مقاله در مورد ERP دارای 42 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقاله در مورد ERP کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله در مورد ERP،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
برنامه اصلی تولید (MPS) در سیستم تولید ETO
در بخش قبل، چندین استراتژی تولید معرفی و در مورد آنها بحث شد. در این بخش تمركزمان روی ETO و ویژگی های برنامه ریزی در این محیط است. فرآیند تكوین و ایجاد یك محصول جدید كه در آن هیچ تقاضای واقعی هنوز وجود ندارد، چه در یك شركت MTO و چه در یك شركت MTS باشد، كاربردی منحصربفرد از استراتژی ETO است. در یك مرور اجمالی شركتهای ETO عموماً فرآیند
طراحی و یا تولید محصول را تا زمانیكه یك سفارش یا قرارداد واقعی در دست نداشته باشند شروع نمی كنند. تولید كنندگان تجهیزات ویژه صنعتی، هواپیماهای مسافربری بزرگ، تجهیزات نظامی پیشرفته، تجهیزات كنترل مترو، ومراكز فروش از انواع شركتهایETO هستند. چون تولیدات ETO
گرانند و برای یك تعداد معدودی از مشتریان و كاربردها مناسبند، تولیدكنندگان آنها نمی توانند طراحی، ساخت و نصب آنها را در موجودی در راه سفارشات آینده درنظر بگیرند. برخلاف شركتهای MTS كه مشتریانشان را در زمان تحویل یا زمان نزدیك به موعد تحویل محصول ملاقات می كنند، شركتهای ETO و مشتریانشان ممكن است ماهها یا حتی سالها قبل از تكمیل و تحویل محصول نهایی، یكدیگر را ملاقات كنند. این گفته درست نیست كه شركتهای ETO نیازی به انجام پیش بینی فعالیتهای آینده، طرح ریزی عملیات، یا مدیریت عرضه و تقاضا ندارند. این حقیقت محض كه این شركتها، نام مهندسان، طراحان، و پرسنل تولیدی را روی لیست حقوقی دارند، گواه صادقی است براینكه فعالیتهای تولیدی آینده، از قبل پیش بینی می شوند و برخی پیش بینی ها در حقیقت اتفاق می افتد. تنها افقهای زمانی تفاوت دارند.
چالشهای ویژه محیط ETO
برای درك چالشهای پیش روی برنامه ریزان اصلی تولید در شركت ETO به شكل زیر توجه كنید كه فعالیتهای افزودن ارزش/هزینه را كه باید در داخل شركت و در قراردادش با مشتری و تحویل واقعی محصول نهایی به جریان اندازد، تشریح می كند. برای مقایسه، شركتهای MTS و MTO به شكل اضافه شده اند. محور پایین شكل یك خط زمانی است كه در آن این فعالیتها لیست شده اند.
همانطور كه شكل نشان می دهد، مانند دیگر شركتها، شركت ETO نیز با كارهای سخت مدیریت عرضه و تقاضا مواجه است، اما این فقط نوك كوه یخی است، بطوریكه خواهیم گفت، دیگر وظایف اصلی طرح ریزی و برنامه ریزی به سطح پایین تری تنزل پیدا می كنند:
• مشخصات محصول معمولاً باید با مشاركت مشتری تعیین شود.
• باید یك نمونه آزمایشی تولید و تست شود.
• باید بازخوری از تست نمونه آزمایشی در تغییرات مهندسی و طراحی منعكس گردد.
• باید لیست مواد یا دستورالعمل و مسیر فرآیند ایجاد شوند.
بسیاری از این فعالیتها در مجموعه فعالیتهای برنامه ریزی اصلی تولید و برنامه ریزی احتیاجات مواد سنتی بوده اند. این بدان معنا نیست كه برنامه ریز اصلی تولید و ابزارها برای تعادل عرضه
و تقاضا نمی توانند در این فعالیتهای آغازین مفید باشند. كاملاً برعكس، برنامه ریز اصلی تولید، بعنوان یكی از مسئولین رسیدن محصول نهایی بدست مشتری، هماهنگ كننده منطقی فعالیتهای ETO است، و تكنیكهای برنامه اصلی تولید (MPS) بطور برجسته ای برای فعالیتهای ETO از طراحی و مهندسی گرفته تا ساخت نهایی، مناسب هستند. تفاوت اصلی میان فعالیتهای برنامه ریزی اصلی تولید و فعالیتهای مهندسی اینست كه بجای آوردن ظرفیتهای مواد و تولید با یكدیگر در داخل « زمانهای ساخت» معین، برنامه ریز اصلی تولید ETO باید برای منابع انسانی و زمانهای صرف شده برای «محصولات» در نظر گرفته شده در یك جهت بسیار وسیعتر، مشخصات تحقیق، طراحی های مهندسی، پیكربندی ابزارآلات، فعالیتهای تست كردن، و غیره را فراهم كند..
در زمان معرفی و ارائه محصول جدید
در زمانیكه برنامه زمانبندی ETO محصولات جدیدی را طرح ریزی و معرفی می كنند، نتایج این برنامه زمانبندی بطور یكسانی با شركتهای MTS و MTO مطابقت دارد. در این موارد، یك محصول بدستور مدیریت اجرایی و واحد بازاریابی كه امكان پذیری و پتانسیل فروش اقلام را تعیین كرده است، طراحی و یا مهندسی طبق سفارش انجام می شود. محصولات جدید برای این شركتها باید از میان فعالیتهای تحقیقاتی و تكوین یكسانی مانند تحقیق، طراحی، نمونه سازی، آماده تست كردن، تست كردن، پذیرش، افزایش فعالیت، آموزش، و فازهای كامل خرید و ساخت عبور كنند، همانطوركه محصولات ETO این اعمال را انجام می دهد. چالشهای یكسانی وجود دارد. تقاضا باید پیش بینی شود، مشخصات یا فرمولبندی محصول باید ایجاد شود، تغییرات طراحی باید براساس نمونه سازی یا تست آزمایشگاهی ساخته شود، موافقتهای نمایندگی مشتری باید جلب شود(نه در همه موارد)، و فرآیندهای ساخت محصول نهایی جدید باید مرتب شود. در حقیقت محصولات جدید دو سطح اضافی از مشكلات برنامه زمانبندی را علیرغم استراتژی تولید انتخاب شده بوجود می آورند: اول زمانبندی برای فاز معرفی، دوم طرح ریزی فشار محصول جدید روی سیر كاری جاری. این دو مشكل، نامرتبط با یكدیگر نیستند.
زمانبندی ارائه محصول جدید
تدارك مقدمات محصول جدید همیشه پرمخاطره بوده است. ایجاد محصول نیاز به هزینه بالا برای تحقیق و توسعه، طراحی، مهندسی، و ابزارسازی برای آوردن محصول به بازار دارد. این هزینه ها قبل از كسب حتی یك دلار درآمد، صرف می شود و باید پرداخت شود، حتی اگر محصول با شكست مواجه شود. هیچ تضمینی برای اینكه محصول جدید موفق شود وجود ندارد. ك
مینه سازی مخاطرات مرتبط با تدارك مقدمات محصول جدید، به دقت در پیش بینی و هماهنگی محصول با فروش و بازاریابی احتیاج دارد. از نگاه برنامه ریز اصلی تولید، این بمعنی كار نزدیكتر با بازاریابی و تكنولوژی محصول جدید برای دستیابی به زمانهای ROLL-OUT طرح ریزی شده در استراتژی تعالی شركت است.
برنامه ریزی در وضعیت تأثیر روی محصولات موجود
معرفی و مقدمه چینی یك محصول جدید معمولاً مقداری تأثیر روی محصولات موجود شركت دارد. در برخی موارد محصول جدید یك نامزد جایگزینی است و بجز برای قطعات یدكی، تولید محصول موجود ادامه نمی یابد. تغییرات سالیانه مدل اتومبیلها مثال خوبی است. توجه كنید كه شركتی برای محصول جدید، تدارك اولیه لازم می بیند كه انتظار دارد آن محصول جدید سرانجام تقاضای جایگزینی برای محصول موجود باشد. در برنامه ریزی دوره های اولیه معرفی اش، شركت به انجام چندین كار نیاز دارد: شركت باید ارضای تقاضا را برای محصول قدیمی تا زمان بدست آوردن بازار توسط محصول جدید را ادامه دهد و تولید محصول جدید را مرحله بندی نماید. باید روی حذف موجودی محصول قبلی برنامه ریزی شود. باید تولید محصول جدید طوری مرحله بندی شود كه تقاضا و تولید محصول قبلی به تدریج بسمت صفر میل كند.
فعالیتها و رخدادهای برنامه ریزی اصلی تولید
تقریباً هر مجموعه ای از آیتمها، فعالیتها، یا رخدادها می توانند برنامه ریزی اصلی شوند. در بخش سنتی، برنامه ریزی اصلی تولید نوعاً بمعنای برنامه ریزی تولید مواد قابل لمس است. كنارهم قراردادن آیتمها یا عناصر برای تولید یك خودكار، یك شامپو، یك اتومبیل، یك قوطی رنگ، و غیره. درمحیط ETOو محصول جدید، بسیاری از این فعالیتها و رخدادها در سیستم CAD-
CAM،آزمایشگاهها، بروشورهای فروش، و اطراف میزهای كنفرانس اتفاق می افتد. با این همه اینها می توانند زمانبندی شوند. این بر می گردد به بحث اولیه اینكه ما باید چه چیزی را برنامه ریزی كنیم؟ آیتمهای نهایی؟ اجزاء؟ مواد خام؟ در اینجا ما فعالیتها و رخدادها را برنامه ریزی و زمانبندی می كنیم و بجای برنامه ریزی از روی دستورالعملها یا لیست مواد، از لیست فعالیتها یا لیست رخدادها كه ازجمله ابزارهای برنامه ریز اصلی است، استفاده می كنیم. ممكن است هیچ مشخصه طراحی و لیست موادی بطور جاری برای یك محصول جدید وجود نداشته باشد. اما برنامه ریز اصلی تولید می تواند هنر و ابزارهایش را طی مراحل زیر بكاربرد:
طبقه بندی دامنه تغییر
ایجاد یك تعداد آیتم برای تكان نهایی
شناسایی فعالیتهای مهم
ایجاد لیست فعالیتها
تخمین كل منابع و زمان پیشبرد برای هر فعالیت یا رخداد
جایگزینی تعدادی اقلام مجازی با تعدادی اقلام واقعی
تنظیم و تأیید زمانهای پیشبرد و منابع موردنیاز
اولویتبندی مجدد همه مواد و فعالیتها
برنامه زمانبندی ETOو محصول جدید می تواند توسط تعدادی از مشكلات پیش بینی نشده با شكست مواجه شوند. درحقیقت، افق برنامه ریزی بلندتر، پتانسیل بزرگتری برای اینكه این مشكلات خودشان را نشان دهند دارد. از این میان منابع مشكلات برنامه زمانبندی در زیر آمده اند:
فرآیندها و تكنولوژیهای جدید و ناشناخته: از زمانیكه شركت با یك محصول جدید درگیر می شود، ممكن است كه فرآیندهای لازم برای تولید آن نیز جدید باشند. البته می توان گفت كه همانند تكنولوژی، نیاز به آوردن محصول به بازار است.
تغییرات مهندسی و طراحی مجدد: برای مثال در برنامه ریزی تولید یك محصول جدید پیچیده، ممكن است یك دوره چندماهه بین نقطه ای كه در آن مواد معین در داخل طراحی مشخص هستند و تاریخی كه در آن مواد برای خرید بطور واقعی برنامه ریزی شده اند، صرف شود. در طی این زمان و ناشناخته برای سازنده، تأمین كننده آن مواد، ممكن است از قرارداد خارج شده باشد یا به یك ماده متفاوت تغییر یافته باشد كه نمی تواند با طراحی همگون باشد. این بطور غیردلخواهی روی برنامه ریزی اثرمی گذارد. اگر تأمین كننده بخشی از تیم باشد این اتفاق نمی افتد.
یكپارچه سازی فعالیتهای طراحی و عملیاتی
برنامه های مهندسی و ساخت باید یكپارچه شوند بطوریكه همه انرژی در شركت روی یك هدف مشترك متمركز شود: ارضای نیازهای مشتری درعین سودآوری. در شركتهایی كه محصولات با مهندسی بالا را تولید می كنند و در شركتهایی كه ایجاد محصول جدید، یك قدرت استراتژیك عمده است، مهندسی و فعالیتهای مرتبط، بخش مهمی از برنامه ریزی روی زمان و هزینه را تشكیل می دهد. این فعالیتهای مهندسی بر فعالیتهای تولیدی مقدمند و این فعالیتها با طراحی محصول جدید متوقف نمی شوند، بلكه به شكل پشتیبانی مستمر مهندسی ادامه می یابند. با اینكه آسان است ببینید كه چرا فعالیتهای مهندسی و ساخت باید یكپارچه باشند، این فعالیتها همیشه در عمل
یكپارچه نیستند. این به این خاطر است كه برنامه های مهندسی و ایجاد محصول، نوعاً از برنامه های ساخت و تداركات كه سرمنشائشان را در برنامه اصلی تولید برای برنامه های فروش و تعهدات مشتری پیگیری می كنند، مشتق نمی شوند. شكل زیر رابطه میان فعالیتهای مهندسی/طراحی و ساخت را در حركت از مراحل اولیه یك پروژه تا تحویل پروژه نشان می دهد. این رابطه فراتر از مهندسی محصول با طراحی ابزار و جریان فرآیند حركت می كند.
مدبریت هزینه در فناوری اطلاعاتتوسعه شركت درسیستم erp
هر شركت مجموعهای پیچیده از گردش اطلاعات است و تنها مدیریت صحیح میتواند با پردازش این اطلاعات شركت را در رسیدن به اهداف رقابتی یاری دهد. ERP یك استراتژی نیست بلكه سیستمی نرمافزاری است كه دادههای موجود در سراسر یك سازمان را یكپارچه ساخته و به شكل مناسب در اختیار كاربران قرار میدهد. استانداردشدن دادهها، كاهش زمانهای پیشبرد، اتوماسیون فعالیتها و خدمات سریعتر مشتریان از جمله مزایایی است كه كاربردERP برای شركتها به ارمغان میآورد. سیستمERP به كاركنان یك مجموعهتولیدی اجازه میدهد تا با هماهنگی هم كار كنند حتی اگر میان آنها مرزهای جغرافیایی وجود داشته باشد. ERP با نشاندادن وضعیت لحظهبه لحظهیك سفارش یا محصول در سازمان، به عنوان یك ابزار پشتیبانی تصمیمگیری عمل میكند. سرمایهگذاری رویERP برای هر سازمانیهنگفت است و مدیران غالباً در سنجش بازگشت این سرمایهگذاری دچار اشتباه میشوند. برنامهریزی منابع موسسه با داشتن قابلیت بهروزسازی استراتژیها و فناوریها، موسسه را به سمت بهكارگیری فناوریهای جدید رهنمون میسازد. سیستم برنامهریزی منابع موسسه بهتازگی در ایران مورد توجه قرار گرفته است. تا رسیدن به سطح استاندارد سیستمهایERP و پوششدادن نیازهای روزافرون صنعت و خدمات در ایران هنوز راه درازی در پیش است. چكیده امروزه سازمانها برای ارائه خدمات و محصولاتی با كیفیت بالاتر و مطابق با نیازهای خاص هر مشتری، تحت فشار قرار دارند؛ بنابراین، آنها برای حفظ قدرت رقابتی خود در این محیط سریع و پرتغییر، بهدنبال راههای جدید و موثری هستند. اما این
حقیقت كه هر شركت مجموعهای بههم پیچیده از گردش فعالیتها و اطلاعات است، دستیابی به هدف فوق را دشوار میسازد. تنها مدیریت صحیح این فعالیتها و اطلاعات میتواند شركتها را در رسیدن به اهداف رقابتیشان یاری دهد.
تكامل سیستمهای اطلاعاتیIS) )، همگام با پیشرفت فناوری اطلاعات(IT) و نرمافزارهای كامپیوتری، بهشكلگیری و توسعه سیستمهای برنامهریزی منابع موسسه (ERP) انجامیده ا
ست. اگرچه دو دهه از پیدایشERP میگذرد، بهلحاظ تاریخچهای میتوان آنرا تداوم حركتی دانست كه از سیستمهای برنامهریزی احتیاجات موادMRP) ) آغاز گردیده و توسعه و بهبود یافته است. ERP یك استراتژی نیست؛ بلكه سیستمی نرمافزاری است كه دادههای موجود در سراسر یك سازمان را یكپارچه ساخته، بهشكل مناسب و در موقع لازم در اختیار كاربران قرار میدهد. بهاین ترتیب،ERP تمامی جنبههای یك سازمان را – از جمله توزیع و فروش، برنامهریزی تولید، تهیه و تدارك مواد، مدیریت سازمان و منابع انسانی و برنامهریزی و كنترل تجاری – در قالبی ساختیافته در بر میگیرد. چنین سیستمی منافع بسیاری را – چون استانداردشدن دادهها و فرایندها، كاهش زمانهای پیشبرد، اتوماسیون فعالیتها، و خدمات سریعتر مشتریان – برای شركتها بهارمغان میآورد.
این مقاله به چیستیERP میپردازد. با بررسی موقعیتERP بهعنوان یك سیستم واسط میان زنجیره تامین و سیستمهای كف كارخانه و مرور تاریخچهای و شناخت كاركردهای عمده آن، سعی بر آن است تا به چیستیERP پاسخ داده شود. همچنین فواید و دلایل بهكارگیری- ERP مانند یكپارچهسازی دادههای مالی و استانداردكردن فرایندهای تولید – برشمرده میشود تا ضرورت آن تشریح گردد.
1 – مقدمه تولیدكنندگان، امروزه تحت فشار قرار دارند تا محصولاتی با كیفیت بالاتر و مطابق با نیازهای خاص هر مشتری را در زمانی كوتاهتر ارائه دهند. بنابراین شركتهای تولیدی برای حفظ قدرت رقابت خود در این محیط تجاری سریع، بهدنبال راههای جدیدی میگردند؛ روشی كه بتوانند از ظرفیتهای موجود تولید بهره بیشتری ببرند و موجودی در گردش خود را كاهش دهند. اما این حقیقت كه هر شركت تولیدی مجموعه بههم پیچیدهای از گردش فعالیتها و اطلاعات است، دستیابی به اهداف فوق را دشوار میسازد. بنابراین تنها مدیریت درست این فعالیتها و اطلاعات میتواند شركت را در رسیدن به اهداف رقابتی یاری دهد. در مقابل، یك مدیریت ضعیف به كیفیت پایین، پاسخگویی كُند به مشتری و هزینههای كمرشكن میانجامد. چنین تولیدكنندهای، چارهای جز ترك بازار ندارد.
در اكثر كارخانههای تولیدی، مشكلات موجود، ناشی از كمبود تلاش كاركنان نیست. بلكه مشكل اصلی، كمبود همكاری و هماهنگی در استفاده از منابع در دسترس كارخانه (افراد، اطلاعات، مواد و ابزار) و در نتیجه مدیریت موثر كار است. پیشرفتهای اخیر در فناوری اطلاعات(IT) و نرمافزارهای كامپیوتری، اكنون مدیران را قادر ساخته است تا از طریق سیستمهای اطلاعاتی مختلف، دسترسی آسان و سریعی به دادههای مختلف سازمان داشته باشند.این دادهها، عموماً در سه سطح استراتژیك، تاكتیكی و عملیاتی موجود هستند. شكل 1، مهمترین سیستمهای اطلاعاتی یك سازمان و سطح عملكرد هركدام از آنها را نشان میدهد.
در این میان، سه سیستم اصلی – یعنی مدیریت زنجیره تامینSUPPLY CHAIN )
MANAGEMENT=SCM)، برنامهریزی منابع موسسه(ERP) و سیستم اجرای تولید (MANUFACTURING EXECUTION SYSTEM = MES) از اهمیت خاصی برخوردار بوده، در قلب جریان اطلاعات شركت قرار دارند. زنجیرهای تامین، «مجموعهای از تسهیلات و كانالهای توزیعی است كه مواد خام را بهكار برده، آنها را به محصول نیمهساخته و محصول نهایی تبدیل میكند و در نهایت، این محصول نهایی را بهدست مشتری میرساند». در نتیجه این زنجیره، سازمان تولیدكننده، تامینكنندگان وی و كانالهای توزیع و فروشندگان را دربر میگیرد.
شكل 1 : سطوح دادهها و تصمیمگیری در سازمان
همچنین بنابه تعریف جامعه بینالمللی سیستمهای اجرایی تولیدMESA ) INTERNATIONAL)، این سیستمها اطلاعاتی را ارائه میدهند كه امكان بهینهسازی فعالیتهای تولید را از صدور سفارش تا تولید كالاهای نهایی فراهم میكندMES . بااستفاده از دادههای جاری و دقیق، فعالیتهای كارخانه را هدایت میكند و بهمحض وقوع مشكلات، اقدام لازم را نسبت به آنها انجام میدهد. بنابراین، با پاسخ سریع به شرایط متغیر و تمركز بر كاهش فعالیتهای فاقد ارزش افزوده، عملیات و فرایندهای كارخانه به شكل موازی هدایت میشود». از این رو سیستم اجرای تولید، یك سیستم حیاتی در كف كارخانه است كه اطلاعات لازم را برای بهاجرا درآمدن تولید فراهم میكند.
سیستم برنامهریزی منابع موسسه – موضوع اصلی این مقاله – یك سیستم واسط بین زنجیره تامین و كف كارخانه است كه كلیه فعالیتهای برنامهریزی داخل سازمان تولیدكننده را در برمیگیرد. شكل 2 ارتباط تاریخی این سه سیستم را نشان میدهد.
2 – سیستمهای برنامهریزی منابع موسسه سیستمهای برنامهریزی منابع موسسهERP) )، نرمافزارهایی هستند كه دادههای موجود در سراسر یك سازمان را یكپارچه ساخته، بهشكل مناسب و در زمان حقیقی و بیدرنگ در اختیار كاربرانی قرار میدهند كه به آن نیاز دارند. چنین سیستمی به تمامی افراد یك مجموعه تولیدی اجازه میدهد تا با هماهنگی هم كار كنند؛ حتی اگر میان آنها مرزهای جغرافیایی وجود داشته باشد. بهاین ترتیب،ERP محیطی برای بهبود عملكرد تجاری و كسب مزیت رقابتی فراهم میكند.
واژه موسسه، مفهوم اصلیERP را در بردارد؛ بهكارگیری یك برنامهی نرمافزاری كه بهتنهایی بتواند نیازهای كاركنان بخشهای مالی، منابع انسانی، تولید و انبار، خرید و فروش و پشتیبانی و خدمات مشتری را برآورده سازد، امری دشوار و حتی غیرممكن بهنظر میرسد. در نتیجه، رسیدن به این هدف نیازمند همكاری و تعهد تمامی عناصر یك سازمان است. در عوض پس از این یكپارچهسازی، بخشهای گوناگون میتوانند راحتتر با هم ارتباط برقرار كنند.
شكل 3 – یكپارچهسازی سیستمهای یك موسسه تولیدی
ERP سعی دارد بر روی پنج تناسب متمركز شود: تولید محصول مناسب، با كیفیت مناسب، در مقدار مناسب، با قیمت مناسب و در زمان مناسب كه سبب رضایت مشتری و درنتیجه، كسب سود گرددERP . همچنین با نشاندادن وضعیت لحظهبه لحظه یك سفارش یا محصول در سازمان، بهعنوان یك ابزار پشتیبانی تصمیمگیریDECISION ) SAPPORT SYSTEM=DSS) عمل میكند و شركت را در پاسخ به سوالهای زیر یاری میدهد:
O میخواهیم چه محصولاتی را تولید كنیم؟
O محدودیتهای زمانی تولید ما چیست؟
O محصولات را چگونه میسازیم؟
O چه مقدار از آن را میسازیم؟
O چگونه منابع را به تولید اختصاص میدهیم؟
O كیفیت مورد انتظار محصول چیست؟
O تولید محصول چه مقدار هزینه در برخواهد داشت؟
O درجه رضایت مشتری چقدر است؟
یك سیستم خوبERP ، برای هركدام از زوایای یك موسسه كه در پاسخ به سوالهای فوق مسئول هستند، یك مدول(MODULE) جداگانه دارد و همزمان یك دید یكپارچه را از سراسر موسسه ارائه میدهد. شكل 3، چگونگی یكپارچهسازی سیستم را توسطERP نشان میدهد.
3 – تاریخچه
1-3 برنامهریزی احتیاجات مواد:MRP طرح اولیه برنامهریزی احتیاجات موادMRP) ) در اوایل دهه 1970 برمبنای یك پردازشگر لیست موادBILL OF ) MATERIAL=BOM) ایجاد شد. این پردازشگر، برنامه تولید اقلام والد را به برنامه تولید یا خرید اقلام جزء تبدیل میكرد. این كار با بسط دادن یا انفجار نیازمندیهای محصول بالاترین سطح در طول لیست مواد، بهمنظور تعیین تقاضای قطعات صورت میگرفت. سپس تقاضای ناخالص پیشبینی شده با موجودیهای دردست و سفارشها در طول افق زمانی برنامهریزی و در هر سطح ازBOM مقایسه میشد. بعدها، سر برنامه تولید (MASTER PRODACTION SCHEDULE=MPS) ، كنترل فعالیت تولید (PRODUCTION ACTIVITY
CONTROL)=PAC) برنامهریزی سرانگشتی ظرفیت (ROUGH-CUT CAPACITY PLANNING= RCCP) برنامهریزی احتیاجات ظرفیت (CAPACITY REQUIREMENTS PLANNING=CRP) و خرید نیز به سیستم اولیه اضافه شد.
MRP از كامپیوتر برای ذخیرهسازی و دستیابی به حجم بالایی از اطلاعات استفاده میكرد و نیز به ایجاد هماهنگی میان فعالیتهای مختلفی مانند مهندسی، تولید و مواد در واحد تولیدی كمك میكرد؛ از این رو بهعنوان یك تكنیك مدیریت تولید مهم، فراگیر شد. اولین بسته نرمافزاری برنامهریزی احتیاجات موادMRP ، سیستم برنامهریزی احتیاجات(REQUIREMENTS PLANNING SYSTEM=RPS) متعلق به شركت IBMبود. سیستمهایMRP اولیه، دو ایراد عمده داشتند. اولی اینكه بهخاطر نوسانهای تقاضا و تامین مواد، سیستم ثباتی نداشت و هر اجرای آن نتایج كاملاً متفاوتی با اجراهای قبلی ایجاد میكرد. دیگر اینكه بهخاطر همین نوسانها،MRP بهجای كاهش موجودی – بنابه ادعای فروشندگانش – تاثیری معكوس داشت و باعث افزایش موجودی میشد.
2-3 برنامهریزی منابع تولیدی:(MRPII) اولین گام در رفع مشكلاتMRP ، ایجاد شرایطی بود كه سیكل برنامهریزیMRP بتواند از سیكل اجرایی تولید، بازخورهای لازم را دریافت كند. بهاین ترتیب نوع كاملتری ازMRP به نامMRP حلقه بسته شكل گرفت. واژهMRP حلقه بسته بیانگر مرحلهای از توسعه سیستمMRP است كه در آن عملیات طراحی سربرنامه تولید،MRP و برنامهریزی احتیاجات ظرفیت، با عملیات كنترل فعالیت تولید و خرید مرتبط شدهاند. با توسعه طراحی سربرنامه تولید و نیز باافزودن پشتیبانی از جنبههای مالی برنامه تجاری بهMRP حلقه بسته، سیستمی عینیت یافت كه در حقیقت یك رویكرد یكپارچه برای مدیریت كلیه منابع تولیدی بود. اینMRP توسعه یافته، برنامهریزی
منابع تولیدی یاMRPII نام گرفت. در نتیجهMRPII تركیبی است ازMRP حلقه بسته، بهعلاوه اجزایی برای برنامهریزی مالی -تجاری. در سیستمهای جدید MRPII، قابلیت تحلیل وضعیت بهصورت چه میشود اگر(WHAT-IF) در حد گستردهای فراهم شده استMRPII . نیز هنگام پیادهسازی با مشكلاتی مواجه شد:
O حدود 98% از لیست موادBOM) )هاو گزارشهای موجود، نادقیق بود و برای استفاده باید بهروز و تصحیح میشد؛
O بستههای نرمافزاری جوابگوی نیازهای موسسه نبودند؛ چون این برنامهها آنقدر ویژگیهای گوناگونی داشتند كه كاركنان شركت و حتی افراد حرفهای بهدرستی آن را نمیفهمیدند و درك نمیكردند؛
O هر شركتی موفقیتهای خود را براساس دستاوردهای مالی آتی تخمین میزند، اما MRPII قادر به نشاندادن اهداف بلندمدت مالی موسسه نبود؛
O چون اجرای این نرمافزارها مختص افرادی بود كه بر فناوری اطلاعات تسلط داشتند، در برخی كاركنان این احساس پدید میآمد كه سیستم، آنها را در نظر نمیگیرد و بهتدریج كنار گذاشته میشوند؛
برای دریافت اینجا کلیک کنید
تعداد کل پیام ها : 0