مقاله معدن زغالسنگ طبس در pdf

توضیحات

 مقاله معدن زغالسنگ طبس در pdf دارای 93 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله معدن زغالسنگ طبس در pdf  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله معدن زغالسنگ طبس در pdf،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله معدن زغالسنگ طبس در pdf :

معدن زغالسنگ طبس

فصل اول : آشنائی با شهرستان طبس
شهرستان طبس با وسعتی معادل 55460 كیلومتر مربع درشمال شرقی استان یزد واقع و حد فاصل استان كرمان ، یزد و خراسان است .
جمعیت شهرستان طبس برپایه سرشماری نفوس و مسكن سال 1375 بالغ بر 59351 نفر اعلام گردیده كه پراكندگی آن براساس تقسیمات وزارت كشور به شرح زیر می باشد .

شهرطبس 25647 نفر دهستان دیهوك 4606 نفر
دهستان گلش 4014 نفر دهستان كویر 4087 نفر
دهستان منتظریه 4311 نفر دهستان دستگردان 9815 نفر
دهستان پیرحاجات 1498 نفر دهستان نخلستان 3203 نفر
دهستان كوه یخاب 2170 نفر

از ویژگیهای مهم شهرستان طبس چهره سرسبز در تمام فصول سال به علت وجود نخلستان و مركبات می باشد . ردپای شهر طبس در پیشینه تاریخی ایران و تحولات سیاسی ، نظامی و اجتماعی دوران هخامنشیان ، ساسانیان ، خلفای اسلامی ، اسماعیلیان ، سلجوفیان ، زندیه و افشاریان نشان از قدمت دیرینه و موقعیت جغرافیائی مناسب این شهر در قلب كویر در قرن گذشته دارد .

از جاذبه های شهر طبس علاوه بر طبیعت همیشه سبز ، باغهای خرما و مركبات ، مكانهای زیارتی و سیاحتی متعددی است كه پذیرای گردشگران می باشد . از این جمله می توان از آستان مبارك حضرت حسین این موسی الكاظم برادر امام رضا ( ع ) و باغ گلشن ، طاق شاه عباس ، روستای ازمیغان ، سد كریت و ارگ قدیم طبس را نام برد .
آب و هوا گرم و میزان بارندگی سالانه بین 35 تا 145 میلی متر است .

شهرستان طبس از طریق جاده های آسفالته به شرح زیر به سایر شهرهای اطراف ارتباط پیدا می كند .
الف ) طبس – مشهد ( km 566 ) از طریق شهرهای : طبس – بشرویه (km 120 ) ، بشرویه – فردوس (km 85 ) ، فردوس – گناباد (km 65 ) ، گناباد – تربت حیدریه (km 125 ) ، تربت حیدریه – مشهد (km 140 ) .
ب ) طبس – مشهد (km 533 ) از طریق شهرهای : طبس – دیهوك (km 85 ) ، دیهوك – فردوس (km 100 ) ، فردوس – گناباد (km 65 ) ، گناباد – تربت حیدریه (km 125 ) ، تربت حیدریه – مشهد (km 140 ) .

ج )طبس – بیرجند (km 270 ) از طریق : طبس – دیهوك (km 85 ) ، دیهوك – بیرجند (km 185 ) .
د ) طبس – یزد (km 406 ) . از طریق رباط كلمرد و روستاهای رباط خان ، رباط پشت بادام و ساغند .
ه_ طبس – كرمان (km 522 ) از طریق : طبس – دیهوك (km85 ) . دیهوك – راور (km 285 ) . راور – كرمان (km 148 ) .
و ) طبس – شاهرود (km 604 ) از طریق : طبس – خور بیابانك (km 195 ) ، خور – جندق (km 105 ) ، جندق – معلمان (km 144 ) ، معلمان – دامغان (km 100 ) ، دامغان – شاهرود (km 60 ) .

موقعیت ویژه جغرافیائی ذخایر زغال سنگ طبس و همجواری آن با ذخایر سنگ آهنهای بزرگی چون چادرملو . بافق و خواف با محوریت راه آهن مشهد – طبس – چادرملو- بافق و جاده یزد – طبس امكان توسعه پایدار در جهت صنعت فولاد و خطه شهرستان طبس را فراهم می آورد . ( شكل شماره ( 1 ) راههای ارتباطی را نشان می‌دهد )

تاریخچه مطالعات درباره زغالخیزی طبس
بررسی مناطق زغالدار طبس برای اولین بار در سال 1347 توسط اكیپ های اعزامی از واحد كرمان آغاز شد و به دنبال آن در سال 1349 كارشناسان روسی شركت ذوب آهن ایران به منظور تعیین كیفیت ، از لایه های زغالی ناحیه نایبند نمونه برداری كردند . سپس در سال 1352 و 1353 به منظور مطالعات جامعتر گروههائی از كارشناسان روسی و ایرانی به مناطق زغالدار اعزام گردیدند و در ارتباط با زغالخیزی، استراتیگرافی رسوبات تریاس – ژوراسیك و كیفیت لایه های زغالی مطالعاتی انجام دادند . با توجه به نتایج مطالعات مذكور در سال 1355 گروه بزرگی از زمین شناسان واحدهای مختلف شركت ذوب آهن به سرپرستی آقایان . ف – جهانبخش و س – گلوبیف به منظور بازدید و بررسی های بیشتر ، عازم مناطق زغالدار حوضه طبس شدند .

براساس این مطالعات حدود گسترش رسوبات زغالدار ایران ( تریاس – ژوراسیك ) در حوضه زغالدار طبس مشخص گردید و وجود زغالهای كك شو در نواحی شرق حوضه ( پروده و نایبند ) و زغالهای حرراتی در ناحیه غربی ( مزینو ) مورد توجه قرار گرفت .

در سال 1356 به منظور ادامه مطالعات یاد شده گروههای اكتشافی مركب از كارشناسان روسی و ایرانی در منطقه مستقر شدند و به انجام عملیات پی جوئی زمین‌شناسی پرداختند ولی به دنبال واقعه اسفبار زلزله طبس در شهریور ماه سال 1357 این فعالیتها متوقف گردید .
پس از پیروزی انقلاب اسلامی ، فعالیتهای زمین شناسی از دیماه 1358 مجدداً از سرگرفته شد ، در این مرحله تهیه نقشه زمین شناسی به مقیاس 50000 : 1 از نواحی پروده ، نایبند و مزینو در دستور كار قرار گرفت و با تاسیس واحد اكتشافی طبس در اواسط سال 1359 ، انجام كلیه عملیات كه قبلاً توسط دفتر اكتشاف شركت ملی فولاد ایران اجرا می شد بر عهده این واحد گذاشته شد .

در سال 1369 ، با توجه به نتایج بدست آمده از عملیات اكتشاف مقدماتی مناطق پروده I و II و III و مطالعات امكانپذیری احداث معدن ، در دستور كار قرار گرفت و بدین منظور قراردادی با شركت ADAM ( كه تركیبی از چند شركت كانادائی و انگلیسی است ) منعقد گردید .
شركت مذكور مطالعات امكانپذیری را در سال 1369 انجام داد و براساس آن استخراج كانسار زغالسنگ پروده را از نظر فنی و اقتصادی امكانپذیر اعلام نمود . به دنبال آن در سال 1370 قرارداد طراحی تفصیلی معادن فاز یك و طراحی مقدماتی معادن فاز دو، با شركت یاد شده منعقد شد و از بهمن ماه همان سال كارشناسان این شركت در طبس مستقر و پس از 2 سال ، كار طراحی معادن را به پایان رساندند .

اطلاعات كلی در مورد ناحیه پروده :
موقعیت جغرافیائی :
ناحیه پروده با وسعتی حدود 12000 كیلومتر مربع در 75 كیلومتری جنوب شهرستان طبس در محدوده عرض جغرافیایی ً 5 و 0 33 تا ً 50 و 0 32 و طول جغرافیائی ً 15 و 0 57 تا ً 45 و 0 56 قرار گرفته است . شمال ناحیه رادشت كاملاً هموار و باتلاقهای نمك قرار گرفته و به سمت جنوب رسوبات تریاس و ژوراسیك ، ارتفاعات نه چندان مرتفع را به وجود آورده است ، شرق ناحیه به ارتفاعات شتری و غرب آن به ارتفاعات كمر مهدی محدود می شود .

ناحیه زغالدار پروده از نظر مورفولوژی از شمال به جنوب تغییراتی را به شرح زیر نشان می دهد : در حد فاصل گسل رستم تار خنمون لایه های زغالی عموماً پستی و بلندی های زیاد و دره های نسبتاً عمیق به چشم می خورد ، پس از آن تا مرز رسوبات تریاس – ژوراسیك ( باند گراولیتی ) پستی و بلندی ها كاهش یافته و بخش اعظم این محدوده از زمین های هموار ، همراه با تپه ماهورهای با ارتفاع كم تشكیل شده است از محل باند گراولیتی تا تپه های گنبدی آهك طبس ، مجدداً رلیف منطقه ناهموار و ارتفاعات و دره های عمیق فرم منطقه را دگرگون می كند ، پس از تپه های آهكی طبس تا انتهای منطقه ( گسل قوری چای ) دشتی كاملاً هموار وعموماً پوشیده از آلودیوم به چشم می خورد .

ارتفاع متوسط ناحیه زغالدار پروده از سطح دریا 850+ متر می باشد كه مرتفع ترین نقطه آن در غرب 1047 + ( حوالی حفاری 87 دریال جنوبی آنتی كلین پروده I ) و پست ترین أن در شرق 730 + متر ( حوالی حفاری 10 ) قرارگرفته است .

شرایط آب و هوائی :
ناحیه پروده جزو مناطق كویری با آب و هوای خشك و قاره ای محسوب می شود كه نوسانات درجه حرارت شبانه روزی و ماهیانه آن زیاد می باشد . حداكثر درجه حرارت شهر طبس در تابستان 49 + درجه سانتیگراد و در فصل زمستان تا 5 – درجه سانتیگراد می رسد .

اغلب ماههای سال خشك یا كم باران بوده ومعمولاً در فصل زمستان و اوایل فصل بهار باران نسبتاً كمی می بارد .
در منطقه مورد مطالعه رودخانه های دارای جریان دائمی وجود نداشته ولی رودخانه‌های متعدد فصلی كه معمولاً جریان آب در آنها به هنگام بارندگی به صورت سیلاب (خصوصاً در مسیر جاده طبس به پروده ) دیده می شود . جهت اكثر رودخانه ها از غرب به شرق و به سمت باتلاق واقع در شمال ناحیه زغالی می باشد .
ناحیه زغالدار پروده عاری از پوشش گیاهی بوده و تنها بوته های خار بصورت پراكنده به چشم می خورد .

راههای ارتباطی به معدن پروده :
شهر طبس از دو طریق به معدن پروده ارتباط پیدا می كند :
الف ) از طریق جاده جدید یزد : طول این مسیر از شهر طبس تا معدن پروده 75 كیلومتر است . این مسیر از كیلومتر 24 محور طبس –یزد انشعاب گرفته و پس از طی 51 كیلومتر به معدن پروده منتهی می شود .

ب ) از طریق روستای خسروآباد ، كریت و فهالنج : طول این مسیر از شهر طبس تا معدن پروده 82 كیلومتر است و در كیلومتر 51 با جاده قبلی تلاقی می كند .
جمعیت روستاهای مسیر طبس به معدن به شرح زیر می باشد :
خسروآباد ( 1205 نفر ) . كریت ( 1450 نفر ) و فهالنج ( 1335 نفر )
فرودگاه طبس در حال حاضر در حال بهره برداری بوده و در هر هفته دو پرواز از تهران ( بصورت رفت و برگشت ) و سه پرواز از مشهد ( به صورت رفت و برگشت ) در حال انجام است .
شكل شماره ( 2 ) راههای ارتباطی طبس به معادن را نمایش می دهد .

عملیات اكتشاقی :
در ناحیه زغالدار پروده تا كنون عملیات اكتشافی وسیعی انجام شده كه گزارشات مربوط به آنها به شرح زیر ارائه شده است .
1- گزارش میاندوره ای ناحیه پروده در سال 1362 در حد پی جوئی و پی جوئی تفصیلی
2- گزارش عملیات اكتشاف پروده I (سال 1365 ) تفصیلی تا افق 600 + و مقدماتی افقهای پائین تر .
3- گزارش عملیات اكتشاف مقدماتی پروده دو ( سال 1367 ) .

4- گزارش عملیات اكتشاف مقدماتی پروده سه ( سال 1369 ) .
پس از ارائه گزارش عملیات اكتشاف مقدماتی پروده سه در سال 1369 ، مطالعات امكان پذیری مناطق اكتشاف شده ، توسط شركت ADAM آغاز شد . به موازات این مطالعات ، عملیات اكتشافی جدیدی در مناطق پروده یك ، پروده دو و پروده سه از سرگرفته شد و عملیات اكتشاف پروده شرقی كه در حال انجام بود متوقف گردید . همچنین تهیه گزارش اكتشاف منطقه پروده چهار كه عملیات اكتشاف مقدماتی آن با حفر 114 حلقه چاه به پایان رسیده بود ، به عهده مشاور ADAM گذاشته شد و تهیه گزارش بخش اكتشاف شده پروده شرقی از اولویت حذف گردید .

قبل از اتمام عملیات اكتشاف تفصیلی در مناطق پروده یك ، پروده دو و پروده سه و ارائه گزارشهای اكتشافی مربوط به آنها ، مطالعات امكانپذیری طراحی مقدماتی معادن مركزی ، 1 ، 2 ، 3 ، 4 انجام و به دنبال آن طراحی تفصیلی معادن فاز یك ( معدن مركزی ، یك و دو ) نیز به پایان رسید .
در حال حاضر اگر چه طراحی تفصیلی معدن فاز یك انجام شده ولی با توجه به حجم عملیات اكتشافی جدیدی كه در مناطق پروده صورت گرفته و همچنین اجرای عملیات گسترده اكتشافی در مناطق پروده چهار و شرقی ، تهیه گزارش اكتشافی آنها اجتناب ناپذیر می باشد . به همین دلیل تهیه گزارشهای یاد شده به شرح زیر در دستور كار دفتر فنی اكتشاف قرار داده شده است .

1- تهیه و تكمیل مدارك ، نقشه ها و گزارش اكتشاف تفصیلی پروده یك
2- تهیه و تكمیل مدارك ، نقشه ها و گزارش اكتشاف تفصیلی پروده دو
3- تهیه مدارك ، نقشه ها و گزارش اكتشاف تفصیلی شیت 2 .
4- تهیه مدارك ، نقشه ها وگزارش اكتشاف تفصیلی شیت 4 .
5- تهیه مدارك ، نقشه ها و گزارش اكتشاف مقدماتی شیت 6 .

6- تهیه مدارك ، نقشه ها و گزارش اكتشاف مقدماتی شیت 8 .
7- تهیه مدارك ، نقشه ها و گزارش اكتشاف شیت 5 .
8- تهیه مدارك ، نقشه ها و گزارش اكتشاف شیت 7 .

9- تهیه مدارك ، نقشه ها و گزارش اكتشاف شیت 9 .
10- تهیه نقشه زمین شناسی غرب پروده یك
11- تهیه مدارك ، نقشه ها و گزارش اكتشاف غرب پروده یك
به طور كلی عملیات اكتشافی شامل مراحل زیر می باشد :

1- عملیات نقشه برداری : كه خود این عملیات مراحل زیر تقسیم می شود .
الف ) تهیه نقشه های توپوگرافی به مقیاس 5000 : 1 ناحیه پروده
ب ) تهیه نقشه های توپوگرافی 500 : 1 و 1000 : 1
ج ) ایجاد نقاط مثلث بندی

د ) ایجاد شبكه ترازیابی
ه_ ) تعیین مختصات و ارتفاع نقاط حفاری
و ) عملیات نقشه برداری به منظور تهیه نقشه های زمین شناسی به مقیاس 5000‌:‌1
2 – عملیات حفاری

درناحیه پروده و مناطق همجوار تا كنون تعداد 646 حلقه چاه به متراژ 223785 متر حفر گردیده كه از این تعداد حفر 45 حلقه چاه به متراژ 21000 متر توسط یك شركت پیمانكار چینی و بقیه عمدتاً توسط اكیپ های حفاری مجتمع زغالسنگ طبس و بعضاً اكیپ های حفاری واحدهای شاهرود و زیراب صورت گرفته است . چاههائی كه توسط پیمانكار چینی حفر شده عمدتاً در غرب پروده یك و بلوك جنوب غربی پروده دو واقع شده اند .

كیفیت كارحفاری :
سطح نمونه گیری از لایه های زغالی خصوصاً در حفاری های قدیمی پائین بوده و در مجموع میزان نمونه گیری از لایه 1 C حدود % 70 ، لایه 2 B حدود % 60 و لایه های
1 ‌B ، 2C و D حدود % 50 بوده است .
البته در چاههائی كه از سال 1369 به بعد حفر شده ، خصوصاً آنهائی كه به پیمانكار چینی مربوط می شود ، میزان نمونه گیری از لایه های زغالی عموماً تا % 80 افزایش پیدا می كند .
كرن حاصل از عملیات حفاری بطور روزانه توسط زمین شناس چاه مورد بررسی و مطالعه دقیق قرار گرفته و نتایج حاصله در دفاتر برداشت ثبت گردیده است . چاههای حفاری پس از خاتمه عموماً با گل حفاری پر شده اند ( تنها تعداد معدودی از چاهها سیمان شده اند ) این پدیده خصوصاً در چاههای عمیق و چاه هائی كه دیواره آنها ریزشی بوده برای عملیات معدنی آینده خطر بالقوه ای خواهد بود . برای پیشگیری از این خطر اطلاعات مربوط به وضعیت چاه های متروك طی جداولی در گزارشات هر منطقه منعكس می باشد ، تا طراحان معدن تمهیدات لازم را پیش بینی نمایند .

3- مطالعات ژئوفیزیكی :
عملیات چاه پیمائی ژئوفیزیكی تقریباً دركلیه حفاریهای ناحیه پروده ( بجز تعداد معدودی كه به علت ایجاد سانحه چاه پیمائی نشده اند ) انجام گرفته است . این عملیات عمدتاً بوسیله 2 دستگاه كاروتاژ با مارك CK1 – 74 ساخت كشور روسیه صورت پذیرفته و تنها تعداد 45 حلقه چاه مربوط به پیمانكار چینی با استفاده از دستگاه كاروتاژ دیجیتالی مدل TYSC – 3Q چاه پیمائی شده است .
هدف از مطالعات ژئوفیزیكی عبارت بوده است از :
1- تعیین خواص سنگ ها ( مقاومت الكتریكی ، رادیواكتیویته طبیعی ، عكس العمل سنگها در برابر تشعشعات رادیواكتیو ) .
2- تعیین عمق ، ضخامت و توصیف لیتولوژی طبقات سنگی .
3- تعیین عمق ، ضخامت و استروكتور لایه های زغالی .

4- مشخص نمودن محل گسل ها و زونهای دارای شكستگی و خرد شدگی .
5- اندازه گیری قطر چاه .
6- تعیین گرادیان حرارتی .
7- اندازه گیری مقدار و آزیموت انحراف

8- نمونه برداری از لایه های زغالی به روش گرانتانوس
به منظور مطالعات فوق روشهای مختلفی بكار گرفته شده است كه این روشها عبارتند از :

روش الكتریكی ( الكتروكاروتاژ ) ، روش رادیو متری ( گاما ، گاماكاروتاژ )
روش كاورنومتری ( قطر سنجی ) ، روش ترمومتری ( گرادیان زمین گرمائی )
روش اینكینومتری (شیب سنجی ) ، روش نمونه گیری ( گرانتانوس )
4- عملیات زمین شناسی .
عملیات زمین شناسی نیز خود دارای 2 مرحله اصلی می باشد كه این 2 مرحله نیز دارای تقسیماتی می باشند .
1- تهیه نقشه زمین شناسی
الف ) تهیه نقشه زمین شناسی 50000 : 1

ب ) نقشه لیتولوژی 10000 : 1
ج ) نقشه زمین شناسی 5000 : 1
2- حفریات سطحی :
الف ) حفر ترانشه بر روی لایه های زغال .

این ترانشه به صورت عمود بر لایه و به منظور ظاهر نمودن لایه زغالی از زیر واریزه ها و یا رسوبات پوششی و همچنین تعیین محل دقیق رخنمودن آنها معمولاً به فاصله 100 تا 200 متری از یكدیگر حفر شده است . در اكثر ترانشه های حفر شده ، لایه های زغالی ضخامت و استروكتور واقعی خود را به دلیل اكسیداسیون شدید نشان نمی دهند . مختصات و ارتفاع كمر پائین لایه زغالی درمحل كلیه ترانشه ها برداشت و بر روی نقشه های زمین شناسی مشخص گردیده است .
ب ) ترانشه های حفر شده جهت تعقیب گسل و لایه :

این ترانشه ها عمدتاً به هنگام تعقیب لایه ها و گسل ها حفر گردیده و از نتایج آنها خصوصاً در تكمیل نقشه های زمین شناسی 5000 : 1 استفاده شده است .
ج ) حفر اكلون و چاه دستی :
به منظور دستیابی به ضخامت و استروكتور ثابت لایه های زغالی و همچنین خروج از زون اكسیده و پی بردن به پارامترهای كیفی اقدام به حفر اكلون و یا چاه دستی شده است ، این حفریات عمدتاً به فاصله 500 متری از یكدیگر حفر شده و غالباً تا خروج از زون اكسیده ادامه یافته اند .
د ) چاههای حفاری :
تاكنون تعداد 638 حلقه چاه به متراژ 219295 متر در ناحیه پروده حفر گردیده كه تعداد و متراژ آنها در هر یك از مناطق مختلف پروده به شرح زیر می باشد .

ردیف منطقه تعداد حفاری ( حلقه ) متراژ حفاری
1 پروده یك 149 33/46111
2 جنوب و غرب پروده یك 28 07/17801

3 پروده دو و دو جنوبی 79 12/32227
4 پروده سه 121 26/40840
5 پروده چهار 143 07/43818
6 پروده شرقی 188 0/38497
جمع ______ 638 85/319294

5- تهیه گزارشات اكتشافی :
نتایج و اطلاعات حاصل از عملیات اكتشافی ناحیه پروده تا به امروز طی چند گزارش به شرح زیر ارائه شده است .
الف ) گزارش میان دوره ای از نتایج عملیات پی جوئی و تهیه نقشه زمین شناسی به مقیاس 50000 : 1
ب ) گزارش عملیات اكتشاف پروده یك ( اكتشاف تفصیلی تا افق 600 + و اكتشاف مقدماتی افق های پائین تر )
ج ) گزارش عملیات اكتشاف مقدماتی پروده سه .
به طور كلی اهم فعالیتهای اكتشافی انجام شده از حوضه زغالدار طبس به شرح زیر می باشد .
الف : پروده
ردیف موضوع میزان فعالیت
1 نقشه زمین شناسی 4500 كیلومتر مربع
2 حفر گمانه های اكتشافی 230805 متر (694 حلقه چاه )
3 حفر ترانشه 115060 متر
4 حفر اكلون 20000 متر
5 حفر تونل 1400 متر
6 حفر چاه أب 48300 متر

ب : مزینو و نایبند
ردیف موضوع فرینو نایبند
1 وسعت ناحیه زغالدار 8000 كیلومتر مربع 4500 كیلومتر مربع
2 وسعت محدوده اكتشافی 120 كیلومتر مربع 800 كیلومتر مربع
3 مرحله اكتشاف پی جوئی پی جوئی
4 نوع ذخیره احتمالی احتمالی
5 نوع زغال حرارتی كك شو
6 ذخیره بیش از یك میلیارد تن 250 میلیون تن

حجم عملیات مربوط به حفر ترانشه بر روی لایه های زغالی

ردیف نام منطقه تعداد طول پیشروی ( متر ) حجم خاكبرداری ( متر مكعب )
1 پروده یك 277 3424 7317
2 پروده دو 155 1422 1730
3 پروده سه 277 2738 3496
4 پروده چهار 248 3395 5289
5 پروده شرقی 384 4763 5278
جمع ______ 1340 15724 23110

حجم عملیات مربوط به حفر ترانشه جهت تعقیب گسل و لایه

ردیف نام منطقه تعداد طول پیشروی ( متر ) حجم خاكبرداری ( متر مكعب )
1 پروده یك 89 7192 7385
2 پروده دو 68 1231 1408
3 پروده سه 246 7241 8350
جمع _____ 403 15664 17143

حجم عملیات مربوط به حفر اكلون بر روی لایه های زغالی
ردیف نام منطقه تعداد طول پیشروی ( متر ) حجم خاكبرداری ( متر مكعب )
1 پروده یك 56 1294 1966
2 پروده دو 30 885 1386
3 پروده سه 21 838 1021
4 پروده چهار 19 1026 1094
5 پروده شرقی 41 1550 1737
جمع _____ 167 5593 7204

حجم عملیات مربوط به حفر چاه دستی بر روی لایه های زغالی :
ردیف نام منطقه تعداد عمق ( متر ) حجم خاكبرداری ( متر مكعب )
1 پروده چهار 11 129 126
2 پروده شرقی 4 36 34
جمع ______ 15 165 160

استراتیگرافی رسوبات زغالدار پروده :
استراتیگرافی ناحیه پروده در گذشته توسط كارشناسان شركت ملی فولاد ایران و همچنین كارشناسان روسی مورد مطالعه دقیق قرار گرفته و نتایج آن درگزارشات اكتشافی و یا مقالات و رساله های علمی منعكس می باشد . در بین آثاری كه تاكنون منتشر شده ، رساله آقای یو – ریپن تحت عنوان (( استراتیگرافی و پالئوژئوگرافی رسوبات زغالدار ایران – سال 1364 )) استراتیگرافی ناحیه پروده را به تفصیل مورد مطالعه و بررسی قرار داده است . در عین حال به خلاصه ای از استراتیگرافی ناحیه زغالدار پروده اشاره می شود .
1- رسوبات زغالدار ایران

رسوبات زغالدار ایران با عنوان گروه شمشك از نظر زمانی از تریاس فوقانی شروع و تا ژوراسیك میانی ادامه می یابد . این رسوبات دریك سیكل رسوبگذاری تشكیل شده و یك واحد استراتیگرافی مستقل را بوجود آورده‌اند . مرز رسوبات یاد شده با توجه به پارامترهای ذیل تعیین می گردد .
1- افزایش رسوبات آواری همراه با گسترش زغالخیزی

2- تغییر شرایط آب و هوائی به مرطوب در جریان تشكیل این رسوبات
3- تغییر ساختمان تكتونیكی در مرزهای تحتانی و فوقانی كه این پدیده باعث نبود چینه شناسی و بندرت دگرشیبی بین گروه شمشك در رسوبات تحتانی و فوقانی آن شده است .
تصویر شماره ( 3 ) رسوبات تریاس ژوراسیك ایران را نمایش می دهد .
1-1- منطقه ساختمانی – رخساره ای البرز

در این منطقه رسوبات گروه شمشك بر روی سطوح فرسایش یافته دولومیت های سازند الیكا قرار گرفته و توسط آهك های سازندلار پوشانده می شود . مقاطع كامل گروه شمشك در منطقه ساختمانی – رخساره ای البرز به 7 تا 10 بخش تفكیك شده كه این بخش ها از دو سازند بنام های طزره و گانو قرار می گیرند . رسوبات زغالدار گروه شمشك در منطقه البرز بیشتر دارای ویژگیهای قاره ای بوده و زغالها در شرایط لیمنیك تشكیل شده اند .
بر پایه تقسیم بندی شركت ملی فولاد ایران حوضه زغالدار البرز به مناطق البرز شرقی ، البرز مركزی و البرز غربی تقسیم گردیده كه در هر یك از مناطق یاد شده چندین میدان معدنی جدا از هم قرار گرفته است .

2-1- منطقه ساختمانی – رخساره ای ایران مركزی .
از ویژگیهای بارز این منطقه برخلاف البرز ، برتری خصوصیات دریائی در رسوبات مربوط به تریاس گروه شمشك می باشد . منطقه ساختمانی – رخساره ای ایران مركزی را می توان به چهار زون ساختمانی – رخساره ای به نام های اصفهان ، كرمان ، طبس و لوت تقسیم بندی نمود .
بخش اعظم رسوبات زغالدار این منطقه در زون های طبس و كرمان گسترش داشته و تحت عنوان حوضه زغالدار طبس نامگذاری شده است .
تصویر شماره ( 4 ) مناطق ساختمانی – رخساره ای ایران را نمایش می دهد .
2- حوضه زغالدار طبس

حوضه زغالدار طبس با وسعت 45 هزار كیلومتر مربع در فاصله 80 تا 200 كیلومتری جنوب و جنوب غربی طبس واقع و به شكل دوكی می باشد كه محور بلند آن با نصف النهار 57 درجه طول شرقی تطبیق می نماید . این حوضه وسیع براساس پارامترهای زمین شناسی تكتونیكی به سه ناحیه زغالی به نام های پروده ، نایبند و مزینو تقسیم گردیده است .
همانگونه كه اشاره شد تاكنون مطالعات جامعی در زمینه فسیل شناسی ، استراتیگرافی و پالئوژئوگرافی ناحیه پروده توسط كارشناسان شركت ملی فولاد ایران و كارشناسان و محققین شركت تكنو اكسپورت روسیه انجام گرفته است . بر پایه دیدگاههای این پژوهشگران ، استراتیگرافی رسوبات ناحیه پروده و خصوصیات لیتولوژی آنها بشرح زیر می باشد .

3- استراتیگرافی ناحیه پروده
رسوباتی كه در ناحیه پروده دارای رخنمون می باشد به تریاس پسین و ژوراسیك پیشین و میانی تعلق داشته و سازندهای تشكیل دهنده آن از قدیم به جدید عبارتنداز :
سازند نایبند ، سازند آب حاجی ، سازند پروده و سازند بغشاه .

سازند نایبند
در منطقه پروده رسوبات تریاس فوقانی ( سازند نایبند ) بیشتر دریایی بوده كه با پیشروی خود همراه با یك ناپیوستكی ملایم ، منطقه را پوشانده است . این رسوبات عمدتاً شیل و ماسه ای بوده و به همراه تداخل لایه های كربناته با تغییرات رخساره‌ای اندك در بخش های مختلف منطقه برجا گذاشته شده است . تداخل چند لایه آهكی حاوی آمونوئید و دوكفه ای (Myophoria , Indopecten ) حاكی از وجود یك دریای باز در زمان رسوبگذاری است . ضخامت این رسوبات حدود 1800 متر درناحیه پروده اندازه گیری شده كه بیانگر یك نشت فعال حوضه رسوبی است . سازند نایبند از پنج بخش گلكان ، بیدستان ، حوض شیخ ، حوض خان و قدیر تشكیل شده و ضخامت كلی آن در مقطع تیپ 2740 متر می باشد .

سازند آب حاجی :
در ناحیه پروده این سازند با نبود چینه شناسی بر روی رسوبات بخش قدیر قرار گرفته است . قسمت تحتانی این سازند را ماسه سنگ كوارتزی دانه متوسط به رنگ خاكستری روشن تا سفید تشكیل داده كه ضخامت آن به 10 تا 20 متر می رسد . در كمر پائین این ماسه سنگ ها چند باند ماسه سنگ دانه درشت با ضخامت متغیر وجود دارد كه می توان آن را میكرو كنگلو مرا نامیر . در ناحیه پروده این افق مرز تریاس ژوراسیك در نظر گرفته شده و با نام گراولیت نامگذاری شده است .

آقای واسیلیف ( سال 1984 ) ضمن بررسی مجموعه فسیل های گیاهی تریاس پسین ناحیه پروده ( بخش قدیر ) و سازند آب جاجی به این نتیجه رسید كه بخش قدیر و سازند آب حاجی به طور متوالی قرار نگرفته و بین آنها نبود چینه شناسی وجود دارد . سازند آب جاجی بطور كلی از یك سری طبقات ماسه سنگی – كوارتزی ، سیقلی –رسی – سیل و لایه های نازك زغالی به ضخامت متوسط 72 متر تشكیل شده است . مجموعه فسیل های گیاهی جمع آوری شده از سازند آب جاجی توسط واسیلیف مورد بررسی قرار گرفته در نتیجه این سازند به ژوراسیك تحتانی نسبت داده شده است .

سازند پروده :
در محدوده زون ساختمانی – رخساره ای طبس ، سازند پروده اولین بار در سال 1364 توسط یو – ریپن پیشنهاد شد . براساس نظریه نامبرده این سازند با ضخامتی حدود 70 متر معادل استراتیگرافی سازند مزینو بوده و به دو بخش تحتانی و فوقانی تقسیم می گردد . بخش تحتانی آن آهك با دامو و بخش فوقانی آن بین آهك با دامو و قاعده آهك كوچكعلی ( سازند بغمشاه ) در نظر گرفته شده است .

الف ) بخش تحتانی ( آهك با دامو )
آهك بادامو به عنوان یك واحد استراتیگرافی مشخص در تمام محدوده پروده گسترش نداشته و عموماً از سه لایه آهكی نازك به ضخامت 4/0 – 3/0 متر ( حداكثر 5/1 متر ) تشكیل شده كه توسط آرژیلیت های با ضخامت 2-1 متر ( حداكثر چهار متر ) از یكدیگر جدا می گردند . این آهك ها االیتی دانه ریز با مخلوطی از رسوبات اورگانیك و آواری است كه اغلب با میكروكنكرسیون های آهكی و مخلوطی از دانه ها و قطعات سنگهای رسوبی و كوارتز مشاهده می‌شوند. رنگ آنها خاكستری تیره و در حالت فرسایش یافته به رنگ قهوه ای است .
ب – بخش فوقانی :

این بخش شامل قشری از طبقات ماسه سنگی ، ماسه كربناته و سیقلی – رسی است كه در سطح به رنگ خاكستری روشن متمایل به تیره جلوه گر می باشد . همچنین لایه های نازكی از آهك های ماسه ای و رسی در این بخش وجود دارد كه حاوی آثار و بقایای گاستروپورها و صدفهای درشت می باشد .
سن سازند پروده توآرسین – با ژوسین تعیین گردیده ، این سازند مقطع گروه شمشك را در ناحیه پروده كامل می نماید .

سازند بغمشاه :
رسوبات سازند بغمشاه كه جوانترین رسوبات ناحیه پروده به شمار می رود با یك لایه كم ضخامت (2-5/1 متر ) از آهك های رسی شروع می شود . ریپن معتقد است كه این آهك از جنبه فسیل شناسی حیوانی بطور مطمئن با آهك كوچكعلی منطقه مقطع گیپ مرتبط می باشد .
نامبرده آغاز سیكل جدید رسوب گذاری و طبیعتاً قاعده سازند بغمشاه را از همین لاهی آهكی در نظر می گیرد . سازند بغمشاه را در ناحیه پروده می توان به دو بخش تحتانی و فوقانی تفكیك نمود .

الف ) بخش تحتانی :
این بخش خود به سه زیر بخش تقسیم می شود . اولین زیر بخش كه آغاز سیكل جدید رسوبگذاری در ناحیه پروده ( تشكیل سازند بغمشاه ) محسوب می شود از لایه كم ضخامتی از آهك های رسی تشكیل شده است . دومین زیر بخش از قشر یكنواختی از آرژیلیت های سبز رنگ به ضخامت 10 متر تشكیل یافته و بالاخره زیر بخش فوقانی ، آهك ارگانوژن ( جلبك دار ) سیاه رنگی است كه بنام آهك تنور (‌ریپن ) نامگذاری شده است . ضخامت این آهك ها كه دارای مورفولوژی گنبدی شكل است به 15 متر می رسد و به عنوان یك لایه بیولیتومار كه در تمام ناحیه پروده مشاهده می شود . آهك تنور را می توان به عنوان یك واحد استراتیگرافی مستقل تفكیك نمود . از آثار و بقایای جانوری كه با چشم قابل رویت است می توان مفاصل كرینوئیدها و سوزن های خارپوستان دریائی را نام برد . همچنین آثار و بقایای دوكفه ای ها و كورال ها ، آمونیت ها ، گاستروپورها و براكیوپورها در آن وجود دارند .

ب – بخش فوقانی :
این بخش از رسوبات ضخیمی از جنس شیل های مارنی سبز رنگ ، سیلت و ماسه سنگ ها دانه ریز همراه با لایه های نازك ژپیس تشكیل گردیده و ضخامت آن به بیش از 300 متر می رسد .

تكتونیك و ساختمان زمین شناسی ناحیه پروده :
حوضه طبس بلوك لوزی شكل بزرگی است كه بین گسل های نایبند – كلمرد و نائینی واقع شده است .
مشخصات اجمالی این گسل ها عبارت است از :

الف – گسل نایبند :
گسل نایبند با امتدادی شمالی جنوبی از شرق حوضه عبور می نماید . این گسل 500 كیلومتر طول داشته و از نوع راستگرد می باشد . شیب گسل به طرف شرق بوده و با عملكردی از نوع رورانده ، بلوك شرقی را بالا برده است . مقدار جابجائی آن در این ناحیه بخوبی شناخته نشده است . جابجائی دیده شده در نهشته های آبرفتی جوان نشانه فعالیت جدید این گسل می باشد . زلزله ویرانگر سال 1357 را می توان نتیجه این حركات دانست .
ب – گسل های كلمرد و نائینی :
گسل كلمرد با امتدادی تقریباً شمالی جنوبی از غرب حوضه عبور می نماید . این گسل در شمال و جنوب با چرخشی به سمت شرق به گسل نایبند نزدیك می گردد . شیب گسل به طرف غرب بوده و با عملكردی از نوع رورانده بلوك غربی را بالا برده است . گسل نائینی به موازات گسل كلمرد و با عملكردی عكس آن قرار گرفته است . در حد فاصل گسل های اصلی نایبند و در جهتی تقریباً عمود بر آنها گسل هائی وجود دارند كه معمولاً در نزدیكی گسل های اصلی به طرف جنوب چرخش می نماید .
این گسل ها از شمال به طرف جنوب عبارتند از ، گسل پروده ( رستم ) ، گسل زنوغان گسل قوری چای و گسل قدیر . شیب تمامی این گسلها به طرف جنوب بوده و به صورت رورانده عمل كرده اند .
نهشته های زغالی تریاس – ژوراسیك معمولاً در روی بلوك این گسل ها دیده می‌شود كه تكرار عملكرد این گسلها به طرف جنوب وسعت و گسترش محدوده های زغالی را افزایش داده است .

نواحی زغالدار طبس :
سه ناحیه زغالی مجزا در حوضه طبس وجود دارند كه عبارتند از : نواحی پروده ، نایبند و مزینو .
1- ناحیه زغال دار پروده :
این ناحیه در حد فاصل گسل های رستم و قوری چای واقع شده و نهشته های تریاس بالائی در آن دارای لایه های زغالی قابل كار از نوع كك شو می باشد .
2- ناحیه زغالدار نایبند :
این ناحیه در جنوب گسل قوری چای واقع شده است . در این ناحیه رسوبات تریاس فوقانی و ژوراسیك تحتانی دارای لایه های زغالی قابل كار از نوع كك شو می باشد .

3- ناحیه زغالدار مزینو :
ناحیه مزینو در غرب دشت آبرفتی طبس واقع گردیده است این ناحیه از طرف شرق توسط گسل نامرئی با روند شمالی – جنوبی از ناحیه پروده جدا شده و از طرف غرب به گسل های كلمرد و نائینی محدود می شود . لایه های زغالی این ناحیه سن ژوراسیك پائینی داشته و از نوع آنتراسیت و حرارتی می باشد .

ساختمان زمین شناسی حوضه زغالدار طبس
درشرق حوضه طبس رسوبات رشته كوه شتری بر روی بلوك بالا رفته گسل های نایبند ، امتدادی شمالی جنوبی دارند . ولی در ناحیه پروده و به طرف جنوب تا نایبند امتدادها دارای روند تقریباً شرقی غربی می باشند . شمالی ترین چین خوردگی ، تاقدیس پروده یك و تاقدیس های شرق آن با رسوبات تریاس –ژوراسیك می باشد . این مجموعه چین های شرقی غربی تا نایبند ادامه دارد كه در این منطقه پی سنگ پری كامبرین را شبیه آنچه در كلمرد وجود دارد ظاهر نموده است . این سنگ ها دارای پوشش پالئوزوئیك فوقانی و تریاس می باشند كه نشان می دهند در مجموع مراحل . سرگذشت این ناحیه شبیه به یك پلاتفرم مشابه با كلمرد است .

در شمال تاقدیس پروده یك ، گسل رستم واقع شده كه بعد از آن رسوبات نئوژن و كوارتز طبس قرار دارد . گسل مزبور دارای شیبی به طرف جنوب بوده و در گسترش طولی خود به طرف غرب انحرافی به سمت جنوب غربی یافته و به طرف جلو ادامه می‌یابد و در آنجا تبدیل به یكی از اجزای سیستم گسل هائی با جابجائی افقی می‌گردد . گسل رستم در گسترش خودبه طرف شرق بوسیله توده ولكانیك با سن نئوژن قطع می گردد ، كه سن قبل از نئوژن آنرا تائید می كند . احتمالاً این گسل همزمان با چین خوردگی عمومی نروزوئیك ناحیه بوجود آمده است همچنین موقعیت توده و لكانیك نسبت به گسل عدم فعالیت دوباره آنرا تائید می كند . باید یادآوری كرد كه مسلماً عمق این گسل زیاد است و چشمه های آبگرم ( چشمه رستم ) موجود در مسیر آن موید این مدعاست .

گذر از یك سیستم ساختمانی به سیستم دیگر بین ناحیه پروده و منطقه همجوار آن در غرب ( زون شرقی كلمرد ) كاملاً ناگهانی بوده هر چند كه هیچ گونه عارضه شمالی – جنوبی بین این دو روند ساختمانی قابل مشاهده نیست . با وجود این می باید یك گسل با سن تریاس ژوراسیك بین این دو وجود داشته باشد . با وجود رخساره یكسان در سنگ های این دو محدوده ضخامت آنها متفاوت می باشد . به عنوان مثال رسوبات سازند نایبند در غرب شامل چند ده متر ضخامت بوده در حالیكه در پروده ضخامت رسوبات مزبور 1700 متر است . به همین نحو در رسوبات ژوراسیك فوقانی گپهای مشخص زون شرقی كلمرد در ناحیه پروده وجود ندارد . مسئله قابل بررسی منشاء چین خوردگی شرقی – غربی ناحیه می باشد . در حالیكه هیچ گسل طولی ، حداقل ظاهراً این ناحیه را از زون شرقی كلمرد جدا نمی كند . تفاوت وضع روند ساختمانی این دو ناحیه همجوار سئوال برانگیز است . در مرز بین این دو ناحیه مارنهای بغمشاه ظاهراً بدون اختلال مشاهده می شوند . در حالیكه بنظر می رسد می باید گسل مورد انتظار از این مارنها بگذرد .

زغالخیزی :
تشكیل رسوبات زغالدار ناحیه پروده از تریاس فوقانی شروع و تا ژوراسیك تحتانی ادامه داشته است . ضخامت این رسوبات به حدود 580 متر بالغ می گردد كه قسمت اعظم آن ( حدود 500 متر ) در بخش قدیر از سازند نایبند قرار گرفته و قسمت فوقانی آن سازند آب جاجی را تشكیل می دهد . در طول این مدت ، رسوباتی از جنس ماسه سنگ ، سیلیت ، آرژیل و لایه های زغالی به صورت متناوب در این حوضه بر جای گذاشته شده است . این وضعیت رسوبگذاری احتمالاً با اثرات فاز كوهزائی Earlykimerian كه در تریاس پسین به وقوع پیوسته و در

ایران مركزی بصورت حركات اپی روژنیك نمایان شده است هماهنگی دارد . در این ناحیه آثار این فاز با بالا آمدن و پائین رفتن های حوضه رسوبی پروده ( پیشروی و پسروی دریا ) همراه بوده كه در نهایت شكل گیری مرداب های كنار ساحلی ( پارالیك ) را موجب گشته است .
با توجه به مطالعاتی كه تا این مرحله صورت پذیرفته چنین به نظر می رسد كه این مرداب ها در جهت شرق و جنوب به دریا متصل می گردیده زیرا به طرف شمال و غرب رسوبات بین لایه های زغالی معمولاً دانه درشت تر و زغال ها با ناخالصی های بیشتر همراه است ولی بطرف جنوب و شرق ناحیه ( از پروده یك به سمت پروده دو ، پروده دو پروده چهار و شرقی ) شعبات غیر زغالی لایه ها حذف و در نتیجه لایه های زغالی خالص تر و ضخامت آنها نیز كمتر می شود . این پدیده احتمالاً معید عمیق تر شدن حوضه در جهت جنوب و شرق بوده و تدریجی بودن این تغییرات نشانه آرام بودن محیط رسوبگذاری است .

همانگونه كه اشاره شد ، رسوبات زغالدار ناحیه پروده بخشی از رسوبات تریاس فوقانی ( بخش قدیر ) و ژوراسیك تحتانی را ( سازند آب حاجی ) تشكیل می دهدكه در هر كدام از این دو بخش چند زون زغالی به شرح زیر قرار گرفته است .
1- لایه های زغالی بخش قدیر از سازند نایبند :
در ناحیه پروده بخش قدیر از چهار زیر بخش تشكیل شده و در بر گیرنده سه زون زغالی می باشد .
الف ) زون زغالدار تحتانی یا زغالهای گروه A .

این زون در دومین زیر بخش قدیر و حدوداً در 250 متری پائین تر از زون زغالهای اصلی قرار گرفته و 2 تا 3 لایه زغالی غیر قابل كار را در خود جای داده است .
ب ) زون زغالدار میانی یا زغالهای اصلی .

این زون در قسمت میانی سومین زیر بخش قدیر قرار گرفته و در بر گیرنده 5 لایه زغالی قابل كار و 2 تا 3 لایه زغالی غیر قابل كار می باشد . لایه های اصلی قابل كار در این زون از پائین به بالا عبارتند از 1B ، 2B ، 1C ، 2C و D . ضخامت این زون از كمر پائین لایه 1 B تا كمر بالای لایه D به طور متوسط 80 متر می باشد و عمدتاً از تناوب لایه های زغال ، زغال آرژیل ، آرژیلیت ، سیلیت و ماسه سنگ تشكیل شده است . علاوه بر لایه های فوق ، تعداد 2 تا 3 لایه زغالی متغیر و غیر قابل كار نیز در قسمت تحتانی این زون و به فاصله كمی از لایه 1 B ( 10 تا 20 متری ) وجود دارد .

ج ) زون زغالدار فوقانی ( زغالهای گروه E )
این زون در چهارمین زیر بخش رسوبات قدیر واقع شده و در بر گیرنده 1 تا 5 لایه زغالی غیر قابل كار می باشد . ضخامت زون E غالباً بین 20 تا 30 متر در نوسانی بوده و بطور متوسط در 250 متری بالای زون اصلی قرار گرفته است . ضخامت زغالهای زون E بین 05/0 تا 40/0 متر در نوسان بوده و یك تا دو لایه آنها علیرغم ضخامت كم در بخشهای وسیعی از ناحیه گسترش دارد . رخنمون یكی از این دو لایه بر روی نقشه زمین شناسی آمده و در رسم مقاطع زمین شناسی مورد استفاده قرار گرفته است .
2- لایه های زغالی سازند آب حاجی :

همانطور كه اشاره شد سازند آب حاجی نیز بخشی از رسوبات زغالدار ناحیه پروده را در خود جای داده است . این سازند با ضخامتی حدود 70 تا 100 متر در برگیرنده 1 تا 6 لایه زغالی است كه تحت عنوان گروه F نامگذاری شده است . ضخامت این لایه ها عموماً كمتر از 40 سانتی متر بوده و در محدوده های وسیعی غیر قابل كار تلقی می‌گردد . تنها در بخش جنوبی پروده یك ضخامت آن بطور چشمگیری افزایش یافته و بعضی نقاط به 85 سانتی متر نیز می رسد .
گسترش زغالهای زون اصلی :

زون اصلی مركب از 5 لایه زغالی است ،كه 4 لایه آنها یعنی لایه های 1 B ، 2B ، 1C و 2 C در طول 40 كیلومتری دارای رخنمون می باشد . با توجه به وسعت زیاد ناحیه پروده لایه های زغالی به لحاظ پارامترهای كمی و كیفی تغییرات قابل توجهی را نشان می دهند. بطور كلی ضخامت لایه ها از غرب به شرق تدریجاً كاهش پیدا كرده كه این كاهش توام با حذف شعبات غیر زغالی و تبدیل آنها از لایه های مركب به لایه های ساده می باشد . خاكستر لایه های زغالی نیز در همین جهت ( غرب به شرق ) كاهش پیدا می كند كه یكی از علل این كاهش حذف شعبات غیر زغالی داخل لایه هاست .

تكتونیك و ساختمان زمین شناسی ناحیه نیز تغییرات قابل توجهی را بر لایه های زغالی تحمیل نموده و بخش های نسبتاً وسیعی از ناحیه پروده را تحت تاثیر قرار داده است . این پدیده در مناطق پروده دو پروده سه و یال شمالی آنتی كلین پروده یك نیز به چشم می خورد . علاوه بر مناطق یاد شده ، بلوك هائی كه در مجاورت گسلهای بزرگ قرار گرفتند و به شدت تكتونیزه شده و یا تبدیل به ساختمانهای پیچیده زمین شناسی شده اند . در عین حال محدوده های نسبتاً وسیعی از ناحیه پروده مانند : یال جنوبی آنتی كلین پروده یك ، بخش هائی از پروده چهار وشرقی و همچنین چند بلوك كوچكتر در بخشهائی از مناطق پروده دو و سه دارای ویژگیهائی است كه آن را از سایر مناطق زغالدار ایران متمایز كرده است .
این ویژگیها عبارتند از : عدم وجود پیچیدگی های ساختمانی و تكتونیكی و شیب كم و یكنواخت و بالاخره ضخامت ثابت لایه های زغالی در محدوده های یاد شده .

برای دریافت اینجا کلیک کنید