پروژه مقاله در مورد آموزش پیش‌دبستانی کشوراندونزی در pdf

توضیحات

  مقاله در مورد آموزش پیش‌دبستانی کشوراندونزی در pdf دارای 18 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله در مورد آموزش پیش‌دبستانی کشوراندونزی در pdf  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله در مورد آموزش پیش‌دبستانی کشوراندونزی در pdf،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله در مورد آموزش پیش‌دبستانی کشوراندونزی در pdf :

آموزش پیش‌دبستانی کشوراندونزی

ساختار آموزشی
طول دوره آموزش پیش دبستانی1/ 2سال است که ازسن 4سالگی آغاز گردیده و تا سن6سالگی به طول می انجامد. این مقطع آموزشی در زمره آموزش رسمی و رایگان بوده اما گذراندن آن برای کودکان اجباری نمی باشد. طبق آمارسال 1994،نسبت مربیان به کودکان در مراکز آموزش پیش دبستانی به نسبت 9/ 16است.این آموزش مبنایی است برای رشدو ارتقاء دانش،مهارت وقوه ابتكاركودك،ازمیان انواع آموزشهای پیش‌دبستانی،مهدكودك رایجتراست كه مدت یك تادوسا

ل برای كودكان4تا6ساله بطول می‌انجامد.كودكستان نیز برای بچه‌های 3ساله و كوچكتر است.
تعداد كل معلمان تعداد كل ثبت نامی تعدادمدارس سال تحصیلی
29367 1604208 39121 199
93429 1614715 39284 1991
95585 1596283 40007 1992
96466 1636342 40506 1993

كودكستان و مهد كودك
كودكستان(KB) مؤسسه‌ای است برای رفاه اجتماعی كودكان و یكی از مدارس پیش‌دبستانی به حساب می‌آید. اساسی‌ترین اهداف این گونه مؤسسات این است كه فعالیتهای آموزشی را فراهم ببینید كه باعث رشد و توسعه جسم وذهن كودكان شود وهمچنین نیروی ابتكار، خلاقیت و تفكر آنان رانیزرشد دهد.مهد كودك(TPA) برای مراقبت از نوزادانی كه والدین آنها مشغول به كار هستند تدارك دیده شده است. در كشور اندونزی، سازمانهای مربوطه همچون سازمان امور اجتماعی،

سازمان فرهنگ و آموزش و انجمنها و مؤسسات خود اداره می‌شوند. براساس قانون مصوبه دولت درباره آموزش پیش دبستانی، تنها كودكان زیر سه سال می‌توانند در كودكستانها و مهدكودكها پذیرفته شوند. با وجود اینكه اطلاعات متناوب دقیق و كاملی از تعداد كودكستانها و مهد كودكها در دسترس نیست، اما می‌توان تعداد این نوع مؤسسه، در كشور اندونزی را نسبتاً كم تخمین زد. از

اطلاعات بدست آمده در سال 1997 این طور برآورد می‌شود كه از میان كودكستانهای موجود در استانها و شهرهای بزرگ اندونزی تعداد 202 كودكستان با ظرفیت 6185 نفری، از سری مؤسسات خصوصی اداره می‌شده‌اند و حدود 759 مهدكودك با ظرفیت 17048 نفری، كه در ادارات، بازارها و باغها قرار داشتند از طرف دولت حمایت می‌شده است. تقریباً می‌توان گفت كه تعداد كودكان 3 تا 5 سالی كه در برنامه‌های ECD از طریق KB(كودكستانها) و TPA(مهدكودكهایی)كه ازسوی سازمان امور اجتماعی وسازمان فرهنگ و آموزش(MOEC) اداره می‌شوند، نسبتاً كم است. این رقم درسال 1997 به 14/0 درصد در سطح مهدكودكها و 005/0 درصد درسطح كودكستانها

می‌رسد. اطلاعات جمع‌آوری شده كه میزان شركت كنندگان را كه بر اساس جنسیت آنها تخمین زده، قابل دسترسی نیست. بر اساس اطلاعات بدست آمده در سالهای 1997 و1998، این‌طور به نظر می‌رسد كه افزایشی بالغ بر19/10درصد در تعداد كودكستاتها وجود داشته‌است. بر طبق اطلاعات جمع‌آوری شده، هنوز همه استانها دارای كودكستان نمی‌باشند. از 27 استان، فقط 13 استان كودكستان دارند.
كودكستانها به‌ عنوان مدارس پیش‌دبستانی، از طریق كانان مدرسه‌ای به اجرا در می‌آیند

تا كمكی باشند برای رشد نگرش اساسی، شناخت، مهارت و خلاقیت كودكان در بیرون از محیط خانواده قبل از ورود به مقطع آموزش ابتدایی. كودكان شركت كننده در این كودكستانها، كودكان 4 تا 6 سال

می‌باشند، چرا كه در این مقطع آموزشی از كودكان شركت كننده، انتظار می‌رود كه قادر به درك و جذب برنامه‌های ارائه شده در این كودكستانها(TK) باشند. در كشور اندونزی این نوع آموزش هنوز از جمعیت بالایی برخوردار نیست، بطوریكه، با وجود افزایشی كه در میزان ناخالص پذیرش((GER)Gross Exrollment Rate) وجود داشته است، اما هنوز آن طور كه باید و شا

یست نیست. در نواحی شهرنشین میزان ناخالص پذیرش(GER) كودكان در كودكستانها بالغ بر 65/36

درصد در 1990 بوده است كه این رقم تا 46/43 درصد در سال 1995 افزایش داشته است. این كاهش 96/41 درصدی درسال 1996 رخ داد و پس از آن كاهش‌ها و افزایش‌های نامحسوس دیگر نیز وجود داشته،و بالاخره در سال 2000 میزان ناخالص پذیرش(GER) را تا 30/42 درصد تخمین زده‌اند.در نواحی روستا نشین درصد شركت كنندگان كمتر از نواحی شهری است. و از لحاظ كاهش و افزایش، همان وضعیت كه در شهرها می‌بینیم در مورد آنها نیز صادق است. با وجودی كمی شركت كنندگان، اما افزایشی را از 94/8 درصد تا 23/11 درصد مابین سالها 1990 تا 1995 داشته‌ایم. در طی یك دوره 10 ساله افزایش شمار كودكان دختر و پسر در كودكستانهای خصوصی بیشتر از كودكستانها عمومی بوده است.در سال 1990 شمار دانش آموزان در كودكستانهای خصوصی 42/16درصد بوده درحالی كه شمار دانش آموزان در كودكستانهای عمومی فقط 07/0 درصد بوده است.هرسال این درصد افزایش پیدا كرد تا اینكه درسال 1995درصد شركت كنندگان كودكستانهای خصوصی به 13/20 ودرصد شركت كنندگان كودكستانهای دولتی به 10/0 رسید. شمار شركت كنندگان در مدارس خصوصی در سال 1996 كاهش 86/18 درصدی داشته و در

سال 2000 افزایش 88/19 درصدی. درحالی كه كودكستانهای دولتی تا سال 2000، با وجود نامحسوس بودن، دائماً افزایش داشته است به طوریكه این درصد در سال 2000 تا 17/0 درصد تخمین زده شده است. شمار كودكان دختر و پسر در كودكستانهای دولتی به نظر یكسان

می‌رسد، اما دركودكستانهای خصوصی نه. در سال 1990 تفاوت مابین تعداد كودكان دختر و پسر نسبتاً زیاد است بطوریكه 55/13 درصد كودك پسر و 51/19 درصد كودك دختر در این كودكستانهای خصوصی شركت داشته‌اند. این رقم در سال 1995 تقریباً متعادل می‌شود و اینطور تخمین زده می‌شود كه در سال 2000 شمار كودكان دختر 46/20 درصد و كودكان سر 31/19 درصد خواه

د بود(الحاق جدول 6 را ببینید). علت این شرایط و وضعیت این است كه بیشتر كودكستانها نه از جانب دولت، كه از جانب بخش‌ها خصوصی اداره می‌شوند؛ بطوریكه هنوز جامعه كم درآمدتر نتوانسته‌اند از این برنامه استفاده كنند.هنوز اطلاعات درباره درصد دانش آموزان سال اول ابتدایی، كه شانس حضور در برنامه ECD را دارند تهیه دیده نشده است. به هر حال، بر اساس بررسی تعداد كل دانش آموزان سال اول ابتدایی كه قبلاً در مدارس پیش دانشگاهی شركت داشته‌اند را می‌توان تقریباً درصد دانش آموزان مقطع ابتدایی كه در مدارس پیش دبستانی شركت داشته‌اند بسیار كم بوده است، حدود 6/26 درصد در سال 1994 و در سالهای 96/1995 حدود 11/27 درصد كه درسالهای 97/1996 به 45/27 درصد افزایش یافت، اگر چه یك مدت بعد یعنی در سالهای 98/1997 به 26/23 درصد كاهش یافت.این آمار نشان می‌دهد كه كودكانی كه شانس ورود به مدارس پیش دبستانی را قبل از ورود به مقطع ابتدایی(SD) دارند كمتر از 30 درصد می‌باشد. این

در حالی است كه بر اساس یافته‌های تحقیقی كه توسط دفتر توسعه و تحقیق فرهنگی و آموزش (The Office Of Educational and Culturch Research and Development)(Balitbang Dikbud)

با همكاری مؤسسات مربوطه دیگر انجام گرفته، نشان می‌دهد كه تفاوتی در توانایی دانش آموزان كه در كودكستانها شركت كرده‌اند و آنهایی كه شركت نداشته‌اند وجود دارد، مخصوصاً در توانایی زبان و مهارتهای اجتماعی آنها.
برنامه های آموزشی
ازجمله مهمترین برنامه های آموزشی مراکز آموزش پیش دبستانی اندونزی میتوان از موارد ذیل نام برد:

پنكاسیلا
آموزش علوم اخلاقی و دینی
اصول و قوانین
مهارتهای زبانی
انگیزش هارمونی
خلاقیت

مهارتهای اجتماعی
مهارتهای دستی
توانائیهای بدنی
بهداشت
اهداف آموزشی
هدف آموزش پیش‌دبستانی افزایش رش

د جسمی و فكری محص

لان درخارج از محیط خانواده و قبل از ورود به دبستان می‌باشد.از جمله دیگر اهداف مقطع آموزش پیش دبستانی میتوان به موارد ذیل اشاره نمود :
تقویت رشد جسمی و ذهنی كودكان خارج از محیط خانواده قبل از ورود به مدرسه ابتدایی و برنامه آموزشی خارج از مدرسه .
رشد گرایشات،دانش،مهارت و توانائیهای اخلاق به منظور اینكه کودکان با محیط سریعتر و آسانتر وفق پیدا كرده و رشد و توسعه بیشتری بیابند .

معضلات آموزشی
اصلیترین معضل پیش روی مراکز آموزش پیش دبستانی ،عدم توسعه مراقبتهای كودكان طی سالهای اولیه زندگی است.درحالیكه تمام مردم درتلاش برای افزایش تحقق این برنامه هستند، بحران اقتصادی موجود در كشور اندونزی تأثیری جدی درتحقق همه برنامه های آموزشی از جمله برنامه آموزشی متعلق به كودكان درسالهای اولیه تولد آنها داشته است. جامعه مستقیماً تأثیرات اجتماعی آن را تجربه كرده است، مخصوصاً مراقبتهای بهداشتی برای كودكان درسالهای اولیه تولد بسیار نا امید كننده است. این بحران باعث شده است كه مردم نتوانند ازغذاهای مناسب و با

كیفیت بالا استفاده كنند، بخصوص مردم فقیر چرا كه آنها قادر نیستند هم غذاهایی با كیفیت بالا بخرند و هم با كمیت بالا. علاوه بر این، كاهش بوجود آمده در خدمات بهداشتی نیز مسائل تغذیه أی و بهداشتی زیادی برای جامعه بخصوص برای كودكان و مادران باردار، به بار آورده است .
اگرچه ، اطلاعات خاصی در دسترس نیست ، با وجود این اینطور تصور می رود كه تا پایان سال

1998، 4 میلیون كودك زیر 2سال از سوءتغذیه أی كه به خاطر بحران اقتصادی بوجود آمده بوده، رنج می بردند. اگر به این رقم كل، شمار دیگر نوزادان را نیز اضافه كنیم این تعداد دو برابر خواهند شد . وضعیت موجود توسعه هوش كودكان علاوه بر كیفیتشان را به تأخیر می اندازدكه این خود بینی از اثرات كمبود مراقبتهای بهداشتی در طول دوران كودكی است كه بحران اقتصادی منجر به آن شده است.كودكان نمی توانند بطور مطلوب پیشرفت كنند چرا كه نیازهایشان درزمانی كه در خانه از آنها

مراقبت می شود، تحقق نمی یابد.دركشوراندونزی،مهدكودكها و كودكستانهایی برای كودكان

پیش دبستانی وجود دارد، اطلاعات جمع آوری شده اینطور نشان می دهد كه درصد کودکانی كه تا به حال به تحصیل پرداخته اند نسبتاً كم بوده است.با وجود چنین وضعیت اقتصادی،نیازبه ارجحیت بیشتری نسبت به فرستادن کودکان به مهد كودكها و كودكستانها، دارد. علاوه بر این، شهریه ها

ی مدارس و هزینه های دیگری كه برای كمك به مهد كودكها و كودكستانها باید پرداخت بسیارگران است.بعلاوه،كیفیت مهد كودكها و كودكستانها هنوز پایین است، از جمله كیفیت معلمان ومراحل تدریس و یادگیری که همه اینها به خاطر فقدان حمایت مالی ایجاد شده است.
ازجمله دیگر معضلات میتوان به موارد ذیل اشاره نمود :

میزان شركت دانش آموزان 2تا 4سال دركشور اندونزی تنها 2درصد است ؛كه خیلی كمتراز حد متعارف 41 درصدی كشورهای عضو برنامه OECD (سازمان همكاری و توسعه اقتصادی) می باشد.
وجود پراكندگی غیر عادی مدارس هم از جنبه استانی و هم از جنبه شهری روستایی

عدم برخورداری اغلب مربیان پیش دبستانی ازحداقل توانایی لازم برای این كار را ندارند، البته طی چند سال گذشته،برنامه آموزش پیش دبستانی رشد منطقی داشته است،هم از لحاظ تعداد وهم از لحاظ كیفیت نوع برنامه.

برای دریافت اینجا کلیک کنید