مقاله تعریف پزشکی ورزشی یا طب ورزش

توضیحات

  مقاله تعریف پزشکی ورزشی یا طب ورزش دارای 26 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تعریف پزشکی ورزشی یا طب ورزش  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تعریف پزشکی ورزشی یا طب ورزش،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تعریف پزشکی ورزشی یا طب ورزش :

تعریف پزشکی ورزشی یا طب ورزش
پزشکی ورزشی تخصصی است که به پیشگیری، تشخیص و درمان آسیب هایی که درتمرینات و مسابقات ورزشی رخ داده اند،مخصوصا صدمات مربوط یه چرخش و پیچش مفصلی که منجر به آسیب عضلات،تاندون ها(زردپی)،لیگامان ها(رباط)،منیسک(مینیسک)،استخوان و خود مفاصل میشود،میپردازد.

شاخه ای از پزشکی، در ارتباط با تناسب فیزیکی و همچنین تشخیص و درمان آسیب های ناشی از فعالیتهای ورزشی است.
پزشکی ورزش شاخه ی متنوع و گسترده ای از پزشکی است که نه تنها به درمان و توان بخشی بلکه بر پیشگیری نیز تاُکید دارد.
در ایران نیز در رشته های تربیت بدنی و علوم ورزشی به آن پرداخته شده است و هم اکنون نیز در سالهای اخیر رشته ی تخصصی آن در دو دانشگاه علوم پزشکی ایران و تهران تدریس می شود.
علاوه بر این در طب ورزش به: تناسب و سلامت،تغذیه و رژیم های غذایی ،دوپینگ و; در ورزش و ورزشکاران می پردازد

تاریخچه رشته پزشكی – ورزشی
اولین تلاش‌ها در زمینه پزشكی ورزشی در سال 1928 توسط پزشكان تیم‌های یونان و فرانسه در جریان بازیهای المپیك زمستانی سوئیس شكل گرفت. با افزایش تعداد شركت كنندگان در ورزشهای تفریحی و رقابتی، این رشته در دهه هفتاد میلادی سریعاً گسترش یافت و باعث حل مشكلات طبی ورزشكاران و ارتقا وضعیت جسمانی آنان شد.

هرچند رشته پزشکی ورزشی به عنوان یک رشته تخصصی پزشکی در چند دهه اخیر مطرح شده است ولی سابقه آن با تاریخ ورزش درجهان پیوند خورده است واز هنگامیکه ورزش وجود داشته همراه مباحث پزشکی مرتبط با ورزش نیز در کنار آن مطرح بوده است. دریک کتابچه پزشکی یافت شده در هند با عنوان Arthava-Veda که مربوط به 800 تا 100 سال قبل از میلاد مسیح می باشد از اثرات درمانی ورزش نام برده شده است. با گسترش ورزش وهمگانی تر شدن آن دانش بشری درخصوص پزشکی ورزشی خصوصاً دربعد آسیب های ورزشی و بازتوانی ورزشی افزایش یافت.

ابن سینا در کتاب قانون خود فصول و مباحثی را به موضوعات مرتبط با پزشکی ورزشی اختصاص داده است. موضوعاتی مانند اثر ورزش برسلامت جسمی, اثرات انواع ماساژها, ورزش در کودکان وسالمندان و نحوه برخورد با خستگی های ناشی از ورزش ودرمان آن, منافع و مضار ورزش در بیماریها و آسیب های ناشی از ورزش از جمله مباحثی که بخشی از کتاب قانون را به خود اختصاص داده است.

گالن پزشک یونانی سده دوم وسوم پیش از میلاد نگرش جدیدی را درمورد سلامت و بهداشت ارائه داد که می توان آن را فیزیولوژی کاربردی ورزش نامید. همین پزشک است که استفاده از فرآورده های گیآهی محرک را برای افزایش کارائی ورزشکاران در یونان باستان گزارش نموده است. سابقه استفاده ورزشکاران از ماساژ و رژیم غذائی خاص به مدت 10 ماه قبل از آغاز مسابقات المپیک یونان باستان یافت شده است. انواع رژیم های غذائی توسط Promous قهرمان دو دوره دوهای استقامت در 43 قبل از میلاد و اشکال تغییر یافته این رژیم توسط Gardine در ورزشهای مختلف در تاریحچه المپیک ثبت شده است. این موارد حاکی از آن است که هرچند عنوان پزشکی ورزشی مربوط به سده اخیر می باشد ولی سابقه آن به میزان سابقه علم پزشکی و ورزش می باشد.

در سده گذشته که با گسترش دامنه علوم از جمله علم پزشکی از یک سو و گسترش کمی و کیفی ورزش از سوی دیگر توجه به این رشته در زمره دانش آکادمیک بیشتر شد. در سال 1928 فدراسیون بین المللی پزشکی ورزشی در جریان بازیهای المپیک زمستانی جهت کمک به ورزشکاران پایه گذاری شد. درسال 1950 انجمن ملی مربیان ورزشی جهت آموزش علمی مربیان ورزشی تآسیس شد وبدنبال آن در سال 1951 انجمن پزشکی آمریکا کمیته ای را برای مطالعه برروی آسیبهای ورزشی پایه گذاری نمود که فعالیت ادامه دارد.

شاید بتوان این کمیته را اولین اقدام در جهت آکادمیک نمودن رشته پزشکی ورزشی قلمداد نمود. بزرگترین سازمان پزشکی ورزشی کالج آمریکائی پزشکی ورزشی the American College of Sports Medicine می باشد که در سال 1954 تأسیس شده است. حوزه فعالیت رشته پزشکی ورزشی در سالهای اخیر پیشرفت چشم گیری نموده و درحال حاضر در چندین کشور دنیا انجمن های پزشکی ورزشی, فدراسیون پزشکی ورزشی و رشته آموزشی پزشکی ورزشی در دانشگاهها و درسطوح مختلف فعالیت دارد.

تاریخچه رشته پزشکی ورزشی در ایران نیز به دهه گذشته مربوط می شود. تاسیس رشته فیزیولوژی ورزشی در سال 1374 در دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران و رشته تحصصی پزشکی ورزشی در دانشگاه تهران در سال 1380 و تاسیس مرکز تحقیقات پزشکی ورزشی در دانشگاه علوم پزشکی تهران در همان سال مجموع سوابق این رشته در ایران می باشد.

بطور کلی پزشکی ورزشی شاخه ای از علم پزشکی است که در زمینه سلامتی ورزشکاران وهمچنین استفاده از ورزش در جهت حفظ سلامت عمومی انسانها مطالعه می نماید. هرچند از دیدگاه دست اندرکاران ورزش مبحث پزشکی ورزشی بیشتر محدود به درمان آسیبها و بازتوانی آسیب دیدگان و کنترل سلامت عمومی ورزشکاران می شود ولی رفته رفته دامنه این علم توسعه یافته و موضوعات زیر را شامل می شود:

• فیزیولوژی ورزشی و شرایط سازگاری بدن در محیط های مختلف
• فیزیوتراپی وبازتوانی آسیب های ورزشی
• بیومکانیک حرکات بدن وپی بردن به حرکات خطا جهت کسب بیشترین راندمان و کمترین آسیب
• آسیب های ورزشی (تشخیص و درمان آسیب ها)
• اختلالات و بیماریهای ناشی از ورزش و نحوه برخورد با آنها
• تغذیه ورزشی ومکمل های غذائی مجاز
• روانشناسی ورزشی

• ورزش دربیماران و در افراد دارای معلولیـهای جسمی و ذهنی
• ورزش در کودکان و نوجوانان
• نحوه شناسائی استفاده از داروها و مواد نیروزا غیر مجاز در ورزش (دوپینگ | Doping)
• ورزش در افراد دارای معلولیـهای جسمی و ذهنی
• ورزش در درمان بیماران و پیشگیری از بیماریها
معنا و مبانی پزشكی ورزشی

اگرچه پزشكی ورزشی تلفیقی از ورزش و علم پزشكی است، اما گستره آن به هیچ عنوان محدود به پزشكان نیست. در كنار زمین ورزش، حتی مربیان هم در این امر دخیل می‌شوند. از سوی دیگر این رشته محدود به ورزشكاران نمی‌شود و عموم مردم می‌توانند از نتایج آن بهره‌مند گردند.
نیاز به مراقبت‌های پزشكی و بهداشتی تخصصی در زمینه ورزش روز به روز بیشترمی‌شود و همزمان تكنیك‌های پیش‌گیری، درمان و برگشت به حالت اولیه در این رشته پیشرفت می‌كند.
به طور كلی موارد زیر را می‌توان به عنوان مبانی پزشكی ورزشی برشمرد:

1) مراقبت پزشكی از ورزشكار
2) تربیت بدنی خاص و سازگار شدن با هر فرد و در مورد هر رشته خاص
3) تمرینات درمانی ورزشی
4) انجام ورزش در كنترل و پیشگیری از برخی بیماری ها
گروه های تحت پوشش خدمات
دامنه پوشش و فعالیت متخصصین پزشكی ورزشی تنها معطوف به مسابقات ورزشی و ورزشكاران حرفه ای نیست. فعالیت های پزشكی ورزشی در زمینه نهادینه كردن ورزش و ارتقاء سطح سلامت عمومی با سیاست های كشورهای مختلف در زمینه پیش گیری از تعداد زیادی از بیماری ها و بالطبع كاهش هزینه های سرسام آور درمانی همسویی دارد.

از جمله گروه های خاصی كه مباحث گسترده و جالب توجهی از رشته پزشكی ورزشی را به خود اختصاص داده اند می توان به دختران و زنان، افراد سالمند، بانوان باردار، كودكان و نوجوانان، افراد چاق، جانبازان و معلولین اشاره كرد.
باید خاطرنشان كرد مبحث بیماری ها در پزشكی ورزشی به 2 شاخه تفكیك می شود. در یك شاخه به اثرات پیشگیرانه ورزش از ابتلا به بیماری ها و همچنین اثرات درمانی ورزشی در كمك به رفع برخی بیماریها پرداخته می‌شود و در شاخه دیگر به بررسی بیماری های مبتلا به ورزشكاران می پردازد و در واقع زمینه ادامه فعالیت های ورزشی را برای ورزشكارانی كه مبتلا به بیماریهای مختلف از جمله دیابت، آسم و غیره می باشند فراهم می كند.

خدمات رشته پزشكی ورزشی
ارائه رهنمودهای پزشكی در مورد شیوه زندگی پر تحرك و نیز تغذیه ورزشی، برنامه های پیشگیری كننده در مورد بیماریها و اختلالات گوناگون، كنترل علمی نحوه تمرین ورزشكاران، انجام معاینات پزشكی پیش از شروع مسابقات، روانشناسی ورزشی و مبارزه با تنشها و استرس های پیش از مسابقه در ورزشكار، ارزیابی ظرفیت عملكرد ورزشكار، وضعیت قلب و عروق، سیستم تنفسی، متابولیسم، سیستم اسكلتی – عضلانی، خدمات تشخیصی مناسب،

درمان بیماریها و آسیب های ناشی از ورزش، بازتوانی افراد آسیب دیده با هدف بازگشت سریع تر به رقابت ها، تربیت افراد متخصص و آموزش دیده مثل پزشك تیم و غیره، اجرای برنامه های آموزشی با طیف مخاطب تخصصی و عمومی و ارائه سرویس های مشاوره ای لازم، از جمله خدمات رشته پزشكی ورزشی محسوب می‌شوند.

پزشکی و ورزش : ورزش و پوکی استخوان
متأسفانه باید گفت به‌طور معمول پوکی استخوان قبل از بروز عوارض آن علامتی ندارد. علایم هنگامی ایجاد می‌شود که شکستگی اتفاق افتاده باشد. درد ناگهانی و شدید در ستون فقرات می‌تواند از علایم شکستگی‌های ستون فقرات باشد
پوکی استخوان چیست؟
بیماری‌ای است که به‌موجب آن تراکم نسج استخوانی کاهش یافته و باعث آسیب‌پذیری بیشتر سکلت و استخوان‌های بدن در مقابل شکستگی می‌شود. این فرآیند به آرامی (استخوان‌ها را تضعیف و تدریجاً ضعیف می‌کند) تا جائی که دیگر نمی‌توانند وزن بدن را تحمل کنند.

چه کسانی آسیب‌پذیرترند؟
خانم‌ها آسیب‌پذیرترند چرا که از همان ابتدای تولد تراکم استخوانی کمتری دارند. پوکی استخوان در میان خانم‌های یائسه رایج‌تر است. (از هر 4 نفر خانم بالای 60 سال 1 نفر مبتلا به پوکی استخوان است). اگرچه پوکی استخوان در خانم‌ها و آقایان جوان هم دیده می‌شود. خانم‌های یائسه دچار پوکی استخوان می‌شوند چرا که بعد از دوران قاعدگی (یعنی در دوران یائسگی) تولید هورمون‌های جنسی بدن آنها به‌ویژه استروژن، کاهش می‌یابد. به‌نظر می‌رسد استروژن روند تخریب استخوان را کند می‌کند.

از چه هنگامی پوکی استخوان شروع می‌شود
شکل‌گیری استخوان‌ها، حتی تا سن 25 سالگی ادامه دارد. ساختار استخوانی بدن در دوران جوانی با ثبات می‌ماند. تضعیف واقعی استخوان‌ها بعد از 35 سالگی آغاز می‌شود. فرسایش استخوانی در خانم‌ها نسبت به آقایان زودتر شروع می‌شود و بعد از دوران قاعدگی تسریع می‌یابد. کاهش اولیه توده استخوان و آغاز فرسودگی استخوانی در دوران جوانی، نهایتاً منجر به پوکی استخوان خواهند شد. وقتی استخوان‌ها نازک‌تر شوند، نسبت به شکستگی‌ها، آسیب‌پذیرترند و روند بهبودی تدریجی است چرا که بدن نمی‌تواند استخوان جدیدی تشکیل دهد (استخوان‌سازی کند).

کلسیم، ماده معدنی تقویت‌کننده استخوان
همچنان که همه ما می‌دانیم، 99 درصد از کلسیم بدن در ساختار استخوانن‌ها و دندان‌ها به‌کار رفته است. کلسیم عملکردهای حیای دیگری دارد: حفظ ریتم قلبی طبیعی، تنظیم هدایت عصبی و کمک در انعقاد خون، برای انجام این فرآیندها، لازم است که سطح کلسیم خون، همیشه ثابت باشد.
اگر کلسیم به مقدار کافی از منابع غذائی تأمین نشود، کلسیم موجود در ساختار استخوانی خارج شده و به خون می‌رود تا سطح ثابت طبیعی آن در خون حفظ شود. این خروج کلسیم از استخوان‌ها به پوکی استخوان منجر می‌شود. از این امر با گنجاندن مقدار کافی کلسیم در برنامه غذائی، می‌توان اجتناب کرد. بنابراین مصرف روزانه 400 میلی‌گرم در مردان و زنان در اواخر دهه 20 و اوایل دهه 30، آنها را از ابتلاء به پوکی استخوان حفظ خواهد کرد.

فرآورده‌های لبنی (چرب و بدون چربی) منابع عمده کلسیم هستند. افزون بر این ماست، پنیر، سبزیجات سبز، دانه کنجد، دانه سویا و موز منابع خوبی از کلسیم هستند. برای افرادی که قادر به مصرف غذاهای حاوی کلسیم نیستند. باید مکمل‌های کلسیم بعد از مشورت با پزشک در نظر گرفته شود.

ویتامین D همراه با کلسیم به تقویت استخوان‌ها کمک می‌کند. ویتامین D از 2 راه به ذخیره کلسیم کمک می‌کند:
1) افزایش جذب کلسیم در روده
2) افزایش باز جذب کلسیم از کلیه‌ها و کمک به حفظ سطح طبیعی آن در خون
با قرار گرفتن در معرض نور آفتاب جذب کلسیم را افزایش دهید چرا که ویتامین D توسط اشعه ماوراءبنفش در زیر پوستتان تولید می‌شود. علاوه بر نور خورشید، مقادیر محدودی از کلسیم در غذاهائی مثل تخم‌مرغ، شیر و ماهی موجود هستند. مصرف مکمل‌ها خالی از اشکال نیست چرا که این ویتامین محلول در چربی می‌تواند در بدنتان ذخیره شود. به‌جای آن و پس از مشورت با پزشکتان، می‌توان روغن طبیعی ماهی را در نظر گرفت.

نقش ورزش
ورزش به تقویت استخوان‌ها کمک می‌کند. تمریناتی که کشیدگی متعادل در تاندون‌ها ایجاد می‌کنند، ساخت استخوان را تحریک می‌نمایند. بی‌تحرکی می‌تواند باعث از دست دادن ساختمان استخوان‌های بدن شود.
خوابیدن یا نشستن طولانی‌مدت می‌تواند موادمعدنی استخوان‌ها را کاهش دهد. شما با ورزش کردن تراکم استخوانی را افزایش خواهید داد. پیاده‌روی، آهسته دویدن، دوچرخه‌سواری، طناب‌بازی ورزش‌ها هوازی مناسبی هستند چرا که به استخوان‌ها کمک می‌کنند تا وزن بدن را تحمل کنند، البته در صورتی‌که با قدرت انجام گیرند. در صورتی‌که روزانه 30 دقیقه از هرکدام از این تمرینات بالا را انجام دهید، به تقویت ساختار استخوانی بدنتان کمک بسیاری خواهید کرد.

محافظت در مقابل کاهش تراکم استخوان
تغذیه و ورزش تأثیر بسیار اندکی در موارد زیر دارند:
1) اگزالات: اینها ترکیباتی هستند که در سبزیجاتی همچون اسفناج، برگ‌های پخته، برگ‌های درخت، تمبر هندی، ساقه نیلوفر آبی و ; یافت می‌شوند. اگزالات ترکیبات غیرمحلول با کلسیم در روده تشکیل می‌دهد که مانع از جذب کلسیم می‌شود. اگرچه اینها غذاهای خوبی هستند، اما اگر از پوکی استخوان رنج می‌برید سعی کنید در مصرف این سبزیجات حد اعتدلال را رعایت کنید

.
2) فیبر: در حالی که فیبر بخش مهمی از تذغیه است ولی باید در مصرف آن احتیاط کرد. به‌جای افزودن فیبر به وعده‌های غذائی، می‌توان آن را از طریق سبزیجات تازه. میوه‌ها و کلیه غلات تأمین کرد.

3) قهوه: به‌نظر می‌رسد قهوه از طریق تأثیر بر خروج کلسیم از استخوان در کاهش سطح کلسیم استخوانی نقش به‌سزائی داشته باشد پس خوردن قهوه را محدود کنید.
4) آنتی‌اسیدها: آلومینیوم حاوی آنتی‌اسیدهای بلوک‌کننده جذب کلسیم است در مورد استفاده از آن حتماً با پزشکتان مشورت کنید.

5) استرس: از آنجائی که استرس بر کلیه سیستم‌های بدن تأثیرگذار است لذا بر استخوان‌ها نیز مؤثر است.
6) سیگار مسلماً از دست دادن کلسیم موجود در استخوان‌ها را تشدید می‌کند و خطر ابتلاء به پوکی استخوان را افزایش می‌دهد.
راه‌های افزودن کلسیم به برنامه غذائی
همیشه مواظب افزایش مصرف کلسیم غذایتان باشید. شما می‌توانید این روش‌ها را برای گنجاندن کلسیم بیشتر در رژیم‌تان به‌کار برید:
1) تهیه سوپ مخلفات (سبزیجات، حبوبات و غلات)، سالادها یا سبزیجات یا پنیر رنده شده (سویا غنی از کلسیم است).
2) گنجاندن سبزیجات برگدار در رژیم‌تان. از کاهو، اسفناج، برگ تربچه، برگ پیاز و کرفس استفاده کنید.

3) اگر شما از میوه‌ها و سبزیجات ترشی درست می‌کنید، (در آب ‌نمک می‌خوابانید)، به‌جای استفاده از کلراید سدیم (نمک خوراکی) از کلراید کلسیم استفاده کنید.
4) در تغذیه روزانه‌تان از شیر خشک بدون چربی استفاده کنید. می‌توانید از آن جهت غلیظ کردن سوپ، در سس گوشت و سایر سس‌ها استفاده کنید. تنها یک قاشق چایخوری حاوی 50-60 میلی‌گرم آن حاوی کلسیم بدون چربی است. پودر شیر بدون چربی می‌تواند، همچنین به آرد در حین تهیه نان بیسکویت و کیک نیز اضافه شود.

پوکی استخوان حالتی است که در آن استخوان شکننده شده و احتمال شکستگی با ضربات کوچک افزایش می‌یابد. پوکی استخوان از گرفتاری‌های بسیار شایع جوامع بشری است که بعد از سن 35 سالگی روند آن در انسان آغاز می‌شود. حدود نیمی از زنان مسن‌تر از 45 سال و 90 درصد زنان مسن‌تر از 75 سال به بیماری پوکی استخوان مبتلا می‌شوند. مردان مسن نیز به پوکی استخوان مبتلا می‌شوند که البته میزان ابتلاء آنان کمتر از زنان است. به‌طور تقریبی از هر سه زن یک نفر و از هر دوازده مرد یک نفر به پوکی استخوان مبتلا می‌شوند و این امر در سال منجر به ده هزار شکستگی ناتوان‌کننده در مبتلایان می‌شود که متأسفانه تعداد اندکی از مبتلایان به پوکی استخوان مورد بررسی و ارزیابی قرار می‌گیرند.

پوکی استخوان عارضه‌ای است که با بالا رفتن سن به‌وجود می‌آید. در نتیجه از استحکام بافت و املاح استخوانی کم شده و از مقاومت آن کاسته می‌شود. استخوان انسان در سن کودکی خاصیت ارتجاعی و تحمل فشار زیادتری را دارد و به‌تدریج سفت و محکم شده و از مقاومت آن کاسته می‌شود و این مسئله در سن 20 سالگی به اوج خود می‌رسد و بین سن 20 تا 35 سالگی استحکام استخوان به همان قوت باقی می‌ماند. به همین دلیل در افراد جوان ضربات بسیار شدید مثل تصادفات می‌تواند منجر به شکستگی استخوان شود، اما از این سن به بعد به‌تدریج و با سرعتی کم از تراکم استخوان کاسته می‌شود و استخوان‌ها با بالا رفتن سن پوک می‌شوند. در زنان بعد از یائسگی به‌علت توقف ترشح هورمون‌های زنان و نقش مهم این هورمون‌ها در استحکام استخوان‌ها، شیوع پوکی استخوان زیادتر می‌شود.

چه کسانی در معرض پوکی استخوان قرار دارند؟
به‌طور تقریبی و با احتمال بسیار زیاد همه ما در معرض پدیده ناخوشایند پوکی استخوان قرار داریم.
افراد مسن در معرض ابتلاء بیشتری قرار دارند.
عارضه پوکی استخوان در نزد خانم‌ها بعد از سن یائسگی بسیار شایع است به‌ویژه اگر یائسگی زودرس در خانم‌ها ایجاد شده باشد.
تحرک بدنی و ورزش باعث استحکام استخوان‌ها در هر سنی می‌شود عدم تحرک و استراحت زیاد باعث تحلیل استخوان‌ها و پوکی آن می‌شود و دردهای استخوانی را بیشتر می‌کند.
گاه پوکی استخوان در برخی از خانواده‌ها بیشتر دیده می‌شود. همچنین در بعضی نژادها مثل بعضی از نژادهای آسیائی این پوکی بیشتر است.
تغذیه نقش مهمی در پوکی استخوان به‌عهده دارد. افرادی که کلسیم کافی در رژیم غذائی آنها وجود ندارد و یا ویتامین D کافی دریافت نمی‌کنند، در معرض ابتلاء بالاتری هستند.
همچنین اثر مصرف سیگار، الکل و قهوه زیاد هم در پوکی استخوان ثابت شده است.
کسانی که خود سیگار می‌کشند یا همنشین سیگاری‌ها هستند، در معرض پوکی استخوان زودرس قرار دارند و زنانی که سیگار می‌کشند دچار پوکی استخوان شدیدتری می‌باشند.

استفاده طولانی از کورتون‌ها و یا داروهای ادرارآور می‌تواند باعث پوکی استخوان شود. البته باید دانست که مصرف یک یا چند آمپول کورتون در سال چنین اختلالی ایجاد نمی‌کند.
افرادی که از بعضی اختلالات هورمونی مشخص رنج می‌برند مثل پرکاری تیروئید و پاراتیروئید، کم کاری غدد جنسی و بیماری کوشینگ در مرعض ابتلاء بالاتری برای پوکی استخوان هستند.
آیا پوکی استخوان علامتی دارد؟
متأسفانه باید گفت به‌طور معمول پوکی استخوان قبل از بروز عوارض آن علامتی ندارد. علایم هنگامی ایجاد می‌شود که شکستگی اتفاق افتاده باشد. درد ناگهانی و شدید در ستون فقرات می‌تواند از علایم شکستگی‌های ستون فقرات باشد.
ممکن است شکستگی مهره بدون درد اتفاق افتد و به‌صورت خمیدگی ستون فقرات و کاهش قد بیمار دیده شود. اگرچه عکس‌برداری با اشعه ایکس به تشخیص شکستگی کمک می‌کند، ولی برای تشخیص زودرس آن روش مناسبی نیست. پس بهتر است کلیه افرادی که در معرض خطر پوکی استخوان قرار دارند قبل از شروع عوارض، مورد ارزیابی قرار گیرند و در صورت مستعد بودن اقدام پیشگیرانه اعمال شود.

بهترین روش برای تشخیص پوکی استخوان، سنجش تراکم استخوان یا دانسیتومتری است. خوشبختانه امروزه برای سنجش تراکم استخوان دستگاه‌های جدیدی ساخته شده‌اند که می‌توانند با دقت نسبتاً زیادی تراکم استخوانی و نسبت آن با استخوان سالم و سن مناسب را اندازه‌گیری کنند. آزمایش سنجش تراکم استخوانی بدون درد است و تنها چند دقیقه طول می‌کشد، همچنین احتیاج به آمادگی قبلی ندارد و در طی آن داروئی مصرف نمی‌شود. این سنجش پزشک را قادر می‌سازد تا شدت پوکی استخوان را ارزیابی کند و در نتیجه استحکام استخوان را بسنجد.

جلوگیری از پوکی استخوان
می‌توان با روش‌های بسیار ساده‌ای خطر پوکی استخوان را کاهش داد: با اطلاع از وضعیت استخوان به‌ویژه در خانم‌ها در دوران نزدیک به یائسگی، به‌وسیله مشورت با پزشک، به‌کار بردن روش‌های تشخص مناسب و در صورت نیاز تجویز داروهای ویژه می‌توان از پیشرفت بیماری و عوارض حاصل آن پیشگیری کرد.

تغذیه مناسب از روش‌های بسیار مؤثر برای پیشگیری از پوکی استخوان است. غذای انسان باید محتوی پروتئین‌ها و املاح کافی و ویتامین‌های لازم باشد تا روند پوکی استخوان کندتر شود. بهترین منبع کلسیم و پروتئین، شیر، پنیر، ماست و غذاهای دریائی به‌ویژه ماهی است.
کلسیم یکی از اجزاء سازنده استخوان است و غذای روزانه هر فرد بالغ بر حداقل حاوی 1000 تا 1200 میلی‌گرم کلسیم باشد البته این مقدار نیاز در زنان باردار، شیرده، یائسه، افراد مسن و بچه‌ها بیشتر بوده و بین 1500 تا 2000 میلی‌گرم است.

همان‌طوری که گفته شد فرآورده‌های لبنی مانند: شیر، ماست، پنیر، کشک و قره‌قوروت از منابع بسیار خوب و مهم کلسیم‌ان. سیار منابع حاوی کلسیم عبارتند از: سبزیجات برگ سبز، کلم پیچ، شلغم، هویج، پرتغال، انگور و توت‌فرنگی، خرمالو، زیتون، جعفری، اسفناج، کرفس، کشمش، بادام، پسته، گردو، حبوبات و غذاهای دریائی مانند ماهی به‌ویژه ماهی تن، کیلکا و ساردین.

پوکی استخوان یکی از مهمترین عوارض کاهش مصرف کلسیم است و رد صورت همراهی با عواملی مانند: کمبود ویتامین ث، کمبود ویتامین د، درمان با استروئیدها (کورتون)، بی‌حرکتی، مصرف الکل و ; بر شدت آن افزوده می‌شود. پس بیائیم با رعایت نکات زیر حافظ سلامتی استخوان‌ها و جلوگیری از پوکی استخوان خود در سن میانسالی و پیری باشیم.

برای دریافت اینجا کلیک کنید