مقاله بازیهای محلی بوشهر pdf

توضیحات

 مقاله بازیهای محلی بوشهر pdf دارای 10 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بازیهای محلی بوشهر pdf  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بازیهای محلی بوشهر pdf،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بازیهای محلی بوشهر pdf :

بازیهای محلی بوشهر،

آمیزه‌ای از ورزش و هنرهای نمایشی است و چنانچه در این زمینه تعمق گردد، می‌توان ریشه‌های عمیق فرهنگ مردمی را كشف كرد. اهمیت بازشناسی بازیهای محلی در اطلاع‌رسانی موث‍ّق از جنبه‌های مردم‌شناسی آن است. موقعیت فرهنگی یك قوم از دست رفته را می‌توان در هنر فولكلوریك آن جست‌وجو كرد. پژوهشگران و نویسندگان بیگانه، چندان رغبتی به نشان دادن ارزشهای فرهنگی مردمی، نداشته‌اند و فقط به جنبه‌های سیاسی و ژئوپولیتیكی منطقه نظر داشته‌اند، چرا؟ چون در این جنبه خود را توانمندتر می‌دانستند.

اجتماعی بودن فرهنگ عامه در بوشهر، نشان از بافت غنی زندگی شهری و ا‌ِشراف بر فرهنگ و هنر آن زمان دارد. ما از این طریق به اوضاع و احوال مردم در دوران مختلف زندگی اجتماعی، توجه خواهیم كرد. حوادث تاریخی ـ اجتماعی ما در زمینه‌ای از فهم عامه رشد می‌كند و جهت اعتراض به ناسازه‌های اجتماعی، در آواها، رقصها و موسیقی بوشهر نمود می‌یابند.
ما می‌خواهیم این رشد فرهنگی را فقط از دیدگاه هنرهای دراماتیكی بررسی كنیم و دریابیم كه این مردم فرهیخته، در صد سال یا شاید بیشتر، چگونه به حركت، بیان و زبان خاص خود دست یافتند. شاخصهای تفكربرانگیز این هنر نمایشی، مردمی بودن آن است و این جنبه را باید از جنبه‌های بسیار قوی و قابل تعمق دانست.

بازیهای محلی بوشهر به دو بخش تقسیم می‌شود: 1ـ بازیهای شبانه 2ـ بازیهای روزانه.

بازیهای شبانه:

بازیهای شبانه همان‌گونه كه از نام آنها پیداست به بازیهایی گفته می‌شود كه رنگ و بویی شبانه داشتند و گویا نطفه آنها در گردهمایی شبانه جوانان و نوجوانان بسته شده است.
یكی از رویكردهای مهم مردم به بازیهای شبانه، بیشتر وضعیت اقلیمی و آب و هوایی بوده است. در شب، بازیها از تحرك بیشتری برخوردار بوده و مردم هم در این وضعیت بیكارتر و آماده‌تر بوده‌اند. به دلیل نبودن رادیو و تلویزیون، اذهان مردم در شكل بخشیدن به این بازیها بسیار مؤثر واقع می‌شده است. البته می‌بایست اشاره كرد كه امروزه بازیهای محلی به دلیل رویكرد جامعه به ابزارهای مدرن، قواعد خود را از دست داده‌اند و تفكیك بازیهای شبانه و روزانه چندان آسان نیست.

بازیهای روزانه:
بازیهای روزانه تدبیر خاص خود را داشتند. این بازیها به نور كافی نیازمند بودند و تمام جزئیات آنها می‌بایست دیده می‌شد. بعضی از این بازیها پایبند اعتقاد سنتی بودند. برای مثال: بازی «ج‍ِزج‍ِزك Jez Jezak» یا «ج‍ِزبازی» به دلایل استفاده از درخت، در شب به ندرت بازی می‌شد، زیرا مردم اعتقاد داشتند كه در شب درختان محل تجمع اجن‍ّه است.

چون در قدیم‌الایام در كوچه‌های بوشهر روشنایی نبود، بازیهای پرجمعیت به روز كشیده می‌شد. جایگاه اغلب بازیها در میدانها یا پس‌كوچه‌ها بود.
چیزی كه در مرحله اول، بازی محلی را به نمایش نزدیك می‌كند، استفاده از مكانی باز، یا میدانگاهی است كه از چهار طرف قابل دیدن بود. اندازه زمینی كه انتخاب می‌شد بستگی به تعداد بازیگران داشت. یعنی از ابتدا (اوستای) بازی به فكر «میزانسن» بود. بیله‌ها یا گروهها یك اوستا داشتند. كه این اوستا در حقیقت بازی‌گردان یا كارگردان گروه بود.

بازیها چه در شب و چه در روز یك پیش‌درآمد داشت كه در تئاترهای كلاسیك، آن را «پرولوگ» می‌گویند. در این پیش‌درآمدها، ما از تعداد بازیگران با نامهایشان آشنا می‌شویم و آن زمانی است كه اوستا وسط میدان یا صحنه می‌ایستد و فریاد می‌زند: «آمدی; آمدی» و بازیگرانی كه از قبل تجمع كرده‌اند می‌گویند: «كی نیامده؟» اوستا در اینجا نام افراد غایب را تكرار می‌كند. افراد غایب یكی‌یكی از اطراف سر می‌رسند. در این پیش‌درآمد (پرولوگ) نوعی محاوره است. در اینجا دیالوگ وقتی كه ظاهر می‌شود، افراد، خودبه‌خود تبدیل به بازیگر می‌شوند.

اینك، این بازیگران می‌خواهند ماجرایی را بازی كنند. این بازی دارای حركت و بیان است. طرح یا پیرنگ بازی، همان موضوعی است كه سینه به سینه آموخته‌اند، یعنی نوعی تئاتر سنتی یا محلی. بازیگران اغلب جنس مذك‍ّرند، اما این دلیل نمی‌شود كه دختران بازیهای خاص خود را نداشته باشند.
در بازی محلی «سلام سلامون خاله‌تی» می‌توان به یك تجزیه تحلیل نمایشی رسید. این بازی از تمام قواعد تئاتر بهره می‌برد و تمام بازیگران آن دختران نوجوان هستند.

مضمون بازی «سلام سلامون خاله‌تی» صحنه‌هایی از یك خواستگاری است. طرح یا پیرنگ این بازی نمایشی، مربوط به گروهی است كه به خواستگاری دختری می‌روند و می‌خواهند مادر دختر را راضی كنند. تكنیك بازی در این نمایش بسیار جالب است. ابتدا بازیگران به دو بیله (گروه) تقسیم می‌شوند: بیله اول با نام «مادر و پسرهایش» مشخص می‌شود

و بیله دوم با نام «دخترها و مادرشان». دخترهای بیله اول در نقش پسر ظاهر می‌شوند یعنی آنها به صورتی غریزی در قالب شخصیتی دیگر ظاهر می‌شوند. هر دو بیله در مقابل یكدیگر با سنگ‌ریزه خانه‌ای می‌سازند، در حقیقت صحنه خود را طراحی می‌كنند. اینك افراد هر دو بیله در جای خود قرار می‌گیرند و در حقیقت میزانسن خود را كشف می‌كنند. شروع بازی با حركت مادر و پسرش به خانه دختر است تا از او خواستگاری كنند آنها وقتی كه به خانه دختر می‌رسند با یكدیگر دیالوگ برقرار می‌كنند. دیالوگها به این ترتیب گفته می‌شود:

مادر داماد: سلام سلام‍ُن خاله‌تی»«مادر عروس: علیك سلام‍ُن خاله‌تی»و آنها در محاوره خود، اعلام می‌كنند كه می‌خواهند یكی از دخترها را عروس كنند ولی مادر دختر مخالفت می‌كند و می‌گوید ما، زن نداریم، و سرانجام دخترها می‌گویند فعلاً پدرشان در خانه نیست و هر وقت آمد شما به خواستگاری بیایید. خانواده داماد لوازم عروس را آماده می‌كنند و سرانجام یكی از دخترها عروس می‌شود. مادر پسرها دوباره به خواستگاری می‌رود تا سرانجام همه دخترها عروس می‌شوند. یكی دیگر از بازیهای محلی دخترانه كه جنبه نمایشی آن بسیار قوی است بازی «كلاچو» است.

برای دریافت اینجا کلیک کنید