1 سال) : در این مرحله دانشجویان درسهای نظری و عملی علوم پایه و عمومی را در دانشگاه (كلاس و آزمایشگاه)‌ می‌گذرانند.
مرحله دوم (5/3 سال) : در این مرحله دانشجویان درسهای تخصصی را در دانشگاه (كلاس و بخشهای كلینیكی) فرا می‌گیرند و به منظور برخورداری از كارایی آموزشی- درمانی، بیشتر این دوره تحصیلی را در بخشهای كلینیكی دانشكده و بیمارستانهای وابسته به ارائه خدمات بهداشتی و درمانی می‌پردازند؛ لازم به تذكر است كه گذراندن درسهای پایه برای ورود به دوره كلینیكی (مرحله دوم) ضروری است.
نظام آموزشی مطابق آیین‌نامه مصوب شورای عالی برنامه‌ریزی است و هر واحد درس نظری 17 ساعت و هر واحد درس عملی 34 ساعت است. كل واحدهای درسی این دوره 203 واحد است.

برای دریافت پروژه اینجا کلیک کنید