مقاله در مورد مدرسهآناتومی دندان (Tooth anatomy)

توضیحات

 مقاله در مورد مدرسهآناتومی دندان (Tooth anatomy) دارای 21 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله در مورد مدرسهآناتومی دندان (Tooth anatomy)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله در مورد مدرسهآناتومی دندان (Tooth anatomy)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله در مورد مدرسهآناتومی دندان (Tooth anatomy) :

آناتومی دندان (Tooth anatomy)
یك دندان شامل چندین لایه است. خارجی ترین لایه enamel یا مینای دندان نام دارد. مینای دندان سخت ترین و معدنی ترین ماده در بدن است. بعد از این لایه، بافت نازك و نسبتاً سختی به نام سیمانه یا cementum قرار دارد. لایه بعدی dentin است كه به سختی استخوان بوده و برخلاف مینای دندان یا dental pulp یك بافت عروقی شامل مویرگ ها، شریان های بزرگ تر خونی، بافت هم بند، فیبرهای عصبی و سلول های شامل odontoblasts، fibroblass ، macrophages، lymphocytes است. Pulp وظیفه غذارسانی به دندان در طول رشد آن را داشته و پس از اینكه دندان به میزان رشد یافته خود رسید وظیفه آگاهی دادن به فرد از طریق انتقال درد در زمان ایجاد عفونت یا آسیب دیدگی دندان را به عهده دارد.

-حفره های دندان (Dental cavity)
حفره های دندانی عفونت هایی هستند كه توسط تركیبات كربوهیدراتی حاوی مواد غذایی و باكتری هایی هستند كه در دهان، زندگی می كنند . باكتری ها به صورت فیلم های پیوسته بر سطح دندان و اطراف دهان ما شكل می گیرند. كه به این فیلم ها plaque گفته می شود. با وجود انواع مختلفی از باكتری ها تنها مقدار كمی از آنها مسئول ایجاد حفره هستند كه نام تعدادی از این باكتری ها عبارت است از:
1- Streptococcus mutants

2- Lactobacillus casei
3- Acidophilus
4- Actinomyces naeslundii
این باكتری ها كربوهیدارت ها را پیدا كرده و آنها را می خورند و ایجاد اسید می كنند. این اسید سبب افت PH سطح دندان می شود به طوریكه قبل از خوردن غذا PH دهان تقریباً 0/7 تا 2/6 بوده كه تنها مقدار كمی اسیدی تر از PH آب است. با خوردن غذاهای شیرین و كربوهیدارتی PH تا حد 2/5 تا 5/5 افت می كند. اسید ایجاد شده مینای سخت دندان را كه پوشش خارجی دندان است د رخود حل می كند. با خوردن چنین غذاهایی دندان به مدت 20 دقیقه در معرض این محیط اسیدی قرار میگرد. با از بین رفتن مینا، حفره تا عمق بیشتر دندان عصب و قسمت خون رسانی نفوذ می كند.

-پر كننده ها (Fillers)
تاریخچه حفره های دندانی به قرن ها پیش بر می گردد اما در سال 1875 فردی به نام دكتر G.V. Black اول بار یك روش سازمان یافته برای درمان را ارائه داد كه روش های سیستماتیك وی هنوز مورد استفاده قرار می گیرند. روش های درمانی وی شامل خالی كردن قسمت فاسد شده دندان و جایگزینی آن با amalgam بود.
حفره های سطحی دندان كه هنوز به قسمت dentin نرسیده اند نباید تحت درمان پرشدگی قرار گیرند زیرا این حفره ها قابلیت احیا و معدنی شدن دوباره توسط فلوراید را دارند.
پركردن دندان شامل دو اصل اولیه است:

1-خالی كردن قسمت فاسد دندان
2-بازسازی ساختار از بین رفته دندان توسط ماده پركننده
عمل خالی كردن پس از تزریق ماده بی حسی و ایزوله كردن دندان از بقیه دهان توسط dental drill یا لیزر انجام می شود و پس از آن اغلب از یك liner یا آستر برای كاهش حساسیت دندان استفاده می شود. آستر های مختلف عبارتند از:
copalite varnish , gluma ,dycalكه dycal برای بازسازی و حفظ مغز دندان استفاده می شود. در پر كردن های عمیق تر از یك ماده پایه یا base در كنار liner استفاده می شود. Base های متداول مورد استفاده در زیر پر كننده های دندانی عبارتند از zine phosfate cement , glass ionomer cement هدف اصلی base مجزا كردن دندان از تغییرات دمایی در دهان است. پس از این مرحله دكتر می تواند بین پركنندهای مختلف دندانی از جمله whithe (composit resins) , perocelain, و amalgam انتخاب كند. این مواد بر روی base یا liner قرار می گیرند.

-ملغمه دندانی (Dental amalgam)
این پر كننده بیشتر از 150 سال است كه مورد استفاده قرار می گیرد. آمالگام سفت شده تركیبی است از، 45-35% نقره و 15% قلع، مقدادیر بسیار كمی مس و روی و 55-45% جیوه كه به صورت زیر واكنش می دهد.
مزایا:
ا- نسبتاً ارزان
2- بادوام
3-آزموده شده
معایب:
1- در اثر مرور زمان سیاه رنگ شده و ظاهر مناسب ندارند.
2- باعث تقویت دندان نمی شوند.

3- تحقیقات، اثرات جانبی سمیت جیوه موجود در آمالگام را هنوز نشان نداده اند.
-Procelain
یك شیشه غیر كریستالی است كه تركیبی از سیلیكون و اكسیژن است و به عنوان پر كننده های دندانی و قالب گیری دندان مورد استفاده قرار می گیرد.
مزایا:
1- ظاهر بسیار مناسب برای دندان های قدامی
معایب:
1- ترد و شكننده
2- گران تر از آمالگام و رزین
3- دشواری تكنیك كاشت (نیاز به دو دندان پزشك)
4- می تواند فرسودگی دندان مخالف را تسریع كند.
5- به دلیل عمر كوتاه عملاً دیگر مورد استفاده قرار نمی گیرد.
– طلا (Gold)

به صورت آلیاژی حاوی 75% یا بیشتر طلا به همراه نقره، پلاتینیم، پالادیوم و روی.
مزایا:
1- بسیار با دوام (2 تا 4 برابر با دوام تر از دیگر پركننده ها)
2- در هنگام گاز گرفتن موجب آسیب دیدن دندان مخالف نمی شود.
3- سازگاری بسیار با لثه و دیگر بافتهای دهان.
معایب:
1- گران
2- ظاهر نامناسب
3- دشواری تهیه (كاشتن آن نیاز به مهارت دارد)
– پركردنی های كامپوزیتی (Composite resin or White fillers)
– استفاده از amalgam و آلیاژ طلا برای دندان های خلفی مناسب است. اما به دلیل ظاهر نامناسب برای دندان های قدامی به كار برده نمی شوند.
بهترین انتخاب دراین حالت رزین های كامپوزیتی هستند كه دارای عمری معادل 2 دهه می باشند. رزین های كامپوزیتی مركب از یك ماتریس پلیمری آلی به نام

Bisphenol – A – Glycidyl methacrylate (BIS – GMA)
و ذرات غیر آلی سفت گوشه دار مانند كوارتز، Lithium aluminum silicate و borosilicate glass كه این مواد غیر آلی به ماده مورد بحث سفتی نسبتاً زیاد و مقاومت سایشی زیاد می بخشد. علاوه بر آن به دلیل شفافیت و ضریب شكست مشابه مینای دندان بسیار قابل قبول است.
BIS- GMA محصول واكنش پلیمریزاسیون اضافی (addition) دو ماده زیر است.
Dimethylmethane , bis(4 – hydroxyphenol) glycidylmethaterylate

می باشد. از آنجا كه در ابتدا، ماده مخلوط می گردد و سپس در حفره قرار داده می شود تا بسپارش صورت گیرد ویسكوزیته باید به اندازه كافی كم و بسپارش باید كنترل شده باشد. مایعات با ویسكوزیته كم مثل تری اتیلن گلیكول و دی متا كریلات مصرف می شوند تا لزجت را كاهش دهند و بازدارنده هایی مثل BHT مورد استفاده قرار گیرند.
BHT (butylated trioxytoluene or 2 , 4 , 6 -tri – tert – butylphenol)

مورد استفاده قرار می گیرند تا از بسپارش نابهنگام جلوگیری شود. بسپارش میتواند با آغازگرماشیمیایی مثل بنزوئیل پراكسید یا با آغاز فتوشیمیایی مثل بنزوئین الكیل اتر شروع شود. در صورت استفاده از آغاز گر فتوشیمیایی پس از آنكه دندان پزشك نور فرابنفش (یا نور معمولی) به ماده كامپوزیت بتاباند، رادیكال آزاد ایجاد می شود و واكنش آغاز می گردد.

همانند مواد دندانی دیگر، انبساط حرارتی اینگونه مواد از ساختمان دندان بیشتر است تفاوت انبساط حرارتی درحدی است كه سبب نشت بزاق، باكتری و امثال آن در بین سطحی دندان – ماده می شود. استفاده از سیلیس كلوئیدی در كامپوزیت های دندانی كه پركننده آنها ریز بوده و با واژه microfillers نامیده می شوند امكان پرداخت رزین را فراهم ساخته و در نتیجه سایش (wear) كمتری اتفاق می افتد و plaque كمتری تجمع می نماید.

مشكل دیگر وجود creep یا خزش در كامپوزیت های دندانی است به طوریكه این كامپوزیت ها طی مدت زمان 10 ثانیه تا 3 ساعت و تحت بار ثابت سفتی آنها از 5/2 تا 4 تغییر می كند. این خزش ممكن است منجر به دندانه دار شده یا فرورفتگی ترمیم شود.

مزایا:
1- ظاهر مناسب
2- غیر رسمی
3- ایجاد پیوند مستقیم و مستحكم با سطح دندان بجای پر كردن صرف حفره
4- نیاز به مته كاری (undercut) كمتر
5- عمر كامپوزیت در حدود 7 تا 10 سال است.
6- كامپوزیت دندان را از تغییر دمایی بیش از حد دهان عایق نگاه میدارد.
معایب:
1-گران قیمت تر از آمالگام (5/1 برابر)
2- در صورت كاشت نامناسب به سرعت پوسیده می شوند.
3- تحقیقات اخیر در مورد برخی از رزین های bisphenol – A نشان داده كه می تواند خطر سرطان پستان را افزایش دهد.
4- احتمال بروز حساسیت پس از عمل
5- تغییر رنگ و ایجاد لكه پس از مدت زمان در اثر نوشیدن چای، قهوه و یا خوردنی های لكه زا.
6- پوسیدگی سریعتر از آمالگام

7- از آنجا كه الكل حلال رزین است، نوشیدن الكل می تواند سبب نرم شدن ماتریس كامپوزیت گشته و باعث ساییده شدن ماده رزین می شود.
با اصطلاح كامپوزیت ها كاربرد این مواد در حال افزایش است.

How Is Bonding Done
فرایند پیوند كامپوزیت با دندان در ابتدا با زبر سازی محسوس محل مورد نظر ترمیم انجام می گیرد كه عمدتاً نیازمند بی حسی نیست. پس از آن سطح دندان توسط ژل etch می شود. رزین بر روی دندان اعمال شده و نور با شدت بالا جهت سخت كردن كامپوزیت تابانده می شود.
گاهی اوقات از رزین های با طیف رنگ مختلف به صورت لایه لایه استفاده می شود تا رنگ واقعی دندان به دست آید. همچنین برای براق كردن رزین حاصل می توان آن را پرداخت كرد.
دردندان پزشكی 5 گونه رزین كمپوزیتی مختلف كه قابلیت سخت شدن توسط نور مرئی را دارند یافت می شوند.
این كامپوزیت ها تحت تابش نور پلاسمایی با انرژی قرار گرفته و فاكتورهای انقباض (Contraction)، نرخ انقباض و دمای القایی تابش آنها آنالیز می شود. روند تابش (exposuse) میتواند هم به شكل پیوسته و هم گسسته یا تركیبی با فاصله زمانی 10 دقیقه باشد. با مقایسه طول زمان تابش برای القای یك انقباض مشابه در یك ماده مشخص مشاهده شده كه طول زمان تابش بانور پلاسمایی

در مقایسه با طول زمان تابش نور هالوژن به طور قابل ملاحظه ای با نسبت 10:1 كاهش پیدا كرده است. همچنین دیده شده كه انقباض نهایی مواد تحت تابش پلاسما كمتر است در حالیكه نرخ انقباض بدست آمده توسط منحنی های متغیر خطی- بعدی ایجاد شده بوسیله با روش اسكن باریكه لیزر تفاوت فاحش بین دو نور افشان نداد.. افزایش دمای القا شده توسط نور پلاسما بر روی ماده از دمای القا شده توسط نور معمولی تجاوز نمی كند.

1- مقدمه
رزین های كامپوزیتی سخت شونده توسط نور مرئی كه توسط Camphorquinone فعال می شوند به طور گسترده در دندان پزشكی به عنوان مواد احیا كننده برای اتصالات سرامیكی پلیمری یا فلزی دندان پزشكی تا روكش حفره، رخنه گیر شكاف و عامل های درزگیر مورد استفاده قرار می گیرند و هم شدت نور در طول موج حساسیت نوری (nm470 برای ( Camphorquinone) و طیف نور (شدت بر حسب فركانس) در طول موج های بلندتر از فعال سازی آن می تواند بر انقباض، نرخ انتقاض، زمان تابش، دمای سطح تابش درجه تبدیل منومرها به پلیمر و عمق پلیمریزاسیون) تأثیر بگذارند.
اگر شدت نور افزایش پیدا كند بخی از مشخصه های كلینیكی (از قبیل زمان تابش كوتاهتر، عمق بزرگ تر پلیمریزاسیون اصلاح می شود. افزایش مشخصه های دیگر (انقباض، نرخ انقباض و دما) می تواند سبب ایجاد تأثیرات نامطلوب شود. در حقیقت انقباض القایی پلیمریزاسیون به درجه تبدیل وابسته بوده و منجر به افزایش تنش های برشی و یا كششی در بین سطحی محل و ترمیم دندان می شود. تنش های ایجاد شده می توانند چسبندگی پیوند ماده بازسازی را در دیواره های حفره تضعیف كرده و منجر به نشتی های میكرونی در بین سطح دندان محل ترمیم می گردد.
فرایند پلیمریزاسیون را میتوان با فازهای پیش و پس ژلی مشخص كرد. در فاز پیش ژلی تنش توسط شار (جریان) ماده كاهش یافته، اما تنش پس ژلی باقی می ماند. در محل ژل زمانی كه

چسبندگی بازسازی حفره شكل گرفت یا لحظه پس از نرخ بالاتر انقباض به واسطه غلظت بالاتر رادیكال های فعال شده توسط نور افزایش بیشتر تنش در پیوند بین سطحی را القا می كند. این امر توسط افزایش مدول الاستیسیته رزین در حالت ویسكوالاستیك صورت می گیرد.
شدت نور زمان تابش و دمای دندان تحت تابش با هم مرتبط هستند. برای یك نور هالوژن معمولی هرچه شدت نور بیشتر باشد درمای تولید شده بیشترافزایش یافته و در نتیجه دمای سطح تحت تابش بالاتر خواهد رفت. بر اساس نظریه Zach و همكارانش هنگامی كه دمای دندان از c 5/42 بالاتر باشد آسیب های غیر قابل برگشت بوجود می آید.

برای دریافت اینجا کلیک کنید