دانلود تحقیق در مورد رابطه دین با دمكراسی word

توضیحات

  تحقیق در مورد رابطه دین با دمكراسی word دارای 18 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تحقیق در مورد رابطه دین با دمكراسی word  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تحقیق در مورد رابطه دین با دمكراسی word،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تحقیق در مورد رابطه دین با دمكراسی word :

رابطه دین با دمكراسی
در اسلام مشاركت مردم پشتوانه مكتبی دارد .
حجت الاسلام دكتر سید حسین ابراهیمیان
دمكراسی و مشاركت سیاسی مردم ، از اصول حكومت دینی
در نظام حكومتی اسلام ، دمكراسی به منزله یك شیوه با روش حكومتی ، یعنی نقش دادن به مردم و مشاركت دادن آنان در مسائل مختلف زندگی و اجتماعی ، به عنوان یك اصل اساسی مورد اهتمام قرار گرفته است ،

چه در اعتقادات و چه در احكام اسلامی ، موارد فراوانی یافت می شود كه بیانگر حقیقت فوق است . از جمله آن موارد این است كه در تفكر اسلامی ، حكومت و رهبری دینی خدمتگذار مردم به حساب می آیند و حكومت اسلامی بر پایه ارشاد ، نصیحت و نظارت مردم بر حاكمان استوار است و حاكمان دینی موظفند در جهت تامین خیر و سعادت مردم در تمامی ابعاد مادی و معنوی گام بردارند .
در بینش اسلامی ، به جز خداوند ، هیچ كس به طور مستقل ، حق تصرف و جان و مال افراد و یا دخالت در سرنوشت مردم را ندارند و تنها با اذن خداوند حكومت حاكمان مشروعیت می یابد .
احترام گذاشتن به حقوق افراد جامعه و آزادی های مشروع آنان و نفی هر گونه استبداد و سلطه در عرصه حكومت و سیاست ، كه از ویژگی های نظامی دمكراتیك است ، در حكومت اسلامی به بهترین شكل مورد توجه قرار گر فته است ، در نظام اسلامی ، همه افراد جامعه در برابر قانون ، یكسانند و نژاد ، زبان ، رنگ قومیت ، و حتی مذهب معیار امتیاز به شمار نمی رود .
از مزایای زمامداری دینی ، حرمت نهادن به شخصیت مردم ، تقویت روحیه آزادمنشی و انتقاد و ارشاد دلسوزانه نسبت به مسئولان نظام در سطح بسیار بالای آن است .

بهترین گواه موارد فوق، عهدنامه مولا علی بن ابیطالب ( ع) به مالك اشتر است كه تكیه گاه اصلی امام ( ع) حرمت گذاری به مردم ، حق حاكمیت قائل شدن برای مردم ، از بین بردن امتیازهای دروغین و تبعیض های ناروا میان مردم ، نفی هر گونه زورگویی و سلطه مداری نسبت به آنان و برخورد متواضعانه و خیرخواهانه با مردم است .

چگونگی ارتباط دین با دمكراسی
دین از سه عنصر اساسی تشكیل شده است ، اعتقادیات ، اخلاقیات ، و مناسك و مراسم ( احكام ) راس اعتقادات دینی ، این عقیده وجود دارد كه همه جهان از یك منشا قدسی سرچشمه می گیرند ، یعنی تفاوت انسان دین باور یا غیر متدین در این است كه انسان دیندار براساس اعتقاد به جهان غیب و این كه هر چیزی در جهان از قداستی برخوردار است .
حال ببینیم كه در تفكر دمكراسی ، مساله چگونه است ؟ گاهی ما دمكراسی را به عنوان یك شیوه یا معنای حكومت مردم ، نقش دادن به آنان در مسائل سیاسی ، مشاركت دادن مردم در حكومت و حضور آنها در مسائل مختلف مربوط به زندگی اجتماعی است . این معنا از دمكراسی ، چنان كه بیان شد ، نه تنها با تفكر دین و حكومت دینی ناسازگار نیست ، بلكه در تعالیم دینی به عنوان یك اصل اساسی مورد توجه قرار گرفته است .

مساله شورا و مشورت ، بیعت ، نصیحت ، حاكمان دین و ائمه مسلمین ، امر به معروف و نهی از منكر ، آزادی های مشروع ، نفی سلطه گری و استبداد حق حاكمیت مردم بر سرنوشت خود ، یكسان بودن افراد در برابر قانون و دهها اصل دیگر اسلامی به اضافه سیره پیامبر اكرم (ص) و قانون اساسی نظام ما كه تكیه بر اساسی بر اتكا نظام به آرای عمومی است . همه و همه گواه بر این است كه دمكراسی با دین ، كاملا سازگار است .
در قانون اساسی ما اصولی وجود دارد كه لایتغیرند و اگر روزی شورای بازنگری هم تشكیل شود و بخواهد قانون اساسی را تغییر دهد هرگز نمی تواند آن اصول را تغییر دهد ، یكی از آن اصول لا یتغیر ، اصل (( اتكانظام به آرا و افكار عمومی )) است .
وقتی بیل كلینتون با آرای یك چهارم مردم امریكا به عنوان رئیس جمهور امریكا به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد ، آن را اوج دمكراسی در جهان اعلام كردند ، در حالی كه در ایران اسلامی ، رئیس جمهور ما با دو سوم آرای كسانی كه صلاحیت رای آادن داشتند انتخاب شده است و بعد ما را متهم می كنند كه شما به دمكراسی بها نمی دهند !
پس از تلقی از دمكراسی كه صرفا شیوه ای است برای مشاركت دادن مردم در مسائل سیاسی شان در متن تفكر اسلامی وجود دارد .
اما اگر بدانیم دمكراسی را یك نوع بینش فلسفی بدانیم كه زیر بنای عقیدتی دارد و صرفا یك روش و شیوه حكومتی نیست ، در این صورت باید به زیربناهای این تفكر فلسفی توجه كنیم و ببینیم آیاد با تفكر دینی سازگاری دارد یا نه ؟

از جمله مبانی فلسفی دمكراسی ، اومانیسم ، سكولاریسم ، و لیبرالیسم است . تفكر اومانسیتی ، امروزه به جریانی اطلاق می شود كه می خواهد انسان به به جای خدا بگذارد و انسان را بر سرنوشت خود حاكم گرداند كه این بینش با حاكمیت خداوند بر سرنوشت انسان منافات دارد . سكولاریسم هم به معنای زمینی كردن همه چیز و نفی قداست از همه چیز است كه این معنا نیز با ماهیت دین كه مساله قداست است و می خواهد بگوید كه در این عالم ، در هر چیزی یك امر قدسی وجود دارد در تعارض قرار می گیرد ، تعارض دین با لیبرالیسم هم كه روشن است .
پس دمكراسی به عنوان یك فلسفه سیاسی با این زیربناهای عقیدتی ، در تضاد آشكار با تفكر دینی است .

قرائت دیگر از دمكراسی
برخی از اندیشمندان اسلامی ، در كنار آن دو تلقی پیشگفته از دمكراسی ، نگرش سومی را تحت عنوان دمكراسی اسلامی مطرح كردند و گفتند ما دمكراسی را با همان مبانی فلسفی اش در نظر بگیریم و آن مقداری را كه با دین سازگاری دراد بپذیریم ، و آن مبانی ای را كه با اسلام سازگار نیست ، اصلاح كنیم كه موج چنین تفكری بیشتر در كشورهای عربی پیدا شده است ، چنان كه علاومه مودودی گفته است ، (( اسلام در درون خودش دمكراسی دارد ، اما با حفظ حاكمیت الهی ، نه حاكمیت مردم ))

برقراری این نوع سازش بین بینش اسلام با تفكر دمكراسی ، كار بسیار حساس و دشواری است ، زیرا ارزشی كه دمكرلاسی برای آرای مردم قائل است ، هیچ حد و مرزی ندارد ، یعنی حتی اگر مردم بر خلاف مقررات صریح قرآن ، رای دهند باز معیار رای و نظر مردم است و اساسا دمكراسی حكومتی است و بدیهی است كه این دیدگاه با اسلام سازگار نیست . اسلام برای آرای مردم و حضور آنان در صحنه های اجتماعی ، اهمتی فراوانی قائل است ، اما در یك چجارچوب و مرز خاص ، یعنی در چارچوب حاكمیت الهی ، مردم آزادند در صحنه های گوناگون اجتماعی ، حضور یابند و رای بدهند ، اما این مشاركت باید در چارچوب احكام خدا و فرهنگ اسلامی باشد كه مردم آن را پذیرفته اند و به آن اعتقاد راسخ دارند .

اگر جوهره دمكراسی را (( مشاركت سیاسی مردم )) بدانیم ، قطعا اسلام انگزیه مشاركت مسلمین در عرصه های سیاسی ، و اجتماعی ناشی از تعلیمات دینی و دستورات اسلامی است ، برخلاف نظام های دمكراسی كه انگیزه شهروندانش از مشاركت ، برآورده شدن خواسته های فردی و منافع اقتصادی است .

لذا در اسلام مشاركت مردمی پشتوانه مكتبی دارد . انسان مسلمان برای جلب رضای خداوند و عمل به دستورات دینی ، خود را متعهد و موظف به مشاركت در تمامی ابعاد جامعه و مسائل حكومت می داند ، یك آزادی دیگر كه در فرهنگ اسلامی ما وجود دارد و در نظام های دمكراسی آن را نادیده گرفته اند (( آزادی معنوی )) است یعنی انسان باید خود را از اسارت نفس ، طمع های دنیوی و وابستگی هایی كه به صورت غل و زنجیر او را محدود و زندانی می كند و از رسیدن به كمال مطلوب و قرب الهی باز می دارد ، برهاند و آزاد كند .
و مربیان و كاركرد مهم مشاركتی آنها ، مقاله پیش رو ، ابتدا به فرصت ها و امكانات سودمند حاصل از فعالیت های این تشكل می پردازد ، سپس چالش ها و موانع موجود در مسیر فعالیت های آن را ارائه خواهد كرد .

فرصت ها
فرصت ها عبارت از شرایط ، امكانات و لوازم بالقوه ای است كه در اختیار والدین قرار دارد و برای تحقق اهداف نظام تعلیم و تربیت ضروری است .یكی از فرصت هایی كه در اختیار مدارس قرار دارد ، امكان بهره گیری از توان بالقوه فكری ، علمی ، مهارتی ، و تخصصی والدین دانش آموزان ، در جهت بهبود و ارتقای سطح كیفی برنامه ها و فعالیت های مدارس است . در حال حاضر نظام آموزشی ایران با حدود هجده میلیون نفر دانش آموز تحت تعلیم در دوره های مختلف تحصیلی و سی میلیون نفر پدر و مادر دانش آموز ، در تعامل و ارتباط نزدیك قرار دادر .

در میان این جمعیت قابل توجه ، افراد دارای صلاحیت های تخصصی ، حرفه ای و مهارتی بالا و قابلیت های علمی مفید و موثر و نیز صاحت نظراتی با كفایت وجود دارند كه با برنامه ریزی صحیح و منطقی می توان همه ساله این منابع بالقوه فكر ، اندیشه ، نظر، تخصص ، و مهارت را برای مداخله و مشاركت در فرآیندهای تصمیم گیری ، اجرا و ارزشیابی كلیه برنامه ها و فعالیت های آموزشی و تربیتی ( در تمامی سطوح نظام آموزشی و نه فقط مدارس ) فراخواند .

برای دریافت اینجا کلیک کنید