دانلود مقاله بهینه سازی بیان موقت رونوشت ژن cp21 با ساختار سنجاق سری برای ایجاد مقاومت به بیماری ریزومانیا تحت pdf

توضیحات

  مقاله بهینه سازی بیان موقت رونوشت ژن cp21 با ساختار سنجاق سری برای ایجاد مقاومت به بیماری ریزومانیا تحت pdf دارای 6 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بهینه سازی بیان موقت رونوشت ژن cp21 با ساختار سنجاق سری برای ایجاد مقاومت به بیماری ریزومانیا تحت pdf  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بهینه سازی بیان موقت رونوشت ژن cp21 با ساختار سنجاق سری برای ایجاد مقاومت به بیماری ریزومانیا تحت pdf،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بهینه سازی بیان موقت رونوشت ژن cp21 با ساختار سنجاق سری برای ایجاد مقاومت به بیماری ریزومانیا تحت pdf :

تعداد صفحات:6
چکیده:
ویروس رگبرگ زرد نکروتیک چغندرقند، عامل بیماری ریزومانیا یا ریشه ریشی، یکی از مهم ترین ویروس های خسارت زای چغندرقند است. استفاده از سازه هایی که در آنها ژن رمز کننده پروتئینی پوششی CP21 و توالی 5′-UTR آن را به صورت سنس اینترون آنتی سنس قرار داشته و محصولات رونویسی آنها حالت سنجاق سری به خود می گیرندو در آنها اینترون یک حلقه تشکیل می دهد باعث خاموشی این ژن و به تبع آن ممانعت از تکثیر ویروس می شود. در گذشته نشان داده بودیم که هم تزریق پشت برگی آگروباکتریوم و هم شلیک این گونه سازه ها موجب القای پدیده خاموشی و سیستمیک شدن آن درگیاه کنوپودیم می شود. در پژوهش حاضر، تعداد شلیک لازم برای القای پدیده و همچنین نیاز به وجود T-DNA درهنگام استفاده از تفنگ ژنی بر روی گیاه محک کنوپودیوم مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا سازه های AS3 و AS6 گیاه گلدانی کنوپودیوم به روش تفنگ ژنی با شلیک به یک تا 4 برگ انتقال داده شد و پس از سه روزبا عصاره ریشه آلوده چغندرقند مایه زنی مکانیکی انجام شد. پس از چهارده روز از تعداد لکه های نکروزی یادداشت برداری شد. نتایج حاصل بیانگر فقدان تاثیر شلیک سازه AS1 و یا ناقل فاقد توالی رمز کننده پروتئین CP21 برتکثیر ویروس بود که نشان دهنده عدم تاثیر عمل شلیک کردن بر القای پدیده خاموشی در گیاه است. در آزمایشی دیگر، لزوم وجود مرزهای T-DNA برای انتقال پایدار با استفاده از سازه هایی که در داشتن یا نداشتن این مرزها بود مورد ارزیابی قرارگرفت. معنی دار نبودن تفاوت میانگین ها حاکی از آن است که وجود مرزهای T-DNA برای ایجاد مقاومت لازم نیست. به این ترتیب می توان استنتاج کرد که بیان موقت سازه های فوق برای القای سیستمیک خاموشی ژن مزبور کفایت می کند.

برای دریافت اینجا کلیک کنید