دانلود مقاله در مورد تاریخچه مالاریا ( Malaria History ) تحت pdf

توضیحات

  مقاله در مورد تاریخچه مالاریا ( Malaria History ) تحت pdf دارای 11 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله در مورد تاریخچه مالاریا ( Malaria History ) تحت pdf  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله در مورد تاریخچه مالاریا ( Malaria History ) تحت pdf،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله در مورد تاریخچه مالاریا ( Malaria History ) تحت pdf :

تاریخچه مالاریا ( Malaria History )

مالاریا احتمالاَ بیماری قبل از پیدایش انسان است. منشاء احتمالی مالاریا باید قاره آفریقا باشد و با مهاجرت انسان در طی دوران نوسنگی به اروپا و آسیا ( خاورمیانه ، هند ، چین ) انتشار یافته است. انتشار این بیماری به آمریكای مركزی و جنوبی احتمالاَ از آسیا در هزاره اول میلادی بوده است. نحوه ورود مالاریا به جزایر كارائیب هنوز نامشخص بوده و حدس بر این است كه یا از طریق آمریكا بوده یا از طریق برده ها به آنجا برده شده است.

مالاریا یكی از قدیمی ترین بیماری شناخته شده انسانی بوده، یك نشانگان دوره ای كه با تب و لرز همراه می باشد و احتمالاً توصیف مالاریا می باشد در ادبیات قدیمی چین ، سال 700 ق. م.، و در ورقهای پاپیروس، سال 1570 ق. م.، شرح داده شده است. همچنین مالاریا در نوشته های قدیمی به زبان سانسكریت، قرن 5 ق. م. در آسیا و چین شرح داده شده است.

بقراط(Hippocrates) پزشك یونانی در قرن پنجم قبل از میلاد به رابطه تب های متناوب با مرداب ها اشاره نموده و علائم مالاریا نظیر بزرگی طحال را شرح داده است. تب ها بوسیله سقراط(Socrates) فیلسوف یونانی، قرن 4 ق. م.، به انواع مداوم، روزانه، سه گانه و چهارگانه تقسیم شدند و عامل سه نوع آخر مالاریا دانسته شد. در بررسیهای تاریخی علت شكست ارتش آتن در محاصره بندر سیسیلیان سیراكوس، سال 413 ق. م.، و علت مرگ اسكندر مقدونی(Alexandre) در سن 32 سالگی، سال 323 ق. م.، را بیماری مالاریا می دانند.

نام مالاریا از دو لغت ایتالیایی ” Malo ” به معنی بد و “Aria ” به معنی هوا گرفته شده است. به دلیل اینكه رم (Rome) در زمانهای قدیم شهری بوده كه توسط زمینهای باتلاقی احاطه می شده است و انتقال مالاریا در اطراف این شهر را كه به سبب ایجاد محل مناسب برای رشد پشه ها فراهم شده بود ناشی از هوای فاسد بر روی آب راكد می دانستند، لغت مالاریا به معنی آب و هوای بد به این بیماری اطلاق شد.

بدنبال تحقیقاتی كه در زمینه شناخت مالاریا در طی سالیان متمادی انجام شد سرانجام در سال 1880، پلاسمودیوم مالاریه بوسیله لاوران (Laveran) شرح داده شد. در سال 1890 پلاسمودیوم ویواكس توسط گراسی و فلتی (Grassi & Feletti) نامگذاری شد. در سال 1897 پلاسمودیوم فالسیپارم توسط ولچ (Welch) و در سال 1922 پلاسمودیوم اووال توسط استفنس (Stephens) توصیف شدند.

رونالد راس(Ronald Ross) بدنبال تحقیقاتی كه به پیشنهاد سرپاتریك مانسون در سكندرآباد و كلكته هندوستان انجام داد توانست در سال 1897 اسپوروگونی یك گونه پلاسمودیوم بنام پلاسمودیوم رلیكتوم (Plasmodium Relictum) كه در پرندگان وجود داشت را در پشه كولكس كشف و گزارش دهد و به این طریق توانست انتقال مالاریا توسط پشه ها را اثبات كند. اثباتی كه منجر به دریافت جایزه نوبل در سال 1902 گردید ، گرچه ایده انتقال مالاریا توسط پشه ها قبلاَ توسط دیگران بخصوص توسط پزشك رومی ، لانسینی، در سال 1717 و آلبرت كینگ در سال 1882 پیشنهاد شده بود.

در همان زمان گراسی (Grassi) و همكاران چرخه جنسی مشابهی را در پلاسمودیوم فالسیپارم و در پشه آنوفل گزارش دادند و پشه آنوفل را بعنوان پشه ناقل شناسایی كردند. چرخه خارج اریتروسیتی (Exoerythrocytic cycle) مالاریا در انسان در سال 1948 بوسیله Shortt و همكاران شناسایی شد.

كلمه مالاریا طبق نوشته فرهنگ آكسفورد برای اولین بار در سال 1740 میلادی توسط Horace Walpole به عنوان یك لغت انگلیسی بكار برده شد و ظاهراَ در سال 1827 توسط John Callough

در باره مالاریا (About Malaria)

تعریف بیماری:
مالاریای انسانی كه به نامهای پالودیسم(Paludism) ، تب حارَه ای، تب نوبه، تب و لرز، تب متناوب و تب جنگل هم نامیده می شود، یك بیماری عفونی خونی است كه توسط تك یاخته ای از جنس پلاسمودیوم (Plasmodium) ایجاد و توسط پشه های جنس آنوفل(Anopheles) منتقل می گردد.

علائم مالاریا (Paroxysm) :
علامت متداول بیماری تب شدیدی است كه همراه با سایر علائم مربوطه (لرز ، عرق) برای مدت 5 تا 8 ساعت ادامه یافته و سپس هر 2 یا 3 روز یكبار باز می گردد. هر یك از این حملات، نیروی بیمار را به شدت تحلیل برده و باعث كاهش شدید فعالیت های بیمار در طی دوران بیماری می گردد. حملات اولیه مالاریای حاد حداقل 2 هفته یا بیشتر طول می كشد و در اثر ابتلاهای مكرر و همراه با پیشرفت بیماری ، كم خونی و بزرگی طحال حادث شده كه در اكثر بیماران در طی یك یا دو هفته بعد از حمله اولیه می توان آنرا لمس نمود. در صورتیكه عامل ابتلا انگل گونه فالسیپارم باشد می تواند منجر به گلومرولونفریت ، افزایش شدید پارازیتمی، پدیده جداسازی مویرگی (Sequestration)، گیجی ، تشنج ، كاهش فشارخون ، ادم ریوی، علائم گوارشی (مثل استفراغ ، دردهای شكمی ، اسهال ، خونریزی روده ای) ، سندرم نفروتیك، كولاپس گردش خون، سیانوز و مرگ شود.

دوره نهفتگی بیماری(Incubation Period)
بطور معمول از 9 تا 30 روز متفاوت است و ممكن است تا چندین ماه طول بكشد. گونه های پلاسمودیوم ویواكس در مناطق معین جغرافیایی دوره نهفته طولانی و بیشتر از 10 ماه دارند.
1 یا 2 روز قبل از شروع علائم تعداد كمی انگل در گردش خون ظاهر می شوند سپس با افزایش تعداد انگلها ، علائم مختلف شروع به تظاهر می كنند كه عبارتند از سردرد ، خستگی ، دردهای

مبهم در عضلات و استخوانها و مفاصل ، احساس لرز و تب كه بدلیل شبیه بودن علائم با بیماریهای ویروسی مثل سرماخوردگی و آنفلوانزا(Influenza) بخصوص در مناطق غیر آندمیك تشخیص را بر مبنای این بیماریها می گذارند. در طی چند روز آینده وقتی كه تعداد انگلها در خون به حد كافی رسید علائم مالاریا بروز می نماید
به دلیل اینكه چـرخه انتقال مـالاریا از سه جـزء انگـل مـالاریا، انسان و پشـه آنوفـل ناقـل و تحت

تـاثیر شرایط محیطی تشكیل شده است اقـدامات مبارزه می تواند برعلیه هــــر كدام از این اجزاء انجـــام پذیرد و قــطع این زنـجیره در هـــر قسمت مانع انتقـال مالاریا می گردد.

1- مبارزه با انگل مالاریا:
– پیشگیری با واكسن
– پیشگیری دارویی
– درمان افراد مبتلا به مالاریا

2- اقدامات حفاظت فردی:
بكار بردن روشهای حفاظت فردی موضوع مهم در جلوگیری از ابتلاء به مالاریا می باشد كه می توان با آموزش این روشها به جامعه از ابتلاء آنان به مالاریا كاست. از انواع روشهای حفاظت شخصی میتوان روشهای زیر را نام برد:
– استفاده از پیراهنهای آستین بلند و شلوار بلند در طول شب
– اجتناب از سفر و خوابیدن در مناطق مالاریا خیز در طول فصل انتقال و بخصوص شب هنگام
– استفاده از قرصهای پیشگیری
– استفاده از مواد دور كننده حشرات
– استفاده كودكان از پشه بند قبل از ساعت 7 شب و آغاز گزش
– استفاده از توری برروی درب و پنجره ها و خوابیدن در این مكان
– استفاده از حشره كش های دستی و وسایل دود كننده جهت كشتن پشه های داخل اماكن
– استفاده از وسایل خنك كننده در داخل اطاق و اجتناب از بیرون خوابی
– اجتناب از سكونت در فاصله های نزدیك با منابع لاروی
– استفاده از پشه بند آغشته به حشره كش

3- مبارزه با پشه های آنوفل:
یكی از مهمترین اقدامات كنترل مالاریا مبارزه با پشه های آنوفل است كه در كوتاهترین زمان ممكن بیشترین عواید را به بیشترین افراد در یك جامعه ارائه می كند. بر طبق استراتژی ملی كنترل مالاریا، كنترل ناقلین در اولویت دوم قرار می گیرد و كنترل پشه های ناقل به مراحل بالغ و نابالغ آنها هدایت می شود. مبارزه با پشه ها به دو بخش، مبارزه با لارو پشه ها و مبارزه با پشه بالغ تقسیم می گردد. شكل زیر چرخه زندگی ناقلین مالاریا و مهمترین روشهای مبارزه را در هر مرحله از این چرخه نشان می دهد.

استراتژی كنترل مالاریا

كنترل مالاریا از زمانهای دور و قبل از آنكه انگل كشف شود، انجام می پذیرفته است. یونانی ها و رومی ها در زمانهای بسیار قدیم پیشنهاد كرده اند تا خانه ها را به منظور اجتناب از تب در نقاط مرتفع و خشك بسازند. در آن زمان ارزش بهداشتی خشك كردن باتلاق ها شناخته شده بود.
با كشف انتقال مالاریا بوسیله پشه ها توسط رونالد راس در سال 1897، اپیدمیولوژی مالاریا به

صورت یك علم در آمد. راس به سرعت اهمیت اجرایی كشف خود را جهت كنترل و پیشگیری از مالاریا تشخیص داد و شروع به مطالعات عملی در زمینه مبارزه با مالاریا و تجزیه و تحلیل انتقال مالاریا به كمك روشهای محاسباتی نمود.

به دلیل اینكه چـرخه انتقال مـالاریا از 3 جـزء انگـل مـالاریا، انسان و پشـه آنوفـل ناقـل و تحت تـاثیر شرایط محیطی تشكیل شده است اقـدامات مبارزه می تواند برعلیه هركدام از این اجزاء انجام پذیرد و قــطع این زنـجیره در هـــر قسمت مانع انتقـال مالاریا می گردد، اما بدلیل پیچیده و متنوع بودن اكولوژی پلاسمودیوم، پشه و انسان پیش بینی دقیق هر نوع مداخله بسیار مشكل است. بعنوان مثال معمولاً سمپاشی اماكن موارد مالاریا را كاهش می دهد ولی گاهی نیز تاثیر این عمل ناچیز و حتی در مواردی نیز ممكن است موارد بیماری را نیز افزایش دهد.

قدرت بیماری مالاریا در توانایی بسیار قابل توجه تكثیر انگل و پشه ناقل آن است و ضعف این بیماری طولانی بودن دوره اسپوروگونی است یعنی مرحله ایكه پس از آن پشه می تواند بیماری را منتقل كند. سابقاَ تصور می كردند كه اگر DDT و دیگر حشره كشها را علیه ناقلین مالاریا بكار ببرند بیماری مالاریا در عرض چندین سال ریشه كن می شود ، 20-15 سال طول كشید (از دهه 1950 تا اواخر 1960) تا مشخص شد كه ریشه كنی جهانی مالاریا غیر ممكن است. كنترل ناقل و عامل بیماری، مشكل تر از آن بود كه تصور می شد. سازمان جهانی بهداشت در ریشه كنی جهانی مالاریا

دستاورد مهمی یافته است اما روشن است كه بدون برخی استراتژیها مثل كاهش فقر و مدیریت محیطی صحیح ، موفقیت حاصل نمی گردد. با گذشت زمان عملیات ریشه كنی مالاریا با استراتژی های دیگری جایگزین شده است كه یكی از مهمترین آنها حفاظت در برابر بیماری است. تكنولوژی موثر برای كنترل جمعیت ناقلین، پیشگیری و درمان مالاریا و كاهش مقاومت دارویی برای كنترل مالاریا لازم است اما كافی نیست.

بروز بیماری مالاریا در یك جامعه ، نشاندهنده وجود فقر و بی عدالتی اجتماعی در آن جامعه است. مالاریا بیشتر در آفریقا روی می دهد و مشكل جدی كشورهای فقیر است (شکل زیر). در حقیقت برای اینكه فعالیتها و اقدامات كنترل و پیشگیری از بیماری موثر باشد باید فقر را از بین برد و عدالت اجتماعی را گسترش داد كه این امر مستلزم كمكهای مالی و بین المللی است. استراتژی كنترل مالاریا در سال 1998 همانند دستورالعمل های كنفرانس جهانی مالاریا در آمستردام هلند ( 1992 ) می باشد كه تحت عنوان RBMاز آن نام برده می شود .

3-1- مبارزه با لارو پشه ها:
در محل هایی كه زیستگاههای لاروی محدود و قابل شناسایی هستند و بخصوص در جاهائیكه تعداد آنها نسبت به خانه های موجود ، محدود و كم است ارجحیت دارد لذا مبارزه با لارو در شهرها مفید واقع می گردد. حسب نوع و مكان لانه لاروی میتوان از روشهای لاروكشی متفاوتی استفاده نمود.

1- استفاده از لاروكش های شیمیایی (Chemical Larvicides):
استفاده از انواع لاروكش های شیمیایی بخصوص آن دسته كه اثر فوری و موثر دارند ضروری است مانند:
Temephos ( Abate® )
Chlorpyrifos methyl ( Reldan®)
Pirimiphos methyl ( Actellic®)

2- لاروكش های فیزیكی (Physical Larvicides):
اثرات خود را از طریق بكار بردن مواد فیزیكی یا بهسازی محیط اعمال می كنند. مواد فیزیكی مانندPolystyrene beads سطح آب را پوشانده و مانع تماس پشه ها با آب و یا مانع رسیدن لاروها به سطح آب شده و باعث خفگی لاروها می گردند.

3- لاروكش های بیولوژیكی (Biological Larvicides):
یكی از بهترین و مهمترین راه كنترل ناقل استفاده از موجوداتی است كه از لارو و تخم پشه ها بعنوان مواد غذایی استفاده می نمایند (ماهی های لارو خور) ، یا در محیط وجود داشته و خورده شدن آنها توسط لاروها و یا فعالیت آنها باعث از بین رفتن لاروها می گردد (باسیل ها)، بخصوص در مناطقی كه ژیت های لاروی وسیع وجود دارد . از مزایای استفاده از عوامل كنترل بیولوژیك می توان اختصاصی تر عمل كردن آن نسبت به مبارزه شیمیایی ، عدم آلودگی محیط زیست ، بروز مقاومت كمتر و خود محور بودن عملیات كنترل می باشد كه ممكن است تا مدتها نیاز به تكرار عملیات نداشته باشد.

برای موفق بودن عملیات مبارزه با لارو لازم است كه گاهی چندین برنامه در كنار هم همزمان مورد استفاده قرار گیرد. البته از مشكلات مبارزه با لارو در این است كه:
1- در صورت عدم توجه به حتی یك زیستگاه لاروی ممكن است از این مكان در مدتی كوتاه تعداد زیادی پشه بالغ تولید گردد.
2- لاروكشی می تواند زمانی مفید واقع گردد كه فاصله نوبت های لاروكشی بر اساس طول دوره رشد و تكامل پشه در آب باشد و دوره لاروكشی از كمی پیش از شروع فصل انتقال تا پایان فصل انتقال بیماری باشد.

3-2- مبارزه با بالغ پشه ها:
اساس مبارزه با پشه بالغ پایین آوردن سن خطرناك پشه است یعنی كم كردن طول عمر پشه های آنوفل به حدی كه در حرارت منطقه دوره اسپوروگونی در پشه ناقل كامل نگردد بعبارت دیگر پشه قبل از آنكه آلوده كننده باشد از بین برود. در شرایط گرمسیری این بدان معنی است كه طول عمر پشه باید كوتاهتر از 10 روز باشد. از روشهای مبارزه با پشه های بالغ می توان روشهای زیر را نام برد:

1- تغییرات محیط زیست ( هم بر روی لارو و هم بالغ موثر است )
2- استفاده از حشره كش ( سموم ابقایی ، ترموفاگ ، سمپاشی فضایی )
3- مبارزه بیولوژیك ( عقیم سازی ، استفاده از حشرات شكارچی )
بان انگلیسی گردیده است.

برای دریافت اینجا کلیک کنید