دانلود تحقیق در مورد سنبل الطیب با pdf

توضیحات

  تحقیق در مورد سنبل الطیب با pdf دارای 24 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تحقیق در مورد سنبل الطیب با pdf  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تحقیق در مورد سنبل الطیب با pdf،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تحقیق در مورد سنبل الطیب با pdf :

سنبل الطیب

علف گربه، والرین
نام علمی Valeriana officinalis L.
نام تیره Valerianaceae
نام انگلیسی Common valerian, cat’s valerian
نام فرانسوی Valeriane officinal, Herbe aux chats
نام آلمانی Echter baldrian

مشخصات عمومی گیاه
گیاهی است علیفی، پایا تا ارتفاع 5/1 و گاهی 2 متر رشد می‌كند. ریزوم گیاه 2 سانتیمتر ضخامت دارد و چندین ریشه به ضخامت 2-3 میلیمتر به طول 15-10 سانتیمتر از ریزوم منشاء می‌گیرند. ساقه كه در سال دوم یا سوم ظاهر می‌گردد، قوی، استوانه‌ای، دارای شیار عمیق و توخالی می‌باشد. برگ‌های آن متقابل و به برگچه‌های زیادی تقسیم می‌شود. هر برگ 11-7 و گاهی بیشتر برگچه دارد. برگچه‌ها بیضی، نوك تیز با قاعده پهن دندانه‌دار و فاقد گوشواره هستند. گل‌های این گیاه سفید رنگ یا صورتی بوده و بوی مطبوع‌ دارند. در اواخر خرداد تا اوایل مرداد نیز به صورت گل‌آذین دیهیم سه شاخه با ظاهر چتر مانند بر روی ساقه ظاهر می‌شوند. جام گل لوله‌ای، متورم و منتهی به پهنكی منقسم به پنج لوب نامساوی است. داخل آن سه پرچم و یك مادگی مركب از تخمدان سه برچه‌ای دیده می‌شود كه دو تای آنها به تدریج تحلیل می‌رود و فقط سومی باقی می‌ماند. در انتها به میوه‌ای فندقه و منتهی به یك دسته تار تبدیل می‌گردد.

رنگ میوه‌ قهوه‌ای روشن است و قسمت بالایی آن دارای تاجی از كاسه گل (پاپوس) به تعداد 15-10 عدد می‌باشد كه در پراكندگی بذرهای سبك این گیاه نقش مهمی دارد. از نظر سطح كروموزومی دیپلوئیدی 14=n2 تتراپلوئیدی 28=n2 و اكتاپلوئیدی 56=n2 در گیاهان این جنس دیده شده است.
پراكنش

سنبل الطیب به حالت خودرو در جنگل‌های كم درخت، كنار رودخانه‌ها و نهرها، مكان‌های باتلاقی و در مراتع می‌روید. پراكندگی آن در مناطق كوهستانی به نحوی است كه به طول معمول از ارتفاع 1000 متری دامنه‌ها بالاتر نمی‌روند، به طوری كه به ندرت ممكن است در ارتفاعات 2000 متری بدان برخورد شود. گیاهان این جنس در ایران، افغانستان، كشمیر، آسیای مركز و قفقاز پراكندگی دارند. با این حال در امریكای مركزی و جنوبی نیز نمونه‌هایی از این جنس گزارش شده است. در ایران 6 گونه مختلف از این جنس وجود دارد كه در نواحی مختلف رشته كوه‌های البرز و نواحی شمالی و شمال غربی مانند میشو داغ یافن می‌گردد.

قسمت مورد استفاده
از ریشه سنبل الطیب در فارماكوپه اروپا به عنوان دارو یاد شده است. به ریشه و ریزوم‌های خشك شده سنبل الطیب داروی Valerian radix گفته می‌شود.
ریشه و ریزوم این گیاه را كه از ریشه‌های افشان فراوان پوشیده شده است، در سال دوم رویش از خاك خارج كرده و پس از تمیز كردن به سرعت می‌شویند. سپس در حداكثر دمای 40 درجه سانتیگراد خشك می‌كنند و در بازار، ریزوم را به صورت قطعاتی به طول 5-2 و به قطر 5/1-1 سانتیمتر به فروش می‌رسانند. رنگ ریشه سنبل الطیب پس از خشك شدن قهوه‌ای تیره می‌شود و دارای بو و عط نافذی است، به طوری كه این عطر حتی از فاصله دور گربه‌ها را به هیجان می‌آورد. از این رو به این گیاه علف گربه هم گفته می‌شود.

خواص درمانی
سنبل الطیب از نظر طبیعت گرم و خشك است و برای درمان ضعف اعصاب، خستگی شدید، اضطراب، بی‌خوابی، انقباض عضلانی، تحربك‌پذیری اعصاب مغز، درد عصبی معده و بی‌اشتهایی كودكان استفاده می‌شود. همچنین درخشان كننده رنگ صورت، تقویت كننده‌ی نیروی جنسی، باز كننده عادت ماهیانه، تحلیل نفخ و گازها، یرقان، درد طحال، ورم‌های داخلی، رفع بی‌حسی، تنگی نفس، درد سینه، ترس و شب ادراری است.

ریشه سنبل الطیب دارای اثر ضدتشنج قوی است و از آن در ناراحتی‌های منشاء عصبی، سردردهای عصبی ناشی از استعمال دخانیات و یا مصرف الكل، دلهره و نگرانی، حالات مالیخولیایی و اختلالات زمان یائسگی استفاده می‌شود. داروهایی كه بر پایه این گیاه تهیه می‌شوند، تحریكات عصبی را كاهش داده، ناراحتی‌های قلبی را كه ریشه عصبی داشته و همچنین تشنجات را تسكین می‌دهد. مصرف فرآورده‌های سنبل الطیب، موجب دفع كرم روده می‌گردد و

ناراحتی‌های مربوط به وجود آن را در بدن به خوبی رفع می‌كند. در استعمال خارجی، به منظور از بین بردن درد حاصل از كوفتگی، آن را له كرده و در محل آسیب دیده قرار می‌دهند. در ضمن باید توجه داشت كه سنبل الطیب برای كلیه مضر است.

تركیبات شیمیایی
ریشه، ریزوم و شیره سنبل الطیب دارای اسانس روغنی، تانن، گلوكز، آمیدون، اسید والرنیك و مشتقاتش، اسید فرمیك، اسید استیك، اسد پروپیونیك، الكالوئیدهایی به نام چاتی نین و والرین و والپوتریات‌ها می‌باشد. ریشه‌های تازه سنبل اطیب دارای خواص دارویی بیشتری نسبت به حالت خشك شده آن دارد.
ریشه و ریزوم خشك سنبل الطیب حاوی 2-5/0 درصد اسانس می‌باشد كه به طور عمده از مونو و سزكوئی‌ترپن‌ها تشكیل یافته است. این اسانس به مقدار بسیار كم در آب، ولی به مقدار زیاد در الكل، كلروفرم و اتر حل می‌شود. اسانس‌ها باید در ظروف به طور كامل در بسته در محل سرد و دور از نور نگهداری شوند. اسانس سنبل الطیب، اگر تازه باشد، رنگ سبز مایل به زرد یا مایل به قهوه‌ای، حالت به نسبت روان و واكنش اسیدی خفیف دارد، ولی به تدریج كه كهنه می‌شود، غلظت پیدا می‌كند و حالت اسیدی آن افزایش می‌یابد. وزن مخصوص اسانس در گرمای 15 درجه بین 96/0-93/0 می‌باشد. مهمترین اجزای تشكیل دهنده و نسبت‌های اسانس سنبل الطیب عبارت است از: 21-20 درصد والرنون، 21-5 درصد كریپتوفائورونول، 5-2 درصد والرنال، 6-1 درصد واریانول و 3-1 درصد بورنیل استات، كامفن چپ، پینن چپ و لیمونن چپ.
اسید والرینیك به فرمول C5H10O5 و به وزن مولكولی 13/102 مایعی بی‌رنگ بوده و دارای حالت روغنی می‌باشد. وزن مخصوص آن در گرمای 20 درجه سانتیگراد در حدود 939/0 است و در حرارت حدود 175 درجه می‌جوشد. این اسید و مشتقاتش كه عبارتند از: هیدروكسی والرنیك اسید و استوكسی والرنیك اسید، از 05/0 درصد (گیاه وحشی) تا 9/0 درصد (گیاه زراعی) متغیر می‌باشد. مهمترین خصوصیات اسید والرنیك و مشتقاتش پایداری زیاد آنها است. الكالوئیدهای چاتی نین كه محلول در اتر و والرین كه در اتر غیرمحلول است، به مقادیر 10/0 گرم در هر كیلوگرم ریشه به دست می‌آورند.
والرپوتریات‌ها كه از نظر شیمیایی پلی استرهای پلی الكل‌ها هستند، ساختمان ایریدوئیدی دارند. این تركیبات عبارتند از: والترات، ایزو والترات، آسه والترات، دیدرو والترات و ایزو والروكسی هیدروكسی دیدرو والترات كه مهمترین خصوصیات این تركیبات ناپایداری در مقابل گرما، شرایط اسیدی یا قلیایی محیط و محلول‌های الكلی می‌باشد. از این رو امروزه شاخص چندان مطمئنی برای ارزیابی تركیبات موثر سنبل الطیب به حساب نمی‌آیند.
عوامل اكولوژیك
اثر نور
شدت نور مطلوب كه در آن فتوسنتز گیاه به طور كامل انجام می‌شود، حدود 40000 لوكس در دمای 20 درجه سانتیگراد می‌باشد. البته نور شدید باعث كاهش محصول می‌گردد، به طوری كه در مناطقی كه شدت نور بالاست، با سایه‌دهی به گیاه باعث افزایش محصول می‌شوند.
اثر دما

حداكثر فتوسنتز در سنبل الطیب در دمای 7/17 درجه سانتیگراد انجام می‌شود. افزایش دما تا 25 درجه سانتیگراد باعث تسریع و دماهای بالاتر از 25 درجه سانتیگراد باعث تعویق گلدهی می‌شوند، همچنین دما بر روی رشد ریشه به شدت تاثیرگذار است، به طوری كه وزن ریشه‌ها در دمای 10 درجه سانتیگراد كاهش می‌یابد. بهترین دما جهت رشد ریشه‌ها 20 درجه سانتیگراد است كه در این دما سایر اندام‌های سنبل اطیب بهترین رشد را دارند.
اثر رطوبت

افزایش میزان رطوبت در خاك باعث افزایش ریشه می‌شود و در بررسی‌های انجام گرفته رطوبت 90-80 درصد ظرفیت زراعی بهترین نتیجه را داشته است. به طور كلی سنبل اطیب در مناطقی كه بارندگی سالیانه 700-600 میلیمتر است رشد، نمو و عملكرد بهتری دارد.

اثر خاك
خاك‌های سنگین، سخت و فشرده با رطوبت خیلی زیاد و یا بسیار خشك برای كشت این گیاه مناسب نمی‌باشد، زیرا در خاك‌های خیلی مرطوب و سنگین ریزوم‌ها، نمی‌توانند به قدر كافی رشد كنند و به جای ریشه‌های قوی و ضخیم، ریشه‌های نازك، فراوان رشد می‌كنند كه بیشتر آنها هنگام شستن و خشك كردن از بین می‌روند. خاك مناسب برای كشت سنبل الطیب باید سرشار از مواد غذایی، بافت لومی یا لومی شنی با مقادیر متوسط هوموس و pH 5/6-6 باشد. همچنین لازم است رطوبت همراه با تهویه مناسب باشد.

روش كشت
تاریخ كشت
در كشت مستقیم، بذرهای گیاه را در فصل بهار هنگامی كه هنوز رطوبت و بارندگی بالا می‌باشد، كشت می‌نمایند. این روش بیشتر در مناطقی بكار برده می‌شود كه دارای رطوبت كافی هستند. در كشت غیرمستقیم كه به طور معمول در اواسط تابستان صورت می‌پذیرد، بذرهایی را كه از قبل در خزانه آماده شده‌اند، به صورت نشاء در اوایل پاییز یا اوایل سال بعد به زمان اصلی منتقل می‌كنند.

آماده‌سازی زمین
تكثیر، سنبل الطیب با كشت بذر یا تقسیم ریشه و ریزوم و یا جداسازی استولون صورت می‌گیرد. كشت بذرها به دو صورت مستقیم و غیرمستقیم انجام می‌شود. در كشت مستقیم بذرهای این گیاه در فصل بهار در اراضی به طول كامل مسطح كشت می‌شوند. اگرچه كشت مستقیم بذرها هزینه كمتری دربر

دارد، اما میزان تولید محصول و موفقیت در تولید تا حدی نقصان می‌یابد. بذرها هزینه كمتری دربر دارد، اما میزان تولید محصول و موفقیت در تولید تا حدی نقصان می‌یابد. بذرها برای جوانه‌زنی به نور و دما در حدود 20 درجه سانتیگراد نیاز دارند، جوانه‌زنی بذرها 3-1 هفته به طول می‌انجامد و رشد اولیه گیاهان كند است. در كشت غیرمستقیم پس از غلطك مناسب، نشاء‌هایی كه در خزانه به ارتفاع 15 سانتیمتر رسیده‌اند، را در اوایل پاییز یا بهار سال آینده به زمین اصلی منتقل

می‌كنند. در روش تكثیر رویشی، گیاهان سریع به گل تبدیل می‌شوند، ولی ریشه توسعه نمی‌یابد. از این رو خیلی كم از این روش استفاده می‌شود، ولی عده‌ای معتقدند كه این روش بهترین روش می‌باشد، به طوری كه در مدت كوتاهی می‌توان از ریزوم‌های گیاه بهره‌برداری كرد.

نحوه‌ی آماده‌سازی خاك بستگی به زمان كاشت و گیاهان قبلی دارد. اگر كشت در پاییز و بعد از برداشت زود هنگام گیاهان وجینی باشد، یك شخم متوسط یا سطحی لازم است. جهت كشت بهاره لازم است در پاییز سال قبل زمین شخم زده شود و در بهار فقط دیسك مناسبی جهت شكستن كلوخ‌ها زده شود. در دوره رویش، به طول معمول یك تا دو شخم سطحی برای نرم كردن خاك بین ردیف‌ها، قبل از اینكه ردیف‌ها به وسیله شاخ و برگ مسدود شوند، لازم می‌باشد.
مقدار بذر مصرفی و تراكم

در كشت مستقیم كه اوایل بهار انجام می‌شود، مقدار بذر لازم برای هر هكتار، در اراضی به طور كامل مسطح حدود 3 كیلوگرم می‌باشد كه می‌توان با استفاده از ردیف‌كار در فواصل بین ردیف‌های 50 سانتیمتر و فواصل بین بوته‌ها در هر ردیف 35 سانتیمتر كشت كرد.

در كشت غیرمستقیم كه در اواسط تابستان صورت می‌گیرد، برای هر هكتار 700-500 گرم بذر در خزانه نیاز است كه در ردیف‌های 20-15 سانتیمتری و به صورت كاملاً سطحی كشت می‌شود. روی بذرها را به ضخامت 1/0 سانتیمتر با خاك برگ باید پوشاند. نهال لازم برای یك هكتار، در 700-50 مترمربع بدست می‌آید، به طوری كه برای هر مترمربع داخل خزانه در هوای آزاد، یك گرم بذر نیاز است. حدود 2 ماه طول می‌كشد تا گیاهان به ارتفاع 17-15 سانتیمتر برسند. بعد زمان انتقال آنها به زمین اصلی می‌باشد. تراكم كشت متداول برای هر هكتار 80-60 هزار نهال است.

تناوب زراعی
گیاهانی كه زود از مزرعه برداشت می‌شوند، مثل انواع غلات، نخودفرنگی و خردل برای تناوب با سنبل‌الطیب مناسب می‌باشند، ولی گیاهانی كه دارای ریشه چند ساله هستند، مانند شیرین بیان، نعنا فلفلی، انجدان رومی و غیره به عنوان گیاهان قبلی مناسب نمی‌باشند، حتی خود گیاه برای كشت مجدد در یك مزرعه تا 4-5 سال توصیه نمی‌شود.

كوددهی و عناصر غذایی
ازت و فسفر باعث افزایش عملكرد ریشه می‌شوند، به طوری كه نقصان این دو عنصر و سایر مواد غذایی دیگر سبب نازك شدن ریشه‌ها می‌گردد، ولی پتاسیم تاثیر چندانی بر عملكرد ریشه و رویش ندارد. افزودن 120-100 كیلوگرم در هكتار فسفر عملكرد ریشه موثر می‌باشد. همچنین ازت كه تاثیر زیادی در افزایش عملكرد دارد، به مقدار 150-100 كیلوگرم به صورت سرك در بهار در دو مرحله یكی در مرحله‌ی اولیه رویش و دیگری در مرحله به ساقه رفتن توصیه می‌شود. كود حیوانی به طور كامل پوسیده را باید در پاییز هنگام آماده‌سازی خاك به مقدار 20-15 تن در هكتار به زمین اضافه كرد. در ضمن اگر خاك اسیدی باشد، افزایش آهك نیز مهم است.

آبیاری
سنبل‌الطیب به آب زیاد نیاز دارد، زیرا رطوبت كافی اطراف ریشه و ریزوم سبب افزایش عملكرد ریشه می‌گردد. آبیاری در این گیاه باید هفته‌ای یكبار صورت گیرد. البته باید دقت شود آب ایستایی سبب كاهش عملكرد می‌گردد و می‌بایست از تجمع آب زیاد در اطراف ریشه جلوگیری گردد.
علف‌های هرز
جهت مبارزه با علف‌های هرز در كشت بهاره می‌توان قبل از كاشت نشاءها، از علف‌كش آرزین به مقدار 3 كیلوگرم در هكتار استفاده كرد. در كشت پاییزه باید در اوایل بهار سال آینده به طوری كه هنوز گیاه به رشد رویشی نرفته از همین علف‌كش به مقدار 4 كیلوگرم در هكتار استفاده كرد. در سال دوم نیز می‌توان از همین علف‌كش به مقدار 5/4 كیلوگرم در هكتار استفاده نمود. همچنین از علف‌كش مالوران به مقدار 3 كیلوگرم در هكتار نیز می‌توان بهره برد.
آفات و بیماری‌ها

از مهمترین آفاتی كه خسارات اقتصادی به سنبل‌الطیب وارد می‌سازد، می‌توان لارو كرم سفید ریشه را نام برد. این آفت باعث كاهش شدید یا از بین رفتن محصول می‌شود. جهت مبارزه می‌توان از سم دیازینون به همراه آب آبیاری استفاده نمود. در بهار نوزاد rub Grass، حشرات علف‌خوار به طور ذاتی به ریشه گیاه صدمه می‌زنند، كنترل آنها به وسیله‌ی حشره‌كش‌ها و روش‌های زراعی باید مدنظر قرار گیرد.

از بیماری‌های سنبل‌الطیب می‌توان سفیدك سطحی را نام برد. از علایم آن، این است كه سطح برگ‌ها را مواد سفید رنگ می‌پوشانند. جهت پیشگیری از این بیماری‌های قارچی، بكارگیری روش‌های به‌زراعی و استفاده از سموم گوگرددار مفید واقع می‌شود. بیماری دیگری كه ممكن است سنبل‌الطیب به آن دچار شود، قارچ لكه برگی است كه در شرایط گرم و مرطوب باعث پژمردگی یا شكستن ساقه گل دهنده و كاهش محصول می‌گردد. سم‌پاشی گیاهان جوان با

محلول 06/0 درصد بنومل و نیز سم‌پاشی با 4/0 تیرام موثر می‌باشد. از بیماری‌های دیگر سنبل‌الطیب می‌توان به نوعی قارچ زنگ و سفیدك دروغی اشاذه نمود. سمپاشی با قارچ‌كش‌های مناسب باعث 95-70 درصد كاهش خسارت می‌گردد. همچنین با تاریخ كاشت مناسب و یا از بین بردن حشرات ناقل می‌توان از آسیب‌ ویروس موزاییك نقطه‌ای وارد شده به گیاه جلوگیری كرد.

زمان برداشت
مقادیر اسانس، اسید والرنیك و مشتقاتش و همچنین والپوتریات‌ها در زمان‌های مختلف سال تغییراتی را نشان می‌دهد. چنانچه هدف برداشت جهت استخراج اسانس باشد، اگر نشاءها در پاییز به زمین اصلی منتقل شده باشند، برداشت محصول در اوایل پاییز انجام می‌شود و اگر نشاءها در بهار به زمین منتقل شده باشند، باید در پاییز سال بعد برداشت صورت گیرد. بالاترین مقدار اسید والرینك و مشتقاتش در بهمن و بالاترین مقدار والپوتریات‌ها در اسفندماه مشاهده شده

است. پس از تاریخ‌های مذكور مقادیر اسید والرنیك و والپوتریات‌ها كاهش می‌یابد. این نتایج از سالی به سال دیگر تغییرات كمی را نشان داده است، به طوری كه در فصل پاییز سال سوم برداشت، مناسب نمی‌باشد، زیرا عملكرد كاهش می‌یابد. خارج ساختن ریشه‌ها از خاك زمانی كه رطوبت خاك كاهش یافته صورت می‌گیرد. در سطوح وسیع می‌توان از یك شخم سبك جهت برداشت محصول استفاده نمود. همچنین می‌توان با استفاده از وسایل مكانیكی مخصوص مثل

سیب‌زمینی كن چرخ‌داری كه با نیروی گریز از مركز كار می‌كنند و یا سیب‌زمینی برداشت‌كن كامل یا ریشه‌كن با غربال نوسانی یا زنجیره‌ای و یا حتی با چغندر برداشت‌كن كامل، محصول ریشه را برداشت كرد. كمی قبل از بیرون آوردن ریزوم و ریشه‌ها، گیاه را از سطح زمین با هرس‌كن قطع می‌كنند.
نگهداری محصول

پس از برداشت محصول، ریشه‌ها را باید در دستگاه‌های شوینده و یا در آب با تكان شدید شست و به قطعاتی تقسیم كرد. جهت خشك كردن مصنوعی می‌توان از خشك‌كن‌های نقاله‌ای یا فضای خشك‌كنی كه حداكثر حرارت آن 40 درجه سانتیگراد باشد استفاده نمود. زمان خشك كردن در درجه حرارت‌های مختلف فرق می‌كند، به طوری كه در حرارت 40 درجه سانتیگراد به مدت 82 ساعت و در دمای 60 درجه سانتیگراد 54 ساعت كافی می‌باشد. در یك بررسی روی تركیبات ریشه‌های خشك‌ شده در دمای اتاق و نمونه‌هایی كه در دمای 50 درجه سانتیگراد خشك شده بودند، مشخص شد اگرچه قسمتی از سزكوئی‌ترپن‌های فرار

پس از خشك شدن در دمای بالا تمایل به از دست رفتن نشان دادند، اما تفاوت‌ها چندان زیاد نبود. میزان والپوتریات‌ها در مواد گیاهی خشك شده در دمای اتاق در حدود 50 درصد كمتر از مواد گیاهی خشك شده در دمای 50 درجه سانتیگراد بود، زیرا در شرایط خشك كردن آهسته، طول زمان باعث تخریب والپورتریات‌ها

می‌شود، به طوری كه باید توجه شود كه خشك كردن طبیعی برای این گیاه مناسب نمی‌باشد. پس از خشك شدن، ریشه و ریزوم سنبل‌الطیب باید در انباری كاملاً بسته و محفوظ در برابر نور نگهداری شود. همچنین باید در دمای پایین محافظت شود تا اسانس خود را از دست ندهد. دمای 20 تا 36 درجه سانتیگراد موجب تجزیه والپوتریات‌ها در مدتی كوتاه می‌گردد، در حالی كه در دمای 4 درجه سانتیگراد سرعت تجزیه والپوتریات‌ها تا حد زیادی كاهش می‌یابد.

برای دریافت اینجا کلیک کنید