دانلود مقاله تخمین نیتروژن میکروبی وارد شده به روده باریک برههای نر بلوچی با استفاده از روش جدید جداسازی مشتقات بازهای پورینی ادراری با دستگاه HPLC تحت word

توضیحات

  مقاله تخمین نیتروژن میکروبی وارد شده به روده باریک برههای نر بلوچی با استفاده از روش جدید جداسازی مشتقات بازهای پورینی ادراری با دستگاه HPLC تحت word دارای 8 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تخمین نیتروژن میکروبی وارد شده به روده باریک برههای نر بلوچی با استفاده از روش جدید جداسازی مشتقات بازهای پورینی ادراری با دستگاه HPLC تحت word  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تخمین نیتروژن میکروبی وارد شده به روده باریک برههای نر بلوچی با استفاده از روش جدید جداسازی مشتقات بازهای پورینی ادراری با دستگاه HPLC تحت word،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تخمین نیتروژن میکروبی وارد شده به روده باریک برههای نر بلوچی با استفاده از روش جدید جداسازی مشتقات بازهای پورینی ادراری با دستگاه HPLC تحت word :

خلاصه

در این آزمایش به منظور تخمین نیتروژن میکروبی وارد شده به روده باریک برههای نر بلوچی که دوبار در روز (صبح و بعد از ظهر) با خوراکهای حاوی منابع مختلف پروتئینی (یونجه، کنجاله تخم پنبه، کنجاله سویا و یا مخلوط اوره + ملاس) و مقادیر متوازن پروتئین قابل تجزیه موثر در شکمبه (89 گرم به ازای هر بره در روز)

تغذیه میشدند، مشتقات بازهای پورینی ادراری با استفاده از روش جدید کروماتوگرافی مایع با کارآیی زیاد

(HPLC) اندازهگیری شد. علاوه بر این، میزان pH و نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه نیز در قبل از غذای

صبحگاهی و 1، 2، 3، 4 و 6 ساعت بعد از آن تعیین شد. نتایج حاصل نشان داد که میزان نیتروژن میکروبی وارد شده به روده باریک در دامنه 3/6 تا 8/9 (2/2(SEM= گرم به ازای هر بره در روز قرار داشت و به لحاظ آماری نیز تحت تأثیر معنیدار خوراکهای آزمایشی نبود. در تمام ساعتهای نمونهبرداری بیشترین میزان pH مایع شکمبه در نمونههای قبل از مصرف خوراک (3/0±47/6)وکمترین آن در 2 تا 3 ساعت بعد از آن (25/0±94/5) مشاهده شد. میزان نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه در ساعتهای 1 و 2 در برههای تغذیه شده با خوراک حاوی ملاس +

اوره(به ترتیب 39/40 و 06/33 میلیگرم در دسیلیتر) به طور معنیداری بیش از سایر مشاهدات بود (05/0.(P<

واژههای کلیدی: نیتروژن میکروبی، بازهای پورینی، HPLC

مقدمه

در تغذیه نشخوارکنندگان تعیین میزان پروتئین میکروبی تولید شده در شکمبه که همراه با شیرابه هضمی وارد روده باریک حیوان میگردد از اهمیت زیادی برخوردار است(10، 14، 15). بدین لحاظ تاکنون تلاشهای زیادی برای بهترین روش اندازهگیری پروتئین میکروبی وارد شده به روده باریک انجام گرفته که امروزه استفاده از مشتقات بازهای پورینی ادراری و به ویژه آلانتونین به لحاظ سهولت در نمونهبرداری در اکثر مطالعات مربوط به تغذیه نشخوارکنندگان مورد توجه میباشد

(2، 3). اساس این روش بر این فرضیه استوار است که بیش از

99درصد آدنین و گوانین خوراک مصرفی توسطنشخوارکنندگان در شکمبه تجزیه شده و لذا بازهای پورینی وارد شده به روده باریک نشخوارکنندگان عمدتا منشاء میکروبی داشته که به طور متوسط با ضریب 83 درصد هضمو80 درصد جذب میگردد(7).

این ترکیبات در بدن مورد سوخت و ساز قرار گرفته و به صورت مشتقات بازهای پورینی شامل آلانتوئین، اسید اوریک، گزانتین و هیپوگرانتین عمدتا از طریق ادرار دفع میگردند (2). علاوه بر این گزارش شده است که بیش از 90 درصد این مشتقات را آلانتوئین تشکیل داده و لذا میتوان تنها با تخمین آن میزان پروتئین میکروبی وارد شده به روده باریک را تعیین نمود(7، 9).

مکاتبه کننده: محسن دانش مسگران

864 مجله علوم کشاورزی ایران، جلد 34، شماره 4، سال 1382

هدف از انجام این آزمایش تخمین پروتئین میکروبی وارد شده به روده باریک برههای نر بلوچی تغذیه شده با خوراکهای حاوی منابع مختلف پروتئینی (یونجه، کنجاله سویا، کنجاله تخم پنبه و یا مخلوط اوره + ملاس) با مقادیر متوازن پروتئین قابل تجزیه موثر در شکمبه بود که برای این منظور از روش جدید کروماتوگرافی مایع با کارآیی زیاد (HPLC) که در آزمایشگاه نویسندگان این مقاله توسعه داده شد، استفاده شد.

مواد و روشها

این آزمایش با استفاده از 4 رأس بره نر بلوچی دارای فیستوله شکمبهای با متوسط سن 10±200 روز و وزن 3/2±43 کیلوگرم در قالب طرح مربع لاتین با 4 دوره و 4 خوراک آزمایشی (تیمارهای آزمایشی) انجام شد. خوراکهای آزمایشی

(در جدول 1 میزان مصرف و ارزش مواد مغذی و خوراک نشان داده شده است) به گونهای تنظیم شده بودند که به لحاظ میزان پروتئین قابل تجزیه مؤثر1 (ERDP) و انرژی قابل متابولیسم قابل تخمیر2 (FME) متوازن بودند. میزان ERDP خوراکها بر اساس اطلاعات مربوط به تجزیهپذیری مواد خوراکی تعیین گردید (کریمی و دانش مسگران، اطلاعات منتشر شده).

خوراکهای آزمایشی به گونهای طراحی شدند که هر یک از منابع پروتئینی کنجاله سویا، کنجاله تخم پنبه و یا مخلوط اوره +
ملاس جایگزین 50 درصد ERDP یونجه گردیدند. اقلام هر یک از خوراکهای آزمایش حاوی یکی از منابع پروتئینی به طور کامل با یکدیگر مخلوط گردیدند. برهها دو نوبت در روز و در ساعتهای 00/18 و 00/17 با مقادیر مساوی و بر اساس 5/1

برابر احتیاجات نگهداری تغذیه شدند. هر یک از برهها در طول آزمایش کل خوراک را مصرف میکرد. هر دوره آزمایشی شامل 10 روز تغییر خوراک، 10 روز عادتپذیری و 5 روز نمونهبرداری بود. در روز اول هر دوره نمونه برداری، نمونههای مایع شکمبه با استفاده از شلنگی که از طریق فیستوله به داخل شکمبه فرستاده شده بود، تهیه گردید. نمونهبرداری از مایع شکمبه در ساعتهای صفر، 1، 2، 3، 4 و 6 بعد از تغذیه صبحگاهی انجام شد و pH مایع شکمبه بلافاصله بعد از نمونهگیری اندازهگیری گردید. پس از آن 5 میلیلیتر از مایع شکمبه با 5 میلیلیتر

1 . Effective rumen degradable protein 2 . Fermentable metabolizable energy

اسید کلریدریک 2/0 نرمال برای تعیین نیتروژن آمونیاکی مخلوط گردید و تا زمان تجزیه آزمایشگاهی در یخچال 4 درجه سانتیگرادنگهداریشد.نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه با استفاده

ازدستگاهاتوماتیککجلدال((KJELTEC Auto 1030 Analyzer

تعیین شد.

برای دریافت اینجا کلیک کنید