مقاله شـــیشه

توضیحات

 مقاله شـــیشه دارای 33 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله شـــیشه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله شـــیشه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله شـــیشه :

شـــیشه

مقدمه :
شیشه به عنوان یكی از مصالحی كه از هزاران سال پیش ساخته می‌شده، همواره مورد توجه انسان ها قرار داشته و در اعصار مختلف دارای كاربردهای متعددی بوده است. زمانی یك شیء تزئینی، زمانی یك وسیله جادویی و همنطور برای در و پنجره ها ونیز چراغ های برق و امروز حتی در كلاه فضانوردان كاربرد داشته و دارد.

شیشه به خاطر خواص منحصر بفرد خود كه از جمله آن می توان به شفافیت آن اشاره كرد قابلیت آن را دارد كه بكاربردهای متعددی را به خود اختصاص دهد. همینطور طیف وسیع مواد شیمیایی به كار رفته و نیز پدید آمدن انواع مختلف شیشه با رنگ های و خواص متفاوت و نیز خواص فیزیكی گوناگون كه از شیشه های ایمنی شروع و تا انواع ضد گلوله هم حتی ادامه می یابد. دست بشر را در این تنوع وطیف وسیع باز گذاشته تا جایی كه امروزه در كلان شهرها می افزاید و قدرت خود را بر شهر تحمیل میكند.

دركشورهای جهان سوم به پیروی از كشورهای پیشرفته استفاده از شیشه رونق بسیار یافته اما متأسفانه كمتر به بحث های زیست محیطی، شهری، اقلیمی و… در ارتباط با شیشه توجه شده و اكثراً به لحاظ زیبایی و در مواردی ایمنی و زیبایی از شیشه استفاده میشود. بدون اینكه متوجه باشند كه شیشه در آینده چه خطراتی را به بار می‌آورد. باید دركشورهای در حال توسعه تلاش شود تا مصالحی انتخاب گردند كه با اقلیم و معماری سنتی آن كشورها در تضادی متقابل نباشد. تا از این نظر علاوه بر فرهنگ، تمدن ومعماری اصیل بناها، شهرهایی بر طبق معیارها واستانداردها جهانی داشته باشیم.
در این تحقیق سعی شده به مباحث تئوری به صورت اجمالی و بدور از مسائل تخصصی این حرفه پرداخته شود و با تكیه بر شهر مقدس مشهد در كنار این مباحث كاربردهای وسیع شیشه در شهر مورد بررسی قرار بگیرد.

شیشه در طبیعت بسیاركمیاب است اما در جاهایی كه صخره های مذاب به سرعت سرد شده اند (مثلاً در مجاورت آتش فشانیها) شیشه البته یافت می شود، هر چند این شیشه ها به قدری ناخالصی دارند كه شفاف نیستند. آدمهای نخستین چنانچه بر حسب حسن اتفاق درمجاورت این ذخایر شیشه طبیعی زندگی میكردند، برای شیشه بسیار ارج قائل بودند. زیرا می توانستند آنرا بشكنند وتكه های دراز و نوك تیز آن را جدا كنند، خدنگ و تیغه چاقو و انواع ابزارها و زیورآلات از آنها بسازند در تمام نقاط دینا، از یونان گرفته تا پاتاگونیا ، ابزارهایی از جنس مواد شیشه ای سخت، پیدا شده است.

شیشه هایی كه ساخته دست مصریان و رومیان باستان اند
قدیمی ترین نمونه ها از شیشه های ساخته دست بشر، در میان آثار تمدنهای باستانی خاور میانه پیدا شده است. شاید قدیمی ترین اشیاء از جنس شیشه خالص، مهره های مصری متعلق به 2500 سال پیش از میلاد باشد. شواهد دیگر حاكی از آن است كه مصریان از 3000 سال پیش از میلاد و حتی زودتر از این به تولید شیشه پرداخته اند.

نخستین انقلاب مهم در تكنیك شیشه گری، اختراع بوری بود. به احتمال زیاد، اول در بابل و درنزدیكهای 200 پیش از میلاد وبعدها درمصر از این وسیله استفاده شده است. بوری از یك لوله آهنی توخالی به طول صدالی صدو پنجاه سانتی متر و از دو قسمت – دسته و دهانه – تشكیل شده است. شیشه گر با این وسیله، می تواند حباب شیشه داغ را كه به سر آن زده ، از طریق باد كردن شكل دهد.

ظاهراً شیشه گران رومی، تقریباً در تمام مراحل اصلی تكنیك شیشه گری و آذین بندی شیشه (یعنی باد كردن، قالب ریزی، دستكاری با انبر آتشكاری، برش وحكاكی ، نقاشی و طلاكاری) مهارت پیدا كرده بودند. اشیاء شیشه ای در مصر (مربوط به زمانی كه تحت سیطره امپراطوری روم بوده)، پیدا شده اند. وشامل بشقاب، پیاله، گیلاس، بطری، انگشتری، و حتی تكه هایی از شیشه پنجره و حاكی از روش تكنیكی بسیار پیشرفته اند.

شیوه هایی اصی شكل دادن به شیشه بسیار ساده است. شیشه را می توان به صورت تخت قالب ریزی كرد ویا در قالبی دارای شكل مورد نظر ریخت. میتوان به كمك فشار، به شیشه شكل داد به شرطی كه داغ باشد وناروانی آن، آنقدر پایین باشد كه بتوان آن رابا فشار به داخل تورفتگی های قالب راند. همچنین شیشه را میتوان با وارد كردن هوا به داخل آن شكل داد، خواه در هوای آزاد باشد ویا در قالبی كه شكل بیرونی محصول منبسط شده را تعیین می كند.

شیشه را موقعی كه هنوز داغ است، می توان خم كرد، تاب داد و یابه شكل لوله‌ای در آورد كه باوجود طول زیاد و جداره نازك بتواند، شكل خود را حفظ كند. در دماهای بالاتر، كم بودن ناروانی شیشه، امر جوش دادن شیشه را به شیشه آسان می سازد. به سبب همین خاصیت ارتجاعی شیشه در حالتی كه نرم وداغ است (خاصیتی كه شیشه گران رومی كاملاً به آن آگاه بودند و از آن استفاده میكردند)است كه امروزه تولید انواع پرشمار وسایل شیشه پیچیده آزمایشگاهی و محفظه هایی با جدار نازك از قبیل حبابهای الكتریكی امكان پذیر است.

شیشه در قرون وسطی
متلاشی شدن امپراتوری روی، به تنزل شیشه گری انجامید . كیفیت شیشه ای كه در اروپای غربی تولید می شد، بسیاز پایین تر از شیشه هایی بور كه در مصر و روم تولید می شد. اما بزرگترین موفقیتهایی كه شیشه گران قرون وسطی بدست آوردن به سبب استفاده از شیشه پنجره واستفاده ماهرانه از شیشه های رنگی برای این مقصود بود. البته رنگی بودن همه شیشه های رنگی كه برای پنجره های كلیساهای بزرگ و كوچك به كار رفته اند، به سبب افزودن اكسیدها فلزی به مواد اولیه شان نیست.

در قرن سیزدهم یك نوع ماده رنگی از جنس كلراید نقره راروی سطح شیشه شفاف بكار می بردند كه آنرا زرد طلایی بكند ویا همین ماده را به سطح شیشه آبی می‌زدند كه آن را به سبز روشن در می آورد و به این ترتیب، وجود دو نوع رنگ را برای یك قطعه شیشه ممكن می ساخت. با ظهور اسلام و گسترش آن در حدود سال 1000 میلادی ، مصر و به ویژه اسكندریه، بار دیگر مركز شیشه گری دنیا شد. مراكز شیشه گری دیگری نیز پیدا شدند از قبیل حلب و دمشق. در خلال سده های بعد، شیشه گری در سراسر امپراتوری اسلامی گسترش یافت . در این دوره، مینا كاری شیشه ها، مطلوبترین شكل آذین بندی بود و هر چند كه خودشیشه اغلب شفاف نبود، استفاده از نقوش غربی ، در اغلب موارد فوق العاده موفق بود، به ویژه برای آذین بندی لامپهایی كه روشنایی مساجد را تأمین می كردند. پاره ای از محصولات شیشه ای را عملاً با طلا رنگ آمیزی می كردند و برای كردن نقوش روی آنها، از یك وسیله نوك تیز فلزی استتفاده می كردند. اما این سنت قرون وسطایی طلا كاری و مینا كاری شیشه، از عظمتی كه در اواسط قرون چهاردهم داشت، سقوط كرد و راه شیشه، از عظمتی كه در اواسط قرون چهاردهم داشت، سقوط كرد وراه انحطاط را پیمود تا این كه در اواخر قرن بعد تقریباً‌ از بین رفت.

ونیز رقابت با اروپا
بی شك ، تأثیر باور كننده اولین جنگهای صلیبی بودكه تكان تازه ای به شیشه گری اروپا كه بیش از هزار سال راه انحراف را پیموده بود، داد و نیز در حدود سال 1200 میلادی ، مركز عظیم شیشه گری اروپا شد.
ونیزیها تمام مهارتهای گم شده رومیان را از نو كشف كردند. برای به وجود آوردن نقوش ظریف نوار، مارپیچی و پیچ و تاب دار در اشیاء شیشه ای بی رنگ، شیشه سفید سخی را (كه همانطور كه دیدیم از افزودن قلع به ماده اولیه اش ساخته می شد) در آنها جای می دادند. شیشه گران خاصیت مفتول پذیری شیشه مذاب را برای نخستین بار و بطور كامل برای تزئینات شگفت انگیز به كار گرفتند. در سطح محصول شیشه ای داغ كه در آب سرد فرو میكردند و سپس حرارت می دادند . شبكه ای ظریف از ترك خوردگیهای ریز بوجود می آمد، شبكه ای خاص یخی بود. شیشه گران ونیزی ، مینا كاری وطلا كاری را بار دیگر به اوج رساندند.

تا همین قرن نوزدهم ، متداولترین شیوه برای توید شیشه پنجره به صورت ورقه های كمابیش مسطح، عمدتاً به باد كردن متكی بود. قدیمی ترین شیوه برای تولید شیشه پنجره، شیوه ای بود كه تا دومین دهه قرن نوزدهم هنچنان بكار می رفت و در اساس تفاوت چندانی با شیوه تولید غرابه ها، و بطریها بزرگ نداشت. توده ای از شیشه را به مقداری كه لازم بود، با یك سربوری بر می داشتند و با سر دیگر آن را باد می كردند تا تقریباً به شكل كره ای به قطر 50 سانتی متر یا بیشتر درآید. این كره را دوباره حرارت می دادند و به یك میله شیشه گری میزدند وبوری را از آن جدا می‌كردند و آن را روی یك میله قطعه فلز تخت می گذاشتند طوری كه به شكل یك غرابه تخت در می آمد. سپس روزنه ای دایره ای به قطر چند سانتی متر را از ته تخت آن می كندند آنگاه آن را در كوره مخصوص نرم كردن شیشه به طور كلی دوباره حرارت می دادند و نرم می كردند. آنگاه تحت تأثیر نیروی گریز از مركز، قسمتی سوراخ شده كره باز می شد و شیشه نرم شده، قرصی شكل می شد. معمولاً وسط این شیشه این شیشه بسیار ضخیم تر از لبه های آن بود وسطح آن پر بود از برآمدگیهای موجی و دایره ای شكل و هم مركز. در آن مركز آن یك گره درشت (كه به آن كراون می گفتند) وجود داشت و در آن ، ترك خوردگی ای كه به هنگام جدا كردن میله شیشه گری پدید آمده بود، پیدا بود و دایره های مجاور آن ، از بر آمدگی و فرورفتگی بیشتری نسبت به قسمتهای دیگر شیشه برخوردار بود.

روش دیگر (اما پرخرج تر) برای تولید شیشه مسطح، عبارت بود. از تولید ورقه های ریخته شده كه ابتدا در سال 1688 در فرانسه و بعدها در حدود سال 1770 در انگلسان پا گرفت. در این روش شیشه مذاب رابه وسیله ملاقه های آهنی روی قالب كه عبارت بود از یك میز آهنی ، می ریختند. سپس شیشه را با غلتكهای آهنی مسطح می كردند. سطح شیشه ای كه این طریق تولیدمی شد، ناهموار بود و با تحمل زحمات زیاد، آن را با دست سمباده می زدند و صیقل می دادند. از شیشه ای كه با این طریقه طولانی و پر خرج تولید می شد و اما در قیاس با شیشه ای كه به طریقه باد كردن تولید می شد بسیار مسطح تر بود، برای پنجره وبه خصوص آئینه استفاده می كردند.
رشد سریع جمعیت وشهر نشینی در اروپا در خلال قرن نوزدهم، تقاضا برای شیشه را بسیار افزایش داد. با كنار گذاشتن روش قدیمی تولید شیشه كراون، ورقه های شیشه ای مسطح تری تولید شد. با روش جدید كه عبارت بود از بادكردن استوانه های عضیمی كه بعداً حرارت مجدد داده و از پهلو شكافته و باز می شدند، تهیه میكردند.

اما یك طرف محصول از صیقل دادن طبیعی از طریق حرارت بی نصیب می ماند ومسطح بودن شیشه هنوز امری نسبی بود. چین و شكن این نوع شیشه، هر چند نسبت به اغلب شیشه های كراون كمتر بود، باعث می شد كه شیشه های مسطح هنوز از پاره ای از ویژگیهای اپتیكی بسیار نامطلوب برخوردار باشد. به طرف اواخر قرن نوزدهم، این روش استوانه ای با تولید استوانه هایی بطور مكانیكی اصلاح گردید : یك بوری راكه به یك سر آن حلقه ای فلزی نصب كرده بودند، در شیشه مذاب فرو میكردند و به آرامی بالا می آوردند و هوای متراكم شده رابا سرعتی نسبتاً كن در آن می دمیدند، به این طریق می توانستند استوانه ای خالی به ارتفاع 12 متر و قطر 75 سانتی متر بسازند.

به سبب افزایش نمایشگاههای بین المللی، در قرن 19 برای شیشه گران اروپایی فرصتی پیش آمد كه دستاورد –هایشان را به نمایش بگذارند.
شاید چشم گیر ترین پیشرفت در این دوره، در زمینه معماری صورت گرفت . كاخ كریستال (این عمارت هیجان بر انگیز وانقلابی) توسط سرژوزف پاكسون در لندن و در سال 1851 و به عنوان محل برپایی نمایشگاههای بزرگ بین المللی طراحی وساخته شد . كاخ كریستال نخستین ساختمان عظیم بود كه به وسیله قطعات آهنی و شیشه‌ای از پیش ساخته شده ، درست شد.

كارخانه های در اروپا و آمریكا در نیمه دوم قرن نوزدهم، از دو جنبه مهم با بزرگترین كراخانه های شیشه گری قرن هجدهم فرق داشتند. یكی ایجاد تغییراتی در كوره های احیا كننده كه تكامل آنها در اساس در جهت كار متالوژی بود، و هدف از این تغییرات آن بود كه بتوان اینكوره ها را برای ذوب شیشه بكار برد و به این ترتیب هم استفاده مؤثر ار از سوخت بشود و هم منبع پر قدرت تری از لحاظ حرارت تأمین می‌گردد. دیگر آن كه كوره های پات جای خود رابه كوره های بزرگتر یعنی به كوره های تانكی دادند.

بعدها به سبب افزایش تقاضا ومطرح بودن مسئله تولید بلور آلات ارزان در مقیاس وسیع، پیشرفتهای دیگری صورت گرفت. در حدود سال 1827، در آمریكا شیوه ای دیگر برای تولید بلورآلات پدید آمد وبه سرعت در اروپا رواج یافت. این شیوه عبارت بود از ایراد فشار مكانیكی بر شیشه موقعی كه آنرا در قالب ریخته اند. با بكار بردن صفحه های نقش برگردان و رنگی، نقوش تزئینی را روی بلورآلات چاپ میكردند. یكی از شیوه های تولید بلورآلات عبارت بود از سفت كردن شیشه از طریق سرد كردن ناگهانی آن (برای ساختن لامپهای گازی و روغنی. بنابر این ، در سال 1900، آنچنان پیشرفتهایی در شیشه گری حاصل گردید كه این صنعت را در طول قرن بیستم، متحول گردانید. پیدایش كوره های تانكی احیا كننده و دستگاههای بطری سازی خودكار، ساختن استوانه هایی (به روش مكانیكی) برای تولید شیشه مسطح، و پیدایش روش سفت كردن، همه اینها دردست هم، همراه با درك روبه فزون نسبت به تركیب و ساختمان شیشه و انگیزه تولید وسیع شیشه كه ناشی از تقاضای عظیم بود، به مكانیزه كردن و ایجاد اصلاحاتی بیشتر در صنعت شیشیه گری منجر شد و در فصل بعد ، به این مطلب خواهیم پرداخت.

تعریف شیشه
مسئله یافتن تعریفی جامع و كامل برای شیشه از دهها سال پیش مطرح بوده است. اما شاید هنوز هم چنین تعریفی كه مورد قبول همگان باشد یافت نشده است. یكی از تعاریف بسیار معروف كه از یوی انجمن آزمون مواد آمریكا (ASTM) در سال 1945 میلادی پیشنهاد شد شیشه را بصورت زیر تعریف می كند:
شیشه ماده ای غیر آلی است كه از حالت مذاب طوری سرد شده است كه بدون آنكه تبلور یابد بصورت صلب در آمده است.
شیشه یك جامد آمرف است. ماده را آمرف می گویند كه از نظر ساختاری دارای نظم پر دامنه نباشد. امروزه هم تعریف بسیار عام شیشه بصورت جامد آمرف یا غیر بلوری و هم تعریف دقیقتری كه علاوه بر آمرف بودن بروز پدیده انتقال به شیشه را نیز از الزامات تعریف حالت شیشه ای می شمارد در بین دانشمندان و پژوهشگران علم شیشه طرفدارانی دارد.

تئوری های شیشه سازی
این پرسش كه از چه موادی می توان شیشه ساخت از مدتها پیش فكر بشر را به خود مشغول كرده داشته است. پاسخ های داده شده به این پرسش كه ابتدا صرفاً تجربی و فاقد علمی بودند به تدریج با پیشرفت دانش شیشه علمی تر ، دقیق تر و كاملتر شدند. مهمترین تئوری های شیشه سازی كه كم بیش متكی به پایه های علمی هستند را میتوان بصورت زیر خلاصه كرد.

تئوریهای ساختاری شیشه سازی
الف – تئوری گلداسمیت
ب ـ تئوری شبكه نامنظم زاكاریاسن

قوانین زاكاریاسن در شیشه سازی:
1 هیچ آنیونی اكسیژنی نباید به بیش زا دو كاتیون وصل شود.
2 تعداد اكسیژنی های اطراف كاتیون باید كم باشد.
3 چند وجهی های اكسیژن باید فقط رئوس خود را به اشتراك بگذارند ونه یالها وجوه خود را.
4 حداقل باید سه رأس هر چند وجهی به اشتراك گذاشته شود.

تئوریهای شیش سازی بر اساس استحكام اتصال
الف – شیشه سان
ب – تئوری راوسون

تئوری كینیتكی شیشه سازی
مطابق این تئوری مسئله اینكه مایعی به هنگام سرد شدن پیش از رسیدن به دمای Tg تبلور بیابد یا خیر دقیقاً یك مسئله كینیتكی است كه از یك سو بستگی به سرعت جوانه زنی ورشد بلور سازی و از سوی دیگر سرعت خارج كردن انرژی حرارتی از سیستم دارد. Turnball در مقاله بسیار مشهور خود دراین مورد می نویسد كه درهر دسته ای از مواد كه برحسب نوع اتصال می توانند به گروههای كوالانت، یونی، فلزی، واندروالز و اتصال هیدروژنی تقسیم بندی گردند می توان موادی كه شیشه ساز هستند یافت.

سرعت سرد كردن، تمركز جوانه ها، برخی از خواص ماده مانند كشش سطحی سطح مشترك بلور – مایع، انتروپی ذوب و غیره بعنوان عوامل مؤثر و مهمی كه توانایی مایعات مختلف را از نظر شیشه سازی تحت تأثیر قرار می دهند ذكر شده اند. این نوع برخورد با مسئله شیشه سازی به جای آنكه به این پرسش پاسخ دهد كه آیا یك مایع بخصوص باید با چه سرعتی سرد شود تاتبدیل به شیشه گردد (با جلوگیری از عمل تبلور). یعنی از نظر تئوری كینیتكی شیشه سازی ، هر ماده‌ای میتواند به شیشه تبدیل شود به شرط اینكه با سرعت كافی (كه بتواند مانع از تبلور آن شود) سرد گردد. همانگونه كه ذكر شد مسئله تبلور (یا انجماد حقیقی) كه هنگام سرد شدن مایعی به زیر دمای تعادلی پایداری آن (دمای انجماد یا دمای لیكویدوس) اتفاق می افتد بستگی به دو فرایند دارد كه عبارت است از جوانه زنی و رشد.

جوانه زنی
1 جوانه زنی هموژن
2 جوانه زنی هتروژن

رشد بلورها:
1 رشد طبیعی
2 رشد همراه با جوانه زنی سطحی
3 رشد با استفاده از نابجائی های پیچی

تركیبات شیشه
با توجه به تعریفی كه به صورت كلی از شیشه به عمل آمده، معلوم می شود كه از تركیب و ذوب خیلی از عناصر بتوان شیشه را بدست آورد. بطوریكه تاكنون در حدود 6500 نوع تركیب مختلف برای ساخت عناصر شیشه پیشنهاد شده وخواص آنها ثبت گردیده، با نگاه به جدول عناصر كمتر عناصری را می توان یافت كه از آن شیشه بدست نیاید ولی سه عنصر كربنات دو سود، سنگ آهك و سیلیس مواد اصلی تشكیل دهنده شیشه می باشد كه در اكثر كارخانه های شیشه سازی مورد استفاده قرار می گیرند.

اصولاً می توان از دو نوع تركیب اصلی برای ساختن شیشه كه عمومیت بیشتری دارد نام برد، یكی آهك كربنات دو سود و سیلیس و دیگری پتاس، اكسید سرب و سیلیس می باشند . همانطوری كه ملاحظه می شود سیلیس در هر دو گروه مشترك بوده و ماده اصلی شیشه راتشكیل می دهد. به عبارت دیگر تركیباتی تشكیل دهنده شیشه عبارتند از :

1 سیلیس : كه ماده اصلی تشكیل دهنده شیشه است.
2 كربنات سدیم: كه نقش كمك ذوب را در تولید شیشه دارد.
3 دولومیت: كه به عنوان تأمین كننده اكسید سدیم و اكسیر منیزیم به كار می‌رود.
4 آهك : تثبیت كننده میزان اكسید كلسیم در شیشه.
5 سولفات سدیم: مانع ایجاد و تشكیل سرباره در سطح شیشه مذاب در مرحله تصفیه می شود.
6 زغال : به عنوان برطرف كننده حباب می باشد.
7 نیترات : زمینه رابرای دریافت مواد بیرنگ كننده آماده می كنند.
8 مواد بیرنگ كننده : كه مخلوطی از اكسید سلنیوم، اكسید كبالت و پودر آرسنیك میباشد.
9 شیشه خورده: كه در حقیقت به عنوان كمك ذوب اصلی و خمیر مایه ابتدایی برای خمیر شیشه مورد مصرف قرار می گیرد.

شیوه های تولید
در این فصل نظری می افكنیم به مراحل ذوب شیشه، و به روشهای گوناگون برای كار كردن روی شیشه مذاب از جمله شیوه های تولید شیشه های مسطح و رشته رشته، وبه پرداخت زدن و سرد كردن شیشه و به صورت چند لایه در آوردن و تزئین كردن آن.
از آنجا كه هدف اصلی از ذوب شیشه، تبدیل این موادخام به خمیری یك دست است، یكنواختی اندازه ذرات نیز اهمیت دارد.

غیر از ماسه ونمك قلیا و آهك كه اجزاء اصلی شیشه های سودا – آهكی هستند، خورده شیشه هایی از جنس همان شیشه را به خمیر شیشه اضافه می كنند زیرا، هر نوع شیشه در دمایی پایین تر از دمای لازم برای ذوب هر كدام از اجزاء تشكیل دهنده اش ذوب میشود. بنابر این، افزودن خرده شیشه، روند ذوب را تسریع میكند و به همین دلیل امكان دارد 75 درصد از تمام شیشه مذاب را خرده شیشه تشكیل دهد. اجزاء مخلوط شده شیشه را بطور هموار در كف كوره پهن می كنند.

كوره های شیشه گری در دو نوع متفاوت وجود دارند: كوره های پات و كوره های تانكی . كوره های پات كه امروزه از آن فقط برای تولید شیشه های اپتیكی و شیشه های كریستالی استفاده می شود. اغلب كوره های شیشه گری از نوع كوره ها تانكی و احیاء كننده اند. شیشه مذاب ماده ای است فوق العاده فرساینده، به همین دلیل باید كوره ها، تانكی ها و كوره های مخصوص نرم كردن شیشه را با دیوارها یا لایه های ضخیم از جنس مواد نسوز ومخصوصاً مقاوم در برابر فرسایش اندود كرد.

فرسایش تدریجی این پوشش های نسوز، یكی از علل قاطی شدن مواد زائد در شیشه است. عمر طبیعی پوشش نسوز در تانكی های كه بطور مداوم كار میكنند، بین سه تا چهار سال است.
سوختی كه در شیشه گری بكار می رود، بستگی به قیمت و میزان دسترسی به آن. شیشه گری به كار می رود. بستگی دارد به قیمت و میزان دسترسی به آن. شیشه گران در سالهای اخیر به تدریج از ذغال سنگ (یا دقیقتر بگوییم از تولید كننده گاز) به نفت روی آورده اند.
حرارت دادن با استفاده از مقاومت الكتریكی، شیوه دیگری است برای ذوب شیشه و در سالهای اخیر با گامهای سریع پیش رفته است.

مراحل شكل دادن به شیشه
مشهورترین طریقه برای شكل دادن شیشه، باد كردن آن دست است. این شیوه، از نیمه اول قرن 16 یعنی از زمانی كه ایگوكولا به تشریح آن پرداخت، عملاً بی تغییر مانده است. امروزه از این شیوه، برای تولید محصولات هنری و ظروف تجملی سر سفره استفاده می كنند.
قالبهای شیشه سه نوعند: آهنی، خمیری و فشاری. قالبها، صرفنظر از نام فریب دهنده شان، از جنس آهن خاكستری ریخته شده و تراشكاری وصیقل داده شده اند. قالبهای به اصطلاح آهنی (یا داغ)، قالبهایی اند یكپارچه و از آنها برای ساختن محصولاتی استفاده میشود كه گودیشان كم باشد وبه آسانی بتوان از قالب بیرون آورد. پیچیده تر از این قالب، قالبی است كه باز و بسته می شود واز آن برای ساختن غرابه های و بطریهای بزرگ (و در تعداد محدود) استفاده می شود.

قالب خمیری، عبارت است از یك قالب آهنی كه جداره داخلی اش را قشری از مایعی سنگین و ناروان می مالند این مایع ، حركت شیشه را هنگام باد كردن آن، ساده می سازد. برای این كار، معمولاً از صابون یا موم استفاده میكنند و سطح آن را آرد یا خاك اره می پاشند. این لایه، پس از پختن به صورت قشری از كربن دانه دانه در می آید. این لایه را در طول مرحله كار، مرطوب نگه می دارند و بخارات حاصل شده، به عنوان لایه ای میان قالب و شیشه عمل می كند. بخارات و آب اضافی، از روزنه های قالب خارج می شوند. استفاده از قالب خمیری، این مزیت را دارد كه محصول جز با بخار با چیز دیگری تماس نداشته و بنابر این سطح آن به طور طبیعی، صاف و صیقلی است. ظروف مواد شیمیایی، لیوانها و انواع ویژه ای از حبابهای الكتریكی را با این روش تولید می كنند.

برای دریافت اینجا کلیک کنید