تحقیق در مورد فیزیولوژی ورزش

توضیحات

 تحقیق در مورد فیزیولوژی ورزش دارای 24 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تحقیق در مورد فیزیولوژی ورزش  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تحقیق در مورد فیزیولوژی ورزش،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تحقیق در مورد فیزیولوژی ورزش :

فیزیولوژی ورزش

دستگاه اصلی حركت در ورزش، عضلات اسكلتی می باشند. این عضلات عمدتاً در دستها و پاها و كمربند شانه ای و لگنی متمركز هستند. برای به حركت درآمدن این عضلات یك چیز لازم است و آن انرژی است. بدیهی است كه برای هر حركتی كه در این جهان صورت می گیرد باید انرژی مصرف شود. حال مسأله مهم این است كه منبع تولید این انرژی كجاست؟ مثلاً در اتومبیل، اندام اصلی حركتی موتور است كه برای به حركت درآمدن آن بنزین و اكسیژن به وسیله جرقه الكتریكی تركیب می شوند و در نتیجه این واكنش شیمیایی، انرژی تولید می گردد و این انرژی باعث حركت پیستونها می شود. بدین ترتیب انرژی شیمیایی به انرژی حركتی( مكانیكی) تبدیل می گردد. در بدن ما نیز عین همین وقایع در عضلات روی می دهد؛ اكسیژن از راه هوا و سوخت لازم از طریق غذا تأمین می شود. اندام تهیه كننده اكسیژن، ششها و اندام تهیه كننده سوخت، سیستم گوارشی( شامل روده ها و كبد) است. هر دوی این مواد اولیه از طریق جریان خون در اختیار عضلات قرار می گیرند. به عبارت دیگر سلولهای خون نقش كامیونهای حمل و نقل را دارند كه به طور شبانه روزی در اتوبانهای بدن( یعنی رگها) در حال رفت و آمد هستند. عامل
اصلی به حركت درآوردن این كامیونها( سلولهای خون) قلب می باشد.
بدین ترتیب هم با ساز و كار تهیه سوخت برای عضلات آشنا شدیم و هم به اهمیت قلب به عنوان عامل اصلی به جریان انداختن این چرخه حیاتی پی بردیم. پس هر چه قلب بهتر و سالمتر بتواند پمپ كند، عضلات هم بیشتر و بهتر می توانند حركت كنند و برعكس هرچه عضلات بیشتر تحرك داشته باشند قلب نیز بیشتر عادت به پمپاژ قوی و منظم می كند. همان گونه كه عضلات ما با ورزش پرورش می یابند، عملكرد قلب و سیستم گردش خون نیز بهتر و منظم تر می گردد.

فرایند تولید انرژی هوازی و بی هوازی
برای سوختن مواد اولیه در عضله، همواره اكسیژن لازم نیست، بلكه این مواد در موارد اضطراری بدون وجود اكسیژن نیز به مصرف می رسند و انرژی لازم برای حركت فراهم می شود. میزان انرژی حاصل شده از این نحوه سوختن البته كمتر است. بنابراین سیستم تولید انرژی در عضلات بر دو گونه است:
الف ـ سیستم هوازی: در این روش قندها یا چربیها با اكسیژن تركیب می شوند و به طور كامل می سوزند و حداكثر مقدار انرژی شیمیایی خود را آزاد می كنند. این سیستم، سیستم اصلی، رایج و با صرفه تولید انرژی است.
ب ـ سیستم بی هوازی: سیستم درجه دو و اضطراری و غیر اقتصادی است كه در آن بدون حضور اكسیژن، قندها و چربیها طی یك سلسله واكنشهای شیمیایی به شكل ناقص می سوزند و تولید انرژی می كنند اما به مقدار كمتر. لذا مواد زائدی مانند اسید لاكتیك از خود بر جای می گذارند. البته شكل دیگری از سیستم بی هوازی نیز وجود دارد كه در چند ثانیه اول شروع به فعالیت در سلول اتفاق می افتد و به صورت مصرف ذخایر انرژی(ATP یا آدنوزین تری فسفات) از قبل مانده می باشد كه می توان به آن سیستم تولید انرژی ذخیره ای گفت. این سیستم می تواند حداكثر تا حدود 30 ثانیه انرژی عضلات را تأمین كند یعنی تا زمانی كه سایر سیستمها( هوازی، بی هوازی) به كمك آن بیایند. نام علمی این فرایندATP-PC می باشد كه طی آن با مصرف فسفوكراتین(PC) انرژی ATP ایجاد می شود.
در انواع مختلف ورزش، برحسب مدت زمان ورزش، تركیب بكارگیری این سیستمها فرق می كند. سوختن بی هوازی بیشتر در ورزشهای سرعتی و تحت فشار كه زمان كافی برای تأمین اكسیژن نیست روی می دهد، در حالی كه در ورزش ملایم و ممتد كه زمان كافی برای تأمین اكسیژن وجود دارد، سوخت و ساز هوازی ادامه می یابد. جدول زیر نحوه سوختن مواد در عضله را در حالات مختلف ورزشی نشان می دهد:
طول زمان فعالیت سیستم تولید انرژی فعالیت ورزشی
كمتر از 30 ثانیه ذخیره ای دویدنهای بسیار سریع
30 ثانیه تا 5/1 دقیقه ذخیره ای و بی هوازی شنای 100 متر
5/1 تا 3 دقیقه بی هوازی و هوازی دوهای نیمه استقامت، ژیمناستیك
بیش از 3 دقیقه هوازی دویدنهای با مسافت زیاد، اسكی
جدول 1ـ
مكانیسم تولید انرژی در ورزش های مختلف
مفهوم خستگی
چرا خسته می شویم؟ چرا بعد از مدتی ورزش كردن نمی توانیم به ورزش ادامه دهیم؟ حال كه مقدمات بالا را ذكر كرده ایم راحت تر می توانیم مفهوم خستگی را بیان كنیم و راههای به تعویق انداختن آن را نشان دهیم. خستگی یعنی تمام شدن ذخایر گلیكوژن عضله و تجمع بیش از حد اسید لاكتیك در عضله. زمانی كه عضله ذخایر گلیكوژن خود را از دست می دهد و به سوزاندن چربیها روی می آورد و اكسیژن رسانی به عضله مشكل می شود. سوخت بی هوازی با تولید انبوه اسید لاكتیك شروع می گردد و ما احساس خستگی می كنیم. بنابراین خستگی علامتی هشدار دهنده است كه بدن را از كاهش ذخایر غذایی عضله آگاه می سازد و نیاز به استراحت را گوشزد می كند. پس هر چه قدرت ذخیره سازی گلیكوژن عضله را بیشتر سازیم و فرایند اكسیژن رسانی به عضله را تقویت كنیم، مدت ورزش را بیشتر و زمان رسیدن به خستگی را طولانی تر كرده ایم. افزایش قدرت ذخیره سازی گلیكوژن و تقویت فرایند اكسیژن رسانی به عضله با ورزش بیشتر و افزایش تدریجی مدت آن ممكن می گردد.

اندامهای اصلی مرتبط با ورزش
به عنوان نتیجه گیری از این فصل می توان گفت اندامهای اصلی بدن كه در طی فعالیت ورزشی بیشترین فشار را متحمل می شوند و در نتیجه تقویت می
گردند. عبارت اند از:
1ـ عضلات اسكلتی: كه با انجام منظم ورزش می توان به تقویت و افزایش ظرفیت ذخیره سازی گلیكوژن آنها پرداخت.
2ـ ششها: كه اندام اصلی گرفتن اكسیژن هستند و باید آنها را از آلودگیهای شهر و دود سیگار دور نگاه داشت تا قدرت جذب اكسیژن آنها به حداكثر برسد.
3ـ دستگاه گوارش: كه تأمین كننده اصلی سوخت بدن است و با جذب انواع مواد غذایی و انبار كردن آنها در كبد، نقش آشپزخانه بدن را بازی می كند.
4ـ قلب: پمپ اصلی به گردش درآورنده مواد است و با به جریان انداختن گردش خون نقش رابط را بین همه این اعضاء بازی می كند.

انواع ورزش
بدون شك ما انواع گوناگون و متنوعی از فعالیتهای ورزشی داریم كه با تصور هر كدام بلافاصله یك شرایط بدنی خاص تداعی می گردد. حتی اگر آن ورزش را انجام نداده باشیم. همچنین احساس می كنیم كه چه فشارهایی بیشتر بر روی چه دستگاههایی از بدن وارد می شود. پس بدون شك انواع مختلف ورزش آثار متفاوتی بر روی بدن ما دارند. دویدن، شنا، برداشتن وزنه های سنگین، ژیمناستیك، دوچرخه سواری، كوهنوردی، راهپیمایی و… انواع متنوع ورزشها می باشند كه هر كدام به شكلی بر روی بدن تأثیر می گذارند و ما برای بیان تأثیرات آنها مجبور به تقسیم بندی آنها در گروههای بزرگتر هستیم.
دانشمندان علوم تربیت بدنی، كلیه فعالیتهای ورزشی را به 2 گروه عمده تقسیم می كنند:
الف ـ ورزشهای حركتی( دینامیك یا ایزوتونیك)
ورزشهای حركتی خود به دو دسته عمده تقسیم می شوند:
1ـ ورزشهای حركتی ـ استقامتی
2ـ ورزشهای حركتی ـ سرعتی
الف ـ ورزشهای ایستایی( استاتیك)
ورزشهای ایستایی به ورزشهایی گفته می شود كه با وجود مصرف انرژی، طول عضله تغییری نمی كند و در مجموع حركتی ایجاد نمی شود. مثلاً زمانی كه وزنه سنگینی به مدت چند ثانیه بالای سر قرار می گیرد، درست است كه بر روی بدن فشار زیادی وارد می گردد و انرژی بسیاری نیز مصرف می گردد، اما طول عضلات تغییری نمی كند. لذا این گونه ورزشها را ورزش ایستایی می نامند . نمونه روشن تر این نوع ورزش، فشار آوردن به یك دیوار است كه در طی آن انرژی بدون ایجاد هیچ حركتی مصرف می گردد. البته باید خاطر نشان كرد كه در اكثر ورزشها تركیبی از ورزشهای ایستایی و حركتی وجود دارد. بنابراین وقتی از ورزشی به عنوان ورزش ایستایی یاد می كنیم، منظور این نیست كه صد در صد ایستایی است، بلكه منظور آن است كه جنبه ایستایی آن غلبه دارد. مثلاً در هنگام بلند نمودن یك وزنه سنگین كه مشهورترین نوع ورزش ایستایی است، وقتی فرد وزنه را از زمین بر می دارد و به بالای سر می برد، یك ورزش حركتی انجام می دهد، ولی وقتی وزنه بر بالای سر او قرار می گیرد، ورزش از نوع ایستایی است، اما چون در این حالت انرژی بیشتر به شكل ایستایی مصرف می شود. این ورزش را از جمله ورزشهای ایستایی می دانیم.
در یك ورزش ایستایی، اتفاقاتی به شرح زیر در بدن روی می دهد:
1ـ طول عضلات تغییری نمی كند.
2ـ عروق عضلات به علت فشار عضلات بر روی آنها تنگتر می گردد و این در حالی است كه عضله نیاز به جریان خون بیشتری دارد.
3ـ تعداد ضربان قلب افزایش می یابد و این مهمترین ساز و كار( مكانیسم) افزایش برون ده قلب( مقدار خونی كه در یك دقیقه از قلب خارج می شود) در این نوع ورزش می باشد.
4ـ برون ده قلبی مختصری افزایش می یابد ولی نه به اندازه ورزشهای حركتی.
5ـ مصرف اكسیژن بدن اندكی افزایش می یابد ولی نه به اندازه ورزشهای حركتی.
6ـ فشار خون افزایش می یابد، بطوری كه اگر دو دست خود را در هم پنجه كنیم و بدون آنكه از هم جدا شوند و حركتی ایجاد شود، در جهت مخالف بكشیم و این كار را با 40% بیشترین توان خود برای 3 دقیقه ادامه دهیم، فشار متوسط شریان ما 30ـ25 میلیمتر جیوه افزایش می یابد.

ب ـ ورزشهای حركتی( دینامیك)
ورزشی را حركتی می نامیم كه در آن همزمان با انجام كار و مصرف انرژی، طول عضلات نیز تغییر كند و در نتیجه اندامها به حركت درآیند. نمونه بارز این نوع فعالیت ورزشی را در رشته دو ومیدانی، شنا، دوچرخه سواری و… می بینیم. البته همان گونه كه قبلاً هم توضیح دادیم بیشتر رشته های ورزشی تركیبی از هر دو نوع ورزش ایستایی و حركتی است و در هر رشته درصد وجود هر یك از این دو نوع تفاوت می كند. تمام ورزشهایی كه در آنها حركت وجود دارد، ورزش حركتی هستند، ولی رشته هایی كه در آنها تعداد بیشتری از عضلات با یكدیگر حركت می كنند، خواص فیزیولوژیك ورزشهای حركتی را بیشتر دارا می باشند. مثلاً اگر چه در هر دو رشته بدمینتون و شنا حركت داریم، اما شنا به مراتب حركتی تر از بدمینتون می باشد.
در یك ورزش حركتی، اتفاقاتی به شرح زیر در بدن روی می دهد:
1ـ طول عضلات تغییر می كند.
2ـ عروق عضلات گشاد می شود و در نتیجه مقدار خون بیشتری در آنها جریان می یابد. به طوری كه فیزیولوژیستها مشاهده كرده اند، در حالت استراحت تنها 18% برون ده قلبی به عضلات می رود، اما در طی ورزش حركتی این مقدار به 80% می رسد، یعنی در هنگام ورزش حركتی 80% خونی كه از قلب خارج می شود، به عضلات می رود و تنها 20% به سایر اعضای حیاتی بدن مانند مغز، قلب و كلیه ها و دستگاه گوارش می رسد.
3ـ مصرف اكسیژن بدن افزایش می یابد به طوری كه در حداكثر فعالیت بدنی، تقریباً 10 برابر می گردد.
4ـ برون ده قلبی افزایش می یابد.
5ـ فشار خون ماكزیمم افزایش می یابد، در حالی كه فشار خون مینیمم به علت گشاد شدن عروق عضلات تغییری نمی كند.
همان گونه كه ملاحظه نمودید، در ورزش حركتی گردش خون و مصرف اكسیژن بسیار بیشتر و سریعتر می گردد و این از مزایای ورزشهای حركتی و همچنین ایستایی است كه تكرار آن سبب افزایش توان دستگاه گردش خون( قلب و عروق) و دستگاه اكسیژن گیری( ریه ها) می گردد. پس در مقایسه بین دو نوع ورزش ایستایی و حركتی از نظر نوع تأثیر آنها بر دستگاه قلب و عروق و تهویه اكسیژن بدن، به این نتیجه می رسیم كه ر ورزشهای ایستایی، تشدید گردش خون و تهویه اكسیژن، بسیار محدودتر است و تأمین نیاز اضافی بدن به گردش خون. بیشتر از راه افزایش تعداد ضربان قلب روی می دهد. در حالی كه در ورزشهای حركتی، افزایش توان گردش خون، پمپاژ قلب و میزان مصرف اكسیژن بسیار بیشتر است و تقریباً تمام بدن به شكل هماهنگ در تأمین این نیاز اضافی به انرژی، همكاری می كنند. به همین سبب دانشمندان علوم ورزشی، در مجموع ورزشهای حركتی را ورزش ایده آل برای دستگاه قلب و عروق می دانند و معتقدند تكرار منظم ورزشهای حركتی، یكی از مؤثرترین راهها برای تقویت توان فردی و به تأخیر انداختن زمان فرا رسیدن خستگی و بالطبع پیری است.

فواید تداوم ورزشهای حركتی
اگر چه همه انواع فعالیتهای ورزشی برای بدن مفیدند اما ورزشهای حركتی( دینامیك) برای دستگاه قلب و ریه به مراتب مفیدتر از ورزشهای ایستایی هستند. تكرار منظم ورزشهای حركتی آثار مفیدی در فیزیولوژی بدن دارد كه این آثار را تحت عنوان « تطابق بدن با ورزش » در این قسمت ذكر می كنیم. در واقع همین تطابق است كه بین توان كوششی و سلامت قلب و بدن یك ورزشكار معمولی و یك فرد غیر فعال تفاوتی فاحش ایجاد می نماید.
الف ـ اثر ورزش بر عضلات اسكلتی
تغییراتی كه در عضلات ورزشكاران روی می دهد به شرح زیر است:
افزایش تعداد مویرگهای عضله، افزایش میوگلوبین بافتی( ماده ای كه مسؤول گرفتن اكسیژن است)، افزایش تعداد و اندازه میتوكندریها( بخشی از سلول كه عمل تنفس و تولید انرژی را انجام می دهد)، افزایش میزان ذخیره قند و چربی عضله.
ب ـ اثر ورزش بر دستگاه گردش خون
تغییراتی كه در قلب ورزشكاران روی می دهد: بزرگ شدن قلب و افزایش وزن آن؛ افزایش برون ده قلبی؛ افزایش ابعاد قلب؛ كاهش تعداد ضربان قلب در حال استراحت؛ افزایش اندازه حجم سلولهای قلبی؛ افزایش فعالیت آنزیمهای تنفسی سلولها.
از مطالب فوق نتیجه می شود كه با ورزش كردن، همه دستگاههای مرتبط با ورزش( عضلات، قلب، ریه) خود را برای انجام دادن كار بیشتر آماده می سازند و در نتیجه توان ورزشكار روز به روز افزایش می یابد و دیرتر خسته می گردد.
***
در جمع بندی نهایی آثار مداومت در انجام ورزشهای حركتی( دینامیكی) بر بدن را می توان به شرح زیر ذكر كرد:
1ـ آثار مربوط به دستگاه گردش خون ( همودینامیك)
الف ـ كاهش تعداد ضربان قلب در زمان استراحت
ب ـ افزایش توان ورزشی فرد
ج ـ به تأخیر انداختن افزایش ضربان قلب و فشار خون در نرمشهای معمولی
د ـ سریعتر به حالت عادی برگشتن بدن پس از اتمام ورزشهای سنگین
ب ـ آثار ساختمانی( مرفولوژیك)
آثار ساختمانی ورزشهای حركتی به صورت تغییراتی در ساختمان عضلات، قلب و ریه در جهت افزایش توان مصرف اكسیژن رخ می نماید. به عنوان مثال بزرگ شدن قلب را می توان ذكر كرد. البته لازم به یادآوری است كه در گذشته می پنداشتند كه ورزش ممتد به علت آنكه سبب بزرگی قلب می گردد مفید نیست. در حالی كه امروزه كشف شده كه بزرگ شدن قلب در اثر ورزش با بزرگ شدن قلب به علت بیماریهایی مانند فشار خون تفاوت می كند. در ورزشكاران، بزرگ شدن قلب همراه است با بهبود عملكرد قلب و افزایش خون رسانی به آن. درحالی كه در بزرگ شدن قلب در اثر بیماریهای قلبی، عملكرد قلب مختل می شود و خون رسانی به عضلات قلب كاهش می یابد.
3ـ آثار سوخت و سازی( متابولیك)
الف ـ ورزش میزان كلسترول خون را كاهش نمی دهد، اما سبب تبدیل كلسترول مضر خون(LDL) به كلسترول مفید (HDL) می گردد. HDL اگر چه حاوی كلسترول است اما مانع رسوب آن در جدار رگ می گردد و لذا برای بدن مفید می باشد و هر چه میزان آن بالاتر رود احتمال تصلب شرائین كمتر
می گردد. ورزش به عنوان یك محرك، میزان HDL را بالا می برد.
ب ـ كاهش میزان تری گلیسرید خون
ج ـ كاهش میزان قند خون ناشتا: این مورد بویژه در ارتباط با بیماران مبتلا به مرض قند دارای اهمیت است، زیرا با انجام منظم وزش روزانه، قند خون پایین می آید و نیاز این بیماران به تزریق انسولین كاهش می یابد.
د ـ كاهش میزان كاتكل آمین های خون در حالت استراحت: كاتكل آمین ها موادی هستند كه مسؤول افزایش ضربان قلب و ایجاد هیجان می باشند. بدین سبب است كه ورزشكاران، نسبت به غیر ورزشكاران در حالت استراحت آرامش بیشتری دارند.
ه ـ افزایش فعالیت سیستم از بین برنده لخته: نتیجه مستقیم این اثر آن است كه در هر كجای بدن( از جمله رگهای قلب) كه لخته ای ایجاد می شود و بخواهد عوارضی مانند سكته قلبی ایجاد نماید. این سیستم باعث از بین بردن آن لخته می گردد. بنابراین، ورزشكاران كمتر در معرض خطر سكته قلبی هستند.

برای دریافت اینجا کلیک کنید