مقاله ورزش و سالمندان pdf

توضیحات

 مقاله ورزش و سالمندان pdf دارای 48 صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله ورزش و سالمندان pdf  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : توضیحات زیر بخشی از متن اصلی می باشد که بدون قالب و فرمت بندی کپی شده است

بخشی از فهرست مطالب پروژه مقاله ورزش و سالمندان pdf

فعالیت ورزشی چیست؟  
پیر شدن  
نظریه های روند پیری  
همبستگی های فیزیولوژیکی با پیرشدن  
تغییرات بارز در روند پیری  
آمادگی های ورزشی در افراد مسن  
اثر تمرین روی افراد مسن  
به تاخیرانداختن روند پیری  
زخم فشار ( زخم بستر)  
روشهای مراقبت از زخم  
تجویز ورزش  
1 – گرم کردن  
2 – سرد کردن  
3 – تمرینات هوازی :  
4 – تمرینات انعطاف پذیری  
5 – تمرینات قدرتی :  
ورزش سالمندان  
* ورزشهای ایستاده موزون  
تمرینات با دیوار  
* به جلو هل دادن  
* ‌خزیدن روی دیوار  
* کشش شانه  
* نشستن با کمک دیوار  
* بلند کردن ساق پا  
* زانو بلند با حالت ضربدری  
* کشش پهلو  
* کشش ماهیچه ساق پا  
* کشش ماهیچه چهار سر  
* تعادل  
* روش بلند شدن  
* ورزشهای ایستاده موزون  
تمرینات با دیوار  
دیدگاه ابن سینا در باره ورزش در سالمندان  
ورزش پیران  
دیدگاه های امروزی در مورد بهداشت سالمندان  
منابع :  

فعالیت ورزشی چیست؟

وقتی که از ورزش صحبت می شود در اغلب اوقات فعالیت‌های سخت وشدید جسمانی همراه با مهارت‌های سطح بالا و پیچیده حرکتی به ذهن می رسد و با این تصور ممکن است افرادی که سنی را پشت سر گذاشته اند با شنیدن این عبارت که « ورزش کنید»، آن را برای خود مقدور ندانسته و تصور کنند که چون با هیچ ورزشی آشنا نیستند، طبعا نمی توانند در این سن و سال به ورزش بپردازند

این تصور باعث می شود که فرد از فعالیت های جسمانی که موجب سلامت اوست پرهیز کرده و نتواند از آثار مثبت و سازنده این فعالیت ها بهره مند شود

نکته مهم و اساسی که از این عبارت‌ها برداشت می شود این است که ورزش صرفاً تنها اجرای فعالیت های خاص نیست. شما در زندگی به هر فعالیت جسمانی که می پردازید در حقیقت از عضلات و اندام و مفاصل برای حرکت کردن استفاده می کنید. هرچقدر این فعالیت‌ها طولانی و شدیدتر باشد به همان نسبت انرژی بیشتری صرف می شود. بنابراین تمام فعالیت هایی که در زندگی روزمره انجام می گیرد و مستلزم حرکت اندام است می تواند در جای خود فعالیت به حساب آید. از جمله این فعالیت ها می توان به موارد زیر اشاره کرد

پیاده روی، دوچرخه سواری، کوه پیمایی، شنا، باغبانی، جارو کردن، خرید کردن، توپ بازی، تنیس روی میز، بدمینتون، اسکیت سواری، دویدن، تند راه رفتن، ماشین شستن، جابه‌جایی وسایل، کار منزل و;

بدن انسان برای راه رفتن طراحی شده است و یکی از آسان ترین ورزش‌ها پیاده روی است. همچنین ورزش اثرات مفیدی بر سیستم های مختلف بدن دارد و سبب کاهش فشارخون، استفاده بهترازانسولین ترشح شده در بدن، افزایش کلسترول خوب (HDL) و کاهش کلسترول بد (LDL) می شود

به علاوه ورزش، تنش‌های روحی را کاهش داده و خلق را بهبود می بخشد. اگر ورزش به طور مستمر ادامه یابد، ترشح موادی به نام اندورفین افزایش پیدا می‌کند که خود موجب احساس شادابی و نشاط می‌شود

 رو به رو شویم به معنای از دست دادن تدریجی توانایی دستگاه های بدن در برابر شرایط محیطی و افزایش بروز بیماری ها و در نهایت وقوع مرگ تعریف شده است
آمار نشان می دهد که دامنه متوسط طول عمر مردم رم قدیم حدود 22 سال، آمریکا یی ها در سال های 1900 تقریبا 47 سال و اخیرا به طور تقریبی تا 75 سال افزایش پیدا کرده است. به این نکته باید توجه شود که کوتاه بودن دامنه طول عمر در زمان های گذشته به دلیل شیوع بیماری ها، بویژه در میان خردسالان، عنوان شده است. بر اساس مطالعات انجام شده در روند پیری، پیش بینی می شود که به کمک دستاوردهای پزشکی و پیشرفت های تکنولوژی تا سال 2020 تقریبا 50 سال بر طول عمر انسان افزوده شود و در نهایت عمر او به بیش از 200 سال برسد. هدف از تحقیقات مربوط به طول عمر انسان، افزایش سال های پیری همراه با بی حسی و بی تحرکی نیست، بلکه طولانی  کردن دوران پویایی و بالندگی او است
بدیهی است که افزایش مرحله جوانی انسان مسائل اجتناب ناپذیری را برای جامعه به وجود می آورد. از این مشکلات ناشی از طولانی  شدن دوران جوانی در تدوین برنامه های تربیت بدنی و ورزش، جای ویژه ای را به خود اختصاص داده است
مطالعات آماری نشان می دهد که افراد مسن تر از 45 سال در سال های 1360 تا 1380 حدود 45 تا 50% جمعیت کشورهای پیشرفته صنعتی را تشکیل می دهند. سن حداقل 30% آنها از 65 سال بالاتر خواهد بود. بدیهی است که با توجه به روند افزایش طول عمر، افرادی که بیشتر از 65 سال دارند نباید تنها به دلیل ناتوانی جسمانی بازنشسته شوند. برنامه های تربیت بدنی باید به شکلی تنظیم و اجرا گردند که این افراد کماکان فعال و پرتلاش باقی بمانند
روند پیرشدن از سه جنبه زیست شناسی، بالینی و روانی – اجتماعی مورد مطالعه و بررسی است. زیست شناسی و فرایند پیرشدن را از نظر فیزیولوژیکی و روش هایی که به کمک آنها بتوان شروع آن را به تاخیر انداخت مورد مطالعه قرار می دهد، تحقیقات بالینی بیماری های مربوط به پیری و روش های پیشگیری از بروز آنها را بررسی می کند. علوم روانشناسی و جامعه شناسی مسائل رفاهی و آینده افراد پیر را مورد تحقیق قرار می دهد. اجرای برنامه های صحیح و مناسب تربیت بدنی می تواند به طول قابل توجهی در سه زمینه بالا موثر و سهیم باشد
زیرا
1 مطالعات روی حیوانات نشان داده که طول عمر حیوانات فعال زیادتر از حیوانات غیرفعال است
2 فعالیت بدنی می تواند در پیشگیری بیماری های ناشی از کم تحرکی و همچنین ناتوانی و توانبخشی افراد سالخورده نقش مفید و موثری داشته باشد
3 شرکت در فعالیت های بدنی گروهی سبب شاد و خرسند زیستن افراد پیر می شوند و آنها را از نظر روانی  اجتماعی سازگار و به خود خوشبین می سازد
طول عمر را می توان به دو دوره رشد و بلوغ و پیری تقسیم کرد . نظر به این مسائل رشد و تکامل برای اجرای برنامه های تربیت بدنی در مدارس مورد مطالعه قرار می گیرند . منطقی به نظر می رسد که نظریه های پیرشدن به عنوان مقدمه ای جهت به کار بردن برنامه های تربیت بدنی برای بزرگسالان و سالخوردگان به اختصار مطرح شوند

 پیر شدن

به طور مسلم پیر شدن به علت یک تغییر ناگهانی در اعمال فیزیولوژیکی بدن نیست , بلکه نتیجه تغییرات تدریجی است که طی گذشت سال های متمادی به وجود می آید , مکانیسم  پیری در حال حاضر معلوم نیست و کسی هم از امکان برگشت آن اطلاعی ندارد . افزایش قابل توجهی که در میانگین دامنه طول عمر طی 100 سال گذشته پدیدار شده است . ناشی از به تاخیر انداختن روند پیری نیست بلکه به دلیل پیشگیری و کنترل بیماری هایی است که سبب بروز مرگ های زودرس می شدند برآورد شده که جلوگیری از بروز بیماری های قلبی  عروقی و سرطان سبب افزایش طول عمر مردم کشورهای پیشرفته به بیش از 85 سال شده است . این افزایش غیرمنتظره , گرچه عمر برخی از افراد را به بالاتر از 100 سال هم رسانده است , ولی باعث ازیاد حداکثر طول عمر انسان نگردیده است . افزایش حداکثر طول عمر انسان تنها از راه شناخت مکانیسم های پیری و به کار بردن عوامل و مواردی که پیری را به تاخیر می اندازند و جلوگیری از عواملی که سبب پیری می شوند امکان پذیر است . نظریه های متعددی به منظور توجیه پدیده پیری ارائه شده است که پرداختن به همه آنها در این مقال نمی گنجد بنابراین به مهمترین نظریه هایی که درباره مکانیسم های پیری سلول عنوان گردیده است اشاره می شود : پیری در سلول هایی که تکثیر نمی شوند , مانند سلول های عضلات و اعصاب , بسیار بارزتر است . زیرا در بافتی که سلول هایش قابل تکثیرند , سلول های جدید به طور دائم تولید شده و محل سلول های مرده را اشغال می کنند بنابراین مطالب زیر فقط به روند پیر شدن سلول های عضلانی و عصبی منحصر می شود

نظریه های روند پیری

سلول در جریان رشد و فعالیتش , به طور مرتب اطلاعات ژنتیکی از درون خود جهت سنتز مواد پروتئینی دریافت می کند . هر عمل یا عاملی که روند انتقال این اطلاعات را مختل کند سبب بروز اختلال در اعمال سلول می شود. اشتباه در رسیدن اطلاعات ژنتیکی می تواند از طریق تشعشع، جهش، غلط خوانی رمزها، تشکیل پیوندهای شیمیایی نابجا و به روش های دیگر صورت گیرد. این گونه خطاهای ژنتیکی در نسخه برداری و ترجمه رمزها موجب می شود که پروتئین ها غیرفعال و بی تحرک شده، در نهایت سبب غیرفعال شدن سلول ها گردند. تمام نظریه های مربوط به روند پیری موید اشتباهات و خطاهایی است که در استفاده از اطلاعات ژنتیکی صورت می گیرد
ارتباط های شبکه ای( linking  Cross )  عبارت است از تشکیل پیوندهای شیمیایی میان زنجیره های اسیدهای آمینه، اسیدهای نوکلئیک یا سایر ساختمان های مولکولی پلی مرها است. البته تعداد ارتباط های شبکه ای برای انجام اعمال بیولوژیکی و طبیعی در پروتئین ها و اسیدهای نوکلئیک ضروری است. با وجود این، اگر این ارتباط های شبکه ای بیش از حد زیاد باشند، اعمال طبیعی مولکول های درشت را مختل می کنند. بویژه، اگر این تغییر غیرطبیعی در پروتئین که اعمال بیولوژیکی آنها به داشتن یک شکل سه بعدی بستگی دارد صورت بگیرد،  غیرعادی بودن اعمال آنها بارزتر می شود. هر عاملی که توانایی هر مولکول پروتئین را در انجام وظیفه اش مختل کند سبب تغییر در متابولیسم سلولی نیز می شود
یکی از عوامل اصلی در تشکیل ارتباط های شبکه ای به دلیل آزاد شدن بنیان ها و رادیکال های آزاد در داخل سلول است. این رادیکال های واکنش دهنده قوی، به خوبی قادرند که ارتباط های شبکه ای متعدد و مولکول های غیرفعالی را تشکیل دهند. رادیکال های آزاد در نتیجه واکنش های اکسایشی در داخل میتوکندری ها به وجود می آیند و تولید آنها به مقدار چربی های اشباع نشده در سلول بستگی دارد. ترکیب پروتئین غیرفعال با لیپیدهای اشباع نشده ماده ای را به نام رنگدانه ( fusin Lipo ) تشکیل می دهد. این رنگدانه ها در سلول های قلبی و عضلانی پیر به مقدار قابل توجهی یافت می شوند
نقش ورزش درخصوص نظریه  روند پیری که در بالا به آن اشاره شد روشن نیست. ولی این نکته معلوم است که ورزش سبب افزایش پروتئین سازی در سلول عضلانی می شود که طبعا امر مفیدی است. از طرف دیگر ورزش شدت کپیه برداری و ترجمه رمزها را افزایش می دهد و این امر ممکن است بروز اشتباهات در روند انتقال اطلاعات را زیادتر کند

همبستگی های فیزیولوژیکی با پیرشدن

مطالعه گونه های مختلف حیوانات نشان می دهد که میان دامنه طول عمر با وزن کل بدن، وزن مغز و میزان متابولیسم پایه، همبستگی زیادی وجود دارد. وزن بدن و مغز با دامنه طول عمر ضریب همبستگی مثبتی را نشان می دهد، به این معنی که حیوانات بزرگتر دارای طول عمر بیشتری هستند. در حالی که متابولیسم پایه با دامنه طول عمر از یک همبستگی منفی برخوردار است. یعنی حیواناتی که متابولیسم پایه آنها بالاتر است نسبت به حیواناتی که متابولیسم پایه آنها پایین تر است طول عمر کوتاه تری دارند. این رابطه در میان گونه خاصی از حیوانات بارزتر است
تحقیقات آزمایشگاهی نشان می دهد که کاستن تا حد معینی از مصرف غذا، سبب طولانی تر شدن عمر حیوانات می شود. براین اساس تصور می شود که کنترل وزن، موجب افزایش طول عمر انسان خواهد شد از نظر به تاخیر انداختن روند پیری این نتیجه گیری نمی تواند اعتبار زیادی داشته باشد. ولی شواهد بسیاری وجود دارد که نشان می دهد وزن فوق العاده زیاد، امکان ابتلا به بیماری های قلبی – عروقی را افزایش می دهد و در صورت عدم پیشگیری و کنترل، منجر به مرگ زودرس خواهد شد

تغییرات بارز در روند پیری

گرچه آستانه ای در طول عمر که در اجرای فعالیت های بدنی ایجاد اختلال کند شناخته نشده است ولی الگوی چند پارامتر و شاخص حرکتی با افزایش سن تغییر می کند . اغلب عوامل مربوط به اجرای فعالیت های بدنی در سنین 20 تا 30 سالگی به اوج خود می رسد و در 40 سال به بعد در حدود 40% کاهش پیدا می کنند . این تغییرات می توانند محدودیت های فعالیت بدنی را با افزایش سن توجیه کند . یک نمونه از کاهش توانایی ها، در روند پیری مربوط به قدرت عضلات اسکلتی است. باید در نظر داشت که قدرت عضله همبستگی زیادی با سطح مقطع عضله دارد. (افزایش سطح مقطع عضله در دوران رشد با افزایش قدرت همراه است.) کاهش قدرت در زمان پیری می تواند به دلیل کوچک  شدن عضلات و از بین رفتن مواد پروتئینی در بدن باشد. این فرآیند موید نظریه های روند پیرشدن است که قبلا در مورد کاهش سنتز پروتئین ها مطرح شد
استقامت بدن با افزایش سن نیز کاهش پیدا می کند ولی مشخص نیست چه مقدار از این کاهش مربوط به عضلات می شود زیرا، کاهش توانایی دستگاه قلبی – عروقی در تغذیه عضلات نیز به همان نسبت تاثیر دارد. دیواره های رگ ها با افزایش سن به طور فزاینده ای سخت شده، سبب بالا رفتن فشارخون می گردند. کاهش کارآیی سیستم عروقی هم در نارسایی خون به عضلات اسکلتی و در نتیجه کاهش استقامت آنها بسیار موثر است
ظرفیت عملی سیستم تنفسی با افزایش سن کاهش پیدا می کند و اثر این کاهش به ویژه روی حداکثر ظرفیت تهویه ریوی و ظرفیت حیاتی بارزتر است
در سال 1337 محققی به نام سیمونسون آثار سن روی اعمال فیزیولوژیکی بدن را که با فعالیت های بدنی رابطه دارند به طور خلاصه گزارش داد. او اظهار داشت که اعمال قلبی – عروقی و تنفسی با افزایش سن کاهش پیدا می کنند. آثاری که روی سیستم عضلانی به وجود می آیند، در اصل از نوع استقامتی هستند. به غیر از قدرت و اندازه عضلات تغییر زیادی در اعمال مکانیکی آنها مشاهده نمی شود. سیمونسون به این نتیجه رسید که رابطه سن با الکتروکاردیوگرام های غیرطبیعی، به مقدار زیادی مربوط به بیماری  پنهان شریان های کورونری می شود
مطالعات آزمایشگاهی نشان می دهند که پیرشدن حیوانات با کاهش تعداد تارهای عضله نعلی آنها همراه است. کاهش تعداد تارها به علت کاهش تعداد واحدهای حرکتی یا تارهای عصبی نیست البته مشخصات این تغییرات از نظر ریخت شناسی معلوم نیست، ولی امکان دارد که به علت افزایش رشد و نفوذ بافت های همبند به درون بافت عضلانی باشد. زمان انقباض عضله در حیوانات پیر طولانی تر می شود (انقباض عضله کندتر صورت می گیرد) و فعالیت میوزین Atpase   کاهش پیدا می کند تمام این تغییرات می تواند به نظریه های ارائه شده درباره تغییر سنتز مواد پروتئینی بر اثر پیری مربوط شود

آمادگی های ورزشی در افراد مسن

اینک که تصویری از تغییرات فیزیولوژیکی بر اثر پیری در ذهن داریم، می توانیم واکنش واقعی افراد مسن را نسبت به اجرای فعالیت های بدنی مورد بررسی قرار دهیم. با توجه به اطلاعاتی که در بخش های قبلی ارائه شده است شما می توانید با در نظر گرفتن تمام احتمالات، واکنش افراد مسن را نسبت به اجرای فعالیت های بدنی تخمین بزنید
براساس تحقیقات و مشاهدات عینی، به نظر می رسد که هنگام اجرای فعالیت های بدنی سبک، تفاوت قابل توجهی میان افراد سنین مختلف وجود نداشته باشد. وقتی شدت یا مدت کار افزایش پیدا می کند تفاوت میان گروه های مختلف از نظر سنی به خوبی مشهود می گردد. حداکثر اکسیژن مصرفی، به هنگام اجرای فعالیت های بدنی سنگین، در افراد مسن (تقریبا 70 ساله) تا 60% حداکثر اکسیژن مصرفی افراد 25 ساله کاهش پیدا می کند. حداکثر ضربان قلب آنان به 80% حداکثر ضربان افراد 25 ساله می رسد، از حداکثر برون ده قلبی آنان کاسته می شود، تهویه ریوی کاهش پیدا می کند، حداکثر فراوانی تنفسی کم می شود و سایر سیستم های تامین کننده انرژی با اختلال رو به رو می شوند. آمادگی های عضلانی و سایر بافت های محیطی ممکن است به مقدار زیادی آسیب ببینند در نتیجه ظرفیت کار بدنی را محدود کنند. توانایی عضلات در جذب اکسیژن از خون، نیز ممکن است کم شود و از این طریق آمادگی ورزشی آنان را محدود سازد. برخلاف آنچه در بالا بیان شده هنگام اجرای فعالیت های بدنی زیر بیشینه و سبک به نظر می رسد که تفاوتی در توانایی افراد پیر و جوان از نظر جذب اکسیژن وجود نداشته باشد. با این وجود، کاهشی در کارآیی بدنی آنان مشاهده می شود، زیرا افراد مسن نسبت به جوان برای اجرای کار معین، به اکسیژن مصرفی زیادتری نیاز دارند
سخت شدن دیواره های عروق، موجب افزایش فشارخون افراد مسن در زمان استراحت و فعالیت می شود. شریان های پیر قابلیت ارتجاعی خود را از دست می دهند و در نتیجه نقش تامپونی آنها در کنترل فشارخون مختل می شود. بنابراین، وقتی فشارخون هنگام ورزش افزایش پیدا می کند، شریان ها قادر نخواهد بود که تمام حجم ضربه ای قلب را بپذیرند. در این صورت، نه تنها بر فشارخون افزوده می شود، بلکه مقاومت محیطی نیز افزایش پیدا کرده، بر شدت کار قلب افزوده می شود
به نظر نمی رسد که کاهش توانایی افراد پیر در اجرای فعالیت های بدنی زیر بیشینه و سبک به سیستم قلبی – عروقی و تنفسی مربوط باشد. ولی هنگام اجرای فعالیت های بدنی بیشینه و سنگین، واکنش این افراد تغییر می کند، عدم توانایی افراد پیر در افزایش ضربان قلب به بالاتر از 160 بار در دقیقه، یکی از این فاکتورهای محدودکننده است. ظاهرا می توان تصور کرد که محدودیت های اصلی ورزشی در افراد مسن برای اجرای فعالیت های ورزشی زیر بیشینه و بیشینه، بیشتر به سیستم های عضلانی و عصبی مربوط می شوند

اثر تمرین روی افراد مسن

برای دریافت اینجا کلیک کنید