تحقیق در مورد جوش

توضیحات

 تحقیق در مورد جوش دارای 21 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تحقیق در مورد جوش  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تحقیق در مورد جوش،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تحقیق در مورد جوش :

جوش

5-1 مقدمه:
جوشكاری عبارت است از اتصال و یكپارچه كردم مصالح به یكدیگر به كمك حرارت با و یا بدون استفاده از فشار و یا مواد پر كننده اضافی.
برای ذوب فلز مبنا و ماده جوش حرارت به كار می رود، تا مواد سیال شده و تداخل آنها عملی گردد.
معمول ترین روش های جوشكاری، خصوصاً برای جوش فولاد ساختمانی، از انرژی برق به عنوان منبع حرارتی است. بدین منظور اغلب از قوس الكتریكی استفاده می شود. قوس الكتریكی عبارت است از یك تخلیه جریان نسبتاً بزرگ بین الكترود و فلز مبنا كه از میان ستونی و مواد گازی یونیزه به نام پلاسما انجام می پذیرد.
در جوش قوس الكتریكی عمل ذوب و اتصال یا جریان مواد در طول قوس، و بدون اعمال فشار صورت می گیرد.
جوشكاری با استفاده از قوس الكتریكی

جوش های قوس الكتریكی با الكترودروكشدار یكی از مهمترین، ساده ترین و شاید كارآمد ترین جوشی است كه برای فولاد ساختمانی به كار می رود. در محاورات فنی، این روش به نام جوش دستی با الكترود خوانده می شود.
حرارت با برقرار نمودن قوس الكتریكی بین یك الكترود روكش دار و اجزایی كه باید متصل شوند، ایجاد می گردد. مدار جوشكاری در شكل ال- به نمایش درآمده است.

در جریان جوشكاری با ذوب الكترود و انتقال به فلز مبنا، الكترود روكشدار مصرف می شود. فلز الكترود تبدیل به ماده پر كننده شده و قسمتی از روكش به گاز حافظ وقسمت دیگر آن به گل جوشكاری تبدیل می شود. روكش، مخلوطی گل مانند مانند از سیلیكات های سخت كننده و مواد گردی مانند فلوراید ها، كربنات ها، آلیاژهای فلزی و سلولز است. این مخلوط پخته و فشرده شده تا روكشی سخت و خشك و متراكم را به وجودآورد.
روكش الكترود م یتواند وظایف زیر را نیز به عهده داشته باشد:

1- با ایجاد سپر گازی، هوا را جدا ساخته و قوس را تثبیت كند.
2- مواد دیگری مانند احیا كننده ها را وارد جوش نماید تا بافت ساختمانی آن را بهبود بخشد.
3- با ایجاد یك روكش از گل جوشكاری روی حوضچه مذاب و جوش سخت شده آنها را در مقابل اكسیژن و نیتروژن هوا محافظت كرده و در ضمن مانع سرد شدن سریع جوش گردد.
در استانداردهای مختلف برای نشان دادن انواع الكترود از علائم گوناگون استفاده می شود، به عنوان مثال استاندارد انجمن جوشكاری آمریكا، علامت ها را با حروف E شروع می كنند، كه با یك عدد چهار یا پنج رقمی دنبال می گردند. دو رقم اول سمت چپ معرف مقاومت كششی فلز الكترود برحسب هزار پوند بر اینچ مربع می باشد. به طور مثال الكترودهای نشان داده شده به صورت E60 XX دارای مقاومت كششی psi60000 (4200 كیلوگرم بر سانتی متر مربع) در فلز جوش است. اعداد بعدی كه با XX نمایش داده شده اند نمایشگر عوامل موثر دیگر مانند وضعیت جوشكاری، منبع توصیه شده برای تامین الكتریسیته، جنس روكش و مشخصات قوس الكتریكی می باشند. این استاندارد تا حدود زیادی در ایران متداول شده است و در این بحث نیز از علائم آن استفاده شده است.

جدول انواع الكترودهای روكشدار سازگار با انواع مختلف فولاد ساختمانی را مشخص می سازد. در جوشكاری فولادهای پر كربن و یا كم آلیژ به روش قوس الكتریكی با الكترود روكش دار، برای همه فولادهای ساختمانی استفاده از الكترود های كم هیدروژن توصیه می گردد. این الكترود مفتولی با پوشش سود یا آهك می باشد. مشخصات مكانیكی جوش های به دست آمده از جوشكاری با این الكترود كیفیتی بالاتر از انواع دیگر جوش اتس.

روش های دیگر جوشكاری با قوس الكتریكی اغلب به صورت اتوماتیك انجام می شوند، عبارتند از جوشكاری تحت حفاظت گاز، و جوشكاری با فلوس مغزی كه برای تشریح آنها باید به كتب تخصصی مراجعه نمود. در این روش الكترودها به صورت مفتول پیوسته عاری از روكش بوده و عمل پوشش را پودر و یا گاز CO2 انجام می دهد.
جوش پذیری فولادهای ساختمانی

اغلب فولادهای ساختمانی استاندارد را می توان بدون تدابیرخاص و استفاده از روش های معین جوش نمود. جوش پذیری فولاد، مشخصه درجه سهولت ایجاد یك اتصال ساختمانی سالم و بدون ترك است. بعضی از انواع فولادهای ساختمانی برای جوشكاری از انواع دیگر مناسب تر است. جدول تركیب شیمیایی ایده آل فولادهای كربن دار را به نمایش می گذارد. اغلب فولادهای نرمه در این رده جای می گیرند، در حالی كه مقادیر مطلوب برای فولادهای پر مقاومت ممكن است از حدود تحلیلی ایده آل نمایش داده شده در جدول تجاوز كند.
انواع اتصال های جوشی

اگرچه در عمل انواع و تركیبات مختلفی از انواع اتصال یافت می شود، ولی پنج نوع اتصال جوش اصلی وجود دارد كه عبارتند از لب به لب، رویهم، سپری، گونیا و پیشانی.
اتصالات لب به لب

اتصال لب به لب اغلب برای متصل ساختن انتهای ورق های مسطح با ضخامت های نسبتاً مساوی مورد استفاده قرار می گیرند. امتیاز این نوع اتصال اجتناب از خروج از مركزیتی است كه در اتصال های رویهم یك طرف مانند شكل به وجود می آید. وقتی كه در اتصال لب به لب از جوش شیاری با نفوذ كامل استفاده شود، اندازه اتصال به حداقل خود رسیده و ظاهر آن بسیار خوشایندتر از انواع دیگر اتصال می گردد.

اتصال پوشش (رویهم)
اتصال پوششی كه انواع آن در شكل نمایش داده شده، معمول ترین نوع اتصال است. این اتصال دو مزیت عمده دارد:
1- سادگی جفت و جور كردن: ساخت قطعات این نوع اتصال احتیاج به وقت زیاد، به میزانی كه د رانواع دیگر اتصالات جوشی مورد نیاز است. قطعات می توانند بر روی هم كمی جابجا گردند تا خطاهای كوچك ساخت را پوشانده یا تنظیم طول را عملی سازند.
2- سادگی اتصال دادن: لبه های قطعات متصل شونده احتیاج به آمادگی خاصی ندارند و اغلب برش عادی خورده یا با شعله بریده می شوند. در اتصال پوششی اغلب از جوش گوشه استفاده می گردد.

اتصال گونیا
اتصال گونیا عمدتاً در ساخت مقاطع جعبه ای مستطیلی شكلی كه تیرها و ستون های مقاوم در برابر پیچش را تشكیل می دهند مورد استفاده قرار می گیرد.
اتصال پیشانی
اتصال پیشانی اغلب نقش سازه ای به عهده ندارند، مورد استفاده آن معمولا در نگهداری دو یا چند صفحه در یك سطح و یا نگهداری امتداد اولیه است.
انواع جوش

چهار نوع از جوش ها كه در شكل نشان داده شده اند عبارتند از: جوش شیاری، جوش گوشه، جوش كام و جوش انگشتانه. هر نوع جوشی مزیت هایی مخصوص به خود دارد ه دامنه كاربرد آن را تعیین می نماید. نسبت تقربی استفاده از این چهار نوع جوش در ساخت اتصالات ساختمانی به این ترتیب است: جوش شیاری 15 درصد، جوش گوشه 80 درصد، و در 5 درصد بقیه موارد جوش های كام و انگشتانه و انواع دیگر جوش های مخصوص به كار می روند.
جوش های شیاری

مورد استفاده اصلی جوش شیاری متصل ساختن قطعات سازه ای است كه در روی یك سطح و در امتداد هم قرار گرفته اند. از آنجا كه جوش های شیاری اغلب به منظور انتقال كل نیروی قطعاتی به وسیله ای جوش متصل می شوند مورد استفاده قرار می گیرند. لذا باید جوش از مقاومتی هم اندازه با مقاومت قطعات متصل شونده، برخوردار باشد. چنین جوش شیاری به عنوان جوش شیاری با نفوذ كامل شناخته می شود.

وقتی كه درز جوش چنان طراحی شود كه جوش شیاری در تمامعمق قطعات متصل شونده گسترش نیابد به چنین جوشی جوش شیاری با نفوذ نسبی اطلاق می شود. در طراحی این جوش ها الزامات خاصی را باید در نظر داشت.

لبه درز جوش در غلب جوش ها شیاری باید به طرز مخصوصی آماده گردد. نام گذاری انواع جوش شیاری نیز با توجه به این امر انجام شده است. شكل انواع معمول جوش شیاری را به نمایش گذاشته و نحوه ساختن شیار جوش را در هر یك مشخص می سازد. انتخاب جوش شیاری مناسب به روند جوشكاری مورد استفاده هزینه آماده كردن لبه درزهای جوش، و هزینه خود جوش بستگی دارد. از جوش شیاری همچنین می توان در ساخت اتصالات سپری استفاده نمود.

جوش گوشه
جوش گوشه به خاطر اقتصادی بودن آن سادگی به كارگیری و قابلیت استفاده از آن در اغلب موارد جوشكاری، از تمام انواع دیگر جوش بیشتر به كار می روند.
بعضی از موارد استفاده جوش گوشه در شكل به نمایش گذاشته شده است. در این نوع اتصالات به خاطر رویهم گذاری قطعات احتیاج به دقت كمتری در جفت و جور كردن می باشد. در حالی كه در مورد جوش شیاری باید قطعات را به دقت در یك امتداد قرار داده و شكافی در ریشه بین آنها باقی گذاشت. جوش گوشه به خصوص برای جوشكاری در محل نصب و یا برای جفت كردن دوباره اعضا یا اتصالاتی كه قبلاً با رواداری های قابل قبولی ساخته شده اند ولی موقع نصب دقیقاً با هم جفت و جور نمی شوند، از مزیت های زیادی برخوردار است.

جوش های كام و انگشتانه
جوش های كام و انگشتانه را می توان به تنهایی در اتصالاتی نظیر آنچه در شكل های نمایش داده شده، مورد استفاده قرار داد، یا در تركیب با جوش گوشه مانند شكل به كار گرفت. یكی از موارد استفاده جوش كام و انگشتانه، انتقال برش در اتصالات پوششی است كه اندازه اتصال، طول جوش گوشه یا دیگر انواع جوش را محدود می نماید. جوش های كام و انگشتانه همچنین برای جلوگیری از كمانش قسمت های روی هم گذاشته شده به كار می آیند.
عواملی كه در كیفیت اتصالات جوشی موثرند.

دستیابی به یك اتصال جوشی رضایت بخش، احتیاج به كار گروهی و تركیب چندین تخصص مختلف دارد، كه از طراحی اتصال و انتخاب نحوه جوشكاری شروع شده، و با انجام عملیات جوشكاری پایان می یابد. مهندس طراح سازده باید از عوامل موثر در كیفیت جوشكاری مطلع بوده، آنها را در طرح اتصالات خود به كار گیرد.
الكترود مناسب، وسایل جوشكاری و روشهای كار

بعد از آنكه الكترود سازگار با مقاومت قطعات فولادی كه قصد اتصال آنها به هم را داریم، انتخاب شد، قطر الكترود جوشكاری باید انتخاب گردد. قطر الكترود مورد استفاده براساس اندازه جوش مورد نظر و جریان اكلتریكی خروجی از دستگاه جوشكاری، انتخاب می شود از آنجا كه اغلب دستگاه های جوشكاری تنظیم كننده هایی برای كم كردن جریان خروجی دارند، به جای الكترودهای با قطر زیاد می توان از الكترودهای كوچكتر استفاده كرد.

چون در جوش قوس اكلتریكی فلز جوش به وسیله میدان الكترومغناطیسی و نه به واسطه وزن خود در درز جوش جا می گیرد، پس دامنه جوشكار به موقعیت های افقی با تخت محدود نمی گردد. چهار وضعیت اصلی جوشكاری، در شكل نمایش داده شده است. طراح تا آنجا كه ممكن است باید از حالت جوش سقفی اجتناب كند، چه این وضعیت از تمام حالات دیگر جوشكاری مشكل تر است. جوش هایی كه در كارخانه و بر روی زمین اجرا می شوند اغلب در وضعت تخت یا افقی انجام می گیرند، ولی جوش های در محل مناسب نصب بسته به شكل اتصال ممكن است در هر وضعیتی اجرا شوند. وضعیت جوشكاری در كارگاه باید به وسیله طراح به دقت مورد مطالعه قرار گیرد.

3-متعادل ساختن نیورهای انقباض به وسیله:
الف) استفاده از تفارن در جوشكاری، (جوش های گوشه در دو طرف یك قطعه اثر یكدیگر را خنثی می نمایند).
ب) استفاده از جوشكاری با ترتیب متناوب
ت) استفاده از گیره و بسته. این وسایل باعث كش آمدن فلز جوش در حین سرد شدن آن می گردد.
معایب احتمالی جوش

در صورتی كه روش ها و فنون صحیح جوشكاری به كار گرفته نشود تعدادی معایب ممكن است و اثر گیسختگی های داخل فلز جوش به وجود آید. بعضی از معایب رایج عبارتنداز:
ذوب ناقص
ذوب ناقص عبارتند از عدم تداخل كامل فلز پایه و فلز جوش مجاور ان. این عیب ممكن است در اثر تمیز بودن سطوحی كه باید به یكدیگر متصل گردند و پوشیده بودن آنها از گرد و خاك ، گل و جوش، زنگ زدگی یا هر دو عامل خارجی دیگری اتفاق بیفتد. علت دیگری وقوع این عیب استفاده از وسایل جوشكاری با شدت جریان كم و بنابراین نرسیدن فلز مبنا به نقطه ذوب آن می باشد. سرعت زیاد جوشكاری نیز درست همین تاثیر را به جا می گذارد.

برای دریافت اینجا کلیک کنید