مقاله مطالعه‌ی ساختار پوسته در زیر زاگرس و ایران‌مرکزی با استفاده از روش تحلیل توابع گیرنده‌ی امواج حجمی P

توضیحات

  مقاله مطالعه‌ی ساختار پوسته در زیر زاگرس و ایران‌مرکزی با استفاده از روش تحلیل توابع گیرنده‌ی امواج حجمی P دارای 6 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مطالعه‌ی ساختار پوسته در زیر زاگرس و ایران‌مرکزی با استفاده از روش تحلیل توابع گیرنده‌ی امواج حجمی P  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مطالعه‌ی ساختار پوسته در زیر زاگرس و ایران‌مرکزی با استفاده از روش تحلیل توابع گیرنده‌ی امواج حجمی P،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مطالعه‌ی ساختار پوسته در زیر زاگرس و ایران‌مرکزی با استفاده از روش تحلیل توابع گیرنده‌ی امواج حجمی P :

تعداد صفحات:6

چکیده:

در این مطالعه، از داده‌های به‌دست آمده از 38 ایستگاه موقت زلزله‌شناسی که در سال 2003 به مدت شش ماه(از می تا نوامبر) در ناحیه‌ی زاگرس‌شمالی(از نزدیکی خرم‌آباد تا نزدیکی تهران) در پروفایلی به طول 400~ کیلومتر و با راستای E°63/68N نصب شده‌اند، استفاده شده است. از داده‌های به‌دست آمده برای مطالعه‌ی ساختار پوسته در زیر کمربند برخوردی زاگرس و بخش‌هایی از ایران‌مرکزی به کمک روش تحلیل توابع گیرنده‌ی امواج حجمی P در زیر شبکه‌ی ایستگاه‌ها‌ی نصب شده بهره گرفته‌ایم. با توجه به کیفیت بسیار خوب داده‌های مورد استفاده و قابل مشاهده بودن فازهای تکراری، ما از الگوریتم برانبارش فاز Ps و چندگانه‌های آن، برای به‌دست آوردن نسبت Vp/Vs استفاده کرده‌ایم و صحت نتایج خود را با مهاجرت به عمق فازهای تکراری موهو مورد بررسی قرار داده‌ایم. میانگین این نسبت در زیر ناحیه‌ی زاگرس چین‌خورده‌ی ساده و ناحیه‌ی دگرگونی سنندج-سیرجان به‌ترتیب 1/8 و 1/79 و برای ناحیه‌ی آتشفشانی ارومیه‌دختر به‌همراه بخش‌هایی از ایران‌مرکزی 1/87 محاسبه شده است. میانگین عمقی که در این مطالعه در زیر ناحیه‌ی زاگرس چین‌خورده‌ی ساده به‌دست آمده، 2±45/5 کیلومتر است. در زیر ناحیه‌ی دگرگونی سنندج-سیرجان به‌تدریج بر ضخامت پوسته افزوده می‌شود که بیشترین عمق به‌دست آمده، 2±59 کیلومتر در فاصله‌ی 100~ کیلومتری از راندگی اصلی زاگرس(MZRF) است. ما این ضخیم‌شدگی را مرتبط با راندگی پوسته‌ی ایران‌مرکزی به روی پوسته‌ی عربستان در طول MZRF می‌دانیم. این گسل به‌صورت ناحیه‌ای سرعت‌پائین در نتایج حاصل از روش توابع گیرنده‌ی P مشاهده شده است. میانگین ضخامت پوسته در زیر زون آتشفشانی ارومیه-دختر به‌تدریج کاسته می‌شود و در زیر بلوک ایران‌مرکزی به 2±44 کیلومتر می‌رسد. موهو در زیر ناحیه‌ی زاگرس چین‌خورده دارای شیبی برابر °1 به سمت شمال‌شرق است که این شیب تا حدود °5 در زیر زون سنندج-سیرجان می‌رسد.

برای دریافت اینجا کلیک کنید