مقاله تجزیه و تحلیل حركات ساده تنه و اندامهای انتهایی دارای 32 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقاله تجزیه و تحلیل حركات ساده تنه و اندامهای انتهایی کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تجزیه و تحلیل حركات ساده تنه و اندامهای انتهایی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
هدف از این فصل ایجاد یك فهم سریع از اصول آناتومیكی حركات ساده است، عضلههایی كه اجرای حركت را به عهده دارند به صورت ساده میتوانند از طرق تمرینهای ویژه بدنسازی تقویت شوند، اعداد و ارقامی كه در این متن آمده میتواند مورد تفسیر قرار گیرد، این اطلاعات بر اساس یافتههای ون لنز، و چس مث (1972) قرار دارند و میتوانند جهت توضیح عضلات افراد عادی كه در یك حركت خاص شركت دارند استفاده شوند. مؤلف آگاه است كه این روش تمایل دارد كه پیچیدگی فرایندهای حركتی را بیش از حد ساده كند، اما امیدوار است كه بتواند با پذیرفتن ان مشكل در جهت مزایای یك دیدگاه سریع و ساده استفاده نماید. بنابراین هدف این قسمت ایجاد پلی بین فاصله زیاد آناتومی محض (كه معمولاً یك عنوان خشك، بدون هیچ ارتباط واقعی با واقعیت است) و فعالیتها و تمرینات معمول ورزشی است.
تجزیه و تحلیل حركات ساده تنه
خم شدن به طرف جلو
دامنه خم شدن تنه به طرف جلو بستگی به خاصیت كشسانی عضلات مخالف لیگامانهای سیتون مهرهها دارد. همچنین وابسته به جنبشپذیری مفاصل كوچك ستون فقرات و نیروی اولیه عضلات موافق است.
در هنگام ایستادن نیروی ثقل تنه را به طرف جلو میكشد تا تعادلی را بین تونوس عضلههای مسئول ایجاد وضعیت مستقیم بدن (به طور عمده عضلههای راست كننده ستون فقرات) و نیروی ثقل ایجاد كند. زمانی كه خم شدن به طرف جلو ادامه مییابد عضلههای مشابه (كه در حركت دراز و نشست شركت دارند) از وضعیت طاقباز مورد استفاده قرار میگیرند.
عضلههای شركت كننده
1 عضله راست شكمی
2 عضله مایل خارجی شكم
3 عضله مایل داخلی شكم و خم كنندههای مفصل ران
1 عضله راست رانی
2 عضله سوئز خاصرهای
3 عضله كشنده پهن نیام
4 عضله دندانهای و غیره
یادآوری: زمانی كه مفصل زانو و ران خم میشود، شركت عضلههای راست رانی و سوئز خاصرهای به طور قابل توجهی كاهش مییابد، زیرا كشش قبلی كاهش یافته و دستگاه اهرمی آنها كوتاه میشود. در این موقعیت بار و وزن اصلی روی عضلههای شكم قرار میگیرد.
دورسی فلكشن تنه
در دورسی فلكشن تنه، از حالت ایستاده درجه خم شدن به واسطه خاصیت ارتجاعی عضلههای خم محدود میشود. حالت ارتجاعی رباطهای ستون مهرهها و مفصل ران (رباط رانی خاصرهای) و جنبشپذیری مفاصل كوچك ستون مهرهها از اهمیت خاصی برخوردار هستند. شركت كنندههای فعال دورسی فلكشن تنه عضلههای باز كننده پشت هستند.
شكل 1 ـ 4 عضلههای درگیر در خم كردن تنه به طرف جلو
عضلههای درگیر
1 عضله راست كننده مهرهها
2 عضله پشتی بزرگ و عضله ذوزنقه (این عضلات شانه را به طرف عقب میكشند).
3 عضله سرینی بزرگ و عضله وركی اندام تحتانی (این عضلات مفصل ران را باز میكنند).
شكل 2 ـ 4 عضلههای درگیر در خم كردن تنه به طرف عقب
خم كردن جانبی تنه
در حالت ایستاده، خم كردن جانبی تنه اصولاً به وسیله نیروی ثقل، با تونوس عضلههای مخالف عمل كننده به عنوان ترمز كننده انجام میشود تنها زمانی كه خم كردن كامل مورد نیاز است عضلههای زیر درگیر میشوند:
عضلههای شركت كننده
در سطح شكمی
1 عضله راست شكمی
2 عضله مایل شكمی خارجی
3 عضله مایل
4 عضله سوئز خاصرهای (عمقی)
5 عضله سینهای بزرگ (شانه را به طرف موافق منقبض میكند).
در سطح پشتی
1 عضله راست كننده مهرهها (در شكل 3 ـ 4 b این عضله به وسیله عضلات پشتی بزرگ و ذوزنقه پوشیده شده است).
2 عضله مربع كمری
3 عضله پشتی بزرگ و عضله ذوزنقه (بخش بالایی) این عضلات و چند عضله دیگر شانه را به طرف موافق منقبض میكشند.
خم كردن جانبی تنه به وسیله انقباض همزمان عضلههای بالا انجام میشود.
خم كردن جانبی ویژه تنه: بالا آوردن تنه از حالت افقی، جانبی با پاهای ثابت به منظور بالا آوردن لگن در این حركت، همه عضلههایی كه از بدنه خاصره نشأت میگیرند و روی ران یا بخش نزدیك تنه پا متصل میشوند، باید شركت نمایند. برگشت از ثابت شدن و تحركپذیری این عضله لگن را بالا میاورد نسبت به اینكه ران را دور كند، و لذا بالا آوردن جانبی تنه حمایت میشود.
عضلههای شركت كننده
1 عضلههای سرینی بزرگ، میانی و كوچك
2 عضله راست رانی
3 عضله كشنده پهن نیام
4 عضله سوئز خاصرهای
در ژیمناستیك تركیب بسیاری از خم كردن جانبی تنه و دور كردن مفصل ران در ورزشهای سواركاری، چوگان روی اسب مورد استفاده قرار میگیرد.
چرخش تنه
چرخش تنه به وسیله یك سری از انقباضهای عضلانی انجام میشود كه تارهای آنها از یك مسیر مشابه نشأت گرفته است. این شكلی از عضلات مارپیچ (Benninghof and Goerttler, 1975) و عضلههای زنجیرهای (Tittel, 1970) را مطرح میسازد، كه تنه را میچرخاند. در سطح خلفی كه این عضله مارپیچی از قسمت چپ گردن حركت میكند و از روی شانه چپ و طرف چپ تنه به طور مورب به طرف راست عضله مایل قدامی شكم و طرف چپ عضله مایل تحتانی میرود.
بنابراین توالی، چرخش چپ تنه وجود دارد. در چرخش به طرف راست نیز این توالی یكسان است، منتها در جهت مخالف.
عضلههای شركت كننده
عضلههای شركت كننده در این مثال چرخش به طرف چپ تنه عبارتند از:
بخش شكمی تنه
1 عضله مایل خارجی شكم سمت راست
2 عضله مایل داخلی شكم سمت چپ (زیر این عضله، جهت كشش را به طور اریب از لایه مایل خارجی به طرف تاندون عضله راست شكمی ادامه مییابد).
3 عضله سینهای بزرگ (جهت كشیدن شانه راست به طرف جلو)
4 عضله دندانهای قدامی سمت راست (كه مانند عضله سینهای بزرگ عمل میكند).
5 عضله جناغی چنبری پستانی (جهت عقب كشیدن سر)
بخش پشتی تنه
1 عضله خاری چپ (جهت عقب كشیدن سر)
2 عضله خاری عرضی
3 عضلات بالا برنده دندهها
4 عضلات بین دندهای خارجی و داخلی به ترتیب در طرف راست و چپ
5 عضله مایل خارجی شكم سمت راست
به علاوه بعضی از عضلههای سطحی نیز شركت دارند كه اصولاً سبب چرخش شانه میشوند:
1 بخش چپ عضله پشتی بزرگ
2 بخش چپ عضله ذوزنقه
3 عضله متوازیالاضلاع بزرگ و كوچك سمت چپ
حركات ساده در اندام انتهایی فوقانی
در شرح حركات اندامهای انتهایی، این عضلهها بر مبنای كاهش نیروی انقباضی توصیف خواهند شد. اعدادی كه بعد از عضله در پرانتز وجوددارد به صورت جرم نیوتن (Nm)، نیروی تولیدی محاسبه شده، عضلات را از حالت استراحت نشان میدهد.
یادآوری: این اعداد صرفاً به عنوان ارزیابی عضلاتی كه در آن حركت خاص مهم هستند، به كار میرود و به عنوان افزایش یا كاهش نیروی عضلانی محسوب نمیشوند كه به وضعیت نسبی اهرم بستگی دارد مثلاً زوایای مختلف انقباض.
بالا بردن افقی دست (از حالت آناتومی)
این حالت حركت را از وضعیت آناتومیكی به وضعیت افقی در جلو توصیف میكند.
1 عضله دلتوئید (12/97 نیوتن متر) (این عضله بیشترین كار را انجام میدهد).
2 سر كوتاه عضله دو سر بازویی (68/16 نیوتن متر)
3 عضله فوق خاری (73/13 نیوتن متر)
4 عضله سینهای بزرگ (85/7 نیوتن متر)
5 عضله تحت خاری (85/7 نیوتن متر)
6 عضله غرابی بازویی (78/6 نیوتن متر)
7 عضله تحت كتفی (89/5 نیوتن متر)
كل نیروی تركیبی ایجاد شده به وسیله عضلات در بالا آوردن افقی دستها تقریباً برابر Nm 7/166 است با وجودی كه تنها بخشهایی از هر عضله شركت میكند.
ثابت شده است در صورتی كه عضله دلتوئید بیشترین كار را انجام ندهد كل كار انجام شده به وسیله عضلههای مشابهتر خاص هنوز قابل ملاحظه است.
بالا بردن دست
حركت دست از وضعیت افقی در جلو به وضعیت عمودی، تحت عنوان بالا بردن نامیده میشود.
یادآوری: این حركت تنها به وسیله چرخش كتف امكانپذیر است.
عضلههای شركت كننده (شكل 5 ـ 4)
1 در بالا بردن كامل دست، بخشهای بیشتری از عضله دلتوئید شركت میكنند (شكل 7 ـ 2 ملاحظه شود).
2 عضله دندانهای قدامی این عضله زاویه تحتانی كتف را به طرف جلو میكشد، بنابراین حركت دست را از حالت افقی به حالت عمودی میسر میسازد.
3 عضله ذوزنقه، بخش بالایی این عضله در چرخش شانه به وسیله بالا بردن شانه شركت میكند. بخش پائینی عضله ذوزنقه به وسیله كشیدن زاویه فوقانی كتف به طرف پائین عمل میكند.
ناتوانی هر یك از عضلات فوق بالا بردن دست را غیرممكن میسازد.
عضلات خاصی در وزنهبرداری برتری دارند. زیرا در حركت سریع آنها باید حداكثر نیروی خود را به كار گیرند.
خم كردن دستها از وضعیت بالا رفته
در خم كردن از طرف جلو و متعاقب آن بالا بردن، دست میتواند در یك وضعیت عمودی بالا برود. جهت ثابت كردن شانه در این وضعیت (مثلاً در بالانس) برخورد استخوانها در شانه حركت بیشتر را در این مسیر مانع میگردد.
هر دو برخورد استخوانی و حتی بیشتر از آن شركت فعال عضلهها ضروری است.
هر دو عضلهای كه دست را بالا میبرد و عضلاتی كه دستن را پائین میآورند، باید در این حركت شركت كنند. بنابراین انقباض ایزومتریك هر دو عضلهها موافق و مخالف، دست را در حالت بالا رفته ثابت میكند.
پائین آوردن دست از حالت افقی
در هنگام ایستادن، پائین آوردن دست از حالت افقی فقط به وسیله نیروی ثقل انجام میشود. پائین آوردن تدریجی به وسیله آرامش (ریلكس) مرحلهای تونوس عضلاتی كه دست را بالا بردهاند، انجام میشود.
در یك حركت مخالف فعال (حمایت از روبرو، بالا رفتن روی یك میله عمودی) یا در یك حركت شتابدار نیرومند (حركات پرتابی یا برخورد كردن) عضلههای پائین آورنده دست به طور كلی غالب میشوند.
تونوس عضلات مخالف مذكور در فوق به حداقل كاهش مییابد تا مانع ایجاد حداكثر نیروی عضلات موافق نشوند.
عضلههای شركت كننده
عضلههای عمل كننده در قسمت قدامی تنه یا روی مفصل شانه
1 عضله سینهای بزرگ: این عضله برای پرتاب كردن عالی است، نیروی حداكثر آن از وضعیت عمودی ایجاد میشود و تا سطح افق پائین میآید.
2 سر بلند عضله دو سر بازو: این عضله در طول كل قوس عمل میكند، از وضعیت بالای عمود تا وضعیت پائین عمودی
عضله عمل كننده روی قسمت خلفی تنه و از كتف روی مفصل شانه:
1 عضله پشتی بزرگ: این عضله و عضله پشتی بزرگ، عضلههای پرتاب و كشیدن هستند.
2 عضلههای گرد بزرگ و كوچك: عضله گرد بزرگ، در بالای عضله پائین آورنده قوی دست است كه در تمامی قوس شتاب از بالا به پائین عمل میكند (به ویژه در شنا دارای اهمیت است).
3 عضله تحت كتفی: علاوه بر همه عضلههایی كه كتف را به طور خلفی چرخش میدهند، به طور غیرمستقیم در حركت پائین آوردن دست شركت میكند.
4 عضلههای متوازیالاضلاع بزرگ و كوچك
5 عضله ذوزنقه: بخش بالایی این عضله كه روی زاویه فوقانی كتف متصل است به عنوان مخالف بخش پائینی عمل میكند.
عقب بردن دست (از حالت آناتومیك)
عقب بردن دست در ادامه حركتی است كه قبلاً شرح داده شد. این حركت محدود است و میتواند نسبتاً با قدرت كمی انجام شود و در اسكی استقامتی (عمل دست) و شنای كرال سینه (در انتهای ضربه نیرو و شروع مرحله ریكاوری) ایفای نقش میكند.
عضلههای شركت كننده
1 عضله دلتوئید (83/8 نیوتن متر)
2 عضله تحت كتفی (83/8 نیوتن متر)
3 عضله گرد بزرگ (85/7 نیوتن متر)
4 عضله پشتی بزرگ (94/2 نیوتن متر)
5 عضله سه سر بازویی (98/0 نیوتن متر)
عقب بردن دست مقدمتاً به وسیله سه عضله اول انجام میشود كه از ناحیه شانه نشأت گرفتهاند. به منظور افزایش نیروی كششی آنها، زاویه پائینتر كتف به وسیله عضلات متوازیالاضلاع كوچك و بزرگ و عضله ذوزنقه به طرف عقب چرخش داده میشود.
دور كردن دست (از حالت آناتومیك)
دور كردن دست به ویژه در وزنهبرداری در مرحله بالا آوردن دارای اهمیت است.
عضلههای شركت كننده
1 عضله دلتوئید (76/115 نیوتن متر) بخش میانی این عضله اصولاً در مقابل حركت دور كردن دست عمل میكند.
2 عضله تحت خاری (35/33 نیوتن متر)
3 عضله فوق خاری (60/20 نیوتن متر)
4 سر بلند دو سر بازویی (62/19 نیوتن متر)
عقب بردن دست از حالت دور شده
عقب بردن دست از وضعیت دور شده (ژیمناستها و در پرتاب دیسك) معمولاً قسمتی از یك حركت چرخش خارجی است و در خلال این حركت عضلههای تحت خاری و گرد كوچك و دلتوئید، دست را به طرف كتف حركت میدهند، در صورتی كه عضلههای ذوزنقه و متوازیالاضلاع بزرگ و كوچك كتف را به طرف ستئون مهرهها میبرند.
حركت دست از وضعیت جانبی به طرف جلو
این حركت میتواند به وسیله عضله سینهای بزرگ به طور بسیار قدرتمندی انجام شود، مثلاً در پرتاب دیسك به وسیله عضله دلتوئید، سر كوتاه عضله سه سر بازویی و عضله غرابی بازویی حمایت میشود.
نزدیك كردن دست از وضعیت دور شده
حركت دست از حالت دور شده به طرف تنه و ثابت شدن دست در وضعیت دور شده، در زمانی كه سعی میشود به شكل نیرومندی پائینتر بیاید، به وسیله قدرتمندترین حركات مفصل شانه انجام میشود (كل نیرو = تقریباً 54/392 نیوتن متر).
در انجام حركت نزدیك كردن، كتف و كمربند شانهای باید نسبت به سینه ثابت شوند كه این عمل به وسیله عضلههای ذوزنقه، متوازیالاضلاع بزرگ و كوچك، و اندامهای قدامی سینهای بزرگ انجام میشود این ثبت شدن جهت عمل عضلههایی كه از اینو ناحی با یك بنیان قوی نشأت میگیرند ضروری است.
عضلههای شركت كننده
عمل عضلهها از دیواره قدامی تنه روی كمربند شانهای و از كمربند شانهای روی مفصل شانه:
1 عضله سینهای بزگ (76/115 نیوتن متر).
2 عضله سه سر بازویی (39/83 نیوتن متر) همراه این دو عضله اصلی، دریافتهایم كه:
1 عضله دلتوئید (35/33 نیوتن متر)
2 سر كوتاه عضله دو سر بازویی (60/20)
3 عضله غرابی بازویی (62/19)
عمل عضلهها روی مفصل شانه از قسمت خلفی تنه و از كتف
1 عضله گرد بزرگ (61/71 نیوتن متر)
2 عضله پشتی بزرگ (96/53 نیوتن متر)
3 عضله تحت كتفی (81/9)
چرخش داخلی بازو از وضعیت طبیعی
این حالت در رشتههای هنری مهم است (جودو و كشتی) شمشیربازی، شنا (در انتقال از مرحله كششی به مرحله فشار در شنای كرال، ضربه پشت و ضربه سینه شنای پروانه).
عضلههای شركت كننده
1 عضله تحت كتفی (37/32 نیوتن متر) این عضله، نیرومندترین چرخش دهنده داخلی دست است).
2 عضله سینهای بزرگ (8/9 نیوتن متر).
3 سربلند عضله دو سر بازویی (81/9 نیوتن متر)
4 عضله گرد بزرگ (85/7 نیوتن متر)
5 بخش قدامی عضله دستوئید (94/2 نیوتن متر)
6 عضله پشتی بزرگ (94/2 نیوتن متر).
چرخش خارجی دست از حالت طبیعی
چرخش خارجی در رشتههای هنری، در شمشیر بازی و شنا (پروانه) مهم است.
عضلههای شركت كننده
1 عضله تحت خاری (53/24 نیوتن متر) (این عضله عمل كننده اصلی در این حركت است).
2 عضله دلتوئید (بخش خلفی) (92/3 نیوتن متر)
3 عضله گرد كوچك (94/2 نیوتن متر)
كل نیروی تولیدی در چرخش خارجی فقط حدود نصف نیرویی است كه در چرخش داخلی به كار میرود، به این دلیل در حالت طبیعی اناتومیك، دست كمی به طرف داخل چرخش دارد، زیرا تونس چرخش دهندههای داخلی غالب است.
خم كردن دست از مفصل آرنج
خم كنندهها نقش مهمی در همه حركات درگیر حمل كردن و كشیدن یا مهارت كوهنوردی، ایفا میكنند.
عضلههای شركت كننده
1 عضله دو سر بازویی (09/47 نیوتن متر)
2 عضله بازویی (28/37 نیوتن متر)
3 عضله بازویی زند اعلایی (64/18 نیوتن متر)
عضله برون گرداننده مدور (77/11 نیوتن متر)
4 عضله باز كننده طویل مچ دستی، زند اعلایی (77/11 نیوتن متر)
همه عضلههایی كه روی مفصل مچ عمل میكنند و همچنین یك فعالیت خم كنندگی ضمنی نیز روی مفصل آرنج دارند باید در لیست بالا قرار گیرند (3/8 نیوتن متر)
خمكنندههای دست به طور متفاوتی روی پرونیشن و سوپینیشن اثر میگذارند. عضله دو سر بازویی و عضله بازویی كه در زیر عضله دو سر قرار دارد، بهترین عمل را در حالت سوپینیشن دارند، در صورتی كه عضله غرابی بازویی میتواند حداكثر نیروی خود را روی ساعد در حالت بیعی یا پرونیشن اعمال نماید.
باز كردن دست از مفصل آرنج
عضله شركت كننده
1 عضله سه سر بازویی (39/83 نیوتن متر)
2 عضله سه گوش آرنجی (85/7 نیوتن متر)
باز كنندههای اصلی مفصل آرنج دو سر كوتاه عضله سه سر بازویی (86/59 نیوتن متر) كه تنها روی مفصل آرنج عمل میكنند، سر دراز عضله سه سر، كه همچنین روی شانه عمل میكند، كمتر مهم است.
از آنجا كه كل نیروی محرك خمكنندهها بیش از باز كنندههاست، لذا دست در حالت استراحت معمولاً تمایل دارد كه كمی خمیده باشد.
عضله سه سر، نقش فوقالعاده مهمی در فعالیتهای ورزشی كه در آنها باز شدن و ثابت شدن دست در حالت باز شده مورد نیاز است، دارد (پرتاب وزنه، پرتاب نیزه، بوكس، ژیمناستیك و غیره)
حركات چرخشی مفصل آرنج
چرخش دهندههای خارجی ساعد
1 عضله دوسر بازویی (79/10 نیوتن متر)
2 عضله سوپینتور (94/2 نیوتن متر)
سایر عضلهها نیز از این حالت حمایت میكنند (94/2 نیوتن متر) كل نیروی تولیدی سوپینیشن زمانی كه آرنج در یك زاویه مستقیم، خم میشوند، بیشترین مقدار است.
چرخش دهندههای اصلی ساعد
1 عضله درون گرداننده مدور
2 عضله مربع درون گرداننده
تعدادی از عضلههای دیگر نیز به آنها اضافه میشود كه بر روی چرخش داخلی یك اثر جانبی دارند (89/5 نیوتن متر) كل نیروی تولیدی چرخش دهندههای داخلی تقریباً برابر با نیروی چرخش دهندههای خارجی است به استثنای اینكه با آرنج راست، پرونیتورها به بهترین شكل عمل میكنند، در صورتی كه سوپینیتورها زمانی كه آرنج در زاویه راست خمیده است بهترین كارآیی را دارند.
در ورزشكاران چرخش دهنده داخلی و خارجی ساعد مهم هستند، حتی با درجههای مختلف در رشتههای هنری (جودو و كشتی) شمشیربازی و شنا.
خم كردن مچ دست (از حالت باز شده)
عضلههای شركت كننده
1 عضله خم كننده سطحی انگشتان (09/47 نیوتن متر)
2 عضله خم كننده عمقی انگشتان (15/44 نیوتن متر)
دو عضله خم كننده طویل انگشتان نیز از خم كنندههای نیرومند مفصل مچ هستند.
1 عضله خم كننده مچ دستی زند اسفلی (62/19 نیوتن متر)
2 عضله خم كننده طویل شست (77/11 نیوتن متر)
3 عضله خم كننده مچ دستی زند اعلایی (85/7 نیوتن متر)
كل پتانسیل نیروی تولیدی تقریباً برابر 53/127 نیوتن متر است. دلیل این قدرت قابل توجه، زمانی آشكار میشود كه نقش این عضلهها را در ورزش بررسی كنیم.
در ژیمناستیك، پرتابها، پرتاب وزنه و رشتههای هنری، فشارهای قابل توجهی روی این عضلات قرار میگیرد.
خم كنندههای انگشتان بیش از همه در اعمال دینامیك دارای اهمیت هستند، مثلاً نیروی حركت در پریدن و پرتاب وزنه و همچنین اعمال ایستا مانند وضعیت صلیب در ژیمناستیك (بالانس یك دست یا دو دست)، قایقرانی، وزنهبرداری، تنیس، ورزشهای هنری و غیره.
باز كردن مفصل مچ دست (از حالت خم شده)
عضلههای شركت كننده
1 عضله باز كننده مشترك انگشتان (68/16 نیوتن متر)
2 عضله باز كننده مچ دستی زند اعلایی (97/10 نیوتن متر)
3 عضله باز كننده انگشت سبابه (91/4 نیوتن متر)
نیروی باز كنندههای مچ دست، مشابه باز كنندههای انگشتان به طور قابل توجهی كمتر از نیروی خم كنندههاست، به دلیل اینكه دست ابتدا یك ابزار گرفتن و نگهداری است و دامنه اعمال آن كمتر وابسته به باز كنندههاست.
در شمشیربازها، كشتیگیران، بازیكنان تنیس و غیره و به ویژه وزنهبرداران (حركات بلند كردن)، عضلههای باز كنندهها به خوبی توسعه خواهند یافت، زیرا در این ورزشها ثبات مفصل مچ به یك نیروی انقباضی فزاینده نیاز دارد.
برای دریافت اینجا کلیک کنید
تعداد کل پیام ها : 0