دانلود مقاله در مورد حضرت آیة الله حاج سیدرضا صدر در فایل ورد (word)

توضیحات

  مقاله در مورد حضرت آیة الله حاج سیدرضا صدر در فایل ورد (word) دارای 17 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله در مورد حضرت آیة الله حاج سیدرضا صدر در فایل ورد (word)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله در مورد حضرت آیة الله حاج سیدرضا صدر در فایل ورد (word)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله در مورد حضرت آیة الله حاج سیدرضا صدر در فایل ورد (word) :

حضرت آیه الله حاج سیدرضا صدر

پیشگفتار
حضرت آیه الله حاج سیدرضا صدر – قدس‏سره (1300 – 1373) فقیهى عالى‏مقام، حكیمى توانا، بقیه السلف دودمانى عریق و مشهور به علم و تقوا وفقاهت، در مشهد مقدس متولد شد. پس از فرا گرفتن دروس مقدماتى در حوزه‏علمیه مشهد، همراه پدر بزرگوارش حضرت آیه الله العظمى

سیدصدرالدین صدر(قدس سره) كه از مراجع آن زمان بود – به قم مهاجرت كرد. دروس سطح وهمچنین دروس خارج فقه و اصول و فلسفه و عرفان را از محضر اساتید بزرگ حوزه علمیه قم از جمله مرحوم والدشان و مرحوم آیه الله العظمى حجت و مرحوم آیه‏الله العظمى امام‏خمینى(رحمهم الله) بهره برده و در مدتى كوتاه در سایه تلاش ونبوغ خویش، در ردیف برجستگان حوزه در آمد و به خاطر جامعیت منحصر به‏فرد خویش بین اقران مشار بالبنان گردید. آن بزرگوار، در عین دارا بودن

مراتب عالى اجتهاد در حد مرجعیت و تدریس علوم حوزوى، بیانى شیوا و قلمى محكم و نثرى روان داشت و به علت این آمادگى علمى و قلمى، توانست آثارى بس گرانبها درعلوم مختلف از خود به جا گذارد; آثارى كه مى‏تواند الگوى بسیار مناسبى در ارائه علوم اسلامى در سطوح مختلف باشد.
توام بودن اتقان مطلب با تقواى صاحب قلم، اگر همراه با ژرف اندیشى و امانت‏دارى در ارائه مطلب باشد، مى‏تواند اثرهاى بس گرانقدرى بیافریند و تشنگان حقیقت را از چشمه‏سار زلال معرفت‏سیراب گرداند، و ما در آثار باقى مانده علمى مرحوم آیه الله صدر، این چنین مشخصاتى را به وضوح مشاهده مى‏كنیم.

از خداوند متعال مسالت داریم كه توفیق عنایت فرماید تا بتوانیم تمام آثار آن مرحوم را به‏نحو شایسته در اختیار حوزه‏هاى علمیه و امت اسلامى قرار دهیم.
زندگى‏نامه مشروح آیه الله صدر در اولین شماره از سلسله آثار ایشان یعنى تفسیرسوره حجرات آمده است.

در پایان از مسؤولان محترم مركز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامى قم كه امكان انتشار این آثار را فراهم مى‏كنند، تشكر مى‏كنم.
سید باقر خسروشاهى
مقدمه
به نام خدا
چند سالى است كه در شب‏هاى پنج‏شنبه، در محضر گروهى از آقایان فضلاى حوزه علمیه قم، سخنانى در موضوعات مختلف اخلاقى واجتماعى، ایراد مى‏كنم و مطالبى درباره این دو مكتب ثروتمند اسلام بیان مى‏دارم.

پس از آن كه چندى از تشكیل این جلسات گذشت، به خاطرم رسید كه آن‏چه مى‏گویم یادداشت كرده و به اصطلاح فلاسفه، وجود كتبى را ضمیمه وجود لفظى كنم.

در این هنگام، موضوع سخن به «استقامت‏» رسید و چند شب پنج‏شنبه، در آن سخن رفته بود كه چنین تصمیمى پیدا شد، ولى متاسفانه سخنرانى‏هاى گذشته را یادداشت نكرده بودم و آن‏چه در فكر آمده و بیان شده بود، به حافظه نسپرده بودم; لذا مطالب آن‏ها از دست رفت واگر چیزى پس از آن به خاطر آمده باشد، بدون التفات، در ضمن سخنرانى‏هاى دیگر، ذكر شده است.

روش من در نوشتن، چنین بود: پس از آن‏كه سخن پایان مى‏یافت و آقایان مى‏رفتند و تنها مى‏شدم، آن‏چه را كه گفته بودم، مى‏نوشتم; لذا نوشته‏ها صد در صد مطابق گفته‏ها نیست و به تعبیر آقایان فضلا: نسبت میان نوشته‏ها و گفته‏ها، عموم من وجه خواهد بود. در كلیات، اغلب باهم شریك بودند، ولى در جزئیات و عبارات، اختلاف داشتند، چه‏بسا مطالبى در هنگام سخنرانى گفته بودم و یا تعبیراتى برزبان آمده بود كه هنگام نوشتن، فراموش كرده بودم و چه بسا مطالب و تعبیراتى در هنگام تحریر، به خاطر مى‏آمد ولى در سخنرانى ذكر نشده بود.

پس، من به شما قول نمى‏دهم كه هر چه آن‏جا گفته شده، این‏جا نوشته شده است، یاهرچه در این جا نوشته شده، آن جا گفته شده است.
حتى از لحاظ تاریخ هم معلوم نیست كه تمامى نوشته‏ها و گفته‏ها تطبیق كند، شاید بعضى را در شب پنج‏شنبه گذشته گفته باشم و به مناسبتى تاریخش را شب پنج‏شنبه آینده نوشته‏ام و یامطالبى را در موقع یادداشت‏سخنرانى، فراموش كرده‏ام و یا به علتى ننوشته‏ام و هنگامى كه سخنرانى دیگرى را یادداشت مى‏كردم، به خاطر آمده و ذكر كرده‏ام.

گذشته از این‏ها، چند سخنرانى را بعدا در نوشته‏ها اضافه كردم كه اصلا در گفته‏ها، نامى از آن ها برده نشده است.
منظور اصلى از تاریخ‏هایى كه گذارده شده، از لحاظ واقع نیست، بلكه تنها از لحاظ ترتیب است، هر چند بعضى از آن‏ها باواقع هم تطبیق مى‏كند.
گفتارهایى كه به نظر خواننده عزیز مى‏رسد به طور ك

لى از مكتب اخلاقى -اجتماعى اسلام بحث مى‏كند و از قرآن و سخنان پیامبر اسلام و اوصیاى گرامى‏اش(ع) ریشه مى‏گیرد. امیدوارم كه خداوند توفیق عنایت كند تا نویسنده و خواننده از ربیت‏یافتگان این مكتب بشوند.
اصول مكتب‏هاى اسلامى
اصول مكتب‏هاى اسلامى پنج تاست: مكتب فلسفى، مكتب مدنى، مكتب اجتماعى، مكتب اقتصادى ومكتب اخلاقى.
مكتب فلسفى

مكتب فلسفى كه همان مكتب اصول عقاید است‏به اصطلاح دانشمندان اسلام، علم كلام نامیده مى‏شود.
در این مكتب، از اعتقادات اسلامى گفت‏وگو مى‏شود و به وسیله براهین عقلى (در جایى كه احتیاج به برهان عقلى دارد) و ادله نقلى (در جایى كه احتیاج به دلیل نقلى دارد) اصول عقاید اسلام، اثبات مى‏گردد. دانشمندان این مكتب، با آزادى كامل، دقیق‏ترین ایرادها را ذكر كرده و به جواب آن‏ها مى‏پردازند.

سنگ بناى این مكتب، به وسیله قرآن گذارده شده است، این كتاب مقدس، به وسیله مواد برهانى كه به صورت خطابى ذكر كرده، مسلمانان را با بحث و استدلال آشنا مى‏سازد، و ایشان را وادار مى‏كند كه تقلید را كنار گذارده و عقایدشان را با استدلال بیاموزند.

این مكتب، از آغاز اسلام تا قرون اخیر، رواج كامل داشته و كتاب‏هاى بسیارى در این فن نوشته شده است كه بهترین آن‏ها كتاب و شرح‏مواقف میرسید شریف (2) است. پس از آن كه فلسفه از یونان آمد، دانشمندان اسلامى، قسمتى از مطالب آن را كه به نظرشان استوار بود گرفته و رنگ اسلامى به آن داده و اضافاتى بر آن نمودند كه فلسفه اسلامى از آن پدید آمد.
عده‏اى نیز از پاك دلان اسلام، فلسفه را باتهذیب باطن توام نموده و پایه آن را «معرفه‏الله‏» قرار دادند و تعالیم اسلام را بر آن افزودند و مكتب عرفان را ایجاد كردند.
مكتب مدنى
مكتب مدنى اسلام، عالى‏ترین مكتب‏هاى مدنى مى‏باشد كه تاكنون یافت‏شده است.
سیزده قرن است كه دانشمندان اسلامى، در آن سخن مى‏گویند و مطالب آن را با دقیق‏ترین كیفیت، بحث مى‏كنند; این مكتب، به زبان دانشمندان اسلامى «فقه‏» نامیده مى‏شود.

علماى امامیه به مناسبت آن كه قایل به باز بودن راه اجتهاد بوده اند، در این مكتب بسیار پیش رفت كرده و موفقیت‏هاى بزرگ علمى كسب كرده‏اند و چون روش ایشان در تمام جزئیات، بحث و انتقاد بوده است، لذا فقه امامیه، عالى‏ترین سیر خود را نموده و هنوز هم به سیر تكاملى خود ادامه مى‏دهد. رشته خاصى از این مكتب بزرگ را «عبادات‏» نامند.
عبادات عبارتند از: وظایفى كه از طرف خداى تعالى براى ارتباط بندگان با ذات اقدسش، تعیین شده است.

قسمت‏هاى دیگر این مكتب و رشته‏هاى آن را كه مربوط به ارتباطات مردم با یكدیگر است، دانشمندان امامى هر كدام نامى بر آن نهاده یا هر رشته‏اى را كه مربوط به یك سنخ از امور زندگى بشرى است، به نامى نامیده‏اند.
از بهترین كتاب‏هایى كه در این فن نوشته شده است تذكره‏الفقهاى علامه حلى (3) وجواهرالكلام شیخ محمد حسن نجفى (4) است.

مكتب اقتصادى
با آن كه این مكتب به وسیله قرآن و تعالیم رسول خدا و اوصیاى گرامش(ع) پایه‏گذارى شده، ولى از طرف دانشمندان اسلامى كم‏تر كتابى مستقل در آن نگاشته شده است و علماى اسلام، مباحث این مكتب را در فقه متعرض مى‏شوند و گاهى به عنوان مستقل، بحث مى‏كنند و گاهى در ضمن مطالب دیگرى ذكر مى شود. روى‏هم رفته كتابى كه به طور كامل از نظر اسلام در اقتصادیات بحث كند سراغ ندارم; لذا استادان مكتب اقتصادى دنیاى غرب هم از این مكتب اقتصادى ثروتمند، اطلاعى ندارند.
متاسفانه، اقتصاددانان مسلمان هم به و

اسطه آن كه در دامان دنیاى غرب تربیت‏یافته‏اند، ازاین مكتب خودشان بى‏اطلاعند.
مكتب اجتماعى
قرآن و پیشوایان بزرگ اسلام، در این مكتب نیز ذخایر گران‏بهایى دارند، ولى متاسفانه مسائل این مكتب، به طور جدا گانه مورد بحث دانشمندان اسلامى قرار نگرفته است.
اسلام در مسائل اجتماعى از قبیل: وطن، حقوق مرد و زن، تفاضل و مساوات در افراد، تحول از كجا باید شروع شود و نظایر این‏ها، نظریات بسیارى دارد كه هنوز هیچ‏كدام از نظریات اجتماعى‏اش، دقیقا مورد مطالعه قرار نگرفته است.

دستورات امیرمؤمنان على(ع) به مالك اشتر و رساله حقوق امام سجاد(ع)، قسمتى از نظریات اسلام را در بعضى از مسائل اجتماعى بیان مى‏كند (5) ; هر چند بیش‏تر مسائل مكتب‏هاى اقتصادى و اجتماعى، در فقه اسلامى مورد بحث قرارگرفته است، ولى بحث در آن‏ها از این دو نظر نبوده، بلكه از نظر حقوقى و قضایى بوده است.

مكتب اخلاقى
اسلام بنیان‏گذار مكتب نوینى در علم تهذیب اخلاق است. دانشمندان اسلام در این مكتب، كتاب‏هاى بسیارى نگاشته‏اند كه زحمات ایشان در این موضوع، قابل تقدیر و سپاسگزارى است و چون كتاب ما از این مكتب سرچشمه مى‏گیرد; لذا مفصل‏تر در این باب سخن مى‏گوییم.
نخستین پایه این مكتب را قرآن كریم بنا نهاد. تربیت‏هایى كه رسول خدا از یاران خود، با كردار و گفتار مقدسش مى‏نمود، این اساس محكم و نورانى را بالا برد، امیرمؤمنان(ع) مستقلا درباره آن رساله‏اى نگاشت.

على(ع) نخستین كسى است در اسلام كه در این موضوع، سخن رانده و مؤسس این مكتب بزرگ و مقدس گردیده و آن‏چه را از رسول خدا فرا گرفته، توانسته است‏به جامعه مسلمانان تحویل دهد.
على(ع) اول شاگرد مكتب: «بعثت لاتمم مكارم الاخلاق‏» است و استاد بزرگ این مكتب‏مقدس اسلامى است. على(ع) با گفتار و رفتار خود، بهترین معلم این علم به‏شمارمى‏رود.

یكى از آثارى كه در این دانش مقدس، از آن‏حضرت به یادگار مانده رساله‏اى است كه آن حضرت به عنوان «وصیت‏» خطاب به فرزند آن را در كتاب الرسائل آورده و ابواحمد حسن بن عبدالله بن سعید عسكرى (8) آن را در كتاب زواجر و مواعظ، ذكر كرده است و او سند خود را به اصبغ بن نباته (9) مى‏رساند.

برای دریافت اینجا کلیک کنید