مقاله در مورد چالشهای حقوقی ارسال برنامه ها بوسیلة ماهواره های پخش مستقیم

توضیحات

 مقاله در مورد چالشهای حقوقی ارسال برنامه ها بوسیلة ماهواره های پخش مستقیم دارای 25 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله در مورد چالشهای حقوقی ارسال برنامه ها بوسیلة ماهواره های پخش مستقیم  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله در مورد چالشهای حقوقی ارسال برنامه ها بوسیلة ماهواره های پخش مستقیم،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله در مورد چالشهای حقوقی ارسال برنامه ها بوسیلة ماهواره های پخش مستقیم :

چالشهای حقوقی ارسال برنامه ها بوسیله ماهواره های پخش مستقیم

در آغاز، امواج ارسالی ماهواره ها به صورت مستقیم نبود و اول ایستگاههای زمینی یا گیرنده های عمومی آن امواج را دریافت می كردند و سپس برای گیرندگان خصوصی آن را پخش می كردند. از این طریق، دولت محل دریافت امواج ماهواره ای، صلاحدید خود را در مور مضمون و متدهای برنامه های با توجه به بافت كشور خویش و مقتضیات آن اعمال می كرد.
پیشرفت
اما بعدها پیشرفت هایی در این زمینه انجام شد به طوری كه برای گیرندگان خصوصی این امكان فراهم شد كه برنامه های ارسالی از ماهواره ها را بطور مستقیم دریافت كنند و بدین ترتیب دخالت دولت در پالایش برنامه های دریافتی تا حد زیادی از بین رفت. برخی از دولتها كوشیدند در مقابله با پخش مستقیم برنامه های ماهواره ای، قوانین و مقررات داخلی جدیدی تصویب كنند و در این مقررات جدید به مجازات افرادی بپردازند كه تجهیزات دریافت برنامه های ماهواره ای را مورد معامله، نصب و استفاده قرار می دهند.

برخی از متخصصان نیز به موازات این برخورد تقیننی، مقابله فنی با گیرنده های برنامه های ماهواره ای را پیشنهاد كردند. تردیدی نیست كه اقدامات اینچنینی (صرف نظر از تبعات منفی آن در سطح داخلی و بین المللی، كه صرفاً متعرض گیرندگان برنامه های ماهواره ای می شود، به زودی در مقابل پیشرفتهای فنی و فشارهای اجتماعی رنگ می بازد. حال باید دید

كه دولت گیرنده برنامه های غیر مجاز مستقیم چه اقامات متقابلی را می تواند انجام دهد.
الف – درخواست توقف برنامه های غیرمجاز و ارجاع اختلاف به مراجع ذی صلاح، توسل به اقدامات متقابل در حقوق بین الملل، جنبه استثنایی و موقتی دارد و به لحاظ آثار و تبعاتی كه می تواند در روابط دولتهای ذی ربط، و نیز در سطح جامعه بین المللی ایجاد كند، باید به عنوان آخرین حربه مورد توجه قرار گیرد.

به اعتقاد كمیسیون حقوق بین الملل دولت گیرنده برنامه های غیرمجاز ابتدا باید از دولت خاطی، تقاضای جبران خسارت نماید. اگر دولت خاطی به صورتی ناموجه و غیرقانونی از جبران خسارت سرباز زند در آن صورت دولت گیرنده برنامه های غیر مجاز می تواند به اقدامات متقابل دست بزند.
ماده 48 طرح پیش نویس كمیسیون حقوق بین الملل در مورد مسئولیت دولتها بیان می دارد:

دولت زیان داده قبل از اتخاذ اقدامات متقابل، باید مذاكره با دولت متخلف را مطمح نظر قرار دهد و در صورت وجود مرجع ذیصالح، حل اختلاف را بدان ارجاع دهد. دولت متضرر باید به صورت مؤثر و قاطعانه درخواست جبران خسارت خود را مطرح نماید. البته در این طرح نیازی به تعیین نوع اقدام متقابل نمی باشد و همچنین دولت متضرر به هنگام درخواست جبران خسارت باید رفتاری منطقی از خود نشان بدهد تا باعث نشود كه اجرای تقاضای وی بدون جواب بماند.

ریافت برنامه ها در قلمرو خودش می شود بدون مذاكره با دولت فرستنده راساً اقدام نماید ولی اگر پخش پارازیت باعث اختلال در گیرنده‌های خصوصی دیگر می نماید نمی تواند از آن استفاده نماید. دولت گیرنده برنامه های غیرمجاز اگر بخواهد اقدامات متقابل وسیع تری انجام دهد مثل انسداد اموال و دارایی های دولت فرستنده برنامه های ماهواره یا باید با دولت فرستنده مذاكره نماید.

اگر یك كانال ماهواره ای اختصاصاً برای كشور معین برنامه هیا غیرقانوین پخش نماید درخواست توقف ارسال برنامه ها و دعوت به مذاكره ضرورت بیشتری پیدا می كند و اگر دولت فرستنده برنامه های غیرمجاز درخواست دولت گیرنده برنامه های غیرمجاز را اجابت نماید باعث می ود كه دولت گیرنده هزینه های سنگین برای پخش پارازیت ننماید.

ب) اقدامات متقابل متناسب
هنگامی كه دولتی تعهدات بین المللی خود را نقض می نماید در برابر آن نقض تعهد، اقدام به هرگونه اقدامات متقابل در برابر وی وجود ندارد بلكه در نظام بین المللی برخی از اقدامات متقابل ممنوع، ممنوع شناخته شده اند.
ماده 5 پیش نویس كمیسیون حقوق بین الملل در باره مسئولیت دولتها بیان می‌دارد:
دولت زیان دیده در مقام اقدام متقابل به اعمال زیر متوسل نخواهد شد:
1- تهدید یا استفاده از زور بدان نحو كه بوسیله منشور ملل متحد ممنوع شده است.

2- اعمال فشار اقتصادی یا سیاسی فوق العاده كه هدف از آن به مخاطره افكندن تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی دولت مرتكب عمل متخلفانه بین المللی باشد.
3- هر رفتاری كه ناقض مصونیت مأموران، اماكن، آرشیو و اسناد دیپلكاتیك و كنسولی باشد.
4- هر رفتاری كه تخطی از حقوق اساسی بشر به شمار آید.

5- هر رفتار دیگری كه با نورم تخلف‌ناپذیر حقوق بین‌الملل عام مغایر باشد.
به هر حال، هدف اقدامات متقابل نه مجازات دولت متخلف، بلكه جبران خسارات وارده می باشد و از طرف دیگر، برای اقدامات متقابل مشروع نیز نوعی محدودیت وضع شده است تا مبادا به لحاظ نابرابری دولتها از حیث توان اقتصادی، نظامها، سیاسی و ;، اقدام متقابل به حربه ای مناسب برای سوء استفاده دولتهای قدرتمند و پایمال كردن حقوق دولتهای ضعیف تر مبدل شود.
در پخش مستقیم برنامه های ماهواره ای نیز اقدامات متقابل باید با عمل متخلفانه اصلی متناسب باشد. دولت دریافت كننده برنامه های غیرمجاز حق دارد با توسل به اقدامات متقابل از حقوق خود محافظت نماید و دولت فرستنده برنامه های غیرمجاز را وادار به جبران خسارت نماید.

هدف از اقدامات متقابل در مقابله با پخش برنامه های غیر مجاز حمایت از دولت گیرنده برنامه ها می باشد و چنانچه دولت متخلف با اقدامات متقابل اولیه دولت گیرنده برنامه های غیرمجاز راضی به پرداخت جبران خسارت نشد دولت گیرنده می تواند اقدامات متقابل بیشتری را اتخاذ نماید. در این رابطه دولت متضرر علاوه بر پخش پارازیت، انسداد اموال دولت خاطی می تواند تعلیق برخی از تعهدات خود را در قبال وی مورد توجه قرار دهد.

در مورد پخش پارازیت توسط دولت گیرنده برنامه های غیرمجاز باید به نكات زیر توجه نماید:
1- به علت بالا بودن قیمت ماهواره ها و وسایل مربوط به آن نباید دولت متضرر به خود ماهواره صدمه وارد كند چون باعث می‌شود كه بین روابط دو كشور تأثیر بسزایی بگذارد.
2- در صورتی كه برنامه های غیرمجاز فقط برای یك كشور خاص پخش می شود در ابتدا دولت متضرر باید با دولت خاطی مذاكره نماید ولی چنانچه دولت خاطی درخواست دولت متضرر را در مورد توقف برنامه ها و جبران خسارت اجابت نكرد، دولت متضرر می‌تواند اقدامات متقابل شدیدتری را اتخاذ نماید و اگر پخش پارازیت به لحاظ فنی باعث سلب قابلیت استفاده كانال ماهواره ای ذی ربط دولت كل انسپاندر شود مسئولیتی متوجه او نخواهد بود.

3- در صورتی كه برنامه های غیرمجاز برای كشور خاصی پخش نمی شود، علاوه بر اینكه بر درخواست توقف پخش اثر چندانی مترتب نیست بلكه اقدام دولت متأثر نیز به لحاظ فنی به صرف ابجاد اختلال و جلوگیری از دریافت برنامه ها در سرزمین خود محدود شود.

فصل پنجم
مسئولیت بین المللی خسارات مادی ناشی از ماهواره
یكی از مفاهیم اساسی و اولیه در مورد خسارت و مسئولیت. آن است كه باعث صدمه یا خسارت شده، مسوول است و ملزم به جبران خسارت. صدمه یا خسارت ممكن است از پرتاب. پرواز و بازگشت اجسام فضایی یا اجزای آنها ناشی شود به همین خاطر مسوولیت بین المللی برای فعالیتهای فضایی از زمان شروع عصر فضا اولویتی خاص داشته اند.
همان طور كه می دانیم خسارات ناشی از فعالیتهای فضایی دامنه اش خیلی وسیع تر از دیگر فعالیتهای انسانی می باشد.

از سال 1959 موضوع مسئولیت خسارت یا صدمه ناشی از سفینه های فضایی در جهان مطرح شد و دو ماده در مورد مسئولیت بین المللی دولتها راجع به فعالیتهای فضایی به تصویب رسید.
در نهایت. بعد از مباحث فراوان و كارشناسی دقیق. كنوانسیون مربوط به مسئولیت بین المللی خسارات ناشی از اجسام فضایی. در 29 مارس 1972 در 28 ماده به امضا رسید. این كنوانسیون در اول سپتامبر همان سال لازم الاجرا شد و اینك 80 كشور و سازمان بین المللی (آژانس فضایی اروپا و سازمان اروپایی ماهواره یا مخابراتی) عضو آن هستند. دولت ایران در 13 فوریه 1974 به عضویت این كنوانسیون درآمد.

الف- قلمرو مبانی مسئولیت:
از لحاظ قلمرو مسئولیت هیچ گونه محدودیت سرزمینی برای اعمال كنوانسیون مسوولیت وجود دارد. اگر محل بروز خسارت در سطح زمین باشد و هم كشور پرتاب كننده و هم كشور متضرر عضو این كنوانسیون باشند. بر اجرای كنوانسیون تاثیر نمی گذارد اما اگر در هر جای دیگر (جز سطح زمین) باشد، كنوانسیون مسئولیت فقط تا جایی اعمال می شود كه عامل خسارت. شیئی فضایی باشد كه به هواپیمای در حال پرواز. جسم فضایی دیگر و یا به اشخاص و اموال موجود در چنین شی فضایی. خسارت وارد كرده باشد.

كنوانسیون در مورد تعریف شی فضایی ساكت است اما از تعاریف پیش نویس كمینه فرعی در مورد شی فضایی چنین استنباط می شود كه شیئی است كه برای حركت در فضای ماورای جو طراحی شده باشد.
در مورد قلمرو كنوانسیون مسئولیت دو محدودیت وجود دارد. كنوانسیون مزبور به صراحت مقرر می دارد كه مفاد آن به خسارات ناشی از شی فضایی كشور پرتاب كننده در موارد زیر تعمیم نمی یابد:
1- خسارات وارده به اتباع كشور پرتاب كننده
2- خسارات وارد به اتباع بیگانه, در طول زمانی كه آنها در عملیات آن شی فضایی شركت می كنند از زمان پرتاب آن یا در هر مرحله ای بعد از آن تا فرود‌, یا در طول زمانی كه آنها به خاطر درخواست كشور پرتاب كننده, در مجاورت مستقیم پرتاب طرح ریزی شده یا منطقه معین شده باشند.

اما اگر خسارت به وسیله شی فضایی دیگری از كشور پرتاب كننده ایجاد شده باشد, كنوانسیون اعمال خواهد شد. زیرا در این حالت نمی توان گفت كه اتباع خارجی ریسك خسارت را پذیرفته اند, زیرا آنها از ریسك اخیر مطلع نبوده اند.
كنوانسیون در مورد تمام اجسام فضایی اعمال می شود و نمی توان هواپیماهای دولتی را از حیث مسئولیت از آن جدا دانست.
ماده 2 كنوانسیون مقرر می دارد: كشور پرتاب كننده مطلقاً مسوول پرداخت غرامت برای خسارت ایجاد شده بوسیله اجسام فضایی اش در سطح زمین یا به هواپیمای در حال پرواز است. (مثلاً به شی فضایی دیگری در فضای ماورای جو خسارت وارد شده باشد.

برای دریافت اینجا کلیک کنید