مقاله بیماری MS pdf

توضیحات

 مقاله بیماری MS pdf دارای 22 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بیماری MS pdf  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بیماری MS pdf،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بیماری MS pdf :

بیماری MS

ام اس چیست؟
بیماری مالتیپل اسكلروزیس (Multiple Selerosis) یا تصلب متعدد كه به اختصار به آن ام اس (MS) گفته می شود. یك بیماری مزمن دستگاه اعصاب مركزی (یعنی مغز و نخاع) می باشد. در حال حاضر در حدود دو میلیون نفر در سرتاسر دنیا دچار این بیماری می باشند كه حدود سیصد هزار نفر از آنها در ایالات متحده آمریكا زندگی می كنند.

بحث های زیادی در این زمینه وجود دارد كه آیا بیماری ام اس در تمام طول تاریخ، بشر را گرفتار می ساخته است یا فقط از حدود 200 سال پیش برای انسانها مشكل ساز شده است. اگر چه مداركی از تاریخ باستان وجود دارد كه علایمی از بیماری ای مشابه بیماری ام اس را توصیف می كند، اما پزشكان مطمئن نیستند كه آن چیزی كه توصیف شده است، ام اس می باشد یا یك بیماری دیگری كه در بعضی ویژگیها مشابه ام اس می باشد.

خواه بیماری ام اس از چند هزار سال پیش وجود داشته است و یا اینكه در چند قرن اخیر ایجاد شده باشد، تا سال 1835 میلادی هنوز بطور رسمی توصیف نشده بود. تاریخدانها اولین توصیف علایم بالینی ام اس را در كتابی كه توسط دكتر ژان كروویلیه (Jean Cruveilhier) استاد دانشكده پزشكی پاریس در فرانسه نوشته شده است، پیدا كرده اند. دكتر ژان كروویلیه در این كتاب در مود چندین بیمار دچار ضعف پیشرونده، فلج دستها و پاها، اختلال در بینایی، اسپاسم یا گرفتگی عضلات و چند علامت دیگر توضیح داده است. همچنین بیان كرده است كه در معاینه و بررسی نخاع این افراد، مناطقی خاكستری از بافت اسكار (جای زخم) دیده می شود كه او آنها را لكه یا نقطه نامید. دكتر ژان كروویلیه این بیماری را “فلج بر اثر تحلیل و از بین رفتن رشته های خاكستری نخاع” توصیف نمود.

الگوهای علایم بیماری
از آنجایی كه بیماران مبتلا به ام اس می توانند دارای درجات مختلفی از علایم و مشكلات جسمی، روحی و روانی باشند، پزشكان به این بیماری باید بصورت الگوهایی كه ایجاد می كند نگاه كنند و نه این كه با دیدن یك علامت خاص، تشخیص ام اس را برای بیمار بدهند.
هیچ آزمایش خاصی وجود ندارد كه تنها با انجام آن بتوان به تشخیص بیماری ام اس رسید. یك پزشك عمومی وقتی مشكوك شود كه بیمارش ممكن است به بیماری ام اس دچار شده باشد معمولاً او را به یك متخصص اعصاب ارجاع می دهد. متخصص اعصاب در برخورد با این بیماران، ابتدا شروع به ارزیابی وضعیت و علایم آنها در طی مدت زمان مشخصی می نماید. با مشاهده بروز بعضی از علایم بیماری و انجام آزمایشهایی برای رد كردن سایر بیماریها، متخصص مغز و اعصاب قادر خواهد بود كه تشخیص بیماری ام اس را بدهد. این الگوهای بیماری شامل دو حمله عصبی مجزا كه حداقل یك ماه از هم فاصله داشته باشند و یا اینكه یك سری از حملات پیشرونده كه در طی شش ماه ایجاد می شوند، می باشد. برای تشخیص ام اس همچنین لازم است با انجام آزمایشهایی مشخص گردد كه بیش زا یك منطقه در سیستم عصبی مركزی وجود دارد كه میلین آن آسیب دیده است (ایجاد پلاك).

با وجود چنین معیارهای تشخیصی، چند ماه و یا حتی چندین سال لازم است تا پزشك بتواند تشخیص بیماری ام اس را در یك فرد بدهد. بعضی از علایم بیماری خیلی به آهستگی پیشرفت می كنند و حملات بعضی از بیماران نیز به فواصل خیلی طولانی از یكدیگر ایجاد می شود. برای مثال خانم نانسی كه 36 سال سن دارد ابتدا متوجه شد كه یك چشمش تار شده است. او به چشم پزشك مراجعه نمود اما چشم پزشك هیچ مشكلی را در چشمهای او پیدا نكرد و به همین دلیل او را نزد یك متخصص مغز و اعصاب فرستاد. متخصص مغز و اعصاب نیز با انجام آزمایشاتی هیچگونه مشكلی را پیدا نكرد. بعد از مدتی چشم خانم نانسی دوباره وضعیت طبیعی خود را به دست آورد و بهبود یافت اما یكسال بعد دچار دردی پای چپش شد. دوباره به متخصص مغز و اعصاب مراجعه كرد و این بار نیز هیچ مشكلی یافت نشد. با این حال، وقتی بعد از مدتی دست راست او دچار سوزش و گزگز شد، پزشك برای او تقاضای انجام آزمایشهایی را نمود و مشخص شد كه او دچار پلاكهای عصبی است و در نتیجه به تشخیص بیماری ام اس رسیدند.

شرح بیماری
اسكلروز متعدد (اِم‌. اِس) یك‌ اختلال‌ مزمن‌ درگیركننده‌ بسیاری‌ از عملكردهای‌ دستگاه‌ عصبی‌. یك‌ سوم‌ بیماران‌ دارای‌ بیماری‌ خفیف‌ و غیرپیشرونده‌ هستند. در یك‌ سوم‌ دیگر بیماری‌ پیشرفت‌ آهسته‌ای‌ دارد و در یك‌ سوم‌ باقیمانده‌ پیشرفت‌ بیماری‌ سریع‌ است‌. این‌ بیماری‌ بزرگسالان‌ جوان‌ (سنین‌ 40-20 سال‌) از هر دو جنس‌ را مبتلا می‌سازد ولی‌ در خانم‌ها شایع‌تر است‌.

علایم‌ شایع‌
مراحل‌ زودرس‌:
اختلالات‌ چشمی‌ مبهم‌ نظیر تاری‌ دید یا دوبینی‌ متناوب‌
ضعف‌؛ اختلال‌ در راه‌ رفتن‌ یا حفظ‌ تعادل‌
اختلال‌ حسی‌ مبهم‌ یا كرختی‌ و گزگز كردن‌

مراحل‌ دیررس‌:
ضعف‌ قابل‌ توجه‌؛ لرزش‌
مشكلات‌ تكلم‌
بی‌اختیاری‌ مدفوع‌ یا ادرار

نوسانات‌ خلقی‌ زیاد
ناتوانی‌ جنسی‌ در مردان‌ نوع‌ علایم‌ بین‌ بیماران‌ مختلف‌ بسیار متفاوت‌ است‌. گاهی‌ علایم‌ بیماران‌ به‌ اشتباه‌ به‌ مشكلات‌ روحی‌ یا عصبی‌ نسبت‌ داده‌ می‌شود.
علل‌

علل‌ آن‌ ناشناخته‌ است‌. تحقیقات‌ در این‌ باره‌ حاكی‌ از آن‌ است‌ كه‌ مولتیپل‌ اسكلروز (ام‌. اس‌) ممكن‌ است‌ ناشی‌ از یك‌ اختلال‌ خودایمنی‌ یا یك‌ ویروس‌ دارای‌ فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری آهسته‌ باشد. لكه‌هایی‌ از ماده‌ سفید در مغز و نخاع‌ تخریب‌ شده‌ و نمی‌توانند تحریكات‌ عصبی‌ طبیعی‌ را منتقل‌ كنند.

عوارض‌ افزایش‌دهنده‌ خطر
كودكان‌ و نوجوانان‌ رشد یافته‌ در آب‌وهوای‌ سرد. مهاجرت‌ بعدی‌ به‌ به‌ منطقه‌ای‌ با آب‌وهوای‌ گرم‌ در جلوگیری‌ از بروز بیماری‌ مؤثر نیست‌.
وجود سابقه‌ خانوادگی‌ این‌ بیماری‌
پیشگیری‌
در حال‌ حاضر قابل‌ پیشگیری‌ نیست‌ ولی‌ دوره‌های‌ عود بیماری‌ با درمان‌ كوتاه‌ می‌شود. از عفونت‌ كه‌ موجب‌ عود بیماری‌ می‌شود پیشگیری‌ كنید.
عواقب‌ مورد انتظار
گاهی‌ بهبود خودبه‌خود رخ‌ می‌دهد. ولی‌ در بیشتر موارد، ام‌. اس‌ غیرقابل‌ علاج‌ است‌. علایم‌ آن‌ قابل‌ تسكین‌ یا كنترل‌ است‌، و این‌ بیماری‌ اغلب‌ برای‌ ماه‌ها تا سال‌ها پایدار باقی‌ می‌ماند. به‌ طور شایع‌ بیماران‌ تا 30-20 سال‌ پس‌ از بروز بیماری‌ زنده‌ می‌مانند.
تحقیقات‌ علمی‌ درباره‌ علل‌ و درمان‌ این‌ بیماری‌ ادامه‌ دارد و این‌ امید وجود دارد كه‌ درمان‌هایی‌ مؤثرتر و نهایتاً علایج‌بخش‌ عرضه‌ گردند.
عوارض‌ احتمالی‌
عفونت‌های‌ مجاری‌ ادرار ناشی‌ از اختلالات‌ دفع‌ مدفوع‌ یا ادرار
زخم‌های‌ فشاری‌ ناشی‌ از بستری‌ طولانی‌ مدت‌
یبوست‌ ناشی‌ از عدم‌ تحرك‌
درمان‌

اصولی‌ كلی‌
آزمون‌ خاصی‌ برای‌ تشخیص‌ این‌ بیماری‌ وجود ندارد. بررسی‌های‌ تشخیصی‌ ممكن‌ است‌ شامل‌ سی‌تی‌ اسكن‌، ام‌آرآی‌، پاسخ‌ فراخوانده‌ بینایی‌ (پاسخ‌ الكتریكی‌ نسبت‌ به‌ تحریك‌ یك‌ دستگاه‌ حسی‌)، آزمایش‌ مایع‌ نخاع‌ و معاینه‌ فیزیكی‌ باشد.
این‌ بیماری‌ درمان‌ اختصاصی‌ ندارد. فروكش‌ بیماری‌ خودبه‌خود رخ‌ داده‌ و ارزیابی‌ میزان‌ موفقیت‌ درمان‌ را مشكل‌ می‌سازد.
حمایت‌های‌ روحی‌ روانی‌. تشویق‌ و اطمینان‌ دادن‌ به‌ بیماران‌ جهت‌ كمك‌ به‌ جلوگیری‌ از پیدایش‌ ناامیدی‌ به‌ درمان‌ ضروری‌ است‌.
برای‌ ادراره‌ یك‌ زندگی‌ طبیعی‌ تا حدامكان‌ تلاش‌ كنید ولی‌ خود را خسته‌ نكیند.
از محیط‌های‌ گرم‌، حتی‌ از دوش‌ آب‌ داغ‌ گرفتن‌، اجتناب‌ كنید. گرما می‌تواند به‌ طور موقت‌ علایم‌ را تشدید كند.
از ماساژ مكرر نواحی‌ درگیر استفاده‌ كنید. این‌ كار به‌ پیشگیری‌ از ایجاد جمع‌شدگی‌ عضلات‌ كمك‌ می‌كند.
از استرس‌ بپرهیزید زیرا ممكن‌ است‌ علایم‌ را بدتر كند.
گذاشتن‌ سوند ادرار توسط‌ خود بیمار در موارد تخلیه‌ ناكامل‌ مثانه‌
برخی‌ درمانگران‌ طبی‌ غیرمتعهد درمان‌های‌ اثبات‌ نشده‌ بی‌ارزشی‌ را ارایه‌ می‌دهند. قبل‌ از صرف‌ هزینه‌ خود بابت‌ این‌ درمان‌ها با گروه‌ پزشكی‌ خود در مورد درمان‌های‌ غیرمعمول‌ این‌ بیماری‌ مشورت‌ كنید.
بستری‌ كردن‌ بیماران‌ یا مراقبت‌ از آنها در آسایشگاه‌های‌ بیماران‌ بسته‌ به‌ شدت‌ بیماری‌ ممكن‌ است‌ لازم‌ باشد.
داروها
داروهای‌ كورتونی‌ در طی‌ دوره‌های‌ عود بیماری‌ یا تشدید علایم‌.
سیكلوفسفامید به‌ مهار واكنش‌ مضّر دستگاه‌ ایمنی‌ كمك‌ می‌كند.
شل‌كننده‌های‌ عضلانی‌ برای‌ كنترل‌ گرفتگی‌ عضلات‌
اینترفرون‌ و سایر درمان‌ها در دست‌ بررسی‌ قرار دارند. درمان‌های‌ جدیدی‌ ممكن‌ است‌ به‌ زودی‌ عرضه‌ گردند.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
یك‌ برنامه‌ منظم‌ از تمرین‌های‌ فیزیكی‌ و فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های‌ ذهنی‌ ضروری‌ است‌. درمان‌ فیزیكی‌ و بازتوانی‌ عضلانی‌ با وسایل‌ مكانیكی‌ (استفاده‌ از بریس‌، عصا یا واكر) برای‌ غلبه‌ بر معلولیت‌های‌ فیزیكی‌ توصیه‌ می‌گردد.
دوره‌های‌ منظم‌ استراحت‌ را برنامه‌ریزی‌ كنید.
در صورت‌ امكان‌ فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری جنبی‌ خود را ادامه‌ دهید. مشاوره‌ با متخصص‌ مربوط‌ در این‌باره‌ ممكن‌ است‌ سودمند باشد.
رژیم‌ غذایی‌
از یك‌ رژیم‌ غذایی‌ عادی‌ متعادل‌ شده‌، و البته‌ پر فیبر برای‌ پیشگیری‌ از یبوست‌، استفاده‌ كنید.
درچه شرایطی باید به پزشك مراجعه نمود؟
اگر شما یا یكی‌ از اعضای‌ خانواده‌ تان دارای‌ علایم‌ اِم‌ اِس‌ باشید.
بروز موارد زیر در طی‌ درمان‌:
ـ اختلالات‌ بلع‌ یا تنفس‌
ـ تشدید ناگهانی‌ ضعف‌
ـ تب‌ و لرز، یا سایر علایم‌ عفونت‌

عموما دو گروه از اشخاص دچار این بیماری ( MS ) می شوند:
1ـ‌ گروه اول:
این نوع افراد عموما اشخاصی هستند فوق العاده حساس, زودرنج و عصبی و با كمترین ناملایمات از حالت عادی خارج شده و تعادل خود را از دست می دهند و ساعت ها فكر خود را مشغول كرده و به خود و دیگران پیله می كنند.
1ـ گروه دوم:
افرادی هستند كه از نظر ژنتیك دارای طبع سردی بوده و مدام از غذاهای سردی بخش (غذاهائی با pH اسیدی) به حد وفور استفاده می كنند و علاقه زیادی به خوردن ترشی, سركه, تمبر هندی,‌ ماست,‌ قره قورت و امثالهم دارند.
حال این دو گروه افراد را مورد بررسی و مطالعه دقیق قرار می دهیم تا علت های این بیماری دقیقا مشخص شود و سپس به درمان این بیماری لاعلاج و یا صعب العلاج از نظر علم پزشكی روز (مدرن) كه شناخته شده نیست می پردازیم,‌ تا شما عزیزان متوجه شوید كه این بیماری غیر قابل علاج از نظر پزشكی، در واقع علاج پذیر بوده و می توان آن را به لطف خداوند درمان كرد.
البته هر چه سریعتر شناخته شود به همان نسبت به درمان سریعتر جواب می دهد و شخص از این گرفتاری نجات پیدا می كند.
متاسفانه علم پزشكی روز در دنیای مدرن امروزی فقط و فقط درمان را در دارو می بیند و بس! خصوصا علم پزشكی در كشور عزیز ما ایران چشم به دست پزشكان غرب خصوصا دكتران دارو ساز غرب دوخته و منتظرند كه چه زمانی آنان اعلام كنند كه داروی فلان بیماری كشف و ساخته شد و پزشكان ایران از آن استفاده نمایند‌.
در اینجا سوالی پیش می آید كه آیا این امكان وجود ندارد كه بیماریها را بدون استفاده از دارو درمان كرد؟‌
چرا پزشكان محترم به جای اینكه وقت با ارزش خود را صرف كشف و ساختن دارو نمایند این وقت را صرف تشخیص و كشف علت بیماری ها نمی كنند؟‌
در حقیقت بیماری علت نیست كه می خواهیم با دارو از بین ببریم بلكه معلول است اگر علت را كشف كردیم و آن را از بین بردیم معلول نیز از بین خواهد رفت یعنی بیماری دیگر مفهومی ندارد و مسلماً با این روش بیماری براحتی از بین خواهد رفت.

تصویر سلول عصبی در بیماری ام.اس

کنترل و سرکوب بیماری MS

داروهای متداول مصرفی در ام اس:
در درمان این بیماری از چند سری دارو استفاده می‌شود، اگر چه هنوز هیچ‌کدام موفق به درمان قطعی نشده‌اند، ولی در کُند کردن روند بیماری موثر بوده و به فرد مبتلا کمک می‌کند تا با علائم و مشکلات بیماری راحت‌تر کنار بیاید.
کورتیکواستروییدها و اینترفرون‌ها(بتااینترفرون) از جمله داروهایی هستند که در مراحل حاد بیماری و برای به تاخیر انداختن عود مجدد آن کاربرد دارند. در مراحل شدیدتر، گاهی از داروهای شیمی درمانی نیز استفاده می‌شود.

روش‌های درمانی مکمل:
به غیر از دارو درمانی، از روش‌ها و راه کارهای دیگری نیز جهت کمک به درمان “ام اس” استفاده می‌شود. یکی از این روش‌ها فیزیوتراپی صحیح و موثر است که باید حتما توسط افراد متخصص در این زمینه، صورت گیرد تا عضلات بیمار مجددا توان و قدرت خود را مانند قبل از حمله و عود علائم بیماری به دست آورند.
از آنجایی که استرس‌ها و فشارهای عصبی در ایجاد و عود بیماری تاثیرگذار هستند، برای کنترل علائم و کمک به بهبود شرایط بیمار، استفاده از مشاوره‌های روان شناسی به جهت پیش‌گیری از افسردگی، اضطراب و سایر اختلالات روانی در افراد مبتلا، بسیار موثر می‌باشد.
کار درمانی یکی دیگر از روش‌های کمک‌کننده در بهبود وضعیت بیمار است. به وسیله کاردرمانی به بیمار آموزش داده می‌شود که علی‌رغم مشکلات و ناتوانی‌هایی ایجاد شده، بتواند تا حد ممکن کارهای روزمره خود را انجام دهد.
آیا پیروی از یک برنامه‌ غذایی مناسب و متعادل به کنترل علائم بیماری کمک می‌کند؟
در حال حاضر هیچ رژیم غذایی مشخص برای درمان “ام اس” وجود ندارد، ولی مسلما رعایت یک الگوی غذایی کامل و متعادل برای کمک به وضعیت این بیماران حائز اهمیت است.
شواهد علمی موجود نشان می‌دهد که رادیکال‌های آزاد که در ایجاد بسیاری از بیماری‌ها(مانند بیماری‌های قلب و عروق، سرطان‌ها، دیابت و;) موثر هستند، در بروز این بیماری نیز بی‌تاثیر نمی‌باشند. به همین دلیل شاید دریافت آنتی اکسیدان‌ها با مقدار و دفعات مصرف مشخص، در کنترل علائم “ام اس” موثر باشد. آنتی اکسیدان‌ها مانند ویتامین‌های C، E، بتاکاروتن و ماده معدنی سلنیوم، مانند یک سپر دفاعی، بدن را تا حدود زیادی از حمله رادیکال‌های آزاد حفظ می‌کنند. دریافت این ترکیبات باید زیر نظر متخصصین صورت گیرد.

از آنجایی که علائم عصبی مربوط به کمبود ویتامین B12 تا حدودی به علائم ام اس شبیه است (مانند سوزن سوزن شدن دست‌ها و پاها، عدم تعادل و خستگی مفرط)، محققین بر این تصور هستند که شاید کمبود این ویتامین نیز در تخریب غلاف میلین نقش داشته باشد. به همین سبب در بیماران مبتلا به ام اس بهتر است که ذخایر ویتامین B12 بدن مورد بررسی قرار گیرد و در صورت لزوم از مکمل خوراکی یا تزریقی آن استفاده گردد.

گاهی دریافت مکمل ویتامین‌های گروه B (مانند B6، نیاسین، تیامین و اسید فولیک) می‌تواند به فروکش کردن علائم بیماری کمک کند.

میزان انرژی مورد نیاز روزانه باید با توجه به شرایط و وضعیت بیمار، در نظر گرفته می شود تا موجب اضافه وزن و چاقی نشود. همچنین توصیه می‌شود که انرژی مورد نیاز، از مواد غذایی گروه‌های اصلی غذایی، تامین گردد.
الگوی چربی‌های مصرفی نیز در بیماران مبتلا به ام اس اهمیت دارد. مطالعات علمی نشان می‌دهند که کاهش دریافت چربی‌های اشباع(کمتر از 10درصد انرژی کل روزانه) و افزایش دریافت اسیدهای چرب ضروری موجود در ماهی‌های چرب یا روغن های گیاهی مانند سویا و کانولا، جوانه گندم ، گردو، روغن تخم کتان و یا استفاده از مکمل‌های آنها(مکمل‌های امگا- 3) در کاهش و پیشگیری از تشدید علائم بیماری موثر می‌باشد.
در این رابطه توصیه می‌شود که:

– مصرف انواع گوشت‌های چرب، کره، سس‌های چرب، لبنیات پرچربی، پنیر، روغن‌های نباتی جامد و; محدود گردد.
– مصرف روغن زیتون ، روغن سویا ، کانولا، آفتاب گردان و سایر روغن‌های مایع غنی از اسیدهای چرب ضروری توصیه می‌شود.
– استفاده از انواع مغزها(مانند گردو، فندق، بادام درختی و پسته) و دانه‌های روغنی(مانند کنجد، برزک، تخم کتان و;) به صورت تازه در برنامه غذایی این بیماران به جهت افزایش دریافت اسیدهای چرب ضروری، مفید می‌باشد.
– استفاده از انواع جوانه به ویژه جوانه یونجه(در زمان شروع جوانه زدن) مفید است.
– از انواع ماهی به ویژه ماهی ساردین، سالمون، ماهی تن و سایر ماهی‌های دارای چربی‌های امگا-3 به شکل پخته(غیر سرخ کرده) استفاده شود.
– مصرف انواع میوه و سبزی‌های تازه، غلات کامل و حبوبات ، هم برای تامین مواد مغذی مورد نیاز و هم به لحاظ دریافت کافی فیبر غذایی به جهت فعال کردن روده‌ها و کمک به اجابت مزاج ضروری است.
– نوشیدن آب کافی در طی روز برای پیشگیری از یبوست و کاهش خطر عفونت‌های مثانه در بیماران توصیه می‌شود. فقط به خاطر داشته باشیم که اغلب این بیماران کنترل ادرار ضعیفی دارند، بهتر است که مصرف آب مورد نیاز در طول روز تقسیم شده و پیش از خواب آب کمتری نوشیده شود.
– با توجه به این که در این بیماران از داروهای کورتیکواستروییدی استفاده می‌شود، بهتر است که دریافت نمک کنترل شده باشد، برای بهبود طعم و مزه غذا می‌توان از سایر چاشنی‌ها مانند آب لیموترش استفاده کرد.
– در شرایطی که بیمار مشکل بلع غذا داشته باشد، بهتر است که رژیم غذایی به شکل مایع غلیظ یا نرم آماده گردد.
– گاهی وجود حساسیت‌های غذایی در تشدید علائم بیماری موثر است. چنان چه در بیمار سابقه حساسیت‌های غذایی وجود دارد، برای پیشگیری از عود علائم “ام اس”، باید به کمک یک رژیم حذفی(مشابه کاری که در کنترل و درمان آلرژی‌های غذایی صورت می‌گیرد) مواد غذایی حساسیت‌زا شناسایی شده و از برنامه غذایی بیمار خارج گردد.
شکلات، قهوه، نوشابه، بادام‌زمینی، تخم‌مرغ، شیر، گوجه‌فرنگی، مخمر، نان گندم، مواد غذایی حاوی انواع افزودنی‌ها و رنگ‌های شیمیایی و; اغلب در افراد مستعد، حساسیت‌زا هستند.
– بهتر است که مصرف غذاهای بسیار شیرین، کیک‌ها و شیرینی‌های‌ تر، بیسکویت‌ها، آب‌نبات و شکلات محدود باشد.

نکاتی که باید بیمار مبتلا به ام اس به آن توجه کند:
– بیمار نباید دچار استرس، اضطراب، فشارهای روحی و جسمی باشد.
– به وزن خود توجه کند و دچار اضافه وزن یا چاقی نشود.
– بیمار می‌تواند یک پیاده روی یا نرمش سبک روزانه و یا شنا در آب به شکل ملایم داشته باشد، ولی دقت داشته باشد که ورزشی که باعث بالا رفتن دمای بدن شود و یا سونا ممنوع است.
– حمام آب داغ برای بیمار مناسب نیست.
– هر گونه کار یا فعالیتی که سبب بالا رفتن درجه حرارت بدن شود، هدایت عصبی را دچار اختلال می‌کند.
– نوشیدن آب کافی(2 تا 3 لیتر در روز) به بیماران توصیه می‌شود.
– داشتن خواب آرام و کافی برای آن ها مفید است.
– پیروی از برنامه غذایی مناسب و متعادل طبق موارد و توصیه‌های بیان شده در بالا ضروری است.

تغذیه و بیماری MS
برای درك اینكه چگونه تغذیه نقش اساسی در MS ایفا می كند ضروری است كه فرآیند اولیه بیماری را درك كنیم.بیشتر موارد MSمربوط به سیستم خود ایمنی (Autoimmune System)است به این معنی كه سیستم ایمنی فرد به بدن حمله می شود.در بیماری MS گلبولهای سفیدسیستم ایمنی به بافت پوشش دهنده اطراف سلول های عصبی در سیستم عصبی مركزی میلین حمله كرده و موجب تخریب آنها می شود ادامه نابودی میلین باعث معلولیتهای گوناگونی می گردد.تحقیقات گسترده نشان می دهد كه 3 عامل باعث حمله سیستم ایمنی به میلین ها و تخریب آنها می گردد:
1- استعداد ژنتیكی (Genetic Susceptibility)

به نظر می رسد كه حدود 5% از افراد اروپای شمالی حامل ژنهایی هستند كه آنها را نسبت به بیماری MS آسیب پذیر می سازد و دیگر افراد از آسیب پذیری كمتر بر خوردارند.

2- عوامل فعال كننده سیستم ایمنی (Immune activators)
ورودپروتئین خارجی به بدن باعث فعال شدن سیستم ایمنی بدن می شود.بیماری های خود ایمنی عمدتا توسط پروتئینهای بیگانه كه ساختار مولكولی آن ها شبیه به پروتئین های درون بدن است ایجاد می شود.زمانی كه سلولهای ایمنی چنین پروتئین های بیگانه ای فعال شوند به طور اشتباهی سلولهای مشابه خودی نیر حمله می كنند در بیماری MS پروتئین های بیگانه از پروتئین های میلین در سیستم عصبی مركزی تقلید كرده باعث حمله بدن به پروتئین های خودی می شوند.
3-بازدارندگان ایمنی (Immune Suppessants)

به نظر می رسد فعالیت علیه یك یا چند پرو تئین خودی توسط سیستم ایمنی در بسیاری از افراد به دنبال یك بیماری عفونی آغاز می شود به همین دلیل است كه سیستم ایمنی قبل از آوردن هر گونه خسارت قابل توجهی به بدن واكنش های خود ایمنی را توسط گسترش سیستم مانع و جلوگیری (System of shuting down) ایجاد می نماید.

افراد مبتلا به MS به دلیل نقص های متعدد دفاعی بدن دارای یك مكانیزم ناقص بازدارنده ایمنی هستند كه باعث می شود واكنش های خود ایمنی در آن ها از كنترل خارج و به سیستم عصبی مركز آن ها خسارت وارد آورد.

عوامل تغذیه اینقش عمده ای در بیماری MS به عهده دارند هم از نظر ایجاد نقص در سیستم ایجاد مانع و هم از نظر تجمع پروتئین های بیگانه كه باعث فعال سازی سیستم ایمنی علیه سیستم مركزی می شوند.
بنابر این كلید استفاده از تغذیه برای افراد MS به این قرار است:

1- افزایش جذب مواد مغذی به منظور كمك به جلوگیری از واكنش خود ایمنی
2- خود داری از مصرف غذا هایی كه باعث فعال سازی سیستم خود ایمنی علیه سیستم دفاعی خودی و تكرار واكنش های خود ایمنی می شوند.
3- جلوگیری از واكنش های خود ایمنی
دو نوع ماده ی موثر وجود دارد كه به طور قابل توجهی مانع حمله سیستم اسمنی به دستگاه عصبی مركزی می شوند.اینها ویتامین(D) و(امگا3) از اسیدهای چرب ضروری می باشند تعجب ندارد كه بدانیم با كمبود این موارد روبرو هستیم و بخصوص در افراد مبتلا به MS این كمبود قابل ملاحظه تر است.با افزایش مصرف این مواد بیمار به جلوگیری از واكنشهای خود ایمنی بدن كمك می كند.تحقیقات نشان داده كه مصرف روزانه 4 تا 5 هزار واحد برای عملكرد مطلوب مورد نیاز است.منبع اصلی ویتامین ِ نور آفتاب است در اماكنی كه به لحاظ جغرافیایی دستیابی به نور آفتاب كم است افراد با مصرف غذاهای مناسب می باید این كمبود را جبران نمایند.از آنجاییكه به تعداد كمی از غذاها ویتامین ِ تركیبی افزوده می شود واین مقدار نیزبرای مصرف روزانه كافی نیستبنابر این به منظور اطمینان از دریافت كافی این ویتامین یك بیمار مبتلا به MS روزانه باید4000 واحد ویتامین Dكه در تمام داروخانه ها به طور ارزان و سهل قابل تهیه است مصروف نماید چنین مقداری خیلی بی خطر و خیلی پایینتر از سطح سمی می باشد اسیدهای چرب به مقدار اساسی فقط در چند نوع غذا یافت می شود.بهترین منبع اسیدهای چرب ماهی های سالمون(Salmon) و ماكارل (Macherel) هستند بنابر این بسیار مناسب است كه افراد MSمصرف 3 بار ماهی در هفته را در برنامه غذائی خود قرار دهند مصرف روغن ماهی سالمون نیز راه بسیار خوبی برای تامین این ماده است.بزرك(Flax) نیز یكی از دانه های گیاهی است كه حاوی امگا 3(EFA) فراوان می باشد و مصرف یك قاشق غذا خوری از روغن آن به طور روزانه برای تامین احتیاج بدن مفید است.روغن بزرك را می توان از داروخانه های گیاهی تهیه نمود.
اجتناب از فعال كننده های ایمنی
عوامل بیماری زا مثل شرایط ایجاد كننده بیماریهای مختلف عفونی و غیره عامل فعال شدن سیستم ایمنی علیه دستگاه خودی می باشند.
از دیگر عوامل اصلی پروتئین های بیگانه كه قدرت فعال كردن سیستم ایمنی علیه سیستم خودی دارند غذاهای مصرفی روزانه هستند. مطالعات نشان داده است كه غذاهایی كه بیشترین قدرت ایجاد واكنش های ایمنی را دارند عبارتند از:لبنیات، نشاسته،غلات(گندم،جو،گندم،چاودار،یولاف)باقالی ها،ترشی و ادویه جات بنابر این افراد مبتلا به MSباید در خوردن هر چیزی كه شامل این مواد هستند احتیاط نمایند.
همچنین بعضی از چربی های خوراكی می توانند در فعال سازی ایمنی اثر گذار باشند،مانند:چربی های اشباع شده(چربی حیوانی) و اسیدهای چرب امگا(روغن سبزیجات)

افراد مبتلا به MSباید از روغن كه از روغن های تك اشباع شده است و روغن ماهی در ر»یم غذایی خود استفاده نمایند تا احتیاجات روزانه ی آنها تامین شود.
برای كاهش جذب چربی های اشباع شده باید از گوشت قرمز اجتناب كرده واحتیاجات پروتئین بدن باید با گوشت ماهی و مرغ(بدون پوست)تأ مین شود.
خلاصه مطالب

برای كنترل بیماری MSوكند كردن روند پیشرفت و متوقف نمودن بیماری،تغییرات تغذیه ای بسیار موثر هستند.بنابر این توصیه می گردد كه در برنامه غذائی خود به موارد زیر توجه فرمایند:
1-مصرف روزانه 4000 واحد ویتامین D
2-مصرف هفته ای 3 بار گوشت ماهی و قرص های روغن بزرك

3-عدم استفاده از لبنیات،باقالی ها،ترشی و ادویه جات
4-.خودداری از مصرف گوشت قرمز وكاهش مصرف چربی های اشباع شده

5-مصرف روغن زیتون برای تأمین احتیاجات چربی بدن
6- استفاده از گوشت ماهی و مرغ (بدون پوست) به منظور تأمین احتیاجات چربی بدن
7-اجتناب از هر گونه مواد غذایی حساسیت زا كه توسط آزمایش خون و یا عكس العمل بدن مشخص شده است.
8-مصرف سبزیجات و میوه های تازه فصل برای ارتقاء بخشیدن سلامتی و بهبود سیستم های مختلف بدن.این رژیم غذایی توأم با مصرف هر گونه داروی MSقابل اجرا می باشد.

نكته مهم قابل توجه:
در اعمال رژیم غذائی مناسب با پزشك متخصص خود مشورت داشته باشید.موارد فوق الذكر توسط بسیاری از پژوهشگران و متخصصین درمان MS توصیه گردیده است و بدون تردید مورد تأئید پزشك شما هم قرار خواهد گرفت.هماهنگی با ایشان صرفا به منظور تنظیم یك برنامه غذائی مناسب و سازگار با هم خواهد بود.

برای دریافت اینجا کلیک کنید