مقاله جذب چند جزئي در جاذب هاي نانوساختار: ارزيابي مدل IAST در سيستم هاي غيرايده آل تحت تأثير برهم کنش بين مولکولي

توضیحات پروژه

  مقاله جذب چند جزئي در جاذب هاي نانوساختار: ارزيابي مدل IAST در سيستم هاي غيرايده آل تحت تأثير برهم کنش بين مولکولي دارای 17 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله جذب چند جزئي در جاذب هاي نانوساختار: ارزيابي مدل IAST در سيستم هاي غيرايده آل تحت تأثير برهم کنش بين مولکولي  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه و مقالات آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي مقاله جذب چند جزئي در جاذب هاي نانوساختار: ارزيابي مدل IAST در سيستم هاي غيرايده آل تحت تأثير برهم کنش بين مولکولي،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد

بخشی از متن مقاله جذب چند جزئي در جاذب هاي نانوساختار: ارزيابي مدل IAST در سيستم هاي غيرايده آل تحت تأثير برهم کنش بين مولکولي :

تعداد صفحات:17
چکیده:
مدل IAST به عنوان یکی از پرکاربردترین روش های پیش بینی اطلاعات تعادلی در فرایند جذب سطحی چند جزئی شناخته می گردد. در این مقاله میزان دقت مدل LAST در پیش بینی نتایج تعادلی مخلوط های مختلف به هنگام اهمیت یافتن عامل برهم کنش بین مولکولی در فرایند جذب سطحی (برهم کنش بین مولکول های جذب شده)، م ورد بررسی قرار گرفته است. تأثیر عامل برهم کنش بین مولکولی بر عملکرد مدل IAST در سه زمینه و بر روی 12 سیستم جذب چند جزئی، مورد مطالعه قرار گرفته است. این سه زمینه عبارتند از: وجود اختلاف میان اندازه ذرات جذب شونده، کاربرد فرایند جذب سطحی در فشارهای بالا و افزایش تعداد مواد جذب شونده در سیستم جذب (تبدیل سیستم جذب دوجزئی به سه جزئی و بیشتر). نتایج بررسی های انجام شده نشان داد که با افزایش اختلاف میان اندازه ذرات جذب شونده، میزان خطای مدل IAST نیز به شدت افزایش می یابد. به عنوان نمونه، میزان خطای این مدل برای گاز متان در فرایند جذب دو مخلوط متان- اتان بوتان بر روی جاذب سیلیکالیت در شرایط یکسان دمایی و فشاری، به ترتیب برابر 24 و 51 درصد می باشد. نتایج بررسی های صورت گرفته بر روی سه سیستم مختلف از جمله متان- ا تان و متان- دی اکسید کربن بر روی جاذب GCB نشان داد که مقدار خطای روش IAST با افزایش فشار سیستم دارای روند صعودی می باشد و در نتیجه اطلاعات ارائه شده از این مدل در محدوده فشارهای عملیاتی بالا، رضایت بخش نمی باشد. افزایش تعداد مواد موجود در سیستم جذب سطحی نیز موجب افزایش تأثیر عامل برهم کنش بین مولکولی در یک سیستم جذب مخلوط های سه جزئی، بیشتر از خطای آن برای مخلوط های دو جزئی (متشکل از همان سه ماده) می باشد. همچنین بررسی های انجام شده بر روی سه مخلوط دوجزئی نشان داد که نتایج حاصل از به کارگیری دوایزوترم تاث و لانگمویر در ساختار روش IAST، دارای تفاوت قابل توجهی نبوده و در نتیجه استفاده از روش IAST-Langmuir با توجه به روند تحلیل ساده تر، مناسب می باشد.

برای دریافت پروژه اینجا کلیک کنید