توضیحات

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله در مورد پرورش گاو در pdf دارای 25 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله در مورد پرورش گاو در pdf  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله در مورد پرورش گاو در pdf،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد


بخشی از متن مقاله در مورد پرورش گاو در pdf :

پرورش گاو

مقدمه :
اگرچه در ایران پرورش و نگهداری گاو گوشتی به معنا و مفهومی که در کشورهای خارجی مرسوم و متداول است رایج نیست ولی از آنجا که ممکن است در آینده عده ای به این کار علاقمند گردند و بخواهند در این زمینه فعالیت نمایند لازم است که در این باره مطالبی بیان گردد تا شاید راهنمایی برای اینگونه اشخاص باشد. انچه که در این فصل عنوان می گردد مبتنی بر اصول جدید دامپروری در دنیای امروز بوده ممکن است با شرایط اطن مرز و بوم صد در صد وفق ندهد. ولی بعضی از قسمتهای آن عملی و بقیه موارد نیز با تغییراتی قابل اجراست.

پرورش گاو گوشتی در اغلب نقاط با استفاده از مراتع و چراگاههای خوب ممکن بوده و مقرون به صرفه می باشد. در ایران نیز باید این نکته مورد توجه قرار گیرد و بهتر است کسانی به این کار مبادرت ورزند که امکان دسترسی آنها به مراتع برایشان فراهم و میسر باشد.

در ایران در شرایط موجود پروار کردن گوساله های نر نژاد هولشتین کم و بیش رواج یافته این کار یا به وسیله خود دامپروران تولید کننده شیر به عنوان یک کار جنبی عملی می شود یا اینکه عده ای گوساله های مذکور را بعد از, شیر گرفتن خریداری و آنها را تا 10 الی 12 ماهگی پروار کرده و سپس عرضه می نمایند.
انتخاب گاوهای گوشتی
قبل از شروع به کار و ایجاد گله گاوهای گوشتی باید در انتخاب اینگونه گاوها بصیر بود و کلیه خصوصیاتی را که قبلاً درباره گاوهای پرواری ذکر گردید به خاطر داشت زیرا اساس کار و موفق

یت بعدی مربوط به همین مسئله می باشد. این گاوها در درجه نخست باید پیش رس باشند بدین معنی که در کوتاهترین مدت به حداکثر رشد و نمو خود رسیده زود فربه و چاق شده و نهایت استفاده را از اغذیه بنمایند. در موقع خرید باید به شکل و هیکل حیوان و اندام و جثه دام و بالاخره جنس و سن آن کاملاً توجه شود و کلیه مزایا و محاسن مربوط به استعداد پرواری در نظر گرفته شود.
گاوهای گوشتی اصولاً دارای بدنی پر رشد و کپل و ران و سرین آنها کاملاً عضلانی بوده در صورتی که سر و گردن و اعضای بدنشان کوتاه و کوچک است. در دنیا همانطور که قبلاً نیز شرح داده شد نژادهای گوشتی مشخص بوده و تشخیص آنها نیز آسان است. به طوری که در انگلستان نژاد شورت هورن و دورهام و در فرانسه لیموزین و در آمریکا نژاد شورت هورن و هرفورد و دورهام و ابردین Aberdeen و انگوس Angus می باشد.
ولی در ایران چنین نژادهایی وجود نداشته دامدار خود باید بصیر در شناسایی اینگونه گاوها باشد.
آنچه که درباره ارزش گاوهای گوشتی حائز اهمیت می باشد به قرار ذیل است که به شرح آن پرداخته می شود:
1 – جنس: در دامهای بالغ گاو نر و ماده دارای ارزش یکسان از لحاظ گوشتی می باشند ولی در گاوهای جوان این قسم نبوده مثلاً ارزش یک گاو ماده سی ماهه غیر آبستن از یک گاو نر هم سن بیشتر بوده به طوری که لطافت گوشت و استعداد چاق شدنش فزونتر است.
2 – سن: گاوهای نر تا پانزده ماهگی کاملاً چاق شده ولی بعد از این سن باید اخته گردند.
3 – شکل و هیکل: اندام گاو باید طوری باشد که کاملاً از احاظ قصابی مورد توجه واقع شده و همانطور که بیان شد قسمتهای خلفی اش پر رشد و عضلانی باشد.
4 – ظرافت: ظرافت پوست و نازکی اسکلت در بهره گوشت گاو تأثیر دارد. گاوهایی که بسیار ظریف باشند نسبت دور قلم به دور سینه آنها نزدیک یا برابر یک پانزدهم می باشد.

انتخاب گاوهای نر گوشتی
پس از ایجاد گله گاو گوشتی باید از میان آنها یا از خارج گاوهای نر اصیل و ممتاز و برجسته جهت تکثیر انتخاب نمود. زیرا تا حدود بسیاری اساس و پیشرفت کار مربوط به انتخاب گاو نر خوب می باشد.ودر انتخاب گاو نر علاوه بر خصوصیاتی که در بالا ذکر گردید باید به نتایج حاصله نیز توجه داشت و آن را ملاک قرار داد.
در خارج بهترین گوساله هایی را که از گاوهای نر اصیل و آزمایش شده بدست آمده اند جهت جفت

گیری انتخاب می نمایند زیرا معتقدند که پدران آنها امتحان خود را داده اند. ولی در ایران متأسفانه جز دانایی و بصیرت دامدار در موقع انتخاب گاو نر راه دیگری وجود ندارد. از اینرو بهتر است این انتخاب از میان گوساله های نر پیش رس گله به عمل آید. مطابق تجربیاتی که در آمریکا به عمل آمده است پیش رسی گوساله ها در دوره شیرخواری مربوط به دو عامل می باشد:
یکی مقدار شیر مادر و دیگری خصوصیات فردی و نژادی حیوان. ولی بعد از دوره شیر خواری تا 12 الی 15 ماهگی اگر گوساله ها مناسب و خوب نگهداری گردند پیش رسی و رشد بیشتر آنها تنها مربوط به خصوصیات ذاتی و نهانی حیوان می باشد.
بنابراین اگر گاو نر هر گله ممتاز باشد می تواند خصوصیات پیش رسی را به گوساله ها نیز منتقل نماید. در انتخاب گاو نر هر اندازه دقت و مطالعه شود ارزش داشته باعث موفقیت قطعی و مسلم در کار خواهد بود.
اگر برای یک دامدار امکان داشته باشد بهتر است گاوهای نر خود را از لحاظ پیشرسی فردی و نتایج حاصله آزمایش کند و در صورت موفقیت و رضایت بخش بودن آنها را نگاهدارد وگرنه از پرورش آنها صرفنظر کند. اگر چنین آزمایشی به دقت عملی گردد و اصالت و ارزش پیشرسی گاو نر به ثبوت رسد می توان از گوساله های نر چنین گاوی برای جفت گیری در آینده استفاده کرد ولی باید در نظر داشت که مادران این گوساله ها نیز از لحاظ پیشرسی برجسته بوده و میزان شیر و سلامتی آنها نیز کاملاً مورد توجه باشد.

انتخاب ماده گاوهای گوشتی
انتخاب ماده گاوهای خوب و برجسته نیز چون گاوهای نر برای یک گله گوشتی لازم است. گاو ماده باید پیشرس بوده و بتواند خصوصیات گوشتی و پرواری خود را به گوساله های خود منتقل نماید. به دست آوردن چنین ماده گاوهایی در ابتدای کار بسیار دشوار و در ایران شاید غیر عملی باشد ولی پس از تهیه گله باید در صدد انتخاب برآمد و ماده گاوهای خوب و با ارزش را نگاهداری کرد و بقیه را به بازار عرضه نمود.
دامپرورانی که در این راه فعالیت می کنند در ابتدا ممکن است بسته به سرمایه ای که به کار می گذارند گاوهای مختلف را خریداری نمایند ولی بسیار لازم است که کم کم و طبق برنامه صحیح به اصلاح نژاد گاوهای خود بپردازند و گاوهای پیش رس و یک شکل و یکدستی از میان گله خود انتخاب نموده و به پرورش آنها همت گمارند.
در خارج معمولاً گاوهایی را در گله نگهداری می نمایند که بتوانند گوساله هایی تولید کنند که در 6 ماهگی 200 الی 220 کیلو لااقل وزن داشته باشند. ولی اتخاذ این روش در ایران به زودی عملی نیست بلکه به تدریج و طی سالها آزمایش و تجربه می توان به این مرحله رسید. مگر آنکه در ابتدا از نژادهای اصیل گوشتی خارجی استفاده شود.

ویژگیهای جایگاه گاوهای گوشتی
جایگاه گاوها و گوساله های گوشتی با اندک تفاوتهایی نظیر گاوهای شیری می باشد به ویژه آنکه این دسته از دامها سرما را بهتر تحمل می کنند و بازدهی بیشتری نیز دارند. مهمترین نیاز گاوهای گوشتی در فصل سرما داشتن سرپناهی پشت به باد و بستری خشک می باشد.
از همین رو طویله های باز با مشخصاتی که در مورد جایگاه گاوهای شیری شرح داده شد ساده ترین و اقتصادی ترین بنا برای نگهداری دامهای پرواری محسوب می گردند. در این ساختمانها که از سه طرف مسدود و یک طرف باز می باشند می توان به خوبی و آسانی گاوهای گوشتی را نگهداری و پرورش داد.
در ایران نیز که اغلب از گوساله های نر نژاد اصیل “هلشتاین” برای یک مدت 6 الی 8 ماهه جهت پرواربندی استفاده می شود طویله های باز پاسخگوی نیاز زیستی و پرورشی گوساله های پرواری بوده می تواند بازدهی مناسب و قابل انتظاری را نیز به دنبال داشته باشد.

مشخصات طویله های باز:فضای لازم برای هر دام در زیر قسمت مسقف یا سر پناه به طور معمول 4 تا 5 متر مربع است ولی اگر چنانچه در نظر است گوساله های نر اصیل از 3 تا 4 ماه از شیر گرفته شده را خریداری و در زیر همین قسمت مسقف نگاهداری نمود باید قسمت مسقف یا سایبان را به وسیله نرده یا دیوارهایی به دو یا سه قسمت تقسیم کرد و مطابق با سن سطح مورد نیاز را پیش بینی نمود. به طوری که در قسمتی که گوساله های از 3 – 5 ماهه نگهداری می شوند سطح مورد نیاز برای هر رأس در حدود 2 مترمربع و برای گوساله ها 6 – 9 ماهه حدود 3 مترمربع و برای

گوساله های بالاتر در حدود 10 الی 12 ماهه تا موقع کشتار در حدود 4 مترمربع در نظر گرفته می شود, عرض جایگاه مسقف نیز حدود 6 تا 8 متر پیش بینی می گردد.
ارتفاع قسمت جلو جایگاه را باید طوری انتخاب کرد که تراکتور و یا سایر وسایل نقلیه مربوط به خار

ج کردن کود به راحتی قادر به وارد شدن به زیر جایگاه باشند. بهتر است این ارتفاع در جلو حدود 4 متر و در عقب 80/3 متر باشد.

بهاربند یا گردشگاه:وجود بهاربند یا گردشگاه برای دامهای گوشتی ضروری است. مساحت لازم برای هر دام تقریباً دو برابر سطح مسقف می باشد. بنابراین با تقسیم بندی انجام شده در فوق که باید در داخل بهاربند نیز مراعات گردد برای هر رأس از دامهای ذکر شده 4 , 6 , 8 مترمربع بهاربند در نظر گرفته شود.

آخورها:آخور دامها که بهتر است در خارج محل مسقف ساخته شده(تا جایگاه مسقف کمتر مرطوب شود) و بر روی آن نیر سایبانی نصب گردد باید دارای چنین ابعاد و ویژگیهایی باشد:
– ارتفاع آخور از سطح زمین در قسمت داخلی باید حدود 30 سانتیمتر باشد تا از ریخت پاش علوفه جلوگیری شده و در ضمن دام قادر باشد از عمق 70 الی 110 سانتیمتر مواد غذایی که در داخل آخور ریخته شده استفاده نماید. ولی این ارتفاع در لبه خارج آخور 60 سانتیمتر انتخاب می گردد.
– عرض آخور, بین 60 الی 80 سانتیمتر پیش بینی می شود.
– طول آخور بسته به سن از سه ماهگی تا 24 ماهگی از 40 تا 70 سانتیمتر می باشد.
– در جلو آخورها نیز با مشخصات ذکر شده در مورد گاوهای شیری باید نرده کشی شود.

پرورش گوساله های نوزاد گوشتی
گاهی اتفاق می افتد که بعضی از ماده گاوها به اندازه ای که لازم است شیر تولید نمی کنند تا به مصرف تغذیه گوساله هایشان برسد. از این رو ضروری به نظر می رسد که کمبود شیر حاصله را به وسیله شیر گاوهای دیگر تأمین نمود. شیر تولیدی همانطور که می دانیم ارتباط به خصوصیات فردی و نژادی گاوها دارد و باید دامدار گاوهای کم شیر را بزودی شناخته و آنها را از گله خارج نماید. زیرا برای پرورش و نگهداری گوساله های اینگونه گاوها دامدار مجبور است مخارج بیشتری را متقبل گردد و این کار مقرون به صرفه نیست. گوساله هایی که همراه با شیر از انواع دانه های علوفه ای نیز استفاده می کنند غالباً سنگینتر و درشتر از گوساله هایی هستند که فقط از شیر مادر تغذیه می نمایند. اما این موضوع بستگی به نظر دامدار دارد. زیرا او باید حساب قیمت گوشت اضافی

و مواد متراکم خورانده شده را نموده و تصمیم خود را بگیرد.
معمولاً گوساله های گوشتی از 4 – 5 هفتگی می توانند از مواد متراکم استفاده نمایند. گوساله هایی که با مادر خود از چراگاه استفاده می کنند از آنجا که علف مراتع سرشار از مواد پروتئینی است به مواد متراکم گران قیمت احتیاجی ندارند. از همین رو دامپرورانی که چنین امکانی برایشان فراهم است کافی است محلهای مخصوص سرپوشیده در مرتع نزدیک آبشخور و آخور جایگاه مواد معدنی(نمک و دی فسفات کلسیم) ساخته و در آنها یک یا دو ماده بخصوص مانند آرد جو و ذرت ریخته و در اختیار گوساله ها قرار دهند.
مواد متراکمی که به گوساله ها داده می شود به هر حال بستگی به علوفه سبزی که در

اختیارشان می باشد دارد و باید حاوی 10-15 درصد مواد پروتئینی باشد. اگر گوساله ها در مراحل آخر شیر خواری باشند می توان بر میزان و مقدار مواد کتراکم افزود. ولی همیشه باید حساب سود و زیان حاصله از مصرف این مواد را در نظر داشت و مواد متراکمی مصرف نمود که ارزانتر بوده و به صرفه نزدیکتر باشد. گوساله هایی که از مرتع استفاده نمی کنند باید به اندازه کافی بسته به احتیاجات جسمانی آنها یونجه خوب و مرغوب در اختیار داشته باشند و از سه هفتگی علاوه بر شیر می توانند از این مواد استفاده نمایند.
مواد متراکم باید روزانه دوبار منظماً و به فاصله مساوی در اختیار گوساله ها قرار داده شود و به گوساله ها تا موقعی که به اندازه کافی نمی توانند از علوفه استفاده نمایند باید اجازه داده شود که روزانه سه بار از پستان مادر شیر بخورند.
وقتی که هوا مساعد باشد لازم است که روزانه 2 – 3 ساعت در بعدازظهر گوساله ها همراه با مادران خود در داخل بهاربند گردش نمایند. از شیر گرفتن گوساله ها بستگی به رشد و نمو آنها و مقدار شیر مادرانشان دارد. ولی معمولاً گوساله ها را از 6 تا 8 ماهگی از شیر میگیرند. گوساله های نر و ماده را غالباً از 6 – 7 ماهگی از یکدیگر جدا می نمایند.
گوساله ها را قبل از آنکه از شیر بگطذند بهتر است که بر ضد بیماریهای شایع واگیر در هر ناحیه بخصوص شاربن و تب برفکی و بروسلوز واکسینه نمایند.

کیفیت سیلوی علوفه و رشد گاوهای گوشتی
(Quality of Silage and Growth of Beef Cattle)
الگوی تخمیر (Pattern of Fermentation)
چگونگی محافظت سیلوی علوفه اثر مهمی بر ارزش آن در تغذیه گاوهای گوشتی دارد. ایجاد تخمیر ثانویه(تخمیر بوتیریک) در سیلو نه فقط منجر به افزایش افت مواد مغذی می شود, بلکه باعث کاهش مصرف سیلو توسط دام نیز می شود. این نوع اثرات مخصوصاً در دامهای جوان دیده می شود, ولی ممکن است در گاوهای مسن تر نیز اتفاق افتد. کاهش 30 درصد در مصرف ماده خشک معمول است و افزایش وزن لاشه نیز می تواند به حدود نصف برسد.
محتوای ماده خشک(Dry Matter Content)
سیلوی حاصل از علوفه هایی با رطوبت بالا و مستقیماً درو و سیلو شده بیشتر از سیلوی تهیه شده از علوفه های پژمرده شده و نسبتاً خشک تر, در معرض ابتلا به تخمیر ثانویه هستند. بنابراین, مقایسه های انجام شدهه نشان می دهند که عملکرد گاوهای گوشتی در حال رشد تغذیه شده با سیلوی حاصل از علوفه پژمرده بهتر از دامهایی است که با علوفه مستقیماً درو و سیلو شده تغذیه شده باشند. فایده پژمرده کردن, معمولاًً دسترسی به روزانه 100 تا 150 گرم افزایش وزن زیادتر است, اما ضرر درو و سیلو کردن مستقیم علوفه را می توان با مصرف خوراکیهای متراکم یا با استفاده از افزودنی های موثر که برای اطمینان از خوب محافظت شدن علوفه سیلویی مصرف می شوند, جبران کرد.
بنابراین در عمل, افزودنی هاب بیشتر برای تهیه سیلو از علوفه های مرطوب تر به کار می روند تا برای تهیه سیلو از علوفه های خشک تر. بیشترین فایده استفاده از سیلوی علوفه پژمرده شده در افزایش وزن گاوهای گوشتی را می توان مربوط به بهبود کیفیت محافظت سیلو دانست, نه تنها

به افزایش درصد ماده خشک آن. لذا اکنون مدارک واضحی وجود دارند مبنی بر اینکه سیلوی حاصل از علوفه پژمرده شده نمی تواند نفع زیادتری مازاد بر آنچه که از طریق استفاده از سیلوی علوفه مستقیماً سیلو شده و به خوبی محافظت شده حاصل می شود, در جهت بهبود عملکرد دام یا بازده تبدیل سیلو به افزایش وزن لاشه حیوان داشته باشد. اگرچه مصرف سیلوی علوفه پژمرده

شده 20 درصد بیشتر از سیلوی علوفه مستقیماً سیلو شده است, قابلیت هضم سیلوی علوفه پژمرده شده معمولاً کمی پایین تر است. افزایش وزن لاشه نیز لزوماً در دامهای تغذیه شده با سیلوی علوفه پژمرده شده بهبود نمی یابد و نتیجتاً بازده تولید می تواند پایین تر باشد.
براین اساس, پژمرده کردن علوفه, قبل از تهیه سیلو را می توان تنها در زمینه های تسریع در دروی محصول, کاهش مقدار پس آب سیلوی حاصل و هزینه کمتر در خصوص استفاده از افزودنی ها توجیه کرد. مدارک فراوانی نیز وجود دارد مبنی بر این که تأمین اسیدهای آمینه از سیلوی علوفه پژمرده شده می توانند تشریح کننده عدم پاسخ مثبت به افزایش وزن لاشه در دامهای تغذیه شده با این نوع سیلو باشد.

روشهای تولید گوشت گاو با استفاده از علوفه سیلو شده
(Systems of Beef Production from Silage)
اهداف مورد نظر برای عملکرد دام در رابطه با نژاد و سن حیوان و نیز وزن مناسبی که یک نژاد بخصوص به سطح مناسبی از چاقی لاشه برای ارائه به بازار گوشت می رسد, دسته بندی شده و آورده شده است. در این بخش, اثر تنوع کیفی سیلوی علوفه بر احتیاجات غذایی دام در برخی از روشهای مورد بررسی قرار می گیرد.
همان طور که در مورد استفاده از علوفه خشک برای تولید گوشت گاو گفته شد, برای به دست

اوردن افزایش وزن مطلوب, کاهش در محتوای انرژی سیلو منجر به مصرف مقادیر زیادتری از مواد متراکم می شود. اعداد برآورد شده برای خوراک دام که در جدول 5-6 نشان داده شده است, مربوط به سیلوی علوفه خوب محافظت شده و پرمصرف توسط دام است. در این مورد, هدف این بوده است که به منظور مصرف مقادیر کمتری از مواد متراکم, مصرف سیلو به بیشترین مقدار ممک

ن برسد.

پرواربندی گاو با استفاده از علوفه گندمیان و دانه غلات
(Crass/ Cereal Beef Production)
مسئله مهم در پرواربندی گاو یا گوساله با علوفه و مواد متراکم این است که افزایش وزن روزانه دامها در طول دوره تغذیه مستقیم حیوان از چراگاه(6 تا12 ماهگی) در بالاترین حد ممکن باشد. نقطه اوج افزایش وزن روزانه حدود 8/0 کیلوگرم برای گوساله های اخته نژاد فریزین و حدود 9/0 کیلوگرم برای آمیخته های فریزین * هرفورد است. دامهایی که در فصل چرا افزایش وزن خوبی نداشته باشند, مشکل است که بتوانند عملکرد خوبی در زمستان داشته باشند. بنابراین باید طوری برنامه ریزی کرد که افزایش وزن دام در چراگاه قربانی جمع آوری و ذخیره علوفه از مقدار محدودی زمین نشود؛ به این معنی که در عرض ذخیره کردن مقادیر زیادتری از علوفه, به دام اجازه داده شود تا با استفاده مستقیم از چراگاه عملکرد بالایی داشته باشد. مقدار زمینی که باید تا رسیدن دوباره سیلوی علوفه برای چرا در اختیار دام قرار داده شود, بستگی به میزان حاصلخیزی زمین دارد. مقدار مطلوب حاصلخیزی زمین با پاشیدن حدود 150 کیلوگرم کود ازته در آن تأمین می شود. زمینهای نا مرغوب تر از متوسط, ممکن است علوفه لازم برای تأمین نیاز غذایی 1000 کیلوگرم وزن زنده گاو در زمان خروج از جایگاه بسته به مرتع را داشته باشد. در حالی که زمینهایی با حاصلخیزی متوسط یا بیش از متوسط باید به ترتیب تأمین کننده نیازهای غذایی 1400 تا 1600 کیلوگرم وزن زنده دام باشد. اگر گوساله ها در هنگام ورود به مرتع 180کیلوگرم وزن داشته باشند, به هر هکتار از زمینهایی با حاصلخیزی متوسط بایست 5/5 رأس و بیش از متوسط بایست 9 رأس از چنان گوساله هایط اختصاص داده شود. مقدار زمین مورد نیاز برای هر رأس گوساله, برای زمینهای حاصلخیز, 1000 مترمربع؛ برای زمینهای متوسط, 1500 متر مربع و برای زمینهایی با حاصلخیزی کمتر از متوسط, 2000 متر مربع است.
مقدار زمینی که برای تأمین سیلوی علوفه مورد نیاز دام لازم است نیز بستگی به حاصلخیزی زمینی دارد که علوفه سیلو شونده در ان کشت می شود. بر همین اساس, زمین لازم برای هر ردس دام به منظور تأمین علوفه چین اول برای تهیه سیلو, در مورد زمینهایی با حاصلخیزی کمتر از متوسط, متوسط و بیش از متوسط, به ترتیب 3000 مترمربع, 2500 مترمربع و 2000 مترمربع خواهد بود. بااستفاده از 100 کیلوگرم کود ازته در هر هکتار زمین, 2/1 تن ماده خشک سیلوی علوفه برای هر رأس دام تأمین خواهد شد.اگر نیاز به 5/1 تن ماده خشک سیلو باشد, زمین لازم برای هر رأس باید به ترتیب,3500, 3000 و 2500 متر مربع باشد.
زمینهایی که چین اول آنها به مصرف تهیه سیلو رسیده باشد, بایست تا رشد کافی علوفه در آنها مورد چرا قرار نگیرند تا علوفه در حال رشد مجدد در آنها فرصت رشد داشته باشند, در غیر اینصورت؛ یعنی, اگر بلافاصله پس از برداشت, دامها را برای چرا وارد آنها کنیم , به دلیل عدم وجود علوفه کافی و قابل چرا, مورد لگدمال شدن و به تعویق افتادن رشد مجدد قرار می گیرند. اما پس از برداشت(چین) اول برای تهیه سیلو و رسیدن علوفه به حد کافی رشد, می توان این زمینها را به چرای دامها اختصاص داد. همچنین می توان از بخشی از این زمینها مجدداً در اواسط فصل برای تهیه سیلو استفاده کرد . بعد از برداشت چین اول برای تهیه سیلو, وسعتت چراگاه به تدریج با الحاق این زمینها افزایش یافته و در پایان فصل به حد نهایی خود می رسد.
یک فن مفید برای تداوم افزایش وزن دام در چراگاه, مخصوصاً در اوایل فصل چرا, این است که نواحی اصلی اختصاص یافته برای چرای دامها با استفاده از منطقه حائل(buffer zone) متغییر نگه داشته شود. این منطقه که یک سوم کل منطقه اصلی اختصاص یافته برای چرای دامها است, به وسیله حصار الکتریکی (electric fence) از نواحی اصلی چرا جدا می شود.
اگر رشد علوفه کم باشد, این حصار قابل جا به جایی است و می توان ناحیه بیشتری را در معر

ض چرای دام قرار داد, به طوری که ارتفاع علوفه چراگاه در تمام نقاط به 5 سانتی متر برسد. در مواقعی از فصل چرا که رشد علوفه کم است, از تمام منطقه حائل و چراگاه اصلی برای چرای دام استفاده می شود و مقدار تهیه سیلو کمتر می شود. این مرحله نسبتاً کوتاه کمبود ممکن است با افزایش استفاده از کود ازته در اواسط فصل چرا یا افزایش استفاده از مواد متراکم در زمستان جبران شود. براین اساس, در پرواربندی با استفاده از علوفه چراگاه و مواد متراکم, چرای مست

قیم دام به استفاده از مکمل مواد متراکم یا تهیه سیلو از علوفه چراگاهی برتری دارد, زیرا عدم رسیدن دام به افزایش وزن مورد نظر در فصل چرا منجر به این می شود که یا دوره زمستان گذرانی دام (استفاده از سیلو) افزایش یابد و یا مقدار مواد متراکم بیشتری مصرف شود؛ که در هر دو حالت سود خالص کمتر می شود.

تولید انبوه گوشت گاو با استفاده از سیلوی علوفه گندمیان
(Intensive Beef Production from Grass Silage)
نکته قابل توجه در موفقیت پرواربندی گاو و گوساله با روش استفاده از چراگاه یا مرتع و مواد متراکم این است که افزاطش وزن در نظر گرفته شده برای دام در طول دوره استفاده از چراگاه عملی شود. تنوع در سرعت رشد گیاهان علوفه ای همراهه با تهدید هجوم کرمهای انگلی به حیوانات در حال چرا, اغلب منجر به کاهش سرعت افزایش وزن, بخصوص در اواسط و اواخر فصل چرا می شود. برای دامدارانی که سرمایه گذاریهای لازم برای احداث ساختمان سطلوی علوفه و استفاده از ان در تغذیه زمستانه گاوهای گوشتی را متحمل شده اند, منطقی است که در صورت نشان دادن عملکرد ضعیف دامها در چراگاه, اصلاً از روش چرای مستقیم برای تغذیه دامها استفاده نکنند. اطلاعات مربوط به 9 آزمایش که در آنها از سیلوی علوفه مرغوب به عنوان تنها خوراک و یا همراه با مکمل ها برای تغذیه گاوهای هم سن و هم وزن از نژاد فریزین و آمیخته های آنها استفاده شده, در شکل 8 -6 آورده شده است.
نتایج ازمایشهای فوق نشان می دهند که دسترسی به یک کیلو گرم افزایش وزن زوزانه با پرواربندی گوساله ها تا سن 15 ماهگی و با استفاده از جیره ای شامل سیلوی مرغوب علوفه(حاوی 10 مگاژول انرژی متابولیسمی در هر کیلوگرم ماده خشک) و حدود5/1 کیلوگرم مکمل مواد متراکم – م ممکن است. می توان از مواد متراکم بطور یکنواخت در 12 ماه آخر پرواربندی استفاده کرد. در صورت استفاده از این روش, مجموع مواد متراکم استفاده شده برای هر رأس دام در طول دوره پرواربندی حدود 600 کیلوگرم خواهد شد.

روش متمرکز(تولید انبوه) مزایایی به این شرح دارد:1- فرصت بیشتری برای کنترل تغذیه و در نتیجه, سرعت رشد حیوان در مقایسه با روش سنتی استفاده از مرتع و و مواد متراکم برای پرواربندی دامها وجود دارد. این عمل همچنین موجب می شود تا دقت بطشتری در برآورد خوراک و هزینه های دیگر صورت گیرد و مدیریت قوی تری بر واحد دامداری اعمال شود. 2- می توان هر ماه با خرید

تعدادی گوساله قابل پروار و نیز فروش تعدادی که پروار شده اند, کار را بطور مداوم فعال نگه داشت. این مسئله همچنین کمکی خواهد بود برای استفاده بهینه از سرمایه در گردش دامداری. 3- تولید علوفه برای سیلو را می توان همانند تولید یک محصول کشاورزی به حساب آورد و علوفه

گندمیانی را انتخاب کرد که به جای مناسب بودنن برای هم چرا و هم تهیه سیلوع تنها مناسب درو و تهیه سیلو باشد. 4- فرصتی خواهد بود تا با کاهش ضایعات علوفه که معمولاً بر اثر چرای دام اتفاق می افتد, تولید علوفه در هکتار را افزایش داد.

روش متمرکز معایبی نیز به این شرح دارد: 1- به نظر می رسد هزینه های ماشین الات و کارگر نسبت به روش سنتی استفاده از علوفه مرتع و مواد متراکم برای پرواربندی بیشتر باشد, زیرا نه فقط لازم است که گاوها را در تمام طول سال تغذیه درستی کرد, بلکه باید مدفوع بیشتری را نیز از ساختمان دامداری خارج کرد.
بررسی های معدودی روی نتایج روش متمرکز پرواربندی گاو (در شرایط انگلستان) انجام شده است, اما آزمایشهای انجام شده در مزرعه تحقیقات دامپروری رزماند که نتایج انها در سال 1981 توسط هاردی به انجمن تولیدات دامی انگلستان گزارش شده است, حاکی از آن است که می توان افزایش وزن یکنواختی در دامهای پروار شده در این روش داشت.
مصرف مواد متراکم در گاوهای نر کوچک جثه در بلوغ جسمی؛ یعنی, آمیخته های فریزین*هرفورد, نسبتاً زیاد بوده و وزن کشتار آنها نیز پایین است. با شدت تمرکز(Stocking rate) 8 رأس گاو در هر هکتار علوفه گندمیان, آینده روشنی برای این روش و رسیدن به سود خالص نسبتاً بالا وجود دارد.

سیلوی علوفه ذرت
(Maize Silage)
ذرت علوفه ای یکی از مهمترین محصولات کشاورزی در نیاست. محصول سالیانه این علوفه بیش از 10 تن ماده خشک در هر هکتار است. میانگین انرژی متابولیسمی آن نیز حدود 7/10 مگاژول در هر کیلوگرم ماده خشک علوفه است. این محصول, اگر در اواخر تابستان و اوایل پایییز درو شود, بدون پژمرده شدن در مزرعه, حاوی هیدروکربورهای محلول در آب کافی بوده و قادر است سیلویی تولید کند که اسید لاکتیک بیشتری در آن ایجاد شده باشد, که در این صورت مصرف ماده خشک سیلو توسط دام نیز بالا خواهد بود. محتوای پروتئین خام ذرت علوفه ای پایین است. در خصوص تغذیه گاوهای گوشتی جوان با سیلوی ذرت علوفه ای, مصرف مکمل پروتئینی در جیره الزامیاست. در تغذیه گاوهای گوشتی مسن تر(سنگین تر از 230 کیلوگرم وزن زنده), مصرف سیلوی ذرت همراه با مکمل از نوع ازت غیرپروتئینی(اوره) در صورتی که مواد معدنی و ویتامین ها به حد کافی در دسترس باشدع رضایتبخش بوده است.

پرواربندی متمرکز گاو با استفاده از سیلوی علوفه گندمیان
در این روش فرصت بیشتری برای کنترل جیره و سرعت رشد حیوان نسبت به تغذیه دامها از چراگاه وجود دارد.
این آزمایش و نمونه های شبیه آن در انگلستان, فرانسه و ایتالیا که در آنها مصرف مکمل پروتئینی به استفاده از مقادیر کمی از پروتئین حقیقی و یا اوره محدود شده لست, نشان داده اند که افزایش وزن یک کیلوگرم در روز از وزن 100 کیلوگرمی(3 ماه سن) تا زمان کشتار(وزن زنده 450 تا 500 کیلوگرم, برحسب جنس و نژاد دام) در سن 15 ماهگی دست یافتنی است.

در شرایطی که ذرت علوفه ای به صورت گیاه کامل(ساقه + برگ + بلال ) درو شود, تمایل بر این است که از درصد دانه ذرت در جیره کاسته شود, اما چنانچه بللال ذرت علوفه ای برای تولید دانه ذرت به طور جداگانه برداشت شود؛ یعنی, سیلوی ذرت بدون بلال یا علوفه خشک بدون بلال ذرت(کاه ذرت ) تهیه شود, بایست کمبود انرژی این نوع سیلو یا علف خشک را با افزودن به درصد دانه ذرت در بخش مواد متراکم(کنسانتره) جبران کرد. برداشت بلال از ذرت علوفه ای به منظور

تهیه دانه, منجر به افزایش شدت تراکم دام در واحد سطح زیر کشت, کاهش اندکی در افزایش وزن روزانه و نیز کاهش درصد چاقی لاشه دامها می شود. اثر افزایش مصرف سیلوی ذرت در جیره دام روی شدت تراکم دام در واحد سطح و نیز روی افزایش وزن روزانه حیوان در جدول 9- 6 آورده شده است.

منابع :
1- پرورش گاو وگوساله – دکتر پرویز مزیّنی
2- پرواربندی گاو و گوساله – دکتر علی اکبر خادم ، دکتر مسعود

برای دریافت اینجا کلیک کنید

سوالات و نظرات شما

برچسب ها

سایت پروژه word, دانلود پروژه word, سایت پروژه, پروژه دات کام,
Copyright © 2014 icbc.ir