مقاله در مورد محافظت از چوب در برابر پوسیدگی با نانوذرات

توضیحات

 مقاله در مورد محافظت از چوب در برابر پوسیدگی با نانوذرات دارای 12 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله در مورد محافظت از چوب در برابر پوسیدگی با نانوذرات  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله در مورد محافظت از چوب در برابر پوسیدگی با نانوذرات،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله در مورد محافظت از چوب در برابر پوسیدگی با نانوذرات :

محافظت از چوب در برابر پوسیدگی با نانوذرات

محققان دانشگاه صنعتی میشیگان آمریکا سیستم جدیدی مبتنی بر فناوری‌نانو ارائه داده‌اند که بر مبنای آن می‌توان پوسیدگی چوب را به تعویق انداخت. این سیستم می‌تواند نگهداری الوارها و صنعت چوب را دچار تحول نماید.
طبق نظر سازمان محافظت از محیط زیست آمریکا، آرسنات مس کروماته شده (CCA) از سال 1940 به عنوان نگهدارنده چوب مورد استفاده قرار گرفته است. با توجه به اینکه این ترکیب حاوی آرسنات خطرناک است، در نتیجه استفاده از آن در ایالات متحده از سال 2003 ممنوع شده است.

آفت‌کش‌های آلی زنده به عنوان جایگزینی مناسب برای CCA معرفی شده‌اند، ولی مشکل این دسته از مواد حلالیت کم آنها در آب نسبت به CCA است. برای حل این مشکل باید قبل از تزریق به چوب، عوامل سطحی به این امولسیون اضافه شوند. اما استفاده از عوامل سطحی منجر به کاهش بازده و تضعیف علمکرد آفت‌کش‌ها می‌شود و در نتیجه مشکلات دیگری را پدید می‌آورد.

پت هایدن (Pat Heiden)استادیار دانشکده شیمی و پترلاکس (Peter Laks) استاد دانشکده صنایع چوب و جنگلداری دانشگاه میشیگان ، راه حل مناسبی برای این مشکل پیشنهاد داده‌اند. راه‌حل آنها استفاده از نانوذرات جامد به جای امولسیون مواد آلی در تزریق الوارها است.
آنها دانه‌های ریزی از ذرات پلی‌وینیل پیریدین و پلی‌وینیل پیریدن همراه استایرن با قطر متوسط

100 نانومتر برای این کار تهیه کردند. در این روش ابتدا آفت‌کش‌ها را در غلظت‌های مختلف، درون یک فاز پلیمری جامد قرار می‌دهند. بعد از اینکه چوب‌ها تحت خلأ استاندارد قرار گرفتند و هوا از آنها خارج شد، سوسپانسیونی شامل نانوذرات (نانوپلیمر) حاوی آفت‌کش، به آنها تزریق شده و تا حدود 16 اتمسفر تحت فشار قرار می‌گیرند. فشار باعث نفوذ سوسپانسیون به درون تخلخل ساختار چوب می‌شود؛ میزان نفوذ می‌تواند با تغییر خواص شیمیایی و مساحت سطح پلیمر و یا آفت‌کش خاص، کنترل شود.
لاکس و هایدن توانستند با دوز مصرف کم از آفت‌کش، نتیجه مطلوبی به دست آوردند. استفاده از این روش مشکلات کمی در پی داشت. این گروه دو قارچ‌کش، که یکی برای چوب‌ها و دیگری، chlorothalonil، برای چمن‌ها استفاده می‌شود، را آزمایش کردند. این آفت‌کش به صورت معمول برای چوب استفاده نمی‌شود، ولی به دلیل عدم وجود مشکل انحلال در این روش توانستند از آن استفاده کنند.
کنترل انحلال مواد و میزان آزادسازی آنها به عنوان نقطه قوت این روش، محققان را قادر به استفاده از برخی آفت‌کش‌ها مانند brax کرد. لاکس معتقد است که بورات‌ها محافظ‌های خوبی برای چوب‌ هستند، آنها در آب به شدت محلولند، بنابراین اگر درون چوب قرار داده و فشرده شوند، هنگام باران آمدن شسته شده و از چوب‌ خارج می‌شوند و چوب می‌پوسد. در نتیجه بسیار مهم است که این آفت‌کش‌های ارزان، کارآمد و خیلی ایمن، طول عمر زیادی داشته باشند. هایدن معتقد است این

روش مشکلات خاصی دارد كه می‌توان به موانع و هزینه تهیه نانوذرات در مقابل تهیه آسان و ارزان یک محلول یا سوسپانسیون مایع اشاره کرد. سؤالی که اینجا مطرح می‌شود این است که آیا مجموع هزینه‌ها در این روش کاهش خواهد یافت؟ این مسئله‌ای است که آینده آن را مشخص‌تر می‌کند.

بر پایه گزارش منتشر شده Cleveland از گروه Freedonia میزان تقاضای محافظ‌های چوب با 3/3 درصد افزایش نسبت به سال 2006، در سال 2009 به مبلغ 470 میلیون دلار خواهد رسید.
با توجه به روند روبه‌رشد تقاضا در صنعت چوب انتظار می‌رود، رقم فوق‌الذکر نیز افزایش یابد. در این گزارش آمده است که محافظ‌های چوب با پایه آبی تا سال 2009 روند رو به رشدی طی خواهند کرد که دلیل آن سازگاری زیست‌محیطی آنها اعلام شده است.
محققان دانشگاه صنعتی میشیگان آمریکا سیستم جدید مبتنی بر فناوری‌نانو ارائه داده‌اند که بر مبنای آن می‌توان پوسیدگی چوب را به تعویق انداخت. این سیستم می‌تواند در نگهداری الوارها و صنعت چوب تحولی ایجاد کند. طبق نظر آژانس محافظت از محیط زیست آمریکا، آرسنات مس کروماته شده ( CCA) از سال 1940 در صنعت چوب به عنوان نگهدارنده چوب مورد استفاده قرار گرفته است. با توجه به این که این ترکیب حاوی آرسنات خطرناك است، در نتیجه استفاده از CCA در ایالات متحده از سال 2003 ممنوع گردیده است. آفت‌کش‌های آلی زنده به عنوان جایگزینی مناسب برای CCA معرفی شدند ولی مشکل این دسته از مواد حلالیت کم آنها در آب نسبت به CCA است. برای حل این مشکل باید سورفكتانت‌ها به این امولسیون، قبل از تزریق به چوب، اضافه شوند. اما استفاده از سورفاکتانت‌ها منجر به کاهش بازده و تضعیف علمکرد آفت‌کش‌ها می‌شود و در نتیجه مشکلات دیگری را پدید می‌آورد. Pat Heiden استادیار دانشکده شیمی دانشگاه میشیگان و Peter Lake استاد دانشکده صنایع چوب و جنگلداری این دانشگاه، راه حل مناسبی برای این مشکل پیشنهاد داده‌اند. راه‌حل آنها استفاده از نانوذرات جامد به جای امولسیون مواد آلی در تزریق الوارها می‌باشد. آنها دانه‌های ریزی از ذرات پلی‌وینیل پیریدین و پلی‌وینیل پیریدن همراه استایرن با قطر متوسط 100 نانومتر برای این کار تهیه کردند. Heiden درباره این مواد می‌گوید: آنها به دنبال یافتن مواد جدید با کارایی بالاتر هستند. در این روش ابتدا آفت‌کش‌ها را در غلظت‌های مختلف درون یك فاز پلیمری جامد قرار می‌دهند. بعد از اینكه چوب‌ها تحت خلأ استاندارد قرار گرفتند و هوا از آنها خارج شد، سوسپانسونی شامل نانوذرات (نانوپلیمر) حاوی آفت‌كش، به

آنها تزریق شده و تا حدود 16 اتمسفر تحت فشار قرار می‌گیرند. فشار باعث نفوذ سوسپانسیون به درون خلل و فرج و كانال‌های ساختار چوب می‌شود، سپس آفت‌كش‌ها به آهستگی از درون نانوذرات به درون چوب نفوذ می‌كند. میزان نفوذ می‌تواند با تغییر خواص شیمیایی و مساحت سطح پلیمر و یا آفت‌كش خاص كنترل شود. Laks و Heiden تست‌های خود را در آزمایشگاه انجام دادند و با دوز مصرف کم از آفت‌کش، نتیجه مطلوبی به دست آوردند. استفاده از این روش مشکلات کم

ی در پی داشت. این گروه دو قارچ‌کش، كه یكی برای چوب‌ها و دیگری، chlorothalonil ، برای چمن‌ها استفاده می‌شود، را تست کردند. این آفت‌کش به صورت معمول برای چوب استفاده نمی‌شود، ولی به دلیل عدم وجود مشکل انحلال در این روش توانستند از آن استفاده کنند. کنترل انحلال مواد و میزان آزادسازی آنها به عنوان نقطه قوت این روش، محققان را قادر به استفاده از برخی آفت‌کش‌ها مانند brax كرد. Laks معتقد است که Borates محافظ‌های خوبی برای چوب‌ها هستند، آنها به شدت در آب قابل حل هستند، بنابر این اگر درون چوب قرار داده و فشرده شوند، هنگام باران آمدن شسته شده و از چوب‌ خارج می‌شوند و چوب پوسیده می‌شود. در نتیجه این خیلی مهم است كه این آفت‌كش‌های ارزان، كارآمد و خیلی ایمن، طول عمر زیادی داشته باشند. Heiden معتقد است این روش دارای مشکلات خاص مانند مشکلات و هزینه تهیه نانوذرات در مقابل تهیه سهل و ارزان یك محلول یا سوسپانسیون مایع اشاره کرد. حال سئوالی که اینجا مطرح می‌شود این است که آیا مجموع هزینه‌ها دراین روش کاهش خواهد یافت؟ این مسئله‌ای است که آینده آن را مشخص‌تر می‌کند. بر پایه گزارش منتشر شده Cleveland از گروه Freedonia Group میزان تقاضای محافظ‌های چوب با 3/3 درصد افزایش نسبت به سال 2006، در سال 2009 به مبلغ 470 میلیون دلار خواهد رسید. با توجه به روند روبه‌رشد تقاضا در صنعت چوب به خصوص برای ساخت میز، کلبه و. . . انتظار می‌رود، رقم فوق‌الذکر نیز افزایش یابد. در این گزارش آمده است که محافظ‌های چوب مبتنی بر آب تا سال 2009 روند رو به رشدی طی خواهند کرد که دلیل آن سازگاری زیست محیطی این روش اعلام شده است.
محافظت از چوب در برابر پوسیدگی با نانوذرات (85/06/06 )
طبق نظر سازمان محافظت از محیط زیست آمریکا، آرسنات مس کروماته شده (CCA) از سال 1940 به عنوان نگهدارنده چوب مورد استفاده قرار گرفته است. با توجه به اینکه این ترکیب حاوی آرسنات خطرناک است، در نتیجه استفاده از آن در ایالات متحده از سال 2003 ممنوع شده است. آفت‌کش‌های آلی زنده به عنوان جایگزینی مناسب برای CCA معرفی شده‌اند، ولی مشکل این

دسته از مواد حلالیت کم آنها در آب نسبت به CCA است. برای حل این مشکل باید قبل از تزریق به چوب، عوامل سطحی به این امولسیون اضافه شوند. اما استفاده از عوامل سطحی منجر به کاهش بازده و تضعیف علمکرد آفت‌کش‌ها می‌شود و در نتیجه مشکلات دیگری را پدید می‌آورد.

پت هایدن (Pat Heiden)استادیار دانشکده شیمی و پترلاکس (Peter Laks) استاد دانشکده

صنایع چوب و جنگلداری دانشگاه میشیگان ، راه حل مناسبی برای این مشکل پیشنهاد داده‌اند. راه‌حل آنها استفاده از نانوذرات جامد به جای امولسیون مواد آلی در تزریق الوارها است.
آنها دانه‌های ریزی از ذرات پلی‌وینیل پیریدین و پلی‌وینیل پیریدن همراه استایرن با قطر متوسط 100 نانومتر برای این کار تهیه کردند. در این روش ابتدا آفت‌کش‌ها را در غلظت‌های مختلف، درون یک فاز پلیمری جامد قرار می‌دهند. بعد از اینکه چوب‌ها تحت خلأ استاندارد قرار گرفتند و هوا از آنها خارج شد، سوسپانسیونی شامل نانوذرات (نانوپلیمر) حاوی آفت‌کش، به آنها تزریق شده و تا حدود 16 اتمسفر تحت فشار قرار می‌گیرند. فشار باعث نفوذ سوسپانسیون به درون تخلخل ساختار چوب می‌شود؛ میزان نفوذ می‌تواند با تغییر خواص شیمیایی و مساحت سطح پلیمر و یا آفت‌کش خاص، کنترل شود.

برای دریافت اینجا کلیک کنید