مقاله امام خمینى و احیاى نگرش سیاسى به عاشورا و تشکل بخشى به شیعه

توضیحات

 مقاله امام خمینى و احیاى نگرش سیاسى به عاشورا و تشکل بخشى به شیعه دارای 30 صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله امام خمینى و احیاى نگرش سیاسى به عاشورا و تشکل بخشى به شیعه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : توضیحات زیر بخشی از متن اصلی می باشد که بدون قالب و فرمت بندی کپی شده است

بخشی از فهرست مطالب پروژه مقاله امام خمینى و احیاى نگرش سیاسى به عاشورا و تشکل بخشى به شیعه

راه‏کارهاى تشکل‏بخشى

1 تربیت شاگردان

2 درس ولایت فقیه و حکومت اسلامى

3 بهره‏بردارى صحیح از مناسبت‏هاى اسلامى در جهت هدایت و  به‏کارگیرى مردم

4 الگودهى

4/1 مبارزه با ظلم

4/2 سازش ناپذیرى در برابر ظلم

4/3 صبر در برابر مشکلات

4/4 ایثار و فداکارى

عینیت تشکیلات

1 ولایت فقیه

2 مردم سالارى دینى

فهرست منابع

راه‏کارهاى تشکل‏بخشى

 بخش عظیم و مهم نگرش احیاگرانه امام‏خمینى به نهضت عاشوراى حسینى در سیره سیاسى ایشان در قیام و مبارزه علیه ظلم و تشکل‏بخشى به جامعه شیعه تبلور مى‏یابد. امام نهضت خود را به پیروى از قیام خونین امام‏حسین(ع) و بر پایه تجربه تاریخى و عبرت‏آموزى از نقاط ضعف و قوت قیام‏هاى شیعیان در طول تاریخ، خصوصاً مبارزات عالمان شیعى در سده‏هاى اخیر استوار کرد و مسیر مبارزه و اهداف و آینده انقلاب اسلامى را مشخص نمود

سیره عملى ایشان قبل از قیام و پس از آن مبیّن این حقیقت است که امام بر پایه فرهنگ انسان‏ساز و عزت‏آفرین عاشورا، راه‏کارهایى را بستر تشکل‏بخشى به شیعه قرار داده است که به مهم‏ترین آن‏ها اشاره مى‏شود

1 تربیت شاگردان

حوزه درس امام به گونه‏اى بود که یک طلبه واقعى تربیت مى‏کرد و فقط یک سلسله مباحث خشک علمى نبود، بلکه شاگردانى تربیت مى‏کرد که براى آینده اسلام فایده داشته باشند.[18] و هنگامى که به درس خارج فقه مى‏پرداخت زمینه ظهور انقلاب اسلامى را مهیا مى‏کرد و در هر دوره شاگردانى بیشتر از دوره قبل تربیت مى‏یافت و نسل جدید روحانیت با افکار انقلابى پدید مى‏آمد.[19]

2 درس ولایت فقیه و حکومت اسلامى

در دورانى که در حوزه‏هاى علمیه و میان اندیشمندان هیچ گونه بحثى مستدل و جامع درباره حکومت اسلامى ارائه نمى‏شد و اگر هم سخنى از حکومت اسلامى به میان مى‏آمد بیشتر با معیارهاى حکومت دمکراسى در غرب مطرح مى‏گردید؛ امام در سال 48 در ایام تبعید بحث مستدل و منظم حکومت اسلامى و ولایت فقیه را مطرح ساخت و با استشهاد به دلایل عقلى و نقلى مشروعیت و کارآمدى[20]

حکومت اسلامى را به مجامع علمى و فرهنگى معرفى کرد، و از روحانیون درخواست نمود تا براى معرفى اسلام و حکومت اسلامى، نهضتى «عاشورایى» بر پا کنند.[21] امام با ترویج اندیشه ایجاد حکومت اسلامى در صدد حاکمیت دین و اجراى قوانین اسلامى در همه شؤون فردى و اجتماعى، سیاسى و اقتصادى برآمد و بر این باور بود که تا اسلام حکومت نداشته باشد، نمى‏توان آن را از بدعت‏ها و تحریف‏ها حفظ نمود و این اقدام امام بیانگر برنامه‏ریزى و آینده‏نگرى براى تشکل بخشیدن به دین و شیعه است

در دوران فراگیرى و شتاب انقلاب ایشان طى نامه‏اى به یکى از مراجع قم خواهان حمله به شخص شاه شده بود امّا پاسخ شنید که نمى‏دانیم بعد از رفتن شاه چه خواهد شد امام گفتند: «من فکرش را کرده‏ام».[22]

در اندیشه و نگرش سیاسى امام حکومت اسلامى برابر با تمام مفهوم سیاست است.[23] و معتقد بود که امام حسین(ع) براى دستیابى به حکومت اسلامى قیام کرده است؛

 ایشان‏مى‏فرماید

«; آمده بود حکومت هم مى‏خواست بگیرد و این یک فخرى است و آن‏هایى که خیال مى‏کنند که حضرت سیدالشهداء(ع) براى حکومت نیامده، خیر؛ این‏ها براى حکومت آمدند.»[24]

درباره فرستادن مسلم بن عقیل به شهر کوفه نیز مى‏فرماید

«او مسلم را فرستاد تا مردم را دعوت کند به بیعت تا حکومت اسلامى تشکیل بدهد.»[25]

قدر مسلّم در پرتو ایجاد حکومت اسلامى است که عدل و قسط در جامعه فرا گیر مى‏شود و اجراى احکام مترقى اسلام تحقق مى‏پذیرد

3 بهره‏بردارى صحیح از مناسبت‏هاى اسلامى در جهت هدایت و  به‏کارگیرى مردم

سیره سیاسى امام در مبارزه با رژیم ستمشاهى و تشکیل حکومت هیچ‏گاه بر مبناى فعالیت براى تشکیل یک حزب یا سازمان سیاسى خاصى نبود، بلکه ایشان همانند سیره انبیاء عظام برنامه اصلى خود را بر پایه آگاهى توده‏هاى میلیونى و مسلمان ایران بنا نهاد و با شناخت کامل از تأثیرات عمیق روحى و روانىِ مناسبت‏هاى اسلامى خصوصاً ایام عزادارى امام حسین(ع) در جان و افکار مردم به هدایت سیاسى آنان پرداخت

امام با نگرشى نو به ابعاد سیاسى عاشورا و با توجه به انرژى متراکم و اثر بخش اما فراموش شده توده مردم به جهت‏دهى عزادارى‏هاى حسینى پرداخت؛ ایشان از آغاز نهضت به توانمندى‏هاى عظیم و کارساز مردم هدایت یافته معتقد بود و هنگامى که در سال‏هاى اول نهضت برخى از عالمانِ غافل از قدرت سیاسى کارآمدِ مردمِ آگاه و هدایت‏یافته به امام مى‏گفتند که ما بمب نداریم که بر سر شاه بزنیم، این فقیه دوراندیش و روشن‏ضمیر با توجه به قابلیت هدایت‏یافتن مردم در پرتو زحمات و تلاش‏هاى روحانیّت متعهد در ایام عزادارى و حضور در صحنه مبارزه  یاسى براى سرنگونى رژیم پهلوى فرمود

«ما نیرویى داریم که به مراتب از بمب کارسازتر است».[26]

امام همواره به بهره‏بردارى صحیح از ابعاد سیاسى عاشورا در جهت تعمیق معارف دینى و سیاسى مردم همت مى‏گماشت و مى‏فرمود

«این اجتماع در مجالس روضه را خیال نکنید که فقط این است که ما گریه کنیم براى سیدالشهدا، نه سیدالشهدا احتیاج به این گریه‏ها دارد و نه این گریه خودش فى نفسه یک کارى از آن مى‏آید;جنبه سیاسى این مجالس بالاتر از همه جنبه‏هاى دیگرى است که‏هست».[27]

به سخنرانان و خطیبان هم فرمود

«اهل منبر ایدهم الله تعالى کوشش کنند در این‏که مردم را سوق بدهند به مسائل اسلامى و مسائل سیاسى اسلامى».[28]

نقش مساجد و حسینیه‏ها در احیاى فرهنگ و ارزش‏هاى حماسى عاشورا بر هیچ کس پوشیده نیست. اجتماع مردم در این مراکز بهترین فرصتى بود که امام در جهت تحکیم مبانى اعتقادى و سیاسى مردم بهره‏بردارى نمود و به گسترش انقلاب در جمیع اقشار ملت و شهرهاى مختلف ایران انجامید. نکته مهم دیگرى که در پرتو این بهره‏بردارى تبلور یافت وحدت و وفاق ملى است. با توجه به اکثریت قریب به اتفاق شیعه مذهب بودن ملت ایران، امام براى به حرکت در آوردن مردم از مناسبت‏هاى دینى خصوصاً عاشورا در جهت وحدت و همدلى مردم استفاده مى‏جست

امام به محور وحدت جامعه اهمیت فراوانى قائل بود و با سیرى در اندیشه و آثار ایشان مطالبِ موضوع وحدت نسبت به سایر موضوعات از درصد بیشترى برخوردار است. ایشان با تأکید بر حدیث «یَداللهِ مع الجماعه»[29] وحدت و همدلى را زمینه‏ساز نزول عنایات و امدادهاى الهى در حل مشکلات سیاسى اجتماعى ملت مى‏دانست و همواره اقشار مختلف مردم را به محورهاى وحدت توجه مى‏داد

یکى از مهم‏ترین و فراگیرترین محورهاى وحدت که کلیه اقشار مردم را تحت یک پرچم به حرکت خود جوش‏دینى و مردمى وا مى‏داشت ایام محرم و عاشوراى حسینى بود.امام در این باره مى‏فرماید

«; [مکتب اسلام‏] روزهایى را پیش آورده است که با خود این روزها و انگیزه این روزها تحکیم وحدت مى‏شود، مثل عاشورا و اربعین».[30]

امام عاشورا را به یکى از نمادهاى وحدت شیعه در جهان براى مبارزه با ظلم تبدیل ساخت که اقشار مختلف و احزاب سیاسى با هر گرایش و سلیقه‏اى بر اساس این محور به وفاق و همدلى براى پیروزى بر دشمن تلاش نمایند؛ ایشان به اثرات و نتایج مهم این وحدت در پیروزى انقلاب اسلامى اشاره مى‏نماید

 «تمام این وحدت کلمه‏اى که مبدأ پیروزى ما شد، براى خاطر این مجالس عزا و این مجالس سوگوارى و این مجالسِ ترویج و تبلیغ اسلام شد».[31]

مطلب دیگر سازمان یافتن مردم در مراسم عزادارى‏ها براى مبارزه و منظم شدن برنامه‏ها بدون دخالت هیچ حزب سیاسى بود و این امر بنا به رهنمودهاى امام توسط روحانیت که پرچمدار مبارزه و رهبران معنوى مردم و پیشتازان عرصه انقلاب بودند در شهرهاى مختلف ایران صورت مى‏گرفت. چهار راهپیمایى عظیم و گسترده مردم در روزهاى تاسوعا، عاشورا، اربعین و بیست و هشتم صفر سال 57 که سرنوشت انقلاب اسلامى را رقم زد و تعجب سیاستمداران جهان را بر انگیخت و سردمداران استکبار جهانى را از ادامه حمایت‏هاى سیاسى رژیم پهلوى مأیوس ساخت، دستاورد بهره‏بردارى صحیح و مناسب از ایام الله عزادارى و جهت دهى به حرکت‏هاى مردمى از سوى امام بود

4 الگودهى

برای دریافت اینجا کلیک کنید