پروژه مقاله در مورد بیابان زدایی در pdf

توضیحات

  مقاله در مورد بیابان زدایی در pdf دارای 34 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله در مورد بیابان زدایی در pdf  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله در مورد بیابان زدایی در pdf،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله در مورد بیابان زدایی در pdf :

بیابان زدایی

چکیده :
بیابانها عمدتا ً در قلمرو بین المدارین و یا برخی از مناطق بری ، آنجا که زمستانهای سرد و تابستانهای گرم دارد گسترش یافته است و حدود یک سوم از خشکیها را اشتغال کرده است و یونسکو وسعت آن را 50 میلیون کیلومتر برآورده کرده است . بیابانهای داخلی در ایران ، در منطقه فلات مرکزی ایران قرار گرفته اند که این منطقه نیمی از مساحت ایران را شامل می شود . این منطققه که در میان رشته کوههای البرز و خراسان و زاگرس واقع گریده است کبیه مناطق کویری و بیابانی ایران را در بر گرفته است .

یکی از دغدغه های امروز کشورهای جهان موضوع بیابان زدایی است . توجه به مقوله بیابان زدایی برای کشوری همچون ایران که 43 میلیون هکتار معادل یک چهارم وسعت آن را بیابان فرا گرفته ضرورتی انکار ناپذیر است.حال آنکه 6 میلیون هکتار از این سطح وضعیتی بحرانی دارند و تنها 2 میلیون هکتار آن مهار شده است.
تعاریف بیابان :
1- بیابان یکی از اکوسیستم‌های اصلی خشکی است که از زمینهای بوته‌زاری تشکیل شده است که در آنها گیاهان بسیار پراکنده‌اند و به‌وسیله خاک لخت و شنی از هم جدا مانده‌اند. بسیاری از بیابانها در مجاورت رشته کوهها واقع هستند.
2- بیابان عبارت از فضاهای که انسان در پهن آن حضور ندارد : مناطق قطبی ، کوهستانها ی مرتفع و برخی از جنگل های منطق استوایی را می توان بیابان نامید . با وجود این ، به سبب تغییری که در کاربرد این اصطلاح انجام گرفته است و جانشین ومعادل صحرا گردیده است که معرف فضاهای است که خشکی هوا را لمس کرده و بدون رویش گیاهی و اشتغال انسانی است ( فرید ، بیابان ص 86 – فضای جغرافیایی ، سال دوم شماره 6 ، تابستان 1381).
3- بیابان سرزمین وسیعی است که به خاطر بارندگی سالیانه ک

م دارای پوشش گیاهی کمی است.
4- در ایران قسمت‌های نسبتاً وسیع بیابان که به خاطر کمبود باران و نمکی بودن خاک به کلی بدون پوشش گیاهی است کویر نامیده می‌شود.
5- کویر : زمین های گلی و شور و نمک زار را کویر گویند یا کویر زمین گلی که در آن ترکیبات نمکی به مقدار زیاد یا کم وجود دارد گفته می شود . این زمین ها برای زراعت مساعد نیست .(خیام جزو درسی مناطق خشک ایران ، ص 8)
6- در تعیین ویژگی بیابانها دو عنصر بارش ودما نقش اساسی دارد وبیابان با توجه به شرایط پیكر اقلیمی و زیستی به حالت كم آبی و خشكی كه علت كاهش پوشش گیاهی ودر نتیجه حیات حیوانی است گویند
7- مناطقی كه به سبب كمبود آب وخاك وپوشش گیاهی ناچیز توانای

ی حفاظت موثر از زمین را در برابر تخریب عوامل اتمسفری را ندارند مناطق خشك (بیابانی) گویند(دكتر محمود لاجوردی مجله رشد جغرافیا شماره 36)
8- دكتر پرویز كردوانی : بعضی سعی كرده اند با توام نمودن چند ویژگی مناطق خشك را تعریف كنند و بر این اساس مناطقی را خشک و بویژه دارای بیابانی و کویری گویند که بارندگی در آنجا كم صورت می گیرد میزان ریزشهای آبی جوی از تبخیر سالانه كمتر ، آب قابل استفاده محدود و منطقه از لحاظ پوشش گیاهی فقیر و یا فاقد آن است و غیره; اما هیچك از آنها نمی تواند یك تعریف جامع ودقیق وقانع كننده ای برای مناطق خشک و کویری و بیابانی باشد كه بر اساس آن بتوان حد ومرز مناطق خشك را به طور دقیق تعیین كرد،زیرا :
اولاً – ویژگی های مناطق خشك متنوع ومتعدد است.
ثانیاٌ – مسائلی در راه شناخت ویژگی های اقلیمی و نیز تعیین حد ومرز مشخص مناطق خشك وجود دارد از آن جمله موارد ذیل را می توان نام برد :
الف – ناچیز یا ناكافی بودن ایستگاه های هو اشناسی در مناطق خشك و در نتیجه عدم اطلاعات كافی
ب- تغییرات بسیار زیاد بارندگی در سالهای مختلف
موقعیت بیابان ها :
بیابانها عمدتا ً در قلمرو بین المدارین و یا برخی از مناطق بری ، آنجا که زمستانهای سرد و تابستانهای گرم دارد گسترش یافته است و حدود یک سوم از خشکیها را اشتغال کرده است و یونسکو وسعت آن را 50 میلیون کیلومتر برآورده کرده است . با توجه ساده به نقشه پرا كندگی بیابانها می توان دریافت كه تقریباً بین مدارات 20 تا 40 درجه در نیمكره شمالی بیابانهای : ص

حرای آفریقا – عربستان – ایران – آسیای مركزی – و آمریكای شمالی و در نیمكره جنوبی بیابانهای : شیلی – پرو – آرژانتین – آفریقای جنوب غربی و استرالیا گسترده شده اند . این نوارها مجاور حاره ای شمالی و جنوبی همه بیابانهای كره زمین را در بر نمی گیرد . به عبارت دیگر بیابانها به سواحل اقیانوسها ختم نمی شود بلكه دنباله آنها از نظر ویژگی های اقلیمی به داخل دریا ها و

اقیانوس ها نیز كشیده می شوند.در واقع شرایط ییابانی در صحرای غربی موریتانی – نامیبیا – آتا كاما – استرالیای غربی – كالیفرنیا و ; تا فواصل زیادی بر روی اقیانوس ها ادامه دارد. امتداد ونظم این كمربند نسبی است و شرایط هماهنگی ندارد مثلاً عین الصلاح در مركز الجزایر با بارندگی صفر تا 14میلیمتر در سال دقیقاً در همان عرضی قرار دارد كه چراپونچی با 12 متر بارندگی سالانه قرار دارد . این دو كمربند كم آب وخشك زمین نه با استوا و نه با یكدیگر موازی نیستند .بلكه به صورت نوار موربی از جنوب غربی به شمال شرقی در نیمكره شمالی واز شمال غربی به جنوب شرق

ی در نیمكره جنوبی كشیده شده اند و خصوصیات این دو كمربند نیز یكسان نیست . مثلاً در كمربند شمالی در یك انتها بیابان گرم صحرا ودر انتهای دیگر بیابان سرد گبی قرار دارد . ودر واقع محل بیابانهای مهم دنیا بر یك نوار یا بهتر بر ردیف هایی از توده های پر فشار جنب حاره ای منطبق است كه دور تا دور كره زمین را در بر گرفته و از طرفین به وسیله دو مركز كم فشار حلقوی محدود شده اند . بنابراین بر فراز بیابانها زنجیره ای از سلو لهای متوالی پر فشار گسترش یافته كه در جهت

حركت عقربه های ساعت می چرخند و محور میانی آنها تقریباًدر حدود 30 درجه است .

مشخصات بیابان از نظر آب و هوا
بیابانها ، فضاهای خشکی هستند که بارندگی سالانه آنها از 250 میلیمتر کمتر است. بسیاری از بیابانها در مجاورت رشته کوههایی بلند قرار دارند که هوا را روبه بالا می‌راند و در آنجا ، هوای سردتر ، بخار آب را سرد کرده و باران ایجاد می‌شود. سپس هوا رطوبت از دست داده به سوی منطقه مجاور حرکت کند و اقلیم بیابانها را بوجود می‌آْورد. مثلا توده‌های هوا که از اقیانوس اطلس به سواحل غربی ایالات متحده می‌رسد، غالبا مقدار زیادی بخار آب در خود دارد. همچنان که این توده هوا از رشته کوه “سیراکازاکاد” بالا می‌رود. بیشتر رطوبت آن به صورت باران فرو می‌ریزد.

بسیاری از مناطق غربی این رشته کوهها سالانه 200-150 میلی‌متر ، باران دریافت می‌کنند، اما مناطق بیابانی از شرق این دو رشته کوه گسترش می‌یابد و بیشتر ایالات ایداهو ویتا را در برمی‌گیرد. گاهی هوای مرطوب بطور غیر معمول به این مناطق خشک می‌رسد، اما معمولا این هوا فقط می‌تواند رگباری ایجاد کند. نظیر همین وضعیت را رشته کوههای البرز در قسمت شمال ایران بوجود آورده‌اند، که در نتیجه گیلان و مازندران مرطوب و بخش جنوبی البرز خشک مانده است (بیابان پناهگاهی ). در کنار این بیابانها ، بیابانهای ساحلی ( جریانات سرد سبب بوجود آمدن

آن می شود) ، بری (بعلت دوری از توده هوایی اقیانوسی) ، بیابانهای منطقه ای ( که بعلت فشارزیاد منطقه حاره مربوط است این بیابانها بین مدار 15 و 35 عرض جغرافیایی قرار دارد و از سواحل موریتانی تا عربستان و شمال مکزیک تا استرالیا امتداد می یابد . این بیابانها در نواحی بسیار وسیع بری و بخشی از آنها به دور از توده هوای دریایی قرار گرفته است . باران در بیابان سالانه کمتر از 25 سانتیمتر و نامرتب است. رطوبت هوا کم و نور خورشید در روزها شدید است و شبها سرد و تبخیر زیاد است. دراثر باران کم مرتع ممکن است به بیابان تبدیل شود، و در اغلب نقاط دنیا وجود دارد مانند کویرمرکزی ایران ، گیاهان این منطقه اغلب یک ساله و یا پایدار و دارای برگها و ساقه ضخیم و گوشتی هستند.
ویژگی های آب وهوایی مناطق بیابانی
1- بارندگی : ویژگی چشمگیر مناطق بیابانی كمبود فوق العاده بارندگی است و سالیانه کمتر از 250 میلیمتر بارندگی دریافت می کنند و بارندگی ها اغلب پراكنده و نامنظم ورگباری وشدید است.كه گاه در بعضی مناطق مثل صحرای آفریقا چند سال را بدون قطره ای باران سپری می نمایند كه این موجب نابودی رستنی ها و بطور كل خاك می شود .
2- دما : بیابانهای گرم با نوسان شدید دمای روزانه كه در روز حداكثر از 60 درجه سانتیگراد فراتر می رود و حداقل آن در شب به زیر صفر می رسد. ودر بیابانهای سرد با نوسانات قابل توجه دمای سالانه كه برودت هوا گاه از 30- درجه سانتیگراد نیز پائین تر می رود .
3- رطوبت وتبخیر : در مناطق خشك رطوبت نسبی بسیار پائین (20 تا 30 درصد ) است وپایین تر از 60 درصد است.
4- باد : محسوس بودن جابجایی و حركات آشفته توده هواها بر روی زمین به سبب اختلاف شدید دمای زمین و هوای روی آن است . نبود یا كمبود پوشش گیاهی سبب پیوستگی باد وشدت وتاثیر آن می گردد.
5- پوشش گیاهی : گیاهان نواحی خشکی قبل از هرچیز با عوامل محدود کننده اصلی محیط

یعنی عدم کفایت آب خود را منطبق می کنند . در درجه دوم گیاهان با درجات حرارت خیلی زیاد که در محیط بیابانی و نیمه بیابانی فراوان است انطباق حاصل می کنند . در این مناطق رستنی ها دربرگیرنده گونه هایی است كه توانایی پذیرش شرایط اقلیمی بیابانی (کمیابی آب ، نمک زیاد ) را داشته باشند ( اشکال ناهمواری در نواحی خشک ، مهدی صدیق ، و دیگران ، 1369 ، ص 52) . آنجا كه شرایط اقلیمی اجازه دهد گونه هایی به صورت علف و بوته رشد كرده و بنابراین از فرسایش و تخریب سنگها جلوگیری می نمایند. جایی كه خشكی هوا زیاد باشد از رستنی ها نیز اثری

به جا نخواهد ماند و سنگها بدون پوشش موثر محافظ در برابر فرسایش و تخریب قرار می گیرند .
اقلیمهای بیابانی :
اقلیمهای بیابانی که دارای بارندگی نامنظم و احتمالا گاهی بدون باران سالیانه هستند، شامل تقسیمات زیر است:
• اقلیم بیابانی استوایی: بطور کلی گرم و فاقد فصول حرارتی متمایز که در آن روزها و شبها در تمام ایام منظم و به توالی یکدیگر هستند.
• اقلیم بیابانی حاره: عموما گرم و دارای فصول حرارتی مشخص ، دارای فتوپریودیسم نامنظم تر از اقلیم بیابانی استوایی می‌باشد.
• اقلیم بیابانی معتدل: دارای فصول حرارتی متمایز و فتوپریودیسم روزانه نامساوی و کاملا متمایز است.
علل ایجاد بیابانها :بطور کلی عوامل مختلفی موجب پیدایش مناطق خشک و بیابانی می‌شود. سه عامل مهم در ایجاد بیابانها عبارتند از:
– گرم شدن زیاد منطقه بر اثر تابش خورشید
در منطقه بین المدارین (مدار راس السرطان و راس الجدی) به علت تابش عمود آفتاب بیشترین گرما دریافت می‌شود و بیشتر بیابانها نیز در این عرضهای جغرافیایی قرار دارند. نقاط مختلف كره زمین یكسان از نور خورشید گرم نمی شوند زیرا اولاً جنس زمین و جهت ناهمواری ها در مقدار انعكاس انرژی گرمایی خورشید موثر است .ثانیاً علت اصلی نامساوی گرم شدن زمین اختلا

ف در زاویه تابش خورشید در نقاط مختلف به دلیل كروی بودن زمین و میل محور چرخش آن است . در نوسانات دمای فصلی آنچه که مهم و تعیین کننده است زاویه تابش خورسید است ، زاویه اشعه های خورشید در مناطق استوایی عمودی وبه عبارت دیگر90 درجه است . در منطقه بین المدارین یعنی بین مدار راس السرطان و راس الجدی به علت اینكه سالی دو بار خورشید عمود می تابد بیشترین گرما را دریافت می كنند واین از مهمترین دلایل واقع شدن بیابانهای بزرگ كره زمین در منطقه بین المدارین است.مانند صحرای آفریقا ، بیابان عربستان،دشت لوت ، بیبان کالاهار

ی (کردوانی ، پرویز ، مناطق خشک جلد اول ، ویژگیهای اقلیمی ، علل خشکی و مسائل آب ، 1367 صص 30 ، 32).
– فشار زیاد جنب حاره‌ای
علت اصلی پیدایش بیابان ها استقرار سلول های فشار زیاد حاره ای بین عرض های 40-

20درجه شمالی و جنوبی ، سلولهای مزبور بخصوص در قسمت باختری اقیانوسها در ارتفاعات پایین و بر فراز قاره ها که در سطح خاک بر اثر کسب حرارت از زمین جریانی صعودی یافته اند بطور دایمی وجود دارند. اما حرکت تود هوای مزبور در ارتفاع بالاتر متوقف می شود . نشست هوا ، خشکی بیابانهای بزرگ حاره ای را توجیه می کند . وسیع ترین ای بیابانها در نیمکره شمالی شامل صحرا ، عربستان ] ایران تهار و استرالیا و کالاهاری ، .. هستند (جفرافیای نواحی خشکی ، ژان ، درس ، مترجم شهریار خالدی 1373 ، ص 43 ).
– جریانهای آب سرد ساحلی اقیانوسها
چنانچه جریانهای سرد اقیانوسی به موازات ساحل در حركت باشد امكان داردكه سواحل نیز در نتیجه تاثیر آن ،دارای شرایط آب و هوایی خشك باشد . این وضعیت ، از ویژگیهای سواحل حاره ای ومجاور حاره ای غربی است . در این مناطق ، حرکت جریانهای بزرگ اقیانوسها به سمت خشکیها است . هوای گرمی كه از وسط اقیانوس به سمت ساحل جریان دارد مجبور است از روی این آب

های سرد عبور كند ، ضمن عبور سرد شده و مه غلیظی را به وجود می آورد . این هوا ،كه رطوبت خود را از دست داده در حین عبور از روی خشكی ها گرمای سطح زمین را می گیرد وگرم می شود و رطوبت نسبی آن هم كاهش یافته ودیگر نمی تواند مقدار زیادی رطوبت جذب كند از این رو این مناطق كه جریانهای سرد مذكور از كنار آنها می گذرد یا به عبارت دیگر تحت تاثیر این جریانها قرار دارد (حتی آنها كه در منطقه حاره قرار گرفته ) خشك وبیابان هستند و اغلب به هنگام صبح ، مه های ناپایداری در سواحل آنها دیده می شود . مثل بیابانهای آتاكاما و اریكا در سواحل غربی

آمریكای جنوبی و صحرای نامیب در سواحل غربی افریقای جنوبی، بعلت جریانهای سرد اقیانوسی که از قطب جنوب به سمت استوا حرکت می‌کنند. در برخی نقاط ساحلی به علت ایجاد هوای سرد و نشست هوا ، مانع ایجاد بارش در این نواحی می‌شوند، می توان نام برد (کردوانی ، پرویز ، مناطق خشک جلد اول ، ویژگیهای اقلیمی ، علل خشکی و مسائل آب ، 1367 صص 50 ، 51).

– اثر كوههای مرتفع در ایجاد بارندگی در یك جبهه وخشكی (بیابان ) در جبهه دیگر
بعضی بیابانها در پشت سلسله كوههای ویا روی فلات های مرتفعی كه ابرهای بارانی نمی تواند به آنجا برسد به وجود می آیند زیرا ابرهای بارانی ضمن بالا رفتن از ارتفاعات سرد می شوند و

رطوبت خود را به صورت بارش در سمت خارجی كوهستان یا فلات مرتفع از دست می دهند و هوای مرطوب بر اثر جریان باد ، از ارتفاعات بالا رفته و به دلیل ارتفاع زیاد و سرما ، رطوبت خود را به شكل بارندگی از دست داده و هوا در همین جبهه کوهستان خشك می شود و صعود می کند و از آن سوی (جبهه) كوهستان كه باران پناه گفته می شود پائین می آید ، پایین آمدن هوا در آن سمت که خشک است ، درجه حرارت آن بالا می رود بنابراین رطوبت نسبی آن كاهش می یابد و امکان بارندگی در پشت کوهستان خیلی کم می شود. وزش باد گرم وخشك دراین جبهه كو هستان سبب پیدایش بیابان می شود كه از وسیع ترین این گونه بیابانها به عامل ارتفاعات مركزی آسیا می توان به بیابانهای تكله مکان در چین غربی و گبی در مغولستان و ; نام برد (کردوانی ، پرویز ، مناطق خشک جلد اول ، ویژگیهای اقلیمی ، علل خشکی و مسائل آب ، 1367 صص 54 ، 55).
– دور بودن از تاثیر دریاها واقیانوسها
فاصله زیاد برخی مناطق از منابع رطوبتی دریا ها و اقیانوسها ، هوای مملو از آشوب و تلاطم باعث

می شود که رطوبت با همان سرعتی که با برجستگیهای عرضی بر خورد کند ، از دست برود . به عبارت دیگر هوای مرطوب هر قدر مسافت بیشتری را در روی خشكی ها ی زمین طی كند و یا ارتفاعات بیشتری بر سر راه آن قرار داشته باشد به همان اندازه رطوبت خود را از دست می دهد ، به این ترتیب ، مناطقی که خیلی دور از اقیانوسها و دریاها قرار دارد ، به عبارت دیگر در قلب

خشکیهای وسیع کره زمین واقع شده ، مثل بیابانهای آسیا ی مركزی(بیابان گبی مغولستان) فاصله آنها تا اقیانوس به 3000 كیلومتر می رسد ، مناطق خشک قاره ای یا بری گویند ، سب ایجاد بیابان می گردد(کردوانی ، پرویز ، مناطق خشک جلد اول ، ویژگیهای اقلیمی ، علل خشکی و مسائل آب ، 1367 ص 60).
– عدم صعود هوای وآشوب های هوایی
عدم صعود هوا حتی در هوای مرطوب ، یا آشوب های هوایی نیز می تواند از علل خشكی هوا باشد این موضوع در مورد دشتهای وسیع ایالات متحده آمریكا ویا در تابستان در نواحی دریای محیط كه دور از جبهه قطبی واقع شده صدق می کند(جفرافیای نواحی خشک، ژان، درس، مترجم شهریار خالدی 1373 ، ص 46 ).
نوسانات آب و هوایی و بیابان زایی
نوسانهای آب و هوایی که باعث بیابان زایی می شود، بیشتر به کاهش میزان بارندگی ،رطوبت، افزایش دما به ویژه در تابستان، افزایش میزان خشکی، تبخیر و تعرق، وزش بادهای گرم و سوزان و کاهش پوشش گیاهی ( بر اثر وزش باد ) ارتباط می یابند. حتی بر اثر نوسانات آب و هوایی، طغیان جانوران و حشرات و آفات به برخی سرزمین ها از جمله ملخ ها به شمال شرقی قاره آفریقا نیر

اعمال شده است که سیر قهقرایی محیط زیست را به همراه داشته است.
بطور کلی می توان به علل عمده زیر برای وقوع خشکسالی و بیابان زایی اشاره کرد:
– استقرار سلولهای پرفشار جنب گرمسیری با دامنه نوسان بین عرض های 20 و 40
– عامل بری بودن
– عدم صعود و جابجایی شدید هوا

– جریانات دریایی سرد و بالاراندگی آبها
– وزش بادهای گرم سوزان
– موانع کوهستانی
– استقرار کم فشار حرارتی
باد و آب به عنوان دو عامل اقلیمی که دارای تغییرات و نوسانات نسبتاً زیادی هستند در شکل گیری مناطق خشک و بیابانی و ژئومورفولوژی آنها نقش بسزائی را ایفاد می کند. وقوع پدیده فرسایش آبی و بادی درگسترش بیابانها و از دست رفتن خاکهای سطح الارضی حاصلخیز نقش عمده ای داشته و تبعات منفی خشکسالی را تشدید می نماید.
خاک بیابان
در نواحی بیابانی به علت کمبود بارندگی و پوشش گیاهی و دیگر نارسائیهای ظبیعت ، تشکیل و تکامل خاک به کندی صورت می گیرد و حتی در موارد اصلا صورت نمی گیرد که فقط توده های شبه خاک وجود دارد . در مواردی که تاثیر نامساعد عوامل طبیعی در تشکیل و تکامل خاک (مانند خشکسالس های مکرر) و دخالت های نابجای انسان (چرای بیش از حد) توام گردد ، حتی خاک تشکیل شده در معرض فرسایش شدید قرار می گیرد و تکامل به تعویق می اقتد ، در این خاکها اغلب افق های شخص و متمایز دیده نمی شود و اغلب غیر حاصلخیز و بعلت کندی تکامل ارزش خاک در این مناطق خیلی زیاد است .(جالد دوم مناطق خشک ، خاکها ، کردوانی ، صص 36و35) . خاکهای بیابان غالبا دارای مقدار زیادی مواد معدنی و نمک است، اما مواد آلی آن ناچیز است. بنابراین اگر برای تبدیل بیابان به زمینهای کشاورزی فقط آب به خاک اضافه شود، تلاشها با شکست روبرو می‌شود. مثلا در دهه 1950 میلیونها دلار برای افزایش محصولات غذایی، در آبیاری بیابانهای افغانستان ، خرج شد. بیابان برای یک دوره 2 ساله شکوفا شد. اما مواد غذایی اندک خاک را گیاهان رو به پایان رساندند و به سبب شوره گرفتن سطح خاک گیاهان از بین رفتند و دگر هم گیاهی سبز نشد .همچنان که در غرب ایالات متحده به اثبات رسیده می‌توان در آنجا که اتکا یکسره بر روشهای تخصصی نگهداری خاک و انتقال آب با لوله از چاهها و رودهای دور دست است، بیابانها را بارور ساخت. با این همه ، هزینه تغییر اکوسیستمها زیاد است، این کار خطرهای بالقوه‌ای دارد و نیازمند بررسی دقیق علمی است. بطور خلاصه باید گفت که رشد بیولوژیکی خاک بیاباننها فقیر و کمتر تکامل یافته است و ضخامت چندانی ندارد و ناپیوسته است . اینها یا خاکهای لیتوسل روی مادر سنگ سختی و یا خاک رگوزل روی سنگ ماد نرمی هستند . در بیابانها گودالهای نمکی انباشته از خاک های شور وجود دارد که به آنها سولنجاک یا سولونتز گویند ( فرید ، ص 90 ، فضای جغرافیایی ، شماره 6 ، 1381 ).

جانوران و سازگاری آنها به خشکی
فقر جهان جانوری در نواحی بیابانی بیشتر به دلیل فقر و پر اکندگی رستنیها است .

به همین دلیل دلیل جانوران متحرک و مهاجر به ندرت قابل دید هستند ، این جانوان از خطرهای خشکی فرار می کنند و در این مناطق زندگی برای جانوان خشکی بسیار سخت است . با وجود این ، موجودات زنده بیابانی سازگاری زیادی نسبت به کمبود آب ، گرمای بیش از حد از خود نشان می‌دهند. مثلا بسیاری از جانوران تنها در شبها به جستجوی غذا می‌روند و روزها را در سوراخهای زیرزمینی دور از نور مستقیم خورشید به استراحت می‌پردازند. روده و کلیه بسیاری حیوانات

بیابانی مقدار زیادی آب را دوباره جذب می‌کند و در نتیجه مدفوع آنها کاملا بدون آب دفع می‌شود. جانوری مانند موش ، کانگورو که جونده‌ای در بیابانهای غربی ایالات متحده است

برای دریافت اینجا کلیک کنید