مقاله در مورد تاریخچه اورژانس در ایران

توضیحات

 مقاله در مورد تاریخچه اورژانس در ایران دارای 26 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله در مورد تاریخچه اورژانس در ایران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله در مورد تاریخچه اورژانس در ایران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله در مورد تاریخچه اورژانس در ایران :

تاریخچه اورژانس در ایران

در سال 1354 در اثر ریزش سقف یکی از سالنهای انتظار فرودگاه مهرآباد تهران تعداد زیادی کشته و مجروح شدند و این در حالی بود که هیچ سیستم از قبل طراحی شده ای برای کمک و انتقال به مجروحین در اینگونه حوادث ناگهانی وجود نداشت، بعد از این حادثه سیستم فوریتهای پزشکی کشور با عنوان اورژانس 115 کشور با همکاری کشور آمریکا تأسیس شد و ایران بعنوان چهارمین

کشور دارنده خدمات اورژانس پیش بیمارستانی در جهان شناخته شد که این خود افتخاری بزرگ است.کشور آمریکا در دومین تجربه خود در تشکیل یک سیستم اورژانس پیش بیمارستانی بسیاری از کمبودها و نقصهای تجربه اول را که برای خودش بود در ایران لحاظ نکرد و به جرأت میتوان گفت اورژانس پیش بیمارستانی ایران در سال 1354 کاملتر و بهتر از اورژانس پیش بیمارستانی کشور آمریکا راه اندازی شد .
اما با پیش آمدن مسائل انقلاب و پس از آن جنگ تحمیلی سیستمی که نیاز به نگه داری و تجدید و نوسازی و باز آموزی آموخته ها را داشت به حال خود رها شد و امکانات این سیستم چه از نظر انسانی و چه از نظر امکانات انتقال و درمان تا حد زیادی از بین رفت و تصوری نادرست نیز با رفتار ناشایست بعضی از تکنسینهای اورزانس و همچنین خدمات غیر قابل قبئل در ذهن مردم ایجاد شد.
بعد ازآن در سال 1379 طرح پوشش فراگیر فوریتهای پزشکی تصویب شد و در سال 1380 ابلاغ گردید که تا حد زیادی سیستم به هم ریخته قبلی سامان یافتو رشته جدیدی با عنوان«فوریتهای پزشکی»در برخی دانشگاههای علوم پزشکی کشور پایه گذاری شد ـکتابهای جدید و به روز ترجمه شد و مدیرانی جدید با کارآیی بیشتری انتخاب شدندسطح و نوع آمبولانسها ارتقا یافت و تعداد پایگاهها هم بر اساس همین طرح افزایش یافت و هم اکنون خدمات اورژانس پیش بیمارستانی از وضعیت نسبتا خوبی برخوردار است که البته راه بسیار طولانی و پرزحمتی تا رسیدن به یک حد استاندارد در پیش داریم که سیر صعودی آن در سالهای اخیر کاملا ملموس و محسوس بوده است.

استفاده صحیح و نكات مورد توجه پرسنل فوریت های پزشكی از آمبولانس

آمبولانس وسیله نقلیه ای است كه در مواقع اورژانسی درمان رابه بیمار ارائه می كند و بیمار را جهت پیگیری درمان به مركز دریافت كننده منتقل می كند. این وسیله یكی از اجزاء حیاتی سیستم EMS است.
آمبولانس باید محل راحتی برای مراقبت از بیمارانی باشد كه گرفتار مشكلات تهدید كننده حیات شده اند. این وسیله نباید خطرات بیشتری برای آنها ایجاد كند. به عنوان متصدی آمبولانس باید با قوانین و مقررات حوزه فعالیت خود آشنا باشید و پیوسته از آنها اطاعت كنید. در هیچ زمانی استفاده از آمبولانس در وضعیتی كه افراد دیگر را به خطر بیندازد، توجیه پذیر نمی باشد. به خاطر

داشته باشید كه اولین وظیفه شما در قبال بیمار رسیدن به محل به صورت ایمن است. متصدی خوب آمبولانس توانایی ها و محدودیت های وسیله نقلیه خود را می داند، به سرعت و به دقت وضعیت آب و هوا و شرایط جاده را ارزیابی می كند. شرایط ترافیك را بررسی می كند و با سرعت و دقت به آن پاسخ می دهد. و خطر و ناراحتی سایر اعضاء گروه و بیمار را به حداقل می رساند .

توجه داشته باشید كه رانندگی سریع و دراماتیك بخشی از تعریف نیست . در زمان رانندگی با آمبولانس همیشه كمربند ایمنی را ببندید . مطمئن شوید كه سایر افراد تیم نیز كمربند خود را بسته اند. همیشه فرمان را با دو دست بگیرید. یك دست كشیده می شود در حالی كه دست دیگر به موازات وضعیت دست در حال كشش می لغزد. هیچ كدام از دستها نباید از 16 یا 6 عبور كنند تا از به هم پیچیده شدن دستها جلوگیری شود. همچنین باید به اندازه كافی با آمبولانس خود كار كنید.

تا با چگونگی افزایش شتاب یا كاهش آن ، میزان فضایی كه برای گلگیرها و سپرها نیاز دارد، چگونگی ترمز كردن ماشین و چگونگی چرخش ماشین در گوشه ها آشنا شوید . در حال رانندگی یك آمبولانس باید تغییرات آب و هوایی و شرایط جاده را شناخته و به آن پاسخ دهید . در طی انتقال مسیری را انتخاب كنید كه مناسبترین راه باشد . هر زمان كه ممكن است از مدارس ، تقاطع های راه آهن ، پیچ ها ، مناطق ساختمانی ، پل ها ، تونل ها ، مناطق مشابه و مشكل ساز

اجتناب كنید. فاصله ایمن را بین خود و وسایل دیگر رعایت كنید. از علائم شب نما استفاده كنید تا وسیله نقلیه بهتر دیده شود باید نسبت به تعدادی از عوامل غیر سرعت كه بر وری توانایی شما در كنترل آمبولانس تاثیر می گذارند آگاهی داشته باشید. كلید آمادگی برای پاسخ دهی ، نگاهداری مناسب و تجهیز آمبولانس است. آماده نگه داشتن وسیله نقلیه برای پاسخ به صورت همیشگی و در تمام شرایط و تجهیز كردن آن با تمام تداركات ضروری به شما اطمینان خواهد داد كه می توانید خود را به بیمار رسانده ، وی را درمان كرده و انتقال دهید. داشتن برنامه پیشگیری كننده جامع و منظم برای نگهداری از ماشین لازم است . هر اورژانس های پزشكی ، آسیب ها ، خارج كردن بیمار

و تولد نوزاد باشد .پس از هر بار اعزام تجهیزات و تداركات باید بررسی شوند. و از نو تامین شده ،

تمیز شده یا نگهداری شووند. زمانی كه به فراخوان اورژانسی پاسخ می دهید همیشه چراغ های اورژانس بر وری آمبولانس را روشن كنید . هرگز مستقیما پشت ماشین قرار نگرفته و آژیر را روشن نكنید. راننده ممكن است ترسیده و محكم روی ترمزها فشار بیاورد یا به باند دیگی منحرف شود ; مسئولتی های اعضای تیم را قبل از رسیدن به صحنه تعیین كنید و مطمئن شوید كه این مسئولیت ها واضح و روشن هستند.

آمبولانس هوایی
آمبولانس هوایی (به انگلیسی: Air ambulance) نوعی وسیله نقلیه اورژانس است که برای کمک های پزشکی فوری در شرایطی که آمبولانس بعلت عدم سرعت کافی و یا دور بودن مسافت نمی تواند به به کمک بیمار بشتابد، از آن استفاده میشود. گروه کمکی آمبولانس هوایی مجهز به وسایلی هستند که می توانند معالجه بیمار و فرد مجروح را تا رسیدن به بیمارستان به عهده

بگیرند. این وسایل شامل دستگاه تنفسی، دارو، دستگاه نوار قلب، دستگاه تنفس مصنوعی و برانکارد می باشند. اغلب از آمبولانس هوایی جهت دسترسی به نقاط دور افتاده، صعب العبور، و یا حائز اهمیت زمانی استفاده میگردد.

تکنسین فوریت‌های پزشکی
تِکنِسیَن فوریَت‌های پـِزشکی به فرد آموزش‌دیده‌ای گفته می‌شود که معمولاً ‌همراه آمبولانس برای ارائه خدمات اولیه درمانی به کمک بیمار یا شخص مصدوم می‌شتابد یا در بخش اورژانس برای ارائه کمک‌های اولیه حضور دارد.
در ایران مرکز مدیریت حوادث و فوریت‌های پزشکی کشور هماهنگ‌کننده کار تکنسین‌های فوریت‌های پزشکی است.

نگرشی بر مراقبتهای پرستاری در بخش اورژانس و نحوه تریاژ بیماران
پرستاران اورژانس افراد ورزیده ای هستند كه در زمینه كلیه زیر گروههای پرستاری اطلاعات وسـیعی دارنـد . مراقبتهـای اورژا نـس شامل مراقبتهای پرستاری از بیماران با مشكلات داخلی ، جراحی ، پرستاری مـادران و نـوزادان ، كودكـان ، بیماریهـای روانـی و بهداشـت عمومی است . بنابراین این افراد باید دارای دانش ،مهارت و نگرش كافی در كلیه زمینه های پرستاری باشـد .

پرسـتاران اورژانـس در ارتبـاط مستقیم با افراد هستند،لذا باید دارای دانش ، مهارت و نگرش كافی در به كارگیری مهارتهای برقراری ارتباط مناسـب بـا انـسانها باشـند و مسائل اخلاقی و قانونی را نیز مدنظر قرار دهند . داشتن مهارت در مدیریت و رهبری نیز از جمله نقش های ویژه پرسـتاران اورژانـس اسـت ،بی برنامگی در موقع یتهای غیر قابل پیش بینی یا تعامل با بیمار ،جو پرفشار ، كمبود كنترل روی تعـداد مراقبـت افـراد مراقبـت كننـده و چهارچوب زمانی محدود برای ارزیابی تاثیر

مداخلات درمانی ، از مسائل تنش زای برای پرستاران این بخشها است . گروههایی كه حمایتهای اولیه و اساسی را در حوادث و م وارد به عهده دارند ،می توانند با اتومبیل ، هلیكوپترو یا وسایل نقلیه به صورت یك بخش سـیار مراقبتهـای میژه همراه با كادر پرستاری و پزشكی به محل منتقل شوند . متن : امروزه بخشهای اورژانس مجهز به یك اتاق عمـل كوچـك و یـك فـضای مراقبتی ویژه

است . مراقبتهای پرستاری در این بخشها بر اساس اولویتها ( تریاژ ) ، شامل بررسیهای اولیه برای تعیـین مـشكلات حـاد بیمـار مراقبت و هدایت آنها است . پیراپزشكان باید همیشه برای كمك حاضر باشند . در مدت 4 دقیقه پس از اعلام خبر حادثه آنها باید به سرعت جعبه دارای اكسیژن – رادیوی پرتابل یا بی سیم و دفیبری لاتور پرتابل را با ماشین به محل حادثه حمل كنند و بعد از آنكه بیمـار را تحـت مداوا قرار دادند، در صورت لزوم اورا به بیمارستان منتقل نمایند . در صورت برخورد بایك وضعیت خطیر ، آنها باید از طریق رادیو با پرستار اورژانس تماس برقرار نمایندو ازاو خط مشی گیرند . هدف از مراقبتهای اورژانس شروع مراقبت در حالت حـاد از بیمـار یـا فـرد مـصدوم بـا حداكثر سرعت ممكن است . این مراقبت ها ممكن است در سه وضیعت صورت گیرد . بیماری كه با یا بدون مراقبت های قطعـی ، مـی تـوان وضع او را در محل تثبیت نمود ( مثل انفاراكتوس میوكارد ) بیماری كه نمی توان

بد ون مـداخلات بیمارسـتان ، وضـع او را تثبیـت نمـود ) ضربه های مغزی ) و باید در حداقل زمان ممكن او را به بیمارستان منتقل نمود . فرد بیماری كه مسئله حفظ حیـات او مطـرح نیـست و بـه راحتی می تواند برای درمان منتقل شود ( زن حامله ای كه هنوز زمان زایمانش نرسیده است ) همـانطور كـه مـی دانـیم تریـاژ نیـز یكـی از مهمترین مفاهیم در بخش اورژانس است و پرستار باید

در شرایط اورژانس فورا میزان مراقبت های لازم از بیمار را تعیین كند و به سـرعت تواناییهای خود را برای حفظ حیات بیمار یا فرد مصدوم به كار گیرد . فوریتها را به سه دسته تقسیم می كنند و هر كـد ام از ایـن دسـته هـا نشانگر میزان مراقبت و مداخلات لازم برای فرد است . كلاس :1 فوریتهای اضطراری : در این فوریتها حفظ حیات بیمار مطـرح اسـت و اگـر مداخلات اورژانس سریعا صورت نگیرد ،بیمار می میرد . كلاس :2 فریتهای خطیر : در این وضعیت ،مداخلات درمانی باید در خـلال 5 تـا 60 دقیقه صورت گیرد . كلاس :3 فوریتهای تاخیری : در اینجا می توان مراقبت را تا 4 الی 6 سـاعت نیـز بـه تـاخیر انـداخت . كـلاس :4 شـامل افرادی است كه به كلینیك مراجعه می كنند و وضعیت حاد ندارند . تعیین تریاژ ، روشی برای انجام مراقبتهای موثر از بیمار اسـت . پرسـتار تریاژ باید : قادر به

كار مفید در شرایط پرفشار باشد . قادر به بررسی در ارتباط با مراقبت از بیمار باشد . دارای پایـه علمـی قـوی جهـت انجـام اعمال مختلف در بخش باشد . به سیاستها و اصول داخل بخش آشنا باشد . قادر به گرفتن تصمیمات سریع و بیان آنها باشد . دارای ایمان قـوی باشد . قادر به برقر اری

باشد و در هر زمان بتواند آموزشـهای لازم را ارائـه دهـد . قـادر بـه كنترل عبور و مرور افراد در بخش باشد . مهارت كافی در ارائه مداخلات لازم در شرایط بحرانـی را داشـته باشـد . دانـش كـافی در رابطـه بـا سیستم مراقبت های فبل از بیمارستان را داشته باشد . قادر به جلوگیری از برخورد و بروز رفتارهای خشمگین باشـد . جهـت تـرخیص بیمـار برنامه ریزی لازم را بنماید . قادر به تشخیص تریاژ از طریق تلفن نیز باشد . قادر به برقراری ارتباط مطلوب با بیماران باشد حتی بیمـارانی كـه زبان او را

نمی فهمند و یا ناشنوا هستند . یك پرستار تریاژ باید : از نظر تحصیلی دارای درجه لیسانس یا بالاتر باشد،دوره مراقبتهـای ویـژه را به طور كامل گذرانده باشد،دوره مراقبت از بیماران قلب و عروق را پشت سر گذاشته باشد . حداقل 2 سال سابقه كار در بخشهای ویـژه و 6 ماه كار در بخش

اورژانس را داشته باشد . حداقل 4 شیفت در گردش ، همراه با پرستار تریـاژ كـار كـرده باشـد . حـداقل در 3 شـیفت جهـت ارزیابی در نقش پرستار تریاژ كار كرده باشد . بحث و نتیجه گیری : به طور كلی ، بخش اورژانس از نظر ارائـه مراقبـت هـای لازم ، مهـارت و كوششی كه باید جهت درمان به عمل آید نسبت به همه بیماران متعهد است . هر بیمارستانی كه اقدام به ایجاد بخش اورژانس مـی نمایـد؛ متعهد است كلیه بیماران اورژانس را بپذیرد و جهت مراقبت های بی شتر به بخشهای

مجهز انتقال دهد . اگر بیمار بیمـاری شـكایتی دال بـر عدم مراقبت كافی و صحیح داشته باشد، پزشك و پرستار هر دو پاسخگو باشند . سرپرستار بخش اورژانس باید در افراد بخش انگیـزه ایجـاد نماید ، باید با آنها ارتباط مناسب داشته باشد و باید مرتبا از آنها بازخورد دریافـت نمایـد . بایـد كلاسـهای مـستمر بـاز آمـوزی بـرای آنهـا برقرارسازد و میزان كارایی آنها را بسنجد و اشتباهات آنها را تصحیح نماید .

حادثه خیزی كشور ایران

سرزمین جمهوری اسلامی ایران یكی از ده كانون حادثه خیز در جهان محسوب می شود . سوانحی چون زلزله ، سیل ، تغییرات اقلیمی و ناپایداریهای جوی و همچنین سوانح انسان ساخت نظیر هجوم آوارگان و پناهندگان ، تصادفات جاده ای و حوادث شیمیایی و صنعتی و غیره با فراوانی بسیاری در كشور وجود دارند ، بطوریكه از 43 نوع سانحه شناخته شده در جهان ، 32 نوع آن را می توان در ایران سراغ گرفت . وضعیت جغرافیایی ، شرایط زیست محیطی و پراكندگی جمعیتی ، تنوع و فراوانی بلایای طبیعی را افزایش داده است .

گزارش اثرات سوانح در جهان توسط فدراسیون بین المللی جمعیت های صلیب سرخ و هلال احمر در سال 2001 میلادی انتشار یافته ، ایران را پس از چین ، هند ، بنگلادش در رتبه چهارم سانحه خیزترین كشورهای آسیایی قرار داده است .
مروری بر اطلاعات لرزه شناسی تاریخی كشور نشان می دهد كه تقریباً 98 درصد كشور متأثر از مشكلات فیزیكی ، اجتماعی و اقتصادی متعاقب زلزله شده اند . وجود 17 گسل بزرگ فعال در كشور و قرار گرفتن روی كمربند آلپ – هیمالیا باعث شده كه به طور متوسط هر سه ماه، شاهد یك زلزله زیر 5 ریشتر بوده و هر 8 ماه نیز شاهد یك زلزله بالای 5 ریشتر باشیم

سیل نیز خسارات اقتصادی زیادی در مناطق روستایی و شهری ، ببار می آورد . در طول دهه گذشته ، سیلهای متعددی نظیر سیل های وسیع در 18 استان كشور در پایان سال 1371 و اوایل سال 1372 و همچنین سیل نكا و گلستان در شمال كشور در سال 1378 و چندین سیلاب سهمگین دیگر باعث وارد آمدن خسارات سنگینی به اقتصاد منطقه و كشور شد .

كشور ما با قرار گرفتن در كمربند خشك جهان بطور مكرر دچار پدیده خشكسالی می گردد . خشكسالی بر تمامی قسمت های اكوسیستم كشور تأثیر می گذارد . این پدیده در هفت سال گذشته مناطق وسیعی از كشور از جمله استانهای جنوبی ، مركزی و شرقی را متأثر كرده است ، فرسایش خاك ،‌لغزش زمین از جمله اثرات بارش های شدید بخصوص در مناطق كوهستانی است.
سوانح انسان ساخت نیز همگام با رشد صنعتی كشور در حال افزایش است . تصادفات جاده ای نیز در كشور به عنوان یك عامل مرگ و میر در حال فزونی است .

طبق گزارشهای اثرات سوانح در جهان، در نیمه ی دوم دهه 1990 ، ایران بیشترین تعداد پناهندگان را در بین كشورهای دنیا پذیرا بوده است . به عنوان مثال، هجوم بیش از یك میلیون آواره كرد عراقی در سال 1371 به مناطق غربی كشور ، عمده فعالیت های جمعیت هلال احمرا متوجه خود ساخت .
تاریخچه ی سازمان امداد و نجات

در خرداد ماه 1302 با وقوع زلزله ای در شرق خراسان و زلزله ای دیگر به فاصله 3 ماه بعد در سیرجان و كرمان و همچنین جاری شدن سیلاب های گسترده در همان سال در استانهای گیلان ، مازندران ، آذربایجان شرقی و اصفهان زندگی بسیاری از هموطنان به مخاطره افتاده و باعث تلفات و خسارات بسیاری شد در این سوانح، برای اولین بار نیروهای ارتش بعنوان عوامل حكومتی و با استفاده از نیرو و امكانات موجود به كمك آسیب دیدگان شتافتند و اولین استمداد ملی برای كمك به آسیب دیدگان در سطح كشور انجام گرفت. این استمداد حرفه ای برای سازماندهی تشكیلاتی جمعیت شیر و خورشید سرخ بود . از زمان تأسیس جمعیت در سال 1301 بیشترین عوامل امدادی جمعیت نیروهای داوطلب مردمی و جوانان بودند .
اولین آیین نامه ی خدمات امدادی در سال 1347 به تصویب هئیت مركزی جمیعت رسید. بموجب این آیین نامه، مسئولیت ارائه ی خدمات امدادی درمانی به آسیب دیدگان جنگ و همچنین، ارائه ی خدمات امدادی به آسیب دیدگان سوانح و بلایای طبیعی در زمان صلح به عهده جمعیت محول شده بود. اولین تشكیلات رسمی امداد به صورت منظم، با استخدام نیروهای تمام وقت جهت ادارات سازمان مركزی امداد كل و زیر نظر هیئت كمك به آسیب دیدگان كه در واقع نقش سازمان امدادی ملی كشور را ایفا می كرد درسال 1350 آغاز بكار كرد .

با پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 و همراه با دگرگون شدن ساختار كلی جمعیت و جدا شدن بخش درمان ازفعالیت های آن، عمده ی وظایف جمعیت به خدمات امدادی سوانح ،جوانان و خدمات حمایتی معطوف شد . در سال 1360 بنا به ضرورت، یكبار دیگر ساختار تشكیلاتی امداد بر حسب وضعیت جدید و شرایط جنگ تحمیلی مورد تجدید نظر قرار گرفت . تربیت و تأمین نیروهای انسانی در زمینه های درمان ، فنی و خدماتی ، پشتیبانی و حمایت و ارائه ی خدمات امدادی به آوارگان مناطق جنگی و

مناطق بمباران شده نیز جزء خدمات جمعیت قرار گرفت . پس از آن بود كه خدمات ارزنده ی جمیعت در عملیات گسترده ملی و بین المللی ، زلزله سال 69 گیلان و زنجان و بحران آوارگان عراقی در سال 1370 موجب گردید جمیعت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران جایگاه ویژه ای را در بین جمیعت های صلیب سرخ و هلال احمر كسب نماید و به عنوان یكی از جمعیت های قدرتمند جهان در پاسخگوئی به سوانح مطرح گردد .

برای دریافت اینجا کلیک کنید