دانلود مقاله پرورش شتر مرغ ‌ تحت pdf

توضیحات

  مقاله پرورش شتر مرغ ‌ تحت pdf دارای 68 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله پرورش شتر مرغ ‌ تحت pdf  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله پرورش شتر مرغ ‌ تحت pdf،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله پرورش شتر مرغ ‌ تحت pdf :

پرورش شتر مرغ

مقدمه:
با وجود گذشت بیش از یك قرن از پرورش شترمرغ اهلی در مزارع افریقای جنوبی، اطلاعات علمی كمی در خصوص تغذیه شترمرغ وجود دارد و نیازهای غذایی این پرنده به طور دقیق برآورد نشده است. نتها در چندساله اخیر برخی از تحقیقات اولیه در اسرائیل و افریقای جنوبی در این زمینه انجام شده اشت. هنوز جنبه های زیادی مورد تحقیق قرار نگرفته و اطلاعات گردآوری شده در این بخش بیشتر مربوط به تجربیات پرورش دهندگان شترمرغ در افریقای جنوبی است.

شترمرغ بطور كامل علفخوار نبوده و در حیات وحش قسمتی از غذای آنان را حشرات، پستانداران كوچك، مارمولك و گاهی تخم پرندگان تشكیل می دهد. اگرچه شترمرغ ها علف می خورند ولی غذای مورد علاقه آنان را برگ گیاهان دولپه ای و نیز دانه آنها تشكیل می دهد.

شترمرغ بر اساس عادت طبیعی در مراتع فقیر زندگی كرده و می تواند در این شرایط غذای كافی برای خود تهیه نماید، جائیكه گاو و حتی گوسفند قادر به زندگی نیستند.

مانند سایر دامها هزینه غذا یكی از عمده ترین مخارج پرورش شترمرغ را تشكیل می دهد. با استفاده از قابلیت شترمرغ در مصرف غذای فقیر و متنوع می توان تا حد زیادی از هزینه های پرورش كاست.

1- فیزیولوژی گوارش:
مطالعات معدود انجام شده برروی شترمرغها نشان می دهد كه آنها قادرند الیاف خام را بهتر از سایر طیور هضم نمایند. در این زمینه فیزیولوژی گوارش شترمرغ را می توان با خرگوش و اسب مقایسه كرد. Angle دریافت كه هضم الیاف دیواره سلولی (NDF) كه تا میزان 5 تا 6 درصد توسط طیور قابل هضم است، در جیره جوجه های شترمرغ می تواند از سن 3 هفتگی مورد استفاده قرار گیرد. توانایی هضم NDF شامل درصدی از فیبر موجود در غذا (سلولز، همی سلولز و لیگنین) است كه پتانسیل هضم شدن را دارد. در شترمرغهای در حال رشد، در خلال 10 هفته اول این توانایی بصورت خطی تا میزان 51 درصد افزایش یافته و در مورد شترمرغهای كاملاً رشد كرده بالغ بر 60 درصد می گردد. چنین قدرت بالای هضم غذاهای فیبری را در گله های حیوانات نشخواركننده می توان یافت.

غذاهای فیبری توسط شترمرغ از مری به پیش معده (معده غده ای) می رود و عملیات اولیه هضم شیمیایی بوسیله شیره معدی انجام می شود. سپس غذا از یك منفذ بزرگ وارد معده ماهیچه ای بنام سنگدان می شود. دیواره ماهیچه ای ضخیم سنگدان به همراه سنگریزه های خشن موجب تقسیم مكانیكی غذا به قطعات كوچكتر می گردد.

سپس غذا وارد روده كوچك شده و با اضافه شدن ترشحات روده ای بخصوص از لوزالمعده، مواد مغذی جذب می شوند. فعالیتهای تخمیری كه توسط باكتریها در روده كور و بزرگ انجام می شود شترمرغ را قادر می نماید كه از مقادیر زیاد فیبر در غذا استفاده نماید. احتباس طولانی غذا در حدود 40 ساعت در دستگاه گوارش برای فلور باكتریایی بیهوازی زمان كافی فراهم می آورد تا روز غذا اثر نموده و منجر به شكستن سلولز و همی سلولز گردد. در این فرآیند اسیدهای چرب فرار نظیر اسید استیك، اسید پروپیونیك و اسید بوتیریك تولید شده كه توسط دیواره معده جذب شده و انرژی لازم را برای پرنده مهیا می سازد.

طی آزمایشهای Swart دریافت كه شترمرغهای در حال رشد می توانند تا 76 درصد از انرژی متابولیسمی مورد نیاز خود را از شكستن سلولز بدست‌آورند. باید توجه داشت كه افزایش میزان الیاف خام در جیره ممكن است كاهش جذب سایر تركیبات سهل الهضم جیره شود.

ارتباط رشد با مصرف غذا:
رشد و افزایش وزن زنده شترمرغ بستگی اساسی به نحوه تغذیه و مدیریت دارد. تغذیه شترمرغهای پرواری با غذای كنسانتره باعث رشد بسیار سریع از سن یك تا چهار ماهگی می گردد و لی ممكن است دفرمه شدن پا خصوصاً مفاصل را به دنبال داشته باشد. در اینگونه موارد توسعه استخوانهای پا با افزایش سریع وزن شترمرغ همخوانی ندارد.

نتایج یك مطالعه اخیر در افریقای جنوبی نشانگر آن است كه شترمرغ مناطق مختلف، تفاوتهایی را در افزایش وزن نشان می دهد. در این مطالعه شترمرغهای ادشورن افریقای جنوبی، نامیبیا و زیمباوه با یكدیگر مقایسه گردیدند. شترمرغهای ادشورن افریقا دیرتر از بقیه به حداكثر وزن بدن و نیز حداكثر افزایش وزن روزانه رسیدند، ولی هیچگونه تفاوت معنی داری در وزن پرنده بالغ بین شترمرغهای نواحی مختلف وجود نداشت.

غذای مصرفی شترمرغ بستگی به وزن پرنده و میزان انرژی موجود در جیره دارد. معمولاً پرندگان تا زمانیكه از لحاظ انرژی نیازشان رفع نگردد از خوردن دست نمی كشند. در صورت تغذیه آزاد با جیره متراكم (كنسانتره) میزان غذای روزانه دوره رشد 3 تا 4 درصد وزن بدن می باشد و تنها در پایان دوره رشد این مقدار كاهش یافته و به 2 تا 5/2 درصد می رسد. جدول (1) متوسط غذای مصرفی روزانه شترمرغها را در دوران مختلف زندگی نشان می دهد.

ضریب تبدیل غذایی در جوجه ها 4/1 تا 6/1 است و در شترمرغهای جوان 4 تا 6 ماه این نسبت 4 تا 6 و در پایان دوره رشد به 10 افزایش پیدا می كند.

2- میزان احتیاجات به مواد مغذی:
همانند سایر حیوانات شترمرغها هم جهت رشد، نگهداری و تولید مثل نیاز به آب، كربوهیدرات، پروتئین، چربی و ویتامینی ها دارند.

انرژی از شكستن كربوهیدراتهای موجود در غذاهای حاوی مواد قندی، نشاسته، چربی، پروتئین و الیاف خام (سلولز و همی سلولز) بدست می آید. انرژی قابل استفاده حاصل از غذا انرژی قابل سوخت و ساز (ME) نامیده می شود كه شامل اختلاف انرژی غذا و انرژی دفع شده از طریق مدفوع و ادرار و گاز بوده و با واحد مگاژول بر كیلوگرم (MJ/Kg) محاسبه می گردد. در گونه های مختلف حیوانات دستگاه گوارش متفاوت بوده و ضریب تبدیل غذایی برای هر ماده غذایی با دیگری فرق می كند. بنابراین میزان ME در هر حیوان و بریا هر غذا متفاوت خواهد بود.

چنین اطلاعاتی هنوز برای شترمرغ در دسترس نیست. لذا از جداول موجود طیور و خوك استفاده می گردد كه البته ارزش انرژی متابولیسمی در این جدول بدون احتساب الیاف خامی كه شترمرغ می تواند استفاده نماید درنظر گرفته شده است.

پروتئین از اسیدهای آمینه تشكیل شده است. اسیدهای آمینه از تركیبات اولیه هر سلول بوده و در تعداد زیادی از فرآیندهای متابولیكی بدن شركت می نماید. لذا پروتئین موجود در غذا یكی از مهمترین عوامل رشد و تولید مثل هر موجود زنده محسوب می گردد. شترمرغ در دروان فیزیولوژیكی مختلف شامل رشد،

نگهداری و تولید مثل نیاز متفاوت به پروتئین در یك جیره غذایی دارد. درصد پروتئین در یك جیره بصورت درصد پروتئین خام مطرح می گردد. در هنگام تغذیه حیوانات با مواد پروتئینی بایستی هم میزان پروتئین جیره و هم ارزش غذایی آن مد نظر قرار گیرد. این امر بستگی به تركیب اسیدهای آمینه پروتئین دارد.

كیفیت یك پروتئین بوسیله محتویات كلی و نیز میزان اسیدهای آمینه ضروری آن تعیین می شود. پروتئین با منشاء جیوانی فاقد ارزش غذایی زیادی است.
تنها نشخواركنندگان قادرند كه اسیدهای آمینه ضروری را توسط میكروارگانیسم ها در شكمبه بسازند. بدین ترتیب این حیوانات به اسیدهای آمینه ضروری در جیره وابستگی ندارند. این كه میكروارگانیسم ها در دستگاه گوارش شترمرغ، تنها در سكوم و روده بزرگ وجود دارند، در این قسمت انتهایی دستگاه گوارش، جذب اسیدهای آمینه حاصل از متابولیسم میكروبی به مدت زیاد میسر نبوده و اسیدهای آمینه به همراه مدفوع دفع می گردند. درنتیجه تأمین اسیدهای آمینه ضروری مانند لیزین، متیونین، سیستین، تریپتوفان، ایزولوسین و آرژینین در جیره شتر مرغ مهم است.

فیبر خام شامل لیگنین، سلولز و همی سلولز موجود در غذاست. این مواد عمدتاً در غشاءهای سلول و قسمتهای چوبی گیاه موجود می باشند. بخصوص غذاهای علوفه ای مانند یونجه سبز، علف و كاه بر میزان فیبر خام غذا می‌افزایند. همانند پروتئین خام، فیبر خام نیز در جیره بصورت درصد بیان می شود.

جدول 2 احتیاجات انرژی و سایر مواد مغذی شترمرغ را در مراحل مختلف رشد فیزیولوژی نشان می دهد. اجزاء تركیبات غذایی تجاری شترمرغ در افریقای جنوبی متشكل از این مواد غذایی است. فرمول های مورد استفاده در امریكا بخصوص برای جیره نگهداری و تولید مثل متشكل از مقادیر بیشتری پروتئین و اسدیهای آمینه ضروری مختلف است. باید متذكر شد این درصدها بمقدار زیادی وابسته به میزان انرژی جیره می باشد. افزایش انرژی جیره، كاهش مصرف غذا توسط

حیوان را بدنبال دارد. از آنجائیكه تقریباً تمام جیره های امریكایی از مقادیر بالای انرژی برخوردارند، بنابراین لازم است كه درصدهای مربوطه در جیره به منظور رفع نیاز پرنده از نظر پروتئین و اسیدهای آمینه ضروری افزایش یابد.

جدول 2- مقادیر پیشنهادی انرژی و مواد مغذی برای شترمرغ
مادر جوجه در حال رشد جوجه سن به ماه
تولید نگهداری 14-11 11-6 5-2 2-1 1-0

9 8 9 9 10 11 12 انرژی متابو.لیسمی مگاژول در كیلوگرم
علوفه (مقادیر مربوط به خوراك)

16 30 16 14 12 10 7 حداكثر فیبر خام (درصد)
14 12 12 14 16 18 22 حداقل پروتئین خام (درصد)
7/0 5/0 6/0 6/0 85/0 1 2/1 حداقل لیزین (درصد)
27/0 19/0 22/0 22/0 30/0 36/0 45/0 حداقل متیونین (درصد)

42/0 30/0 39/0 39/0 55/0 65/0 78/0 حداقل متیونین + سیستین (درصد)
42/0 30/0 39/0 39/0 55/0 65/0 92/0 حداقل ترئونین (درصد)
13/0 10/0 13/0 13/0 18/0 21/0 25/0 حداقل تریپتوفان (درصد)

67/0 48/0 52/0 52/0 73/0 86/0 1 حداقل ایزولوسین (درصد)
8/0 57/0 69/0 69/0 98/0 15/1 38/1 حداقل آرژینتین (درصد)

3- میزان احتیاجات به مواد معدنی و ویتامینها:
علاوه بر مواد مغذی همچون كربوهیدراتها، چربیها و پروتئینها، مواد معدنی و ویتامینها نیز برای ساخت تركیبات بدن و انجام اعمال مختلف آن ضروری هستند. در مواقعی كه میزان مواد معدنی و ویتامین ها در جیره كافی نباشد متابولیسم بدن مختل شده و اثرات زیان آور آن تنها در صورت تداوم و شدت زیاد پس از مدتی قابل رویت می باشد. برای شترمرغ مقدار كافی كلسیم و فسفر جهت شكل گیری و رشد مناسب استخوانها كاملاً اساسی است. جیره شترمرغهای در حال

رشد شامل 4/1 تا 5/2 درصد كلسیم و 7/0 تا 5/1 درصد فسفر است. نگهداری نسبت كلسیم به فسفر بین 1 به 5/0 و 1 به 6/0 بسیار مهم است. در زمان تخمگذاری، پرندگان مولد به مقادیر متنابهی كلسیم برای شكل گرفتن پوسته تخم نیازمندند. جیره غذایی برای این پرندگان بایستی شامل 5/3 درصد كلسیم باشد.

تاكنون استانداردهای كاملاً دقیقی برای احتیاجات شترمرغ به مواد معدنی كمیاب و ویتامینها ارائه نداشه است. درنتیجه از احتیاجات طیور برای این منظور استفاده می شود و اغلب مواد معدنی و ویتامینهای جیره صنعتی بوقلمون و ماكیان برای شترمرغ بكار گرفته می شود. براساس توصیه های انجام شده، جهت تغذیه شترمرغ در افریقای جنوبی مقادیر مواد معدنی و ویتامین جبره (جدول 3) بیش از میزانی است كه در جداول طیور بكار رفته است. تجربیات بدست آمده در پرورش جوجه و شترمرغهای جوان نشان می‌دهد كه منگنز نقش بسیار مهمی را در جلوگیری از دفرمه شدن پا و مفاصل شترمرغ ایفا كرده و در جیره بایستی به مقدار زیاد و كافی درنظر گرفته شود.

جدول 3- مواد معدنی مورد نیاز
(در هر كیلوگرم جیره)
مقدار مورد نیاز مواد معدنی

120-750 منگنز
125-80 روی
180-100 آهن
18-8 مس
2-5/0 ید

5/0 كبالت
4/0-2/0 سلنیم

جدول 4- ویتامینهای مورد نیاز (در هر كیلوگرم جیره)
مقدار مورد نیاز ویتامین
22000-10000 واحد بین الملل A
4000-1500 واحد بین الملل D3
50-43 میلی گرم E

4-3 میلی گرم K
6-4 میلی گرم B1
4/14-6/9 میلی گرم B2

9-5 میلی گرم B6
27-19 میلی گرم اسید پانتوتنیك
980/1-430/1 میلی گرم كولین
86-57 میلی گرم نیاسین

2/0 میلی گرم بیوتین
2-5/1 میلی گرم اسید فولیك

3- تغذیه عملی شترمرغ:
مطرح شدن پرورش انبوه شترمرغ در افریقای جنوبی در نیمه دوم قرن نوزدهم بیشتر به علت همزمان شدن با شروع كشت یونجه در آن زمان ممكن گردید. حتی با استانداردهای امروزی هنوز یونجه بهترین غذای پایه برای شترمرغ اهلی محسوب می گردد. مقادیر زیاد پروتئین، كلسیم و كاروتن یونجه، نیاز به شترمرغ و حتی سایر پرندگان را بطور كامل برطرف می كند.

تعدادی از كشاورزان شترمرغهای خود را فقط در مزارع یونجه پرورش داده و هیچگونه غذای دیگری اضافه نمی نمایند. براساس قواعد تجربی و عملی كشت یك هكتار یونجه مرغوب برای تغذیه 8 تا 12 شترمرغ كافی است. چنین تغذیه منحصر به فردی رشد وزنی مناسب را برای پرندگان تأمین نخواهد كرد و دلیل آن كمبود انرژی مورد نیاز رشد شترمرغ در یونجه می باشد. لذا اغلب ذرت كامل یا خردشده برای جبران انرژی استفاده می شود.

كشت یونجه بسته به آب و هوایی و نوع خاك ممكن است در همه جا مقدور نباشد، در این صورت شبدر بعنوان یك جایگزین قابل اعتماد مورد استفاده قرار میگیرد. تركیبات شبدر قرمز یا علف گاوی شباهت زیادی با یونجه دارد. بهرحال شترمرغ از نظر سازگاری با زندگی در مكانها و شرایط تغذیه ای مختلف در دنیا مشهور است. این امكان وجود دارد كه جیره را با توجه به شرایط مزرعه و استفاده از محصولات جنبی شاخه های دیگر تولید تنظیم نمود. البته قیمت تمام شده جیره بر اساس موادی كه در آن بكار برده می شود بایستی مورد توجه قرار گیرد.

بطور كلی شترمرغ غذاهای تازه و آبدار بخصوص گیاهان پهن برگ مثل چلیپائیان (شلغم، منداب، كلم، خردل و غیره) را ترجیح می دهد. علوفه گرامینه كمتر مورد توجه شترمرغ است ولی در صورت خرد شدن مصرف می گردد.

اطلاعات نادری در خصوص تغذیه شترمرغ توسط سیلوی سبز وجود دارد. سیلوی برگ چغندر امكان یبوست را بخصوص در پرندگان جوان مهیا می سازد، اما هیچگونه منعی در خصوص استفاده از سیلوی ذرت وجود ندارد. بعضی از پرورش دهندگان شترمرغ از سیلوی علوفه گرامینه بطور موفقیت آمیز استفاده كرده اند. اینگونه غذاها بایستی بتدریج به جیره اضافه شده و فقط از سن 4 تا 6 ماهگی به بعد كه دستگاه گوارش پرندگان به اندازه كافی تكامل یافته است داده شود

. تجربیات كمی در خصوص مقدار مصرف وجود دارد و هر پرورش دهنده، مقادیری را بر اساس تجربیات شخصی خود انتخاب می نماید. یك پرورش دهنده در هلند بطور موفقیت آمیز از سیلوی ذرت بطور نامحدود در پرندگان مولد و بمیزان 700 تا 1500 گرم برای پرندگان در حال رشد استفاده می نماید.
علی رغم امكان تنوع در استفاده از تركیبات مختلف در جیره، فاكتورهای زیر بایستی در تنظیم جیره شترمرغ مورد توجه قرار گیرد:

• كلیه مواد مغذی مورد نیاز برای نگهداری و تولید بایستی به مقدار كافی و به نسبت متعادل در جیره وجود داشته باشد.
• با وجود استفاده شترمرغ از غذاهای متنوع، غذا بایستی مطابق ذائقه پرنده باشد. برای اینكه غذا بطور كامل خورده شود بایستی خوش طعم باشد. این امكان وجود دارد كه با اضافه كردن تدریجی غذاهایی با خوشمزگی كمتر، پرنده را به این غذاها عادت داد. اضافه كردن علوفه سبز به جیره طعم غذا را خوشایند می كند.

• الیاف خام در جیره باعث تحریك حركات روده شده و هضم غذا را بهبود می بهشد و به همین دلیل بایستی به مقدار مشخصی در جیره وجود داشته باشد. مقدار الیاف خام برای بالغین بایستی 15 درصد ماده خشك جیره باشد. مقدار ناكافی فیبر خام در جیره باعث می شود كه شترمرغ اشیای خارجی بیشتری مثل شن، ماسه و خاشاك را ببلعد.

• جهت بهبود بلع و هضم بهتر است تمام اجزاء به صورت خرد شده در اختیار پرنده قرار گیرد. این مسئله بخصوص برای مواد خشبی مثل یونجه خشك یا علف تازه توصیه می گردد. غذاهایی كه خیلی ریز شده باشند در موقع بلع ممكن است ایجاد اشكال نموده و به علت گرد و غبار موجب سرفه شده و یا حتی در جوجه ها باعث بروز آسپرژیلوز شود. بدین منظور غذاهای تجاری برای شترمرغ بصورت پلت تهیه می شود. علاوه بر این در غذای پلت تركیبات جیره غیرقابل تفكیك بوده و در جیره بطور یكنواخت پخش می شود.

برای دریافت اینجا کلیک کنید