مقاله در مورد پرش به محتوای اصلیرفتن به نوارابزار با word

توضیحات

 مقاله در مورد پرش به محتوای اصلیرفتن به نوارابزار با word دارای 24 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله در مورد پرش به محتوای اصلیرفتن به نوارابزار با word  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله در مورد پرش به محتوای اصلیرفتن به نوارابزار با word،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله در مورد پرش به محتوای اصلیرفتن به نوارابزار با word :

اجزاء یاخته گیاهی

یاخته‏های گیاهی، ضمن دارا بودن تفاوتهای ظاهری از نظر شكل و ساختار، ویژگیهای مشترك بسیار دارند و به طور كلی از خارج به داخل شامل اجزاء زیرند:
1 دیواره یاخته‏ای و غشای سیتوپلاسمی.
2 سیتوپلاسم كه خود شامل دو بخش زمینه (هیالوپلاسم) و اندامكهای مختلف مانند شبكه آندوپلاسمی، میتوكندریها، پلاستها، ریبوزومها، لیزوزومها، دستگاه گلژی، سانتریولها، واكوئولها، ریز رشته‏ها و ریز لوله‏هاست.
3 هسته كه واجد عوامل ارثی اصلی یاخته است.

دیواره یاخته‏ای

در پیرامون اغلب یاخته‏های گیاهی و بعضی از یاخته‏های جانوری دیواره‏ای به نام دیواره یاخته‏ای وجود دارد. دیواره یاخته‏ای در یاخته‏های گیاهان ساختار نسبتاًسخت سلولوزی دارند و نوعی اسكلت بیرونی را به وجود می‏آورد كه به این یاخته‏ها شكل هندسی و نسبتاً ثابتی می‏دهد.
این دیواره، كه دیواره نخستین نیز نامیده می‏شود، به وسیله پروتوپلاسم زنده یاخته ایجاد می‏گردد و وجود آن اساسیترین وجه تمایز بین گیاهان و جانوران است. دیواره بین دو یاخته شامل سه بخ

ش یا لایه است. هر یك از دو یاخته مجاور هم دیواره نخستین را تولید می‏كند و بین آن دو، لایه بین یاخته‏ای به نام تیغه میانی مشترك بین دو یاخته وجود دارد . جنس تیغه میانی از تركیبات پكتیكی مانند پكتین است.
دیواره نخستین و لایه بین یاخته‏ها تنها لایه‏های دیواره‏ای در یاخته‏های سازنده بافتهای نرم گیاهان است. در نتیجه افزایش سن یاخته ممكن است مواد دیگری ساخته شوند و از سمت داخل یاخته به صورت لایه‏ای روی دیواره نخستین قرار گیرند كه دیواره دومین یا پسین نام دارد. پس از تشكی

ل دیواره پسین، یاخته معمولاً می‏میرد و پروتوپلاست آن از بین می‏رود.

تبادل مواد از خلال دیواره یاخته‏ای
دیواره یاخته گیاهی سطح ممتدی نیست بلكه منافذی به اندازه‏های متفاوت در آن وجود دارند. در محل این منافذ، سیتوپلاسم دو یاخته مجاور مستقیماً با یكدیگر در ارتباطاند. این ارتباط در اثر رشته‏های لوله‏ای سیتوپلاسمی بسیار نازك به نام پلاسمودسمها برقرار می‏شود. به علت‏وجود این منافذ در دیواره‏های سلولوزی، پخش و تبادل مواد بین یاخته‏ها در بافتهای گیاهی با سرعت و سهولت صورت می‏گیرد. پلاسمودسمها در دیواره‏های نخستین، در سوراخهای ریز دیواره، جایی كه دیواره فاقد تیغه میانی است به وجود می‏آیند و سیتوپلاسم از آن محلها از یاخته‏ای به یاخته دیگر ادامه می‏یابد.

غشای سیتوپلاسمی
در سطح بیرونی اغلب یاخته‏های جانوری و در درون دیواره سلولوزی اكثر یاخته‏های گیاهی، غشایی به ضخامت 75 آنگستروم وجود دارد كه از یك سو با خارج و از سوی دیگر با محتویات درون یاخته در ارتباط دایمی است. این غشا از یك لایه دو مولكولی فسفولیپید تشكیل شده است. همه موادی كه به یاخته وارد و یا از آن خارج می‏شوند باید از این غشا عبور كنند.
پروتئینهای مختلفی كه در میان لایه‏های فسفولیپیدی وجود دارند برای عبور مولكولهای ویژه نقش حامل را ایفا می‏كنند. برای توجیه ساختار شیمیایی غشای سیتوپلاسمی و استقرار مولكولها در آن طرحهای مختلفی از طرف دانشمندان پیشنهاد شده است كه از بین آنها مدل موزائیك – سیال برای ساخت غشا بیش از همه مورد قبول واقع شده است. این مدل، كه نخست توسط اس. جی. سینگر Singer S.J در سال 1971 پیشنهاد شده، غشای یاخته را به صورت موزائیكی از لیپید و پروتئین نشان می‏دهد. سینگر ساختار اساسی غشاهای یاخته‏ای را به كوههای یخی (پروتئینها) شناور در دریا (لیپیدها) تشبیه كرده است. بدین سان مولكولهای پروتئین را به صورتی در نظر می‏گیرند كه در سطح غشا حركتی جانبی دارند و رابطه ساختاری پروتئینها را با لیپیدها متغیر می‏دانند.

بر اساس مدل موزاییك – سیال، پروتئینهای غشا را، بر حسب میزان نفوذ آنها در درون دو لایه لیپیدی غشا، به پروتئینهای عمقی و پروتئینهای سطحی تقسیم می‏كنند.
غشای سیتوپلاسمی از یك لایه دو مولكولی (دو ردیفی) فسفولیپید ساخته شده كه هر مولكول آن شامل یك سرآب دوست و یك دم آب گریز است. استقرار این دو ردیف مولكول در مقابل یكدیگر به گونه‏ای است كه دمهای آب گریز به طرف داخل و در مقابل یكدیگر، و سرهای آب دوست در طرف خارج قرار گرفته‏اند. مولكولهای پروتئین در سطح بیرونی یا درونی و یا در تمام غشا وجود دارند.

نقش غشای سیتوپلاسمی حفظ تراوایی انتخابی است. این غشا چون سدی نیمه تراوا عمل می‏كند، بدین معنی كه از خروج مواد آلی یاخته، مانند هیدراتهای كربن و پروتئینها، جلوگیری می‏نما

ید در صورتی كه به آب و نمكهای كانی امكان می‏دهد تا درون آن نفوذ كنند. چنین غشایی كه فقط بعضی مواد از آن عبور می‏كنند، غشای نیمه تراوا نامیده می‏شود. نیمه تراوا بودن غشا عامل اصلی در نقش آن است. اگر غشا كاملاً تراوا می‏بود، مقدار زیادی از محتویات یاخته بسادگی از آن خارج می‏شد و در نتیجه فعالیت زیستی یاخته متوقف می‏گشت و اگر غشا كاملاً ناتراوا می‏بود، آب و نمكهای كانی، مواد ضروری جهت سوخت و ساز یاخته، نمی‏توانستند وارد آن شوند و باز هم فعالیتهای یاخته متوقف می‏شد. بنابراین نیمه تراوا بودن غشای یاخته شرط لازم زندگی آن است.
سیتوپلاسم
سیتوپلاسم شامل تشكیلات یاخته‏ای است كه در داخل غشای سیتوپلاسمی (پلاسمایی) و در خارج هسته قرار دارد. سیتوپلاسم ساختاری نیمه شفاف، بی‏شكل و تقریباً یكنواخت دارد و خاصیت شكست نور در آن كمی بیش از آب است. سیتوپلاسم، پس از مرگ یاخته، با رنگهای اسیدی انیلین رنگ می‏گیرد، یعنی اسیدوفیل است (به استثنای بعضی نواحی بسیار غنی از ریبوزومها كه بازوفیل‏اند)، بر عكس سیتوپلاسم زنده تقریباً خنثی است. زمینه سیتوپلاسم یا، به عبارت بهتر، اساسیترین قسمت محیط واقعی درون یاخته را هیالوپلاسم گویند، زیرا اكثر اعمال بیوسنتزی یاخته در همین زمینه صورت می‏گیرد.

در هیالوپلاسم دو دسته عناصر به حالت شناور وجود دارند: یك دسته ضمایم دایمی مانند میتوكندریها، پلاستها، دستگاه گلژی و غیره‏اند كه اندامك نامیده می‏شوند و فعالیت زیستی دارند: دسته دیگر مواد غیر دایمی حاصل از اعمال زیست شیمیایی داخل هیالوپلاسم به نام اجسام ضمیمه هستند. در هر حال، محدوده هیالوپلاسم از طرف داخل، غشای هسته و ازطرف خارج، غشای سیتوپلاسمی یاخته است.
اندامكها عبارت‏اند از: هسته، میتوكندریها، شبكه آندوپلاسمی، دیكتیوزومها، ریز لوله‏ها و ریز رشته‏ها، لیزوزومها، واكوئولها و پلاستها. ذرات دیگری نیز در سیتوپلاسم دیده می‏شوند كه از اندامكها كوچكترند و غشا ندارند. این ذرات را ریبوزوم می‏نامند. گر چه ریبوزومها، به علت نداشتن غشا، اندامك به شمار نمی‏آیند، اما به دلیل اهمیت ویژه‏ای كه در سوخت و ساز یاخته دارند در قسمت

اندامكها مورد بحث قرار خواهند گرفت.
سیتوپلاسم در تبادلات یاخته با محیط و همچنین مراحل مختلف سوخت و ساز نقشی اساسی دارد. یكی از ویژگیهای سیتوپلاسم جنبش دایمی آن است كه ممكن است چرخشی یا موضعی باشد. این حركات را جنبش سیتوپلاسمی می‏نامند كه در اثر انقباض ریز رشته‏ها (رشته‏های میكروسكوپی) به وجود می‏آید. در ضمن ریز لوله‏ها (لوله‏های میكروسكوپی) جنبش سیتوپلاسمی را جهت می‏دهند، یعنی جریان آن را به سوی منطقه معینی از یاخته متوجه می‏سازند و از منطقه دیگر دور می‏كنند. جنبش سیتوپلاسمی سبب حركت اندامكها و توزیع مواد درون سیتوپلاسم و تسهیل مواد می‏شوند. جنبش سیتوپلاسمی، كه انرژی آن از فعالیتهای زیستی یاخته تأمین می‏شود، از ویژگیهای یاخته زنده است.

ریبوزومها
ریبوزومها ذرات كروی كوچكی هستند كه به صورت آزاد یا روی شبكه‏های آندوپلاسمی درون سیتوپلاسم دیده می‏شوند. قطر این ذرات در حدود 170 تا 200 آنگستروم است. در ساختار شیمیایی ریبوزومها 65 تا 90 درصد اسیدنوكلئیك از نوع اسید ریبونوكلئیك (RNA) و 10 تا 35 درصد پروتئین وجود دارد. با استفاده از رادیو ایزوتوپها توانسته‏اند محل تشكیل اجزاء ریبوزوم را تعیین كنند. بدین سان معلوم شده است كه RNAی ریبوزوم در هستك ساخته می‏شود و از آنجا به سیتوپلاسم منتقل می‏گردد. دو بخش ریبوزوم، پس از ساخته شدن، به یكدیگر می‏پیوندند و ریبوزوم كامل را به وجود می‏آورند.
ریبوزومها معمولاً درون پلاستها، میتوكندریها و سیتوپلاسم دیده می‏شوند ولی در اكثر موارد با شبكه آندوپلاسمی همراه‏اند.
نقش اصلی ریبوزومها شركت در ساختن پروتئینهاست، بدین معنی كه ریبوزومها جایگاه ساخت پروتئینها هستند.

شبكه آندوپلاسمی
این شبكه در برش عرضی به صورت مجاری ظریف غشایی تو خالی با انشعابات فراوان و مرتبط به یكدیگر و یا به شكل مخازن پهن كم و بیش متراكم و پراكنده در تمام سیتوپلاسم مشاهده می‏شوند. این مجاری متشكل از دو غشا و فضای واقع در بین آنهاست. جدار غشاها با غشای

هسته‏وغشای‏سیتوپلاسمی ارتباط داردودرحقیقت‏ادامه‏آنهادرسیتوپلاسم به شمار می‏آید.
به بسیاری از نقاط دیواره بیرونی شبكه آندوپلاسمی تعداد فراوانی دانه‏های ریبوزوم متصل‏اند، به همین دلیل شبكه آندوپلاسمی در ساختار یاخته به دو صورت وجود دارد: شبكه آندوپلاسمی دانه‏دار یا ناصاف كه واجد ریبوزوم است، و شبكه آندوپلاسمی بدون دانه یا صاف كه فاقد ریبوزوم است.

تراكم شبكه آندوپلاسمی در یاخته متغیر است و به عواملی مانند سن و فعالیت یاخته بستگی دارد. مثلاً شبكه آندوپلاسمی در یاخته‏های فعال یا در حال رشد بیش از یاخته‏هایی است كه در حال استراحت‏اند. ضمناً یاخته‏ای كه آسیب دیده باشد، چون برای ترمیم خود بیشتر فعالیت می‏كند، شبكه آندوپلاسمی آن نیز زیادتر می‏شود. یاخته‏هایی كه نقش غذا دهنده دارند، مانندیاخته‏های رویشی‏پیرامون گیاهك درحال‏رشددانه،نیزمقدارزیادی‏شبكه‏آندوپلاسمی‏دارند.
نقش شبكه آندوپلاسمی ذخیره و هدایت بعضی مواد در درون یاخته است. پروتئینها در جوار ریبوزومهای واقع بر روی این مجاری ساخته شده و سپس وارد آنها می‏شوند. به علاوه مواد دیگری مانند گلوسیدها در این مجاری وجود دارند.
نقشهای دیگر شبكه آندوپلاسمی عبارت‏اند از: شركت در تشكیل دیواره سلولوزی یاخته و ایجاد ارتباط بین یاخته‏ها. بیشتر كسانی كه یاخته را با میكروسكوپ الكترونی بررسی كرده‏اند، عقیده دارند كه شبكه آندوپلاسمی، یاخته‏ها را به وسیله رشته‏های سیتوپلاسمی (پلاسمودسم) از طریق دیواره سلولوزی به هم مربوط می‏سازد.
دیكتیوزومها
دیكتیوزومها سیستمهای غشایی ویژه‏ای هستند كه از روی هم قرار گرفتن 5 تا 15 كیسه گرد و تخت با وزیكولهایی در لبه آنها تشكیل شده‏اند. هر كیسه را سیسترنا گویند. هر دیكتیوزوم حدود 2 میكرون قطر و 5/0 میكرون عرض دارد. یاخته‏های ترشحی، دیكتیوزوم گسترده‏تری دارند. مجموعه دیكتیوزومها را دستگاه گلژی می‏نامند. این نامگذاری به افتخار گلژی، دانشمند ایتالیایی، صورت گرفته است كه در سال 1898 برای نخستین بار وجود آنها را در یاخته‏های عصبی گزارش كرده است.

در داخل كیسه‏های دیكتیوزومها، مواد مختلفی ذخیره و تغلیظ می‏شوند. مواد ترشحی عموماً آمیخته‏ای از پروتئینها و هیدراتهای كربن‏اند. این مواد در داخل كیسه‏ها باقی نمی‏مانند بلكه پس از رانده شدن به داخل وزیكولهای مربوطه، همراه با جوانه‏زدن آنها، از دیواره دیكتیوزومها جدا و به داخل سیتوپلاسم آزاد می‏شوند. به طور كلی نقش دستگاه گلژی بسته‏بندی پروتئینهاس

ت. احتمالاً پروتئینها، پس از ساخته‏شدن بر روی ریبوزومها، از طریق شبكه آندوپلاسمی به دیكتیوزومها منتقل می‏شوند.
در یاخته‏های یوكاریوت، وزیكولهای حاوی آنزیمهای مختلف وجود دارند. بعضی از این وزیكو

لها از دیكتیوزومها جدا می‏شوند و خود اندامكهای ویژه‏ای را پدید می‏آورند. این اندامكها را میكروبادی و لیزوزوم می‏نامند.
میكروبادیها
میكروبادیها ذرات كروی كوچكی هستند كه در پیرامون آنها فقط یك غشا وجود دارد. اندازه آنها در یاخته‏های مختلف گیاهی متفاوت است. میكروبادیها گاهی به اندازه میتوكندریها دیده می‏شوند ولی با این حال تشخیص آنها از یكدیگر بسیار آسان است، زیرا میكروبادیها فاقد دیواره دو غشایی هستند.
میكروبادیها شامل پراكسی‏زوم (حامل آنزیمهای اكسید كننده) و گلی اكسی‏زوم (حامل آنزیمهای تبدیل كننده چربی به قند) هستند.

لیزوزومها
در بافتهای گیاهی و جانوری، اندامكهایی كروی به اندازه میتوكندریها یا كوچكتر از آنها وجود دارند كه آنها را لیزوزوم یا«اجسام میكروسكوپی آنزیم‏دار می‏نامند. این اندامكها فقط یك غشا دارند و این ویژگی آنها را از میتوكندریها متمایز می‏سازد. بخش مركزی آنها متراكمتر است و گاهی دارای بلورهای گوناگون‏اند.

پژوهشهایی كه به منظور شناخت نقش لیزوزومها به عمل آمده‏اند نشان می‏دهند كه در این اندامكها آنزیمهای گوناگونی وجود دارند كه نوع آنها بر حسب نوع بافت و نوع یاخته متفاوت است و از این نظر اجسام میكروسكوپی آنزیم دار نامیده می‏شوند. نقش لیزوزومها تجزیه سریع ملكولهای درشت و گوارش مواد هنگام تمایز یاخته‏ای است.

واكوئولها

واكوئول (حباب) حفره یا كیسه‏ای است كه غشایی به نام تونوپلاست آن را از سیتوپلاسم جدا می‏كند. درون واكوئول را مایعی به نام شیره واكوئولی پر كرده است.

واكوئولهای یاخته‏های جوان كوچك‏اند و بیشتر فضای درون یاخته را سیتوپلاسم اشغال می‏كند. به موازات رشد یاخته، واكوئولها نیز رشد می‏كنند و بزرگ می‏شوند. سپس تدریجاً با ادغام در یكدیگر تعدادشان كم ولی بزرگتر می‏شوند. وقتی یاخته به اندازه نهایی خود می‏رس

د، بخش اعظم فضای آن را واكوئولها اشغال می‏كنند كه سیتوپلاسم و هسته را به كنار دیواره می‏رانند.
غلظت شیره واكوئولی ثابت نیست و در اثر تغییرات مقدار آب یاخته تغییر می‏كند. در نتیجه غلظت شیره واكوئولی در یاخته‏های متفاوت و نیز در یك یاخته در زمانهای مختلف متغیر است. واكوئولها را باید محل ذخیره آب یاخته دانست كه در پدیده‏های اسمزی نقشی بسزا دارند. معمولاً مواد زاید سیتوپلاسم در داخل واكوئول جمع می‏شوند.
آنتوسیانین‏ها رایجترین رنگدانه موجود در شیره واكوئولی هستند. رنگ قرمز بعضی از ریشه‏ها، برگ چغندر و همچنین رنگ قرمز و ارغوانی یا آبی گلبرگها یا قسمتهای دیگر گیاه مربوط به انواع این رنگدانه‏هاست. همچنین رنگ بعضی از گلبرگها مربوط به نوعی آنتوسیانین زرد رنگ به نام آنتو گزانتین است. آنتوسیانین‏ها همراه با كاروتنوئیدها و شاید تانن‏ها در تشكیل رنگ برگهای پاییزی نقش مهمی دارند.
در واكوئول یاخته‏های بسیاری از گیاهان انوع مختلف بلورهای مواد كانی و آلی یافت می‏شوند. بلورها از نظر تركیبات شیمیایی متفاوت‏اند، از مهمترین آنها می‏توان بلورهای سوزنی شكل اگزالات كلسیم ( رافیدها) و نیز بلورهای سولفات كلسیم، كربنات كلسیم و سیلیس را نام برد. به نظر می‏رسد كه اسید اگزالیك یكی از فرآورده‏های سوخت و سازی پروتوپلاست باشد. اسید اگزالیك در غلظتهای بالا برای پروتوپلاست مسموم كننده است. ولی وقتی با كلسیم تركیب شد و به صورت اگزالات كلسیم درآمد، دیگر برای پروتوپلاست اثر سمی ندارد. بلورهای اگزالات كلسیم بیشتر اوقات به صورت بلورهای منفرد یا چند تایی پهلوی هم هستند. این بلورها غالباً چند وجهی و گاهی نیز به شكل ذرات شن دیده می‏شوند. بلورهای اگزالات در گیاهان تك لپه‏ای بیش از گیاهات دولپه‏ای وجود دارند.
میتوكندریها
وجود میتوكندری در یاخته نخستین بار در سال 1900 توسط دانشمند معروف آلمانی به نام آلتمن(Altmann) گزارش شد. میتوكندریها ذرات‏ریزی هستند كه با میكروسكوپ نوری به شكلهای كروی، میله‏ای یا رشته‏ای دیده می‏شوند. این تنوع اشكال به علت تهیه برش در زوایای متفاوت است و گرنه میتوكندری اندامكی لوله‏ای شكل به طول 1 تا 3 میكرون است.

میتوكندری غشایی دو لایه دارد: غشای بیرونی صاف است و غشای درونی چین‏خوردگیهایی به نام تیغه دارد. وجود این چین‏خوردگیها سبب افزایش سطح آن می‏شود. از آنجا

كه فعالیتهای میتوكندری بیشتر در سطح همین غشا انجام می‏گیرد، لذا میزان چین‏خوردگی می‏تواند در فعالیت غشا مؤثر باشد.
كریستا ممكن است لایه لایه یا به شكل برآمدگیهای لوله مانند باشد. در گیاهان، شكل لوله‏ای آن بیشتر دیده می‏شود.درون میتوكندری را ماده یكنواخت و بی‏شكلی به نام ماده زمینه‏ای پر می‏كند كه در آن DNA ,RNA، ریبوزومها، پروتئینها، لیپیدها، نوكلئوتیدها و آب نیز وجود دارند.
ریبوزومهای درون میتوكندری مشابه ریبوزومهای سیتوپلاسمی هستند ولی از آنها كوچكترند. DNAی موجود در میتوكندری با DNAی هسته تفاوت دارد. وجود DNA و ریبوزوم به میتوكندری امكان می‏دهد كه بعضی از آنزیمهای تنفسی مورد نیاز را بسازد.

مهمترین نقش میتوكندریها تنفس است. به این ترتیب كه آنزیمهای تنفسی موجود در سطح غشای درونی آنها سبب شكستن مولكولهای گلوگوز و اسیدهای آمینه و چربیها می‏شود و در نتیجه انرژی آزاد می‏كند. به همین علت، میتوكندریها به عنوان نیروگاه یاخته نیز شناخته می‏شوند. انرژی حاصل عمدتاً به صورت ATP ذخیره می‏شود و در فعالیتهای زیستی مختلف یاخته مورد استفاده قرار می‏گیرد.
هر میتوكندری‏ از میتوكندری‏ قبلی‏ و بر اثر تقسیم ‏مستقیم ،یعنی ‏دو تكه‏ شدن ‏آن‏ به وجود می‏آید.
پلاستها
پلاستها اندامكهای كوچكی هستند كه در بیشتر یاخته‏های گیاهی وجود دارند و اغلب بر حسب رنگی كه دارند نامگذاری می‏شوند. پلاستهای كلروفیل دار را كه سبز رنگ‏اند كلروپلاست ،پلاستهای رنگین دیگر را كروموپلاست و پلاستهای بی‏رنگ را لو كوپلاست می‏نامند.
لوكوپلاستها را گاهی بر اساس ماده اندوخته‏ای آنها نامگذاری می‏كنند، مانند آمیلوپلاست كه پلاست نشاسته‏دار است.
1 كلروپلاستها
كلروپلاستها عموماً قرصی شكل بوده و به علت دارا بودن كلروفیل سبز رنگ اند. اندازه و شكل آنها در یاخته‏ها متفاوت است. همچنین تعداد آنها در یاخته‏های گیاهی بر حسب نوع یاخته، نوع گیاه و میزان فعالیت فتوسنتزی آن تفاوت دارد. مثلاً در یاخته‏های علف خوك فقط یك كلروپلاست وجود دارد در حالی كه در جلبكها، كلروپلاستها بسیار متنوع و مختلف‏اند. كلروپلاستها با میكروسكوپ نوری به رنگ سبز یكنواخت به نظر می‏رسند و اگر آنها را از گیاه جدا كنند، در زیر میكروسكوپ‏ به ‏دو صورت ‏دیده‏ می‏شوند: سبزیكنواخت ‏یا سبز دارای ‏لكه ‏های‏ سبزتیره (گرانومها).

میكروسكوپ الكترونی نشان می‏دهد كه این اندامك غشایی دو لایه دارد. بخش درونی كلروپلاست شامل دو سیستم لایه‏ای و ماده در برگیرنده این دو سیستم، یعنی ماده زمینه‏ای دانه داراست. سیستم لایه‏ای دو بخش دارد: بخشی كه گرانومها را تشكیل می‏دهد، و بخش دیگری كه آنها را به هم وصل می‏كند (بخش رابط). هر گرانوم مجموعه‏ای است از كیسه‏های پروتئینی سكه مانند كه روی هم چیده شده‏اند. غشاهای درونی گرانوم به صورت كیسه‏های پهن شده‏ای مرتب شده‏اند كه آنها را تیلاكوئید می‏نامند. كلروفیل و رنگیزه‏های دیگر درون تیلاكوئید جای دارند.

كلروپلاستها نیز مانند میتوكندریها محتوی DAN هستند، بسیاری از پروتئینهایی كه بر اساس اطلاعات مندرج در DNAی كلروپلاست ساخته می‏شوند در فرآیند فتوسنتز مورد نیازند.

برای دریافت اینجا کلیک کنید