مقاله عادت های ازار دهنده کودکان word

توضیحات

 مقاله عادت های ازار دهنده کودکان word دارای 34 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله عادت های ازار دهنده کودکان word  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله عادت های ازار دهنده کودکان word،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله عادت های ازار دهنده کودکان word :

عادت های ازار دهنده کودکان

بسیاری از بچه ها عاداتی دارند كه آزاردهنده است. این پنج عادت معمول آنهاست كه والدین از آن شكایت می كنند: ناخن جویدن، مكیدن شست، پیچیدن مو، دست كردن در بینی و نگه داشتن نفس. شاید عادات فرزندتان، شما را اذیت یا نگران كند، اما آرام باشید. در بیشتر موارد یك عادت تنها مرحله ای در فرآیند رشد طبیعی است و علتی برای نگرانی وجود ندارد.

* عادت چیست
عادت یك نمونه از رفتار است كه تكرار می شود و فرد معمولاً از وجود آن آگاه نیست. اگرچه خوشبختانه بچه ها از رفتار خود آگاه نیستند اما در مورد والدین این طور نیست. اگر فرزند كوچك شما معمولاً یك دستش را در دهانش می چپاند و دست دیگرش را در موهایش حلقه می زند، احتمالاً این مسئله شما را دو برابر اذیت می كند، اما این تعجب آور نیست. عادات، تمایل دارند كه به صورت گروهی و دسته ای با هم نمایان شوند.

* ناخن جویدن
اگر انگشتان خیس كودك و خرده های ناخن روی زمین برای شما آشناست، بدانید كه در این زمینه تنها نیستید! یكی از معمول ترین عادات بچگی جویدن ناخن یا دست كردن در بینی است. بعضی از تحقیقات نشان داده اند 30 تا 60 درصد بچه های بین سنین 5 تا 10 سال، یك یا بیش از یك ناخن را می جوند، همچنان كه 20 درصد نوجوانان این كار را انجام می دهند. (این عادت در كودكان پیش دبستانی كمتر معمول است). گاهی اوقات، یك كودك شاید ناخن پایش را هم بخورد.دختران و پسران به طور مساوی مستعد بروز این عادت در سال های اولیه زندگی خود هستند، اگرچه، هر چه بزرگتر می شوند، پسران تمایل بیشتری به ناخن جویدن دارند.

* پیچیدن مو
اكثر كودكانی كه موی خود را تاب می دهند، نوازش می كنند یا می كشند، دختران هستند. تاب دادن مو ممكن است در سال های اولیه كودكی نمایان شود و شاید مقدمه و سرآغازی باشد برای كشیدن مو كه ممكن است برای كودك مضر باشد. بیشتر كودكانی كه موی خود را می پیچند و یا می كشند، وقتی بزرگتر می شوند عادت خود را ترك می كنند، اما كسانی كه این عادت را ترك نمی كنند، اصلاح رفتارشان می تواند به ترك عادت كمك كند. اگرچه برای كسانی كه كشیدن موی خود را از نوجوانی آغاز می كنند ترك این عادت سخت تر است و شاید این نشانه ای از اضطراب، افسردگی و یا بی نظمی ناخواسته ناشی از وسواس باشد.

* دست كردن در بینی
دست كردن در بینی كه به شكل عادت در می آید، اگرچه معمولاً در كودكی آغاز می شود، اما احتمالاً تا بزرگسالی ادامه پیدا می كند. اگر سخت باور می كنید، نتایج مطالعه بر 1995 نفر از بزرگسالان را ملاحظه كنید. این مطالعه نشان می دهد 91 درصد آنها دست در بینی خود می كنند و نزدیك 8 درصد از آنها آن را می خورند!

* مكیدن شست
محبوبیت شست به عنوان انگشت انتخابی برای مكیدن این را می رساند كه خوش طعم تر از انگشت اشاره است اما برتری شست به عنوان انتخاب تصادفی از آنجا ناشی می شود كه شست وقتی داخل دهان می شود با حركات تصادفی نوزاد ارتباط برقرار می كند. همچنین بعضی از بچه ها انگشتان، دست ها و یا كل مچ خود را علاوه بر شست یا به جای آن می مكند. اغلب كسانی كه شست خود را می مكند كودكان كم سال هستند.

در حقیقت در همه جا از یك چهارم تا نیمی از كودكان دو تا چهار ساله شست های خود را می مكند. بیشتر كودكان برای رسیدن به آرامش و راحتی، شست خود را می مكند. اما تكرار یا زیاد شدن مكیدن شست بعد از چهار تا 6 سالگی می تواند مشكلاتی از جمله مشكلات دندانی، عفونت شست یا انگشت و یا مورد تمسخر قرار گرفتن را ایجاد كند.

* حبس كردن نفس
اگر كودك دوساله شما عادت دارد كه تهدید كند: «نفسم را نگه می دارم تا سیاه شوم.» این می تواند برای به دست آوردن چیزی كه می خواهد، تجربه خطرناكی باشد. اگرچه این رفتار، رفتار معمولی است و معمولاً از شش تا 18 ماهگی شروع می شود و به ندرت تا سنین شش تا هفت سالگی باقی می ماند اما بیشتر هشداری برای والدین است تا خطری برای كودك.

حبس كردن نفس یك بازتاب است كه معمولاً با گریه كردن به علت یك جراحت كوچك، عصبانیت، ترس یا درماندگی شروع می شود. در بعضی موارد، كودك به قدری نفس خود را حبس می كند كه از حال می رود و گاهی ممكن است دچار حمله كوتاهی شود. حمله ای كه نتیجه حبس نفس است به تنهایی خطرناك نیست، مگر این كه كودك هنگام افتادن زخمی شود. با پزشك كودك خود صحبت كنید تا مطمئن شوید اگر غش و یا حمله به كودك دست داد، برای او خطرناك نخواهد بود.

برای والدین مهم است كه بدانند چگونه به این رویداد واكنش نشان دهند و آیا ترس آنها این رفتار كودك را قوی تر می كند یا خیر. والدین شاید احتیاج داشته باشند بدانند چگونه محدودیت هایی برای فرزند خود تعیین و خود بر ترس ها و اضطراب های ناشی از حبس تنفس غلبه كنند.

* چه چیزهایی در ایجاد یك عادت مؤثر است
چرا انگشتان پسر شما همیشه در دهانش است یا موهای دخترتان به شكل پروانه بالای سرش پیچیده است كارشناسان اعتراف می كنند همیشه مطمئن نیستند كه چه چیز موجب بروز عادت می شود، اما عادت رفتاری آموخته شده است كه نتیجه ای مثبت را برای فرزند فراهم می كند. عادات شاید به عنوان یك تفریح برای كودك افسرده یا بیشتر به عنوان یك سیستم تقلیدی برای آرام كردن اضطراب باشد.

بار دیگری كه شما شاهد جویدن ناخن كودك یا پیچیدن موی سرش بودید، سعی كنید به خاطر بیاورید كه آیا او اخیراً تجربه اضطراب آوری داشته است یا نه. كودك شما شاید در تلاش است كه فشار روحی خود را تسكین دهد همان طوری كه شما برای كاهش اضطراب و افسردگی ورزش می كنید. از طرف دیگر، برخی از مردم با عادات خود زمانی درگیر می شوند كه آرام هستند مانند زمان پیش از خواب یا هنگام گوش دادن به موسیقی.

در نوزادان مكیدن شست یك رفتار آرامش بخش متداول است كه رابطه لذت بخشی با تغذیه كودك دارد. این رفتار ممكن است به خاطر پیوستگی و رابطه مثبت آن تا نوجوانی ادامه یابد. اما شاید علت ناخن جویدن كودك تان در خود شما باشد. آیا شما ناخن خود را می جوید مطالعات نشان می دهد كه ناخن جویدن ارتباط قوی با ژنتیك دارد. با این وجود گاهی كودكان برای جلب توجه یا فریب دادن والدین عادتی را انجام می دهند.

اگر كودكان احساس كنند كه والدین به آنها بی توجه هستند، ممكن است عادت آزاردهنده ای انجام دهند چرا كه می دانند این عادت عكس العمل پدر یا مادر را برمی انگیزد. برای مثال، اگرچه نگه داشتن و حبس نفس غیرارادی است، كودكی كه نمی خواهد زود به رختخواب برود، ممكن است یاد بگیرد كه با بدخلقی، حبس نفس و ترساندن والدین، اجازه پیدا می كند تا بیشتر بیدار بماند. حمایت یا اضطراب بیش از حد ممكن است ناخواسته عادت را نیرومندتر كند.

* از عهده عادت كودك خود برآیید
خوشبختانه بیشتر عادات از بین می روند. بعضی از آنها والدین را عصبی می كنند در حالی كه بعضی دیگر قابل تحمل تر هستند، در بیشتر موارد، اگر یكی از والدین به عادت بی توجهی كند، آن عادت كم كم متوقف می شود به علت این كه كودك دیگر نیازی به آن ندارد. گاه كودك به مرور زمان آن عادت را ترك می كند. بیشتر عادات، در واقع زمانی كه كودك به سن مدرسه می رسد از بین می روند اما اگر فكر می كنید كه زمان آن رسیده است كه به كودك خود كمك كنید تا عادات خود را ترك كند این راه ها شاید كمكتان كند.

1- تذكر دهید چه چیزهایی را درباره رفتارهایش دوست ندارید و چرا
این روش می تواند برای كودكان سه ساله كاربرد داشته باشد و كمك می كند تا هوشیاری كودك از مسئله زیاد شود. جملاتی چون «وقتی ناخنت را می جوی ناراحت می شوم»، «این كار خوبی نیست» و «می خواهی این عادت را ترك كنی» را می شود به كودك گفت. مهمتر از همه، بار دیگر اگر كودك را در حال ناخن جویدن یا پیچیدن موی خود دیدید او را نكوهش یا سرزنش نكنید. تنبیه، تمسخر یا انتقاد می تواند با تشدید رفتار كمك كند.

2- كودك را در روند ترك عادت شریك كنید
اگر كودك پنج ساله شما گریان از كودكستان آمد به علت این كه دیگر بچه ها او را به خاطر مكیدن شستش مسخره كرده اند، باید متوجه شوید كه این راه كمك طلبیدن فرزند از شماست. والدین باید از كودكان بپرسند چگونه می توانند برای متوقف كردن عادت به آنها كمك كنند.

3- شفاف و قاطعانه رفتار جایگزینی را كه از فرزند می خواهید بیان كنید
برای مثال، زمانی كه كودك را در حال ناخن جویدن دیدید به جای گفتن «ناخن هایت را نجو» سعی كنید بگویید «بیا با انگشتان مان بازی كنیم» این كار می تواند هشیاری كودك را درباره عادت افزایش دهد و یادآور خوبی باشد. برای پرت كردن حواس كودك می توانید كاری را به او واگذار كنید مانند كمك كردن در كارهای آشپزخانه (به كار بردن مواد تهوع آور اما مطمئن و غیرسمی می تواند مانع ناخن جویدن یا مكیدن شست شود اما ادامه این كار می تواند از تأثیر آن بكاهد).

4- رفتار مثبت كودك خود را تقویت كنید
خودتان را كنترل كنید. اگر دختر شما ناخن هایش را بلند می كند به او اجازه دهید از سوهان ناخن استفاده كند و یا هر زمان كه پسر شما از مكیدن شست خودداری كرد، با جایزه دادن به او این رفتار مثبت را تقویت كنید.

5- جایزه دادن به رفتار خوب كودك را فراموش نكنید
اگر شما به رفتار بد كودك توجه كنید اما به رفتار خوب او توجهی نشان ندهید، رفتار خوب در طول زمان از بین خواهد رفت. عادت مثبت جدید باید به طور محكم جایگزین شود قبل از این كه عادت قبلی از بین برود.

* چه زمانی یك عادت دیگر تنها یك عادت نیست
در بعضی موارد یك عادت می تواند موجب بروز مشكلات روحی یا جسمی شود. برای مثال اگر كودكی دست در بینی خود می كند، احتمالاً به علت این است كه چیزی در بینی اش گیر كرده و او ناآرام است. عادات، خودشان می توانند موجب مسائل و مشكلات پزشكی چون «خون دماغ شدن در اثر دست كردن در بینی»، «فرو رفتن ناخن در گوشت دست»،

مشكلات دندانی چون بدجفتی (كه در این بیماری آرواره پائین و بالاروی هم جفت نمی شوند) یا عفونت انگشت یا شست دست شود. هنگامی كه عادت بر روابط اجتماعی كودك تأثیر منفی بگذارد یا مانع عملكرد روزانه او شود، دیگر یك عادت ساده تلقی نمی شود. كودكان در سنین بالاتر كه دائم شست خود را می مكند، احتمالاً اضطراب و استرس زیادی را تجربه می كنند. اگر كودكان به علت این كه نمی توانند شست خود را خارج از دهان خود نگه دارند و در صحبت كردن دچار مشكل می شوند و مورد تمسخر واقع می شوند، این رفتار در پشت یك عادت ساده پیشرفت كرده است.

بیشتر عادات مشكلات جدی ایجاد نمی كنند و هنگامی كه كودكان بزرگتر می شوند از بین می روند. اما شما اگر نگران عادات كودك خود هستید با دكترش صحبت كنید.

بچه های سبز(1)
آیا شما بچه های سبز را می شناسید ؟
بچه های سبز كسانی هستند كه مواظب هوا و آب و خاك هستند آنها دقت می كنند تا جایی آلوده نشود و انرژی هدر نرود ، چون كره زمین تنها جایی است كه می توانیم زندگی كنیم بنابراین باید مواظب آن باشیم.

بچه های سبز می دانند كه چه كارهایی خوب است و چه كارهایی برای زمین ضرر دارد و به آن عمل می كنند.آیا شما هم جز بچه های سبز هستید ؟
ما در اینجا نكاتی را به شما خواهیم گفت كه هر قدر تعداد بیشتری از این نكته ها را بكار ببندید ، شما هم درگروه بچه های سبز جای خواهید گرفت.

مراقبت از آب
– بچه های سبز هنگام مسواك زدن ، شیر آب را باز نمی گذارند ، در یك لیوان آب می ریزند و با همان آب دهانشان را می شویند.
– بچه های سبز هنگام حمام كردن شیر آب را باز نمی گذارند و آب بازی نمی كنند و به مادر اصرار نمی كنند كه وان را پرازآب كند چون می دانند با این كاركلی آب هدر می رود.
– بچه های سبز می دانند كه نباید از صابون و شامپو بیش از حد نیاز استفاده كنند . چون مواد شوینده باعث آلودگی بیشتر آب می شوند و تصفیه آن را دشوار می كنند.

– بچه های سبز موقع آب خوردن ، شیر آب را باز نمی گذارند تا آب خنك شود ، از یخجال آب خنك برمی دارند یا درون لیوان یخ می اندازند و بعد آن را پر از آب می كنند.
– بچه های سبز چند بطری آب آشامیدنی در یخچال می گذارند تا ناچار نباشند شیر آب را برای خنک شدن باز بگذارند وآب را هدر دهند..

– بچه های سبز برای آب کردن یخ خوراکی های منجمد، آن ها را زیر آب روان قرار نمی دهند ، بلکه از قبل آن ها را در مکان مناسب یا یخچال قرار می دهند تا در طی زمان یخ آن ها باز شود.
– بچه های سبز در فواصل مسواک زدن، شستن دست و رو، وضو گرفتن و ; شیر آب را می بندند.
– بچه های سبز به پدر و مادر خود توصیه می كنند تا لوله های آب گرم را عایق بندی کنند تا برای رسیدن آب گرم به شیر لازم نباشد شیر آب باز بماند و مقدار زیادی آب هدر رود.

– بچه های سبز موقع ظرف شستن ، شیر آب را باز نمی گذارند . بلكه ظرفشویی را پر از آب می كنند و مایع ظرفشویی در آن می ریزند و ظرف ها را در آن می شویند.
– بچه های سبز ، سبزی ها و میوه ها را در لگن ظرفشویی یا یک ظرف مناسب شستشو ریخته و نمی گذارند شیر آب بی جهت باز و آب آن روان باشد.

– بچه های سبز آبی که برای شستن سبزی و میوه استفاده كردند را در ظرف دیگری جمع آوری كرده و برای آبیاری گل ها و فضای سبز استفاده می كنند.
– بچه های سبز اگر در خانه باغچه دارند ، مخزنی را قرار می دهند تا هنگام باران ، آب درون آن جمع شود تا هنگام آبیاری باغچه ، از آن آب استفاده كنند.
– بچه های سبز در صورت تخلیه آب حوضچه خانگی یا آکواریوم ماهی، آب تخلیه شده را که مملو از نیتروژن و فسفر است، برای آبیاری گل ها و فضای سبز بکار می برند.

– بچه های سبز در باغچه از آفت كش ها استفاده نمی كنند چون این مواد در آب حل می شوند و آب های زیر زمینی را آلوده می كنند.
– بچه های سبز هیچ وقت موادی مانند رنگ یا روغن ماشین یا بنزین را درون مسیر فاضلاب نمی ریزند چون این مواد را باید بزرگترها به محل های بازیابی ببرند.

– بچه های سبز هرگز در آب رودخانه ها و دریاچه ها آشغال نمی ریزند چون به حیوانات داخل آب صدمه می زند و ممكن است در بین این زباله ها گیر كنند.
– بچه های سبز برای اطمینان از سلامت لوله ها و شیرهای آب، آن ها را بطور مرتب كنترل می كنند ودر صورت خرابی برای رفع مشکل و تعویض واشر آن ها به بزرگتر ها كمك می كنند.

– بچه های سبز زمانی كه به مسافرت می روند ، شیر فلكه بعد از كنتور آب را می بندند.
– بچه های سبز از محل دقیق شیر فلکه آب خانه خود مطلع هستند تا در صورت نبودن بزرگترها و بروز ترکیدگی در لوله آب، از وارد شدن خسارت به خانه و هدر رفتن آب جلوگیری كنند.

– بچه های سبز وقتی می بینند لوله آب منطقه ای شكسته و آب به هدر می رود یا آب مكانی آلوده شده است فورا به سازمان آب منطقه شان اطلاع می دهند.
– بچه های سبز در فصل هایی که وسایل خنک کننده آبی مورد استفاده قرار می گیرند، به طور مرتب آن ها را مورد بازدید قرار می دهند واز نبود نشت در آن ها مطمئن می شوند.

– بچه های سبز برای شستشوی اتومبیل از چند سطل آب بجای شیلنگ استفاده می کنند.
– بچه های سبز برای نظافت حیاط به جای شیلنگ آب از جارو استفاده می كنند.
– بچه های سبز به مادران خود توصیه می كنند وقتی مقدار لباس های چرك كم است ماشین رختشویی را روشن نكنند.

– بچه های سبز برای کنترل مصرف آب، همواره میزان مصرف خود را با مصرف مجاز (مندرج در قبوض آب بها) مقایسه می كنند.
مكیدن شست در كودكان
«مكیدن شست» یا انگشت، یكی از عادات رایج دوران كودكی است. این رفتار برای كودكان خردسال كاملاً طبیعی و عادی است،

ولی اگر بعد از 6 سالگی باز هم كودك مبادرت به مكیدن شست كند، نیاز به درمان و رسیدگی دارد، زیرا موجب به هم ریختگی ردیف دندان ها، فك و آرواره می شود. پژوهش ها نشان می دهند حدود 75 درصد كودكان خردسال (تا یك سالگی) مُشت یا انگشتان خود را در دهان می گذارند و می مكند. انجام این كار برای این گروه سنی از كودكان آرامش بخش، سرگرم كننده و لذت بخش است. به طور معمول، كودكان زمانی مبادرت به مكیدن انگشت خود می كنند كه یا خسته اند، یا ناراحت اند و یا حوصله شان سر رفته است.

علت مكیدن شست
‌انگشت مكیدن طبیعی ترین پاسخ كودك هنگام رویارویی با فشار روانی، اضطراب و مشكلات هیجانی – امنیتی است. روان شناسان معتقدند برای درمان این رفتار در كودكان زیر 6-5 سال نباید عجله كرد، زیرا بسیاری از این گونه عادت ها به تدریج و با افزایش سن كودك كاهش می یابند و به كلی از بین می روند. اما اگر كودك 7 ساله ای نتواند این عادت خود را ترك كند،

والدین و اطرافیان او باید درصدد درمان او برآیند، زیرا ترك چنین عاداتی در سال های بعد (نوجوانی) بسیار دشوارتر می شود. در صورتی این عادت را در زمره اختلال بررسی می كنند كه تا سنین 16-12 ادامه داشته باشد. مطالعات نشان می دهند كه در حدود 15 درصد كودكانی كه از 5 سالگی به بعد انگشت خود را می مكند، دچار مشكلات عاطفی – هیجانی ناشی از ورود به مدرسه و دوره پیش دبستانی هستند. بیشتر این كودكان شدیداً به پدر و مادر و اطرافیان شان وابسته و متكی هستند.

‌‌زمانی كه كودك سعی می كند رفتار مكیدن انگشت خود را تغییر دهد، والدین و اطرافیان او باید از این تصمیم او استقبال كنند و با حمایت ها و تشویق های خود او را كمك و یاری نمایند. حمایت روانی برای كودك امنیت پدید می آورد و باعث می شود كه كودك در ناملایمات و سختی ها از خود مقاومت بیشتری نشان دهد.

عوارض ناشی از مكیدن شست
‌مكیدن انگشت بعد از 6 سالگی می تواند مشكلات جدی در زمینه دندان ها، لثه و آرواره به وجود آورد. مك زدن های با فشار كودك به شست یا انگشتش در طول روز و شب، موجب جلو آمدگی دندان ها و ناهنجاری های استخوان فك او می شود. دندان های ردیف بالا به سمت بیرون كشیده می شوند و دندان های ردیف پائین نیز به سمت داخل دهان كج می شوند. اما سؤال بسیاری از والدین این است كه چگونه مكیدن یك انگشت كوچك می تواند موجب ناهنجاری شدید آرواره شود؟ علت آن است كه استخوان بندی كودك تا قبل از 8 سالگی بسیار نرم و شكل پذیر است

متأسفانه زمانی كه كودك به مدت طولانی انگشتش را می مكد، در شكل ظاهری آرواره خود تغییر به وجود می آورد. اگر كودكی نتواند عادت شست مكیدن خود را تا قبل از آن كه دندان های دائمی ردیف جلویی او در نیامده ترك كند، ممکن است در مدت ماه فك و آرواره او آسیب جدی ببیند.

‌علاوه بر آن، مكیدن شست یا انگشت می تواند موجب نارسایی های كلامی (تلفظ اشتباه حرف های «ف» و «و»)، اختلال در جویدن، نوك زبانی صحبت كردن، اختلالات گفتاری (مثل لكنت زبان، مِن مِن كردن و;)، خرخر كردن و باز ماندن دهان كودك شود. از آن جایی كه بعد از چند سال مكیدن انگشت ، حالت آرواره و صورت كودك دچار به هم ریختگی می شود، بر خودپنداره او نیز تأثیری منفی خواهد داشت.

شیوه های درمان
‌بهترین زمان برای ترك عادات و مشكلات رفتاری كودكان (و از جمله مكیدن انگشت) هنگامی است كه خانواده (والدین كودك و اعضای خانواده) تغییر و تحولی در پیش رو نداشته باشند و در آرامش خاطر به سر برند. مثلاً قصد تغییر منزل، تغییر مهد (یا مدرسه)، تولد نوزاد جدید، مسافرت، متاركه، فوت اقوام و; را نداشته باشند.

یكی از ساده ترین روش های رفتار درمانی كه بیشتر پدر و مادر و مربیان نزدیك كودك می توانند با استفاده از آن عادت مكیدن شست در كودكشان را كاهش دهند، آن است كه ابتدا یك ماه درباره موضوع و علت قطع این عادت با كودك صحبت كنند. سپس نموداری از پیشرفت كودك تهیه كنند و به وسیله چسباندن عكس های عروسكی، ستاره ها و كارت های آفرین بر روی آن،

روند بهبودی كودك را نشان دهند. خوب است كه این نمودار بر روی دیواری در دسترس كودك قرار گیرد و والدین از خود او برای چسباندن برچسب ها كمك بگیرند. در مرحله بعد، سعی كنند پایان هر هفته پاداش و جایزه ای برای ترك این عادت به كودك بدهند. جایزه می تواند رفتن به پارك، تماشای فیلم مورد علاقه كودك، یا بازی كردن با كودك باشد.

در نظر داشته باشید ترك عادت در صورتی كه كودك با شما همكاری و همراهی نماید، بسیار آسان تر و راحت تر است. شما می توانید از نظرات كودك در این ضمن استفاده كنید و به او اجازه دهید كه برچسب ها، ستاره ها و یا حتی نوع جایزه اش را خودش انتخاب كند.

روش دیگری كه برای ترك مكیدن انگشت (شست) به كار می رود آن است كه در طول روز ماده ای تلخ (البته بهداشتی ) به نوك انگشت كودك می مالند تا كودك از به دهان گذاشتن انگشتش امتناع ورزد، و در طول شب نیز دستكش یا جورابی تمیز به دست های كودك می كنند، تا مانع از این كار كودك شوند.

‌زمانی كه كودك سعی می كند رفتار مكیدن انگشت خود را تغییر دهد، والدین و اطرافیان او باید از این تصمیم او استقبال كنند و با حمایت ها و تشویق های خود او را كمك و یاری نمایند. حمایت روانی برای كودك امنیت پدید می آورد و باعث می شود كه كودك در ناملایمات و سختی ها از خود مقاومت بیشتری نشان دهد. مثلاً والدین می توانند با كودك بازی كنند، برای او كتاب بخوانند، با یكدیگر كاردستی بسازند و; . در این زمینه پدر و مادر می توانند با ذوق و خلاقیت خود فرآیند ترك عادت را برای كودكشان هرچه آسان تر و راحت تر كنند.

گروهی از والدین سعی می كنند با تذكرهای پی در پی خود این عادت را از سر كودك بیندازند. در حالی كه برای حذف عاداتی مثل مكیدن شست باید ابتدا علت اصلی این رفتار را پیدا كرد و آن گاه با از بین بردن آن درصدد بهبودی كودك برآمد. در موارد بسیاری، مكیدن انگشتان ناشی از نیاز كودك به آرامش و امنیت است. بدین منظور پدر و مادر و مربیان كودك می توانند با استفاده از روش های زیر به كودك كمك نمایند تا بر این مشكل خود غلبه كند.

هیچ گاه سعی نكنید برای ترك عادت كودك بر او فشار آورید، زیرا ممكن است موجب تقویت و تشدید عادت در او شود.
به كودك كمك كنید تا روش های مقابله با تنش ها و فشارهای روانی را یاد بگیرد، مثلاً با شما صحبت كند، به ورزش بپردازد، با دوستش صحبت كند و;

سعی كنید دست های كودك را به نوعی مشغول نگه دارید. ( نقاشی بكشد، كاردستی بسازد، مجسمه های سفالی درست كند و;.)
شنیدن داستانی شیرین، ماجرایی افسانه ای و خاطره ای از دوران كودكی، موجب تسلی و آرامش خاطر كودك هنگام خواب می شود.

تماس بدنی (مثل نوازش كردن) موجب آرامش، امنیت و آسودگی كودك می شود و او را از اضطراب و نگرانی رها می سازد. سعی نكنید با مسخره كردن و شرمنده كردن كودك او را مجبور به ترك عادت كنید، زیرا این گونه رفتارها موجب خودكم بینی و احساس بی ارزشی در كودك می شود.

سعی كنید عواملی را كه موجب آزار روحی كودك می شود، از بین ببرید.
زمانی كه كودك انگشتش را می مكد، با او بازی نكنید، او را بغل نگیرید و به او توجه نكنید. اما زمانی كه انگشتش را از دهانش درآورد، به او توجه كنید و او را نوازش كنید.
انگشت مكیدن رفتاری ناخودآگاه است. پدر و مادر می توانند با اشاره ای كوچك، كودك را نسبت به این حركت خود آگاه كنند.

زمانی كه كودك انگشتش را می مكد، او را جلوی آیینه ببرید.
سعی كنید هیچ گاه دچار احساس ناكامی و شكست نشوید، زیرا این رویه را به فرزندتان نیز منتقل خواهید كرد.
روش های آرام سازی عضلانی را با كودك تمرین كنید: تمرین های یوگا (تمرین های تخلیه هیجانی و شیوه درست نفس كشیدن)، تمرین آرام سازی، تنفس های عمیق و تمرین های رهاسازی عضلات.

چگونه تحمل تزریقات را برای كودكان آسان‌تر كنیم؟
بیشتر شیرخواران و كودكان نوپا تا دومین سالروز تولد خویش احتمالاً تا 20 بار از داروها و واكسن های مختلف تزریق دریافت كرده اند؛ در حالی كه كودكانی كه دچار مشكلاتی چون آلرژی، آسم یا دیابت هستند، بسیار بیشتر از این با سوزن و پزشك آشنا شده اند. عجیب نیست كه سوزن و آمپول (و البته پزشكان) چیزهایی هستند كه اغلب كودكان را به وحشت می اندازند.

هنگامی كه تزریق صورت می گیرد شاید مهم ترین كاری كه از دست شما برمی آید این است كه آرامش تان را حفظ و خودتان را جمع و جور كنید. گرچه بچه ها نمی توانند حرف بزنند، ولی ترس و اضطراب را، به ویژه در والدین، احساس می كنند. اضطراب پدر و مادر، به ترس و احساس ناامنی در كودك دامن می زند. اگر احساس می كنید

دارید كم كم دچار اضطراب می شوید، چند نفس عمیق بكشید و عضلات خود را شل كنید.كارهای دیگری كه می توانید انجام دهید، از این قرارند:
– اسباب بازی ای كه كودك تان را آرام می كند، به همراه داشته باشید. به همراه آوردن حیوان یا پتوی مورد علاقه كودك، بسیار كمك كننده است.

– در طول تزریق كودك تان را در آغوش گرفته و با او حرف بزنید. در آغوش گرفتن و ناز و نوازش كردن كودك، بسیار به آرام شدن وی كمك می كند. صدای پدر و مادر احساس ایمنی به كودك می بخشد، پس به نرمی ترانه مورد علاقه و آشنای فرزندتان یا كلمات اطمینان بخشی را در گوش وی زمزمه كنید.

– از پستانك یا بطری شیر استفاده كنید.
آماده ساختن كودكان بزرگ تر برای تزریق
وقتی كه كودك بتواند صحبت كند، می توان درباره فواید درمان با وی سخن گفت. از آن جا كه آمپول ها به طور كلی دردناكند، بچه ها اغلب آنها را مضر به حال خود و حتی نوعی تنبیه تلقی می كنند. سعی كنید به كودك تان بفهمانید كه این تنها راهی است كه دارو می تواند وارد بدن وی شود و مانع آزار رساندن خود بیماری به وی گردد. هیچگاه اجازه ندهید كودك به شیوه و با طرز فكر خاص خود درباره تزریق آمپول بیندیشد.

با كودك تان روراست بوده، بپذیرید كه آمپول ممكن است تا حدی برای وی دردناك باشد. ولی این درد را با نیش پشه مقایسه و تاكید كنید تنها چند ثانیه به طول می انجامد.

كودكانی كه از پیش خبر دارند قرار است آمپول تزریق كنند، عموماً بهتر از كودكانی كه بدون مقدمه با تزریق مواجه می شوند، رفتار می كنند. ولی لازم نیست تا روز تزریق چیزی به او بگویید. اگر خیلی زود موضوع را با او در میان گذارید، ممكن است نوعی وسواس در او به وجود آید. حتی بد نیست، زمانی كه به سمت مطب پزشك می روید، به او اطلاع دهید.

اگر به كودك تان اطمینان دهید كه هیچ تزریقی در كار نخواهد بود، و وی در جریان معاینه پزشك به موضوع آگاهی یابد، در واقع نوعی تضاد را در ذهن او دامن زده اید. بهتر است مثلاً به او بگویید «از دكتر می پرسیم، ولی خودم هنوز نمی دانم آمپول لازم است یا خیر.»

تكنیك های پرت كردن حواس و فكر كودك
خواندن با صدای بلند، صحبت كردن با وی یا نگاه كردن به تلویزیون یا ویدئو جملگی كارهایی هستند كه در اتاق انتظار مطب پزشك فكر و حواس كودك را از موضوع درد و آمپول دور می كنند. قبل از انجام تزریق از كودك تان بخواهید:
– نفس عمیقی بكشد و در طول تزریق آن را بیرون دهد.

– در طول تزریق با صدای بلند اعداد را بشمارد مثلاً می توانید بگویید، «همین كه تا پنج شمردی، تزریق تمام شده.»
– دست كودك تان را به همان شدت درد تزریق بفشارید.
گریستن بد نیست
بیشتر كودكان پس از تزریق می گریند. این روش آنها در برخورد با مشكل تزریق و درد حاصل از آن است. لذا، كاری نكنید كه كودك گریستن را كار بدی بداند. پس از انجام تزریق كودك تان را تحسین كنید: «خیلی خوب بود.» حتی بد نیست به عنوان پاداش رفتار خوبش در مطب پزشك كار ویژه ای برای او انجام دهید.

عوارض شایع تزریقات
برخی از تزریقات، به ویژه واكسن ها، عوارض موقتی و جزیی، مانند تب ملایم یا احساس درد در بازو، به دنبال دارند. برای به حداقل رساندن این عوارض، می توانید پیش و پس از تزریق به كودك استامینوفن بدهید. برای تزریق مقدار صحیحی از دارو توضیحات روی جعبه بسته بندی یا داخل آن را به دقت مطالعه نمایید.همچنین می توانید از كیسه یخ برای محل تزریق استفاده كنید تا از قرمزی و تورم احتمالی كاسته شود. اگر نگران واكنش شدید بدن فرزندتان به واكسن هستید، در اولین فرصت با پزشك یا بخش فوریت ها تماس بگیرید.

كودكان؛ قربانیان تلویزیون
احمد یحیایی ایله ای
تأثیر پذیری اكثریت خاموش جامعه از تلویزیون و برنامه های ماهواره ای تلویزیونی بسیاری از اوقات كشورهایی از جهان سوم را با بحران فرهنگی روبرو كرده است.

تلویزیون هر روز بر ما تسلط بیشتری می یابد و ما بایستی نگران آثار مخرب برنامه های تلویزیونی برای كودكان و خانوده های خود باشیم. این حق ماست و می بایستی عكس العمل نشان دهیم. اگر چه تلویزیون فی نفسه مطرود نیست، اما برنامه های تلویزیونی درمجموع زیانبار بوده اند. در غرب به نوعی و در شرق به شكلی دیگر، خطر برنامه های مخرب و منحط تلویزیونی احساس می شود.

ما بدبختانه فرزندانمان را با تلویزیون تربیت می كنیم وقتی می خواهیم آنان را ساكت كنیم برای آنان تلویزیون روشن می كنیم و یا آنان را به تماشای برنامه هایی كه خودمان هم نمی دانیم چه هستند دعوت می كنیم . خودمان هم متأسفانه عادت كرده ایم به آنچه پخش می شود فقط خیره شویم و نگاه كنیم. بشر با تولد نیازمند به شناخت دنیای اطراف خود است وانتقال فرهنگ و روحیه مدنی می تواند به صورتی سالم وسازنده انجام گیرد،

اما به نظر می رسد تلویزیون یك مانع اصلی بر سر راه رسیدن به دنیای بهتر است پس ما بایستی از آثار سوء این جعبه جادویی آگاه شویم و در ارتباط با تلویزیون مسؤولیت خود را بپذیریم.

تلویزیونی كه می تواند دارای اثرات كاملاً مخرب باشد می تواند به صورت ابزار مفیدی نیز در خدمت تعلیم وتربیت درآید تلویزیون می تواند چنین باشد ولی خیلی غیرمحتمل است كه چنین بشود»1
ساخت برنامه های با ارزش، وقت بیشتر و تخصص بالاتری لازم دارد اما افرادی كه بتوانند برای مدت زمان پخش، برنامه های بد بسازند زیاد هستند واین مسأله را حل می كند.

اما بایستی برنامه هایی ساخته شود كه ضمن جذاب بودن دارای كیفیت مطلوبی نیز باشند اگر چه بعضی معتقدند كه تلویزیون برای جلب مشتری تلاش می كند نه برای بالا بردن كیفیت. برای پخش برنامه های احترام برانگیز وانتخابی بایستی كارگزاران برنامه های تلویزیون آموزش‌هایی جهت بالا بردن و درونی كردن تعهد اخلاقی برتر ببینند تا از سطحی نگری كه خطری جدی است نجات یابیم.

كودكان؛ قربانیان تلویزیون
«نمی‌توان كودكان را برای زمانی كه در مقابل صفحه تلویزیون صرف می كنند سرزنش كرد و این‌كه آن‌ها تقصیری ندارند كه از طریق تلویزیون اطلاعات دگرگونه شده را دریافت می دارند»2
جان كندری می گوید: «قرار نیست كه تلویزیون از بین برود از سویی خیلی كم احتمال دارد كه تلویزیون فضای مناسبی را برای اجتماعی كردن كودكان ایجاد كند.

در گذشته كودكان ناظر فعالیت بزرگ‌ترها بودند و آنچه را خانواده طی یك نسل به آنان آموخته بود الگویی برای نسل آینده می شد اما اكنون باید دریابیم كه كودكان ازمحیط اطراف خود چه چیزهایی را فرا می گیرند؟؛ عواملی كه محیط اطراف آنان را می سازد چه نام دارد؟ و تلویزیون به عنوان یكی از این عوامل چه می كند و چه باید بكند؟

در صفحه 3 كتاب تلویزیون خطری برای دموكراسی زیر عنوان «چرا بچه‌ها تلویزیون تماشا می كنند؟» آمده است كه: انگیزه كودكان از نشستن در پای تلویزیون با خواست بزرگ‌ترها فرق دارد. بزرگ‌ترها به اقرار خودشان برای سرگرمی به تماشای تلویزیون می‌پردازند، ولی كودكان ضمن این‌كه طالب سرگرمی هستند، غالباً برای فهمیدن دنیای اطراف به تلویزیون می‌نگرند.

بزرگ‌ترها معمولاً اهمیت كمتری برای تلویزیون قائل هستند و به آن با یك ساده باوری آگاهانه نگاه می‌كنند». تبلیغات تلویزیونی روی شخصیت كودكان، باورهای كودكان و اعمال كودكان به شدت مؤثر می افتد. معمولاً كودكان از دو سالگی تماشای فیلم‌های كارتونی را شروع و تقریباً در 6 سالگی به تماشای تلویزیون عادت می كنند یعنی قبل از این‌كه به مدرسه بروند با تلویزیون دوست می شوند.
به نظر می رسد تلویزیون به عنوان و اعتبار معلم و معلمی پایان بخشیده است

یا دارای این چنین قدرتی است ، زیرا «امروزه دانش آموزان در حالی قدم به مدرسه می گذارند كه به شدت از تكنیك تلویزیون و اثرات روانی آن متأثر شده‌اند و در حالی كه مكانیسم تصویری و بصری تلویزیون ریشه در اعماق آنان دوانده است، با سیستم كتاب و حروف چاپی وارد یك نزاع درونی و روانی می شوند.این درگیری قربانیان زیادی را می طلبد.

كودكان و دانش آموزانی كه نمی توانند و یا نمی‌خواهند از طریق قرائت آموزش ببینندو یا اصولاً توانایی خواندن را ندارند، نوآموزانی كه قادر به درك تسلسل منطقی حتی یك پاراگراف نیستند و نمی توانند افكار خود را بر روی چند جمله مكتوب متمركز كنند، دیگر قادر نیستند بیش از چند دقیقه به بیان شفاهی معلم و یا یك سخنرانی توجه كنند و ارتباط منطقی جملات و مطالب را به خاطر بسپارند ویا حتی فراگیرند» (3).

))كودكان برخلاف بزرگسالان كه با دیگر رسانه ها ارتباط دارند، بیشتر با تلویزیون در ارتباط هستند. به عقیده پژوهشگران، علت علاقه كودكان به تلویزیون این است كه به آنان امكان می دهد تا در ماجراهای پشت پرده زندگی كودكانه خود رسوخ كنند و دنیا و مردم را بهتر بشناسند» (4)

وقتی كودكان ما به دنیا می آیند باید كار دشواری را انجام دهند و آن انطباق خود با محیط اطراف است واینجاست كه اهمیت والدین برای كمك به این انطباق پذیری به شكل صحیح روشن می شود و بر آنان است كه كودكان را برای وظایف آینده آماده كنند،اما وقتی دیگر كسی به كودكان كمك نمی كند كه دنیا را بشناسد آنان دست به دامان تلویزیون می‌شوند.

در حال حاضر پدران و مادران وقت این‌كه دنیای وسیع اطراف را به كودك بیاموزند از دست داده اند و از سویی تلویزیونی برای كودكان دست یافتنی ترین دریچه به دنیای افراد بالغ است. پس تلویزیون به كودك یك تصویر یا خیال دگرگونه ارائه می دهد زیرا در تلویزیون بیننده بیشتر از آنچه می بیند تأثیر می پذیرد و این نگرانی در مورد كودكان كه بزرگ می شوند وجود دارد. از خودمان باید بپرسیم برنامه های تلویزیونی بر روی رفتار كودكان چه تأثیراتی می گذارد؟

برنامه های خشن نه تنها در كوتاه مدت تأثیرات منفی بر كودكان می گذارد بلكه بر اعتقادات و ارزش‌های آنان مؤثر واقع می شود. قدرت نمایی های ستاره ها و قهرمانان خیالی فیلم‌ها به كودكان چه می آموزد؟ بدون شك به آنان تلقین می كند كه هر كس قدرت بیشتری دارد حق با اوست و او هست كه به هدف می رسد و با زور است

كه می توان هر چیزی و هر خواسته ای را به دست آورد. با همه این‌ها به نظر می رسد همه آنچه در دنیای جهان سومی رخ می دهد نتیجه نگرش محض سیاسی به تلویزیون و رسانه هاست و متأسفانه سیاستگذاران این رسانه مهم هیچ‌گونه آشنایی با تلویزیون ندارند و «بی شك هر اندازه سیاستگذاران و برنامه سازان شناخت بیشتری از نیازها علاقه‌مندی‌ها به نظرات وعكس العمل‌های مخاطبان و ماهیت خود رسانه داشته باشند می توانند مسؤولانه تر برنامه ریزی كنند» (5)

تلویزیون؛ رسانه‌ای بی رحم
رسانه ها به جای تأثیرگذاری مثبت بر مردم و به خصوص كودكان می توانند كاركرد و پیامدهای منفی داشته باشند.
تلویزیون به خصوص به كسانی كه شناخت كافی از تلویزیون و برنامه های آن ندارند ، رحم نخواهد كرد. گسترش خشونت وهیجان و همچنین سطحی نگری كسانی را كه منتقدانه و آگاهانه به تلویزیون و برنامه های آن توجهی نمی كنند قربانی خواهد كرد وآنان را در معرض آسیب‌های جدی اجتماعی قرار خواهد داد. به همین علت گروه عمده ای كه پایمال می شوند كودكان امروز ما هستند.

با توجه به این‌كه «اكنون تلویزیون، قصه گو، لله نصیحت گر، معلم و پدر و مادر ملی بچه ها شده است» (6) والدین بایستی به كودكان بگویند و آنان را توجیه كنند كه تلویزیون منبعی قابل اطمینان برای شناخت دنیای خارج نیست و برای این‌كه بچه ها كمتر تلویزیون ببینند باید تفریحات دیگری مهیا شود.

پدران، مادران و مدرسه تا حد امكان باید به كودكان كمك كنند و درصدد كاهش تأثیرات سوءتلویزیون در زندگی كودكان ونوجوانان برآیند. امامتأسفانه بسیاری از والدین از جنبه های منفی تلویزیون آگاهی ندارند یا به آن اعتقادی ندارند و «اكنون به نظر می رسد كه كنترل والدین بر فرزندان، بیشتر بر روی مدت زمان تماشای تلویزیون است و آنان به نوع برنامه های تلویزیونی حساسیت چندانی ندارند.» (7).

كودكان به چشمان خود اعتماد می كنند پس آنچه از تلویزیون می بینند قابل اعتماد است اما مدرسه باید به كارگیری تلویزیون را به بچه ها بیاموزد، از بچه ها بخواهد كه برنامه‌های تلویزیون را به بحث بكشانند و نقد كنند و در نهایت باید كودكان بیاموزند كه با دید انتقادآمیز به تلویزیون و اطلاعات آن بیندیشند ولی متأسفانه بچه ها هر چه بخواهند نگاه می كنند بدون آن‌كه تأثیرات آن را بدانند و با این بمباران مشكلاتی مخرب برای كودكان، خانواده ها و جامعه ایجاد می شود.

تلویزیون با افراط در توسل به داستان‌های افسانه‌ای، با پرداختن افراطی به ستاره شدن‌ها و با قلب كردن و واژگونه نشان دادن گفت وگوهای مردمی، در درون جامعه، سطحی نگری را تزریق می كند و متأسفانه این نگرش تحمیل می شود.امروزه تلویزیون به یك قدرت غیرقابل كنترل بدل شده است پس با همین تعریف، همواره یك زیان بسیار جدی از ناحیه تلویزیون بر مردم یا شاگردان نابالغ در راه بوده و هست.

متأسفانه تلویزیون زمانی را از ما می گیرد كه نیاز داریم در آن فرصت به شناخت دنیا و پیدا كردن جای خودمان از آن بهره گیریم. من پیشنهاد می كنم اگر می خواهید استراحت كنید و اگر می‌خواهید زندگی كنید یك شب تلویزیون را خاموش كنید وگرنه تلویزیون، هم وقت شما را صرف می كند و هم محتوی خود را بر شما تحمیل می نماید.

ترجمه‌: ‎كندری‌‏‎ جان‌‏‎ پوپرو‏‎ كارل‌‏‎ اثر‏‎ -‎دموكراسی‌‏‎ برای‌‏‎ خطری‌‏‎ تلویزیون
ص‌ 17‏‎ -تهران‌ 1374‏‎ – اطلاعات‌‏‎ انتشارات‌‏‎ – مؤدب‏‎ شهیدی‌‏‎ دكت
بازی كودكان و فصل تابستان
هر ساله با شروع تعطیلات تابستانی و مطرح شدن موضوع اوقات فراغت دانش آموزان، اولیای خانه و مدرسه به تكاپو می‌افتند تا با برنامه‌ریزی و صرف بودجه‌های نه چندان كمی این اوقات را به بهترین شكل پر كنند.

برای دریافت اینجا کلیک کنید