دانلود خانه امید (مركز نگهداری كودكان خیابانی) در فایل ورد (word)

توضیحات

  خانه امید (مركز نگهداری كودكان خیابانی) در فایل ورد (word) دارای 20 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد خانه امید (مركز نگهداری كودكان خیابانی) در فایل ورد (word)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی خانه امید (مركز نگهداری كودكان خیابانی) در فایل ورد (word)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن خانه امید (مركز نگهداری كودكان خیابانی) در فایل ورد (word) :

ویژگی‌های جغرافیائی و اقلیمی منطقه :

موقعیت جغرافیایی- موقعیت طبیعی- زمین لرزه- ویژگیهای اقلیمی- احكام و ضوابط طراحی

ویژگیهای جغرافیایی و اقلیمی منطقه

محل مورد نظر برای طراحی، در منطقه دو، شهرداری تهران واقع می‌باشد. مطالعه ویژگیهای اقلیمی پروژه حاضر، بر اساس آمار 15 ساله (1344-1359 هـ .ش) ثبت شده در ایستگاه كلیماتیك مستقر در نمایشگاه بین‌المللی تهران انجام می‌یابد. ایستگاه نمایشگاه بین‌المللی در ارتفاع 1541 متری با عرض جغرافیایی 57 35 شمالی و طول جغرافیایی 25 51 قرار گرفته است.

در ابتدا توضیحاتی كلی در مورد موقعیت جغرافیایی شهر تهران آورده شده و سپس به تفصیل ویژگیهای اقلیمی منطقه مورد نظر بررسی شده است.

هدف از این مطالعات دستیابی به اطلاعاتی است كه از طریق آن، می‌توان معماری بناهای مورد نظر را تا حد امكان با شرایط و مقتضیات اقلیمی انطباق داد و شرایط زندگی و یا بهره‌گیری از فضاهای مجموعه را با وضعیت آب و هوایی محیط تنظیم نمود.

– خلاصه روند دویست ساله توسعه و گسترش شهر تهران

شهر تهران از حدود دویست سال پیش كه پایتخت اعلام شد تا به امروز تحولات بسیاری را از سر گذرانیده است و طی ادوار مختلف توسعه، به كلان شهر كنونی تبدیل شده است. شهر تهران عمدتاً در سه مقطع گسترش یافته است؛ اول در زمان صفویه و قاجاریه، دوم در زمان پهلوی اول و سوم در زمان پهلوی دوم. حركت طبیعی گسترش شهر تهران طی دوران صفویه و قاجاریه و به حكومت رسیدن رضاشاه، دچار تحولات جدیدی شد. وسعت شهر تهران طی دوران كوتاه حكومت وی به سرعت افزایش یافت و از حدود 24 كیلومتر مربع در سال 1301 هـ . ش به حدود 45 كیلومتر مربع در سال 1320 هـ .ش رسید. یعنی مساحت شهر در ظرف كمتر از 20 سال، تقریباً دو برابر شد. هسته مركزی شهر نیز با توجه به جاذبه شمال شهر و شمیرانات به طرف آن كشیده می‌شود، به طوریكه امروزه مركز تهران از بازار به خیابان انقلاب تغییر مكان داده است، یعنی 4 كیلومتر حركت كرده است. در نقشه‌های گسترش شهر تهران در دوره‌های مختلف، این تغییرات به وضوح دیده می‌شود. جمعیت شهر تهران در طی سالهای 1166 هـ . ش تا 1365 هـ . ش از بیست هزار نفر به 6 میلیون نفر رسید. یعنی 300 برابر و وسعت شهر از 2/7 كیلومتر مربع به 620 كیلومتر مربع رسید یعنی وسعت شهر 76 برابر شد. (1)

– موقعیت جغرافیایی

شهر تهران در دامنه جنوبی كوههای البرز و حاشیه شمالی كویر مركزی ایران، در دشتی نسبتاً هموار واقع شده كه شیبش از شمال به جنوب است و به وسیله دو رود اصلی كرج در باختر و جاجرود در خاور همراه با رودهای فصلی جعفرآباد یا دربند، دارآباد، دركه و كن كه همگی از شمال به جنوب جریان دارند، مشروب می‌گردد. شهر تهران از نظر جغرافیایی در عرض شمالی 35 و 35 تا 50 و 35 و طول خاوری 4 و 51 تا 33 و 51 قرار دارد و ارتفاعش در جنوب (پالایشگاه تهران) 1160 متر و در نواحی مركزی (پارك شهر) 1210 متر و در شمال (سعدآباد) 1700 متر است. دشت تهران به طور كلی دارای آب و هوایی گرم و خشك است و فقط نواحی شمالی‌اش كه در دامنه‌های كوهستان البرز واقع است، اندكی متعادل و مرطوب می‌باشد.

هوای شهر تهران در تابستان گرم و خشك و در زمستان معتدل و سرد است. حداكثر دمای ثبت شده حدود 44 درجه و حداقل 8/14- درجه و متوسط سالانه آن حدود 7/16 درجه سانتیگراد است. متوسط بارندگی حدود 320 میلیمتر و دامنه تغییرات آن از 200 تا 400 میلیمتر، از سالی به سال دیگر نوسان دارد. از نظر زمین لرزه، تهران جزء مناطق پرزیان (8 تا 10 درجه مركالی) محسوب می‌گردد. (2)

– موقعیت طبیعی

شهر تهران در بخشی واقع شده، كه از نظر طبیعی بزرگترین تغییرات را در كنار خود دارد. دریای مازندران در فاصله جغرافیایی 120 كیلومتری محدوده تهران قرار دارد. رطوبت و بارندگی زیاد در سواحل آن، نواحی سرسبز شمالی را ایجاد نموده و هوای معتدل را به طرف جنوب هدایت می‌كند. سلسله جبال البرز، تهران را از سواحل دریای مازندران جدا نموده و مناظر كوهستانی شمال شهر را به وجود می‌آورد. منطقه تهران در دامنه بلندترین ارتفاعات البرز قرار گرفته، كه از شمال به جنوب دارای شیب‌تندی می‌باشد. برودت هوای كوهستان و اختلاف درجه آن با دشتهای گرم منطقه جنوب تهران، وزش باد خنكی را از جانب شمال به جنوب باعث می‌شود. در جنوب شهر تهران ناحیه بیابانی قرار گرفته و هوای آن گرم و خشك است. در قسمت غربی دشت قزوین قرار گرفته كه یكی از مناطق حاصلخیز جنوب كوههای البرز را تشكیل می‌دهد. (3)

– پهنه‌بندی خر زمین لرزه در تهران

مطالعات زمین‌شناسی نشان می‌دهد كه اصولاً شهر تهران در منطقه زلزله خیز قرار دارد و با توجه به این نكته، لازم است كه در ساخت و سازهای تهران به این نكته توجه كامل شود. اما در همین رابطه بخش‌هایی از گستره تهران در مناطقی از پهنه زمین لرزه قرار دارند كه لازم است از ساخت و ساز در این نقاط اجتناب شود. این مناطق عموماً در شمال تهران متمركز شده و مجموعه‌ای از این نقاط نیز در جنوب شهر تهران به سمت غرب تمركز یافته‌اند. لذا در تمامی طراحی‌ها، مسئله زلزله خیزی باید مد نظر قرار گیرد. در ایران فعالیتهای مختلفی جهت شناسایی این پدیده مخرب صورت گرفته، كه در نهایت منجر به تدوین آئین‌نامه طرح و محاسبه ساختمانها در برابر زلزله (نشریه شماره 82 مركز تحقیقات ساختمان و مسكن) شده است. با توجه به این آئین‌نامه، سازه باید حتی‌الامكان با پلانی ساده و متقارن طراحی گردد. همچنین باید دارای سیستم فلزی یا بتنی باشد و قدرت انتقال نیروهای زلزله را داشته باشد. (3)

– ویژگیهای اقلیمی

نمی‌توان نشان داد، تهران به 5 حوزه اقلیمی تقسیم شده است لذا با در نظر گرفتن این مطلب تنها آمار مربوط به حوزه مورد نظر بررسی شده است.

– دما

بر اساس امار تحلیل شده 15 ساله ایستگاه نمایشگاه بین‌المللی تهران، سردترین ماه سال، دی با حداقل 4/3- درجه و گرمترین ماه تیر با حداكثر 4/33 درجه است. برای گرمایش با توجه به حرارت پایین می‌توان از وسایل مكانیكی خصوصاً نوع غیر مرطوب آن در ساختمانها استفاده كرد. به طور كلی آب و هوای حوزه شمالی تهران در تابستان نسبتاً مناسب و در زمستان سرد است. مطلق درجه حرارت ثبت شده در طی 15 سال در حوزه شمالی حداقل 5/13- درجه و حداكثر مطلق 39 درجه است. میانگین مطلق درجه حرارت در فصول مختلف سال در این حوزه از 5/7- تا 7/35 تغییر می‌كند. (4)

– میزان بارش

بر اساس آمار بارندگی دوره 15 ساله (1344 تا 1359) در حوزه شمالی شهر تهران، میزان بارندگی در این منطقه از 300 تا 500 میلیمتر در فصول مختلف سال متغیر بوده است و حداكثر میزان بارندگی در ماه اسفند به میزان 82 میلیمتر است. در ماههای آذر، دی و بهمن، بارندگی در این حوزه متداول است. ماههای خرداد، تیر، مرداد و شهریور با بارندگی محدود از كم بارانترین ایام در این حوزه می‌باشد. با توجه به نمودار میانگین دمای روزانه و بارش ماهانه، فصل خشك حوزه شمالی، از ماه تیر شروع شده و تا شهریور ادامه می‌یابد. حداكثر مطلق ثبت شده بارندگی طی یك ماه در این حوزه 185 میلیمتر است و میانگین مجموع بارندگی سالیانه در طی این 15 ساله 409 میلیمتر گزارش شده است. (4)

– رطوبت نسبی

متوسط حداكثر میزان رطوبت نسبی در حوزه شمالی مربوط به ماههای آذر و دی است كه میزان رطوبت به 76 تا 79 درصد می‌رسد و حداقل آن مربوط به ماههای تیر، مرداد، شهریور می‌باشد كه این میزان بین 40 تا 43 درصد است. از رابطه بین میزان رطوبت و دما استنباط می‌گردد كه ماههای سرد این حوزه دارای رطوبت كافی و در فصول گرم از میزان رطوبت كاسته شده و در حدود نامناسبی قرار دارد. (5)

– روزهای یخبندان

آمار میانگین دوره 15 ساله حوزه شمالی نشان می‌دهد كه در این حوزه در طول سال به طور متوسط 73 روز یخبندان طی ماههای آبان الی اسفند به وقوع می‌پیوندد كه حداكثر آن در ماه دی و حداقل آن در ماه آبان گزارش شده است. (5)

– روزهای بارانی

تعداد روزهای بارانی كه در آن بیش از 1 میلیمتر در حوزه شمال تهران باران باریده است، بر اساس آمار 15 ساله مورد مطالعه، به صورت میانگین 57 روز می‌باشد. حداكثر باران كه در طی یك ماه باریده، در طی این دوره آماری 185 میلیمتر و طی یك روز 5/24 میلیمتر گزارش شده است. در طی آمار ثبت شده 15 ساله در ماه شهریور در این حوزه بارش نبوده و بیشترین بارش متداول در ماه اسفند با میانگین 9 روز می‌باشد. (5)

– باد

جمع‌بندی امار جدول حداكثر وزش باد 15 ساله نشان‌گر آن است كه :

ماههای آذر، دی، بهمن ماههای آرامی هستند.

بیشترین میزان وزش باد در ماه فروردین است.

سرعت تمامی بادهای منطقه‌ای تهران از 16 كیلومتر در ساعت كمتر بوده و این آمار، حاكی از بودن باد مطلوب، در طول فصول گرم سال است.

به جز فصل تابستان نیمی از بادها از سمت غرب و 10 درصد از جنوب شرقی می‌وزند.

در فصل تابستان 35 درصد بادها از سمت جنوب‌شرقی و 17 درصد از سمت جنوب منطقه می‌وزند.

بادهای نسبتاً شدید (از 10 كیلومتر به بالا) از سمت غرب به سوی منطقه می‌وزند كه سرعت این گونه بادها در فصول بهار، پائیز و زمستان تا 14 كیلومتر در ساعت به ثبت رسیده است.

در فصل تابستان، علاوه بر بادهای وزنده از سمت غرب، بادهای جنوب‌شرقی نیز از سرعت و دفعات كافی بهره‌مند می‌باشد. بادهای جنوب شرقی از جریانهای هوای نواحی مركزی ایران بوده و به عنوان باد غالب در فصل تابستان گرد و غبار و شن به همراه می‌آورند. بادهای موسمی و محلی تهران به دلیل وجود ارتفاعات و درجه حرارت توده سنگی شمال و دشت جنوب، در روز از جنوب به شمال و در شب از شمال به جنوب می‌وزد. (6)

– تاثیر جهات وزش باد در ساختمان

دومین عامل مهم در تعیین جهت مناسب ساختمان، وزش باد می‌باشد. با توجه به مطالعه آمار مربوطه، در فصول بهار، پائیز و زمستان بادهای نسبتاً شدید از سمت غرب می‌وزد و در فصل تابستان علاوه بر سمت غرب، بادهای جنوب‌شرقی كه از جریانات هوای نواحی مركزی ایران بوده، به عنوان باد غالب تابستان، گرد و غبار و شن به همراه می‌آورند. بنابراین می‌توان باد غرب را به عنوان باد غالب و مزاحم در نظر گرفت و تمهیدات لازم را جهت تعدیل آن اتخاذ كرد. با توجه به این نكته كه زاویه 25 درجه، زاویه حد پذیرش باد و یا رد باد می‌باشد و با توجه به جهت باد مزاحم كه از سمت جنوب غربی می‌وزد، مناسب‌ترین جهت استقرار بنا در رابطه با وزش باد، محور 45 درجه جنوب‌شرقی است و با توجه به زاویه حد پذیرش و یا رد باد. جهات 20 درجه از جنوب به شرق تا 20 درجه از شرق به جنوب جهات قابل قبول در رابطه با رد باد مزاحم می‌باشد. ضمناً بهتر است كه از امتدادهای طولانی و ایجاد كانال در جهات شرقی- غربی اجتناب كرد و با توجه به جهتهای اصلی استقرار واحدهای ساختمانی در حوزه‌ای كه توضیح داده شد، به كمك ایجاد شكستگیهای در راستای شرقی- غربی، باعث جلوگیری از كانالیزه شدن باد غالب غربی شده و برای استفاده از بادهای محلی كه باد مطبوع می‌باشد و از سمت شمال به جنوب و بالعكس می‌وزد، بهتر است. كانال‌های تهویه‌ای بین ساختمانها در جهت شمالی- جنوبی در نظر گرفته شود. (6)

– تاثیر جهات تابش خورشید در استقرار ساختمان

اگر به نمودار وضعیت تابش خورشید در عرض جغرافیایی مربوط به تهران توجه شود (نمودار موقعیت و زوایای تابش آفتاب در طول سال) مشاهده خواهد شد، زاویه تابش آفتاب در اول دی ماه به حداقل (30 درجه) و در اول تیرماه به حداكثر (78 درجه) می‌رسد. بدین ترتیب در اول دی ماه كه كوتاه‌ترین و معمولاً یكی از سردترین روزهای سال است، یك دیوار جنوبی به ارتفاع یك متر، سایه‌ای به طول 73/1 متر، در پشت خود ایجاد می‌نماید. همین دیوار در اول تیرماه سایه‌ای به طول 21 سانتیمتر، در پشت خود ایجاد می‌نماید.

بر این اساس، لازم است به این زاویه توجه شده، فاصله دو ساختمان از یكدیگر به نحوی باشد كه تابش خورشید به داخل هر دو ساختمان نفوذ نماید. بدین خاطر ساختمان‌ها می‌باید به نسبت 1 به 73/1 ارتفاع ساختمان جنوبی و با توجه به كسر اختلاف تراز از یكدیگر فاصله داشته باشند. رعایت این نسبت فاصله موجب می‌گردد تا در طول زمستان، ساختمان‌ها و یا بخش‌های مجزای یك بنا آفتاب‌گیری كاملی داشته باشند.

برای دریافت اینجا کلیک کنید