مقاله استاندارد ساختن آزمون اوتیسم (AQ) بر روی دانش آموزان

توضیحات

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله استاندارد ساختن آزمون اوتیسم (AQ) بر روی دانش آموزان دارای 78 صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله استاندارد ساختن آزمون اوتیسم (AQ) بر روی دانش آموزان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : توضیحات زیر بخشی از متن اصلی می باشد که بدون قالب و فرمت بندی کپی شده است

بخشی از فهرست مطالب پروژه مقاله استاندارد ساختن آزمون اوتیسم (AQ) بر روی دانش آموزان

چکیده پژوهش;

فصل یکم

مقدمه

بیان مسئله پژوهش;

اهمیت پژوهش;

هدف از پژوهش حاضر

پرسشهای پژوهش

تعریف مفاهیم و اصطلاحات

فصل دوم

تاریخچه اوتیسم

ویژگی های رفتاری اوتیسم

کارکرد هوشی;

رفتار تشریفاتی و اصرار بر یکنواختی;

نابهنجاری ها در پاسخ به محیط فیزیکی;

رفتار خود تحریکی;

رفتار خود جرحی;

عاطفه نامناسب;

رفتار اجتماعی;

تکلم زبان

اوتیسم

ملاک های تشخیص اوتیسم (در خود ماندگی) بر اساس DSM;

ارزیابی و تشخیص اوتیسم

تشخیص مقدماتی اوتیسم

ارزشیابی تشخیص جامع

آزمون CHAT (چک لیست اوتیسم طفولیت)

پرسشنامه ASSQ;

آزمون CARS

آزمون اوتیسم سیمون بارون- کوهن

فصل سوم

مقدمه

جامعه آماری پژوهش;

نمونه و روش نمونه گیری

اعتبار ابزار پژوهش;

ابزار پژوهش;

تحلیل عاملی;

روش های تحلیل عاملی;

فصل چهارم

توصیف داده ها

نتایج توصیفی داده ها

اعتبار و روایی;

اعتبار آزمون اوتیسم

ضریب آلفا

روایی آزمون اوتیسم

مشخصه های نمره های آزمون اوتیسم درگروه نمونه

مقایسه نمرات دختران و پسران در گروه نمونه

نرم آزمون (AQ)

فصل پنجم

بحث و بررسی درباره یافته ها

محدودیت های پژوهش;

پیشنهادها

 

تاریخچه اوتیسم

هنری مودزلی نخستین روانپزشکی بود که توجه جدی به کودکان خردسالی که اختلالات شدید روانی همراه با دگرگونی ، تاخیر و انحراف در فرایندهای رشد نشان می دادند مبذول داشت.در آن زمان این اختلالات «سایکوز» تلقی شدند.پس از آن اولین بار اصطلاح «اوتیسم» توسط بلولر در سال 1911 برای توصیف افراد مبتلا به اسکیزوفرنی که تماسی با واقعیت نداشتند به کار برده شد

در سال 1943 لئوکانر و هانس اسپرگر (1944-1991) به طور مستقل اختلالهایی مانند اختلال در روابط اجتماعی ، نابهنجاری های زبانی ، علایق محدود و تکراری در دوران کودکی را توصیف کردند.آن ها معتقد بودند که این کودکان در مورد عدم تماس با واقعیت (بدون تشخیص مانند اسکیزوفرنی) مشابه هستند

کانر کودکان اوتستیک را این گونه توصیف نمود : نهایت تنهایی اوتستیک.(پور افکاری ، 1379)

به علاوه او اظهار داشت که این سندروم منجر به انحراف زبان می شود و با تاخیر در فراگیری ، پژواک گویی ، لالی موقعیتی ، معکوس سازی ضمیر و صحبت تحت اللفظی مشخص می گردد.همچنین این کودکان دارای میلی وسواسی برای حفظ یکنواختی محیط هستند و با رشد عادتها و تشریفات دقیق مشخص می شودن به خاطر حافظه طوطی وار مناسب و ظاهر فیزیکی بهنجاری که دارند ، کانر نتیجه گیری کرد که این کودکان قادر به کسب توانایی های شناختی طبیعی هستند

در سال 1344 آسپرگر چهار گروه مشابه از این کودکان را توصیف کرد که اختلالات آنها چندان شدید نبود.او این کودکان را مبتلا به اختلال شخصیت تشخیص داد که «جامعه ستیزی اوتیستیک» نامیده شد.او معتقد بود این اختلال که از سال دوم زندگی آشکار میشود.با اختلال شدید در توانایی ایجاد ارتباط گرم و با روح و فعال با کل محیط مشخص می گردد.(توزنده جانی و همکاران ، 1383)

بتلهایم در سال 1967 اظهار نمود که در پاسخ به والدین طرد کننده ، کودکان مبتلا به اوتیسم از تعاملات اجتماعی خود بسنده کناره گیری می کنند

تا اواسط دهه 1970 برنامه های درمانی این بود که به والدین کمک شود تا کمتر کودکانشان را طرد کنند ، اما این فرضیه به وسیله های پژوهشهای تجربی بعدی بین سالهای 1970 تا 1980 حمایت نشد

در این پژوهشها والدین کودکان مبتلا به اوتیسم در پاسخ به پرسشنامه شخصیتی چند وجهی مینه سوتا نمره ای در سطح بهنجار گرفتند.به علاوه این والدین همانند والدین کودکان طبیعی سطوح مشابه رضایتمندی زناشویی و به هم پیوستگی خانوادگی را گزارش کردند

برنارد ریملند 1964 و اریک اسکوپلر 1971 از جلمه اولین کسانی بودند که در مقابل نظریه بتلهایم به مخالفت برخاستند.ریملند معتقد بود که اوتیسم از اختلالات عصب شناختی است.اسکوپلر نیز معتقد بود که وظیفه درمانگران این است که والدین را به عنوان جزئی از گروه درمان در نظر بگیرند و نه به عنوان مقصر

بعدها آیزنبرگ و کانر در یک مقایسه نشانه های اصلی را محدود به دو ویژگی اولیه کردند : 1- تنهایی شدید و 2- اصرار وسواس گونه در حفظ یکنواختی.بنابراین نابهنجاری زبانی که قبلاً نشانه های اصلی نشانگاه در نظر گرفته می شدند حذف شدند

بیش از شش دهه از شناساندن اوتیسم توسط کانر (1943) سپری شده است.اطلاعات زیادی درباره این نشانگان بدست آمده است.اوتیسم تقریباً در 5/4 مورد از 10000 تولد زنده رخ می دهد.در بین کودکان اوتیستیک ، پسرها به نسبت 3 یا 4 به 1 از دختران پیشی می گیرند.(نائینیان ، 1378)

اوتیسم با گوشه گیری شدید ، کمبودهای نافذ در زبان ، رفتار اجتماعی و توجه و بروز رفتارهای عجیب و غریب یا تکراری مشخص شده است

معمولاً اوتیسم در بین سنین 2 و 5 سالگی تشخصی داده می شود.هرچند اکثر پژوهشگران توافق دارند که اوتیسم به وسیله عوامل عضوی ایجاد می شود و از زمان تولد وجود دارد ، در حال حاضر نظریه سبب شناسی غالبی وجود ندارد. (نائینیان ، 1378)

ویژگی های رفتاری اوتیسم

تشخیص اوتیسم بر پایه بروز رفتارهایی است که مشخصه نشانگان هستند.راتر[1] (1978) به تاکید بر زبان پرداخته و اوتیسم را در چهار معیار اصلی تعریف کرده است

1- شروع قبل از 30 ماهگی

2- رشد اجتماعی ناقص

3- رشد زبانی با تاخیر و انحراف

4- تاکید بر یکنواختی

آیزنبرگ و کانر (1956) نشانه های اصلی را به تنهایی مفرط و حفظ یکنواختی کاهش داده اند. (نائینیان و همکاران ، 1378)

کارکرد هوشی

اساساً تصور می شد کودکان اتیستیک به لحاظ حافظه طوطی وار ، فوق العاده زیرکانه و ماهرانه رفتار کردن ، بیان چهره ای جدی و فقدان نابهنجاری شدید دارای هوش معمولی باشند.اما اکثر کودکان اتیستیک (با حالت شدید اختلال) از لحاظ کارکردی عقب مانده ذهنی هستند.تنها 20 درصد این کودکان هوشبهر 70 یا بالاتر دارند.البته سنجش هوش این کودکان اغلب دشوار است ، چون با توجه به نقص زبان در آزمونهای تفکر انتزاعی و منطق نمادی یا متوالی عمل می کنند.از طرفی رفتارهایی ابراز می کنند (مثل خود تحریکی و خود جرحی) که فرایند سنجش را دچار اشکال می کند

رفتار تشریفاتی و اصرار بر یکنواختی

این مقوله چهار رفتار شایع را در بر می گیرد

1- ممکن است کودک از خود بازی ضعیف یا خشکی نشان دهد

2- غالباً وابستگی شدید نسبت اشیاء در این کودکان دیده می شود

ممکن است در مورد اشیا نا معمول مثلاً جارو برقی یا انواع اتومبیل و ; وسواس فکری نشان دهند

ممکن است به گونه ای تکراری راجع به شیئی صحبت کنند یا آن را به اصرار به هر جایی که می رود ببرد

3- ممکن است ذهنشان شدیداً به مفاهیمی چون رنگها ، مسیر اتوبوسها ، اعداد و الگوهای هندسی مشغول باشد

4- بیشتر کودکان اوتیستیک امور روزمره یکنواختی را در نظر دارند که باید دقیقاً دنبال شود.مثلاً کودک فقط در اتاق نشیمن در جلوی دستگاه تلویزیون می خوابند و بر هم زدن برنامه روزمره یکنواخت آنها موجب پریشان آنها می شود

نابهنجاری ها در پاسخ به محیط فیزیکی

افراد اوتیستیک به رویدادها یا محرکهای محیطی پاسخدهی نامعمول نشان می دهند.ممکن است وقتی نامشان را صدا می زنند ، نشوند یا شخصی را که مستقیم در دید رس آن ها ایستاده نبینند ولی خش خش کاغذ شکلات را در گوشه دیگر اتاق بشوند

رفتار خود تحریکی

رفتارهای عجیب و غریب و تکراری که فرد اوتیستیک ابراز میدارد و غالباً هدفی به جز فراهم کردن درون داد حسی ندارند.رفتارهای خود تحریکی به صورت تکان دادن منظم بدن ، بالا و پایین بردن بازو و یا دست ، خم یا راست کردن بدن ، دویدن ، راه رفتن روی پنجه ها و ; بروز می کنند

رفتار خود جرحی

رفتار خود جرحی وارد کردن صدمه جسمانی فرد به بدن خود است.شایع ترین شکل این گونه رفتارها کوبیدن سر و گاز گرفتن خود است

عاطفه نامناسب

افراد اوتیستیک عموماً عاطفه ای را نشان میدهند که از لحاظ مفهومی نامناسب است مثلاً اگر آزاد ببینند ، ممکن است بخندند یا بی دلیل گریه و قشقرق به پا کنند

رفتار اجتماعی

افراد اوتیستیک در رفتار اجتماعی کمبود عمیقی از خود نشان می دهند.عموماً در گسترش ارتباطات با افراد دیگر شکست می خورند و به ندرت با سایرین تعامل دارند.اغلب عواطف خود را بیان نمی کنند.از تماس جسمانی فعالانه خودداری می ورزند.در کودکی در آغوش والدین خود آرام و قرار ندارند.تنهایی را ترجیح می دهند.نسبت به حضور و یا عدم حضور والدین کاملاً بی تفاوت هستند

تکلم زبان

حدود 50 درصد کودکان اوتیستیک در تکلم کارکردی ناموفق هستند.هرچند بعضی از کودکان از نظر فیزیولوژیکی دارای اجزای سالم برای تکلم هستند ، اما فقط اصواتی را از خود خارج می سازند.و یا لغات و عبارات بیان شده دیگران را تکرار می کنند

برخی از کودکان اوتیستیک در استفاده از تکلم برای برقراری ارتباط عموماً ضمیر را به عکس به کار می برند و از ضمیرهای من- تو به صورت نادرست استفاده می کنند و یا زبان را کاملاً تحت الفظی تفسیر می کنند

اوتیسم

اوتیسم یکی از اختلالهای نافذ مربوط به رشد است که با اختلال در رشد مهارتهای اجتماعی متقابل ، مهارتهای ارتباطی ، نابهنجاری رشد زبان و مجموعه رفتارها و علایق مشخص میشود.اوتیسم حیطه های مختلفی از فرد را به طور جدی تحت تاثیر قرار می دهد و به همین سبب تشخیص و درمان این اختلال دشوار است

ملاکهای تشخیصی ICD-10 برای اوتیسم کودکی به شرح زیر می باشد

A- رشد نابهنجار یا تخریب شده قبل از سن 3 سالگی حداقل در یکی از زمینه های زیر آشکار است

1) زبان دریافتی و بیانی به گونه ای که در روابط اجتماعی مورد استفاده قرار می گیرد

2) رشد وابستگی اجتماعی انتصابی یا تعامل اجتماعی متقابل

3) بازی نمادی یا کارکردی

B- کلاً 6 علامت از موارد 1 و 2 و 3 باید وجود داشته باشد ، که اقلاً دو از 1 ، یکی از 2 و یکی از 3 باشد

1) نابهنجاری های کیفی در تعامل اجتماعی حداقل در 2 تا از زمینه های زیر آشکار است

a) ناتوانی در استفاده کافی از تماس چشمی ، حالت چهره ،حالت اندام و ژست ، برای تنظیم تعامل اجتماعی

b) ناتوانی در برقراری روابط با همتاها به )گونه ای متناسب با سن عقلی و علی رغم فرصت کافی)

c) فقدان تقابل اجتماعی- هیجانی به گونه ای با پاسخ معیوب یا منحرف به هیجانات افراد دیگر بروز کند

d) فقدان تکلم خود انگیزه برای مشارکت در لذات ، علائق یا پیشرفت با دیگران

2) نابهنجاری کیفی در روابط حداقل در یکی از زمینه های زیر آشکار است

a) تاخیر یا فقدان کامل رشد زبان کلامی که با اقدام به جبران از طریق کاربرد ادا و اطوار و حالات چهره به عنان راه جانشین برقراری رابطه همراه نیست

b) ناتوانی نسبی در شروع یا حفظ تبادل مکالمه ای که در آن پاسخ متقابل برای برقراری رابطه با دیگری وجود دارد

c) کاربرد کلیشه ای یا تکراری زبان یا استفاده ویژه از کلمات و عبارات

d) فقدان بازی ها خود انگیز وانمودی یا (اگر بچه کوچکتر است) بازی تقلیدی اجتماعی

3) الگوهای محدود ، تکراری و کلیشه ای رفتار ، علائق و فعالیت ها حداقل در یکی از زمینه های زیر

a) اشتغال ذهنی غالب توسط یک یا چند الگوی کلیشه ای و محدود علائق که در محتوی و کانون نابهنجار هستند

b) چسبیدن به اعمال یا تشریفات جبری ظاهراً غیر کارکردی و خاص

c) ادا و اطوار کلیشه ای و تکراری دستها و انگشتان به صورت پیچاندن و بال زدن و یا حرکات پیچیده کل بدن

d) اشتغال ذهنی یا بخشی از اشیا یا اجزا غیر کارکردی ابزار بازی ( مثلاً بوی آن)

C- شکل بالینی قابل انتساب به سایر انواع اختلالات فراگیر رشد نیست : اختلال رشدی خاص زبان دریافتی با مسائل اجتماعی- اقتصادی- اختلال وابستگی واکنشی (مهار نشده)- عقب ماندگی ذهنی با اختلالهای وابسته هیجانی و رفتاری- اسکیزوفرنی با شروع بسیار زودرس- و سندروم رت

ملاک های تشخیص اوتیسم (در خود ماندگی) بر اساس DSM

الف- وجود 6 (یا بیشتر) از موادی که در بندهای 1 و 2 و 3 توصیف شده اند

لااقل دو ماه از بند 1 و یک ماده از هریک از بندهای 2 و 3 الزامی است

1) اختلال کیفی در تعامل های اجتماعی با توجه به دست کم 2 عنصر از عناصر که در پی می آیند

یک- اختلال بارز در به کار بردن رفتارهای غیر کلامی متعدد مانند تماس چشمی ، حالت چهره ، وضع بدنی و حرکت ها به منظور تنظیم تعامل های اجتماعی

دو- ناتوانی در ایجاد روابط با همسالان به تناسب سطح تحول

سه- فقدان تمایل ارتجالی به تقسیم کردن شادی ها ، رغبتها و یا موفقیت های خود با دیگران

چهار- فقدان تقابل اجتماعی یا هیجانی

2) اختلال ارتباطی که بر اساس وجود دست کم یکی از عناصر زیر برجسته می شود

یک- تاخیر یا فقدان کامل تحول زبان گفتاری (بدون آنکه با کوشش برای جبران آن از طریق شیوه های دیگر مانند حرکت یا حالت های چهره ، همراه باشد)

دو- در افرادی که به قدر کافی از گفتار متناسب برخودارند ، اختلال بارز آن ها در آغاز یا حفظ جریان محاوره با دیگران

سه- استفاده قالبی و تکراری از زبان با وجود غیر معمول

چهار- فقدان بازی های تخیلی (وانمود کردن) متنوع و ارتجالی با بازی های تقلیدی اجتماعی متناسب با سطح تحول

3) محدود ، تکراری و یا قالبی بودن رفتارها ، رغبتها و فعالیتها با وجود دست کم یکی از عناصر زیر ، نشان داده می شود

یک- دلمشغولی متمرکز بر یک یا چند کانون رغبت یکنواخت و محدود که از نظر شدت یا جهت نابهنجاری است

دو- چسبندگی ظاهراً انعطاف ناپذیر به عادت ها یا آیین های خاص و غیر کنشی (بی فایده)

سه- اطوار گری های حرکتی تا قالبی و تکراری (مانند به هم زدن یا پیچ دادن دستها)

چهار- دلمشغولی دایم نست به برخی از اجزا اشیا

ب- آغاز تاخیر با کنش وری نابهنجار در یکی از زمینه هایی که در پی آیند قبل از 3 سالگی

1) تعامل اجتماعی

2) زبان لازم برای برقراری ارتباط اجتماعی

3) بازی رمزی یا تخیلی

ج- اختلال در خود ماندگی در چهارچوب تشخیصی «اختلال از هم گسیختگی کودکی» یا «نشانگان رت» قرار نمی گیرد

البته در DSM III R ضابطه سن بروز اختلال (قبل از سه سالگی) حذف شده بود ولی به منظور مطابقت با عرف بالینی و افزایش تجانس این مقوله ، مجدداً پذیرفته شد.(دادستان ، 1378)

ارزیابی و تشخیص اوتیسم

هیچ آزمون ارزیابی به تنهایی قادر به تشخیص اوتیسم نیست.(وورث ، 2005)

تشخیص کودکان مبتلا به اوتیسم نیاز به اجرای دو مرحله دارد

مرحله اول : تشخیص مقدماتی یا بررسی اولیه

مرحله دوم : ارزشیابی تشخیصی جامع.(رافعی ، 1386)

تشخیص مقدماتی اوتیسم

در بررسی اولیه ، مشاهدات و اطلاعات والدین در مورد رشد کودک و تاریخچه آن می تواند کمکی اساسی برای روانپزشک کودک باشد

حتی مروز آلبومها و فیلمهای دوره کودکی می تواند به تشخیص زمان بروز و آشکار شدن برخی رفتارهای خاص کمک کند

به منظور بررسی سریع اطلاعات درباره شد اجتماعی و مهارتهای ارتباطی کودک ابزارهای غربال گری بسیای موجود است که در زیر به برخی از آنها اشاره می شود

الف/ چک لیست اوتیسم طفولیت.[2]

ب/ ابزار غربال گری برای اوتیسم در 2 سال اول.[3]

ج/ پرسشنامه روبط اجتماعی برای کودکان4 سال و بزرگتر.[4]

البته بزارهای غربال گری ، تشخیص قطعی و دقیق برای کودک نمی دهد.بلکه کمک می کند به اینکه آیا کودک نیاز به ارجاع برای تشخیص های جامع تر دارد یا نه ؟ این ابزار ها در تشخیص کودکان اوتیسم یا اسپرگر خفیف با عملکرد بالا حساسیت کمتری دارند

در سالهای اخیر ابزارهایی برای غربال گری و تشخیص سندروم آسپرگر و اختلال اتیستیک با عملکرد بالا طراحی شده است مانند پرسشنامه غربال گری طیف اختلالات نافذ[5] رشد مقیاس استرالیایی برای سندروم آسپرگر و اخیراً تست سندروم اسپرگر طفولیت (CAST).اگر در مرحله بررسی اولیه نشانه های مشکوکی از اختلال مشاهده شد ، کودک برای ارزیابی تشخیصی جامع ارجاع داده می شود

ارزشیابی تشخیص جامع

به منظور تشخیص افتراقی دقیق ، ارزشیابی به تشخیص جامع صورت می گیرد.بهتر است این ارزشیابی توسط تیمی از متخصصین شامل روانپزشک کودک ، نورولوژیست ، روانشناس ، کار درمانگر و گفتار درمانگر صورت گیرد.از آنجا که اختلال اتیستیک یک اختلال پیچیده است ممکن است در آمیخته با مشکلات و مسائل دیگر نیز باشد ، یک ارزشیابی جامع باید در بر گیرنده ابعاد ژنتیکی ، عصب شناختی و متابولیسمی نیز باشد

در تشخیص جامع فعالیتهای زیر صورت می گیرد

الف) مصاحبه تشخیصی اوتیسم[6] (فرم تجدید نظر شده)

این ابزار شامل یک مصاحبه ساختاری است که بیش از 100 ایتم را در بر می گیرد و با کمک والدین یا مراقبت کودک کامل می شود

این مصاحبه 4 عامل اصلی دارد

1- زمینه های ارتباطی کودک

2- تعاملات اجتماعی کودک

3- رفتارهای تکراری

4- سن شروع نشانه ها

ب) نیم رخ مشاهده تشخیص اوتیسم[7] در این روش رفتارهای اجتماعی و ارتباطی کودک از طریق مشاهده ثبت و مورد بررسی قرار می گیرد و مشخص می شود کودک در مقایسه با همسالان طبیعی فاقد چه نوع رفتارهایی است و یا در چه رفتارهایی به لحاظ رشدی تاخیر دارد

از ابزارهای مفید در این زمینه می توان آزمون CARS را نام برد

این ابزار برای کودکان بالای 2 سال مناسب است.آزمونگر کودک را مورد مشاهده قرار می دهد و به کمک اطلاعات دریافت شده از والدین رفتار کودک را بر اساس پس رفت مهارتهای به دست آمده قبلی با توجه به سن درجه بندی می کند

سایر ارزیابی هایی که در مورد کودکان مبتلا به اوتیسم باید صورت گیرد ، علاوه بر بررسی های اولیه و سپس ارزیابی تشخیصی جامع ابعاد دیگری هم در مورد این کودکان لازم است بررسی شود

گاهی ممکن است نارسایی شنوایی همراه علائم و نشانه های اوتیسم باشد.والدین و اطرافیان کودک ممکن است اجتناب او از پاسخ دادن زمانی که کودک را مورد خطاب قرار داده اند و یا پرهیز وی از تماس چشمی را علامتی طبیعی از بیماری او بدانند.در حالی که ممکن است این علائم به خاطر نارسایی و ضعف شنوایی کودک ، ایجاد و یا تقویت شده باشد.به ویژه در کودکانی که از عفونت گوش رنج می برند ، توصیه می شود و ارزیابی شنوایی به طور دقیق به عمل آید

همچنین بهتر است این کودکان از نظر هوش ، گفتار و زبان و رفتار اجتماعی بوسیله آزمونهای هوش و مقیاس رفتار اجتماعی وانیلند یا نظیر آن مورد بررسی قرار گیرند

آزمون [8]CHAT (چک لیست اوتیسم طفولیت)

برای دریافت اینجا کلیک کنید