مقاله كودكان خیابانی

توضیحات

  مقاله كودكان خیابانی دارای 33 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله كودكان خیابانی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله كودكان خیابانی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله كودكان خیابانی :

مقدمه
یكی از آسیب های جدی كه جامعه‌ ما را تهدید می كند گسترش روزافزون كودكان خیابانی است كه به دلایل گوناگون بخشی یا همه‌اوقات خود را در خیابان ها سپری و عمدتاً از طریق تكدی ، بزهكاری و شغل های كاذب و فصلی امار معاش می كنند . گرچه آمار دقیقی از تعداد این كودكان در دسترس نیست ، آماری كه براساس جمع آوری بخشی از این كودكان تهیه شده بیانگر اهمیت و عمق این فاجعه عظیم ملی است كه صرف نظر از مشكلات و مسائلی كه در حال حاضر ایجاد می كند ، پیامدهای ناگوارتری در آینده ای نه چندان دور برای جامعه در پی خواهد داشت.

طبق آمار رسمی فقط در سال 78 و نیمه‌ اول سال 79 حدود 7 هزار كودك خیابانی را یكی از مراكز جمع آوری این كودكان پذیرفته و نگهداری كرده است ، كودكانی كه از یك روز تا شش سال را در خیابان ها سپری كرده اند و حداقل سن آن ها 3 سال بوده است .

طبقه بندی كودكان خیابانی :
كودكان خیابانی را از جهات گوناگون می توان طبقه بندی كرد :
الف : وضعیت سرپرستی
1 كودكان دارای خانواده‌كامل ( پدرو مادر )
2 كودكان تك سرپرست تحت تكفل پدر
3 كودكان تك سرپرست تحت تكفل مادر

4 كودكان تك سرپرست تحت تكفل پدر دارای نامادری
5 كودكان تك سرپرست تحت تكفل مادر دارای ناپدری
6 كودكان بی سرپرست دارای قیم
7 كودكان بی سرپرست فاقد قیم
8 كودكان بد سرپرست

در طبقه بندی فوق هر كدام از گروه ها تعاریف خاص خود را دارند و علل خیابانی شدن آن قابل بررسی است .
درگروه 1- عواملی همچون نبود ارتباط منطقی و عاطفی بین كودكان و والدین مؤثرند :
– جمعیت زیاد خانوار ( نكته قابل توجه : میانگین جمعیت خانوار در كشور 6/4 نفر است ؛ لكن بررسی های انجام شده بیانگر آن است كه میانگین جمعیت د ربین كودكان خیابانی 6/7 نفر ، حداقل 4 نفر و حداكثر 21 نفر است ) .
– تعداد زوجات پدر
– ترس از تنبیه و مجازات به دست بزرگ ترها به دلیل انجام دادن عمل ضداجتماعی و اخلاقی
– مشكل درسی
– داشتن نقص عضو و مورد استهزا و تمسخر قرارگرفتن توسط سایر افراد خانواده
– تجدید یا مردود شدن در دروس

– فشار خانواده و اعمال نگرش های متعصبانه در قبول آن چه در بین طوایف و اقوام رسم و سنت نامیده می شود
– عدم آستانه مقاومت كودكان در برابر این فشارها
– اعتیاد یكی از والدین
– تمایل به استقلال فردی و تلاش برای اشتغال
– و …

در گروه كودكان تك سرپرست تحت تكفل پدر یا مادر ، 30% از كودكان علت تك سرپرستی شان فوت یكی از والدین به علت های گوناگون بوده است كه شوك ناشی از خلا ایجاد شده به خودی خود موجب تغییر رفتار كودك در آستانه‌ رشد می شود در این گروه عواملی همچون :
– عدم تسلط سرپرست به هدایت و حمایت كودك
– فقر اقتصادی

– فشار روانی ناشی از بروز پدیده طلاق و خلأ ایجاد شده
– همسر گزینی سریع و بدون مطالعه و مشورت سرپرست
– عواملی همچون بدرفتاری و از سوی دیگر وجود بدبینی در اجتماع نسبت به ناپدری و نامادری كه خود موجب تشدید بحرانهای رفتاری می شود .
در گروه كودكان تحت تكفل پدر دارای نامادری ، فشارهای مضاعف سرپرستان سببی یا نسبی دارای حق حضانت ،‌احساس حقارت كودك در جمع شبه خانواه‌ موجود ، همچنین فاش شدن راز كودك در بین اهالی محل و گروه همسالان و تشدید احساس حقارت موجود ، موجب خانه گریزی و خیابانی شدن كود ك می شود .

همچنین كودكان فاقد قیم كه بر اثر داشتن نابهنجاریهای موروثی و همچنین عدم شناخت این نابهنجاری هاتوسط متولیان امور سرپرستی كودكان ، همچون مراكز شبانه روزی و تقابل و برخورد معترضانه همراه با اعمال تنبیهات گوناگون نیز موجب گریز این كودكان از مراكز یاد شده است .

ب. طبقه بندی از حیث نوع زندگی خیابانی
1 كاسبان خیابانی : این گروه به دسته های زیر تقسیم می شود :
1-1- شاغل در مراكز خدماتی ( پادویی )
1-2- دستفروشان
1-3- دوره گردها
1-4- واكسی ها
2 گروه ولگردان

3 گروه تلكه گیران
4 بزهكاران . این گروه به دسته های زیر تقسیم می شود :
4-1- حضور در گروه های بزهكاری سارقان اعم از شب روها ، جیب برها ، خانه روها ، دخل زن ها ، كیف قاپ ها و …
4-2- حضور در گروه های بزهكاری توزیع كننده مواد مخدر كه بیش از 60% این گروه حین فعالیت به مصرف مواد نیز آلوده می شوند .
4-3- حضور در گروه های ضداخلاقی كه در تعمیم و اشاعه‌ فحشاء و سوء استفاده های جنسی از كودكان فعالیت دارند .
4-4- حضور در باندهای حمل و جابه جایی مواد مخدر كه معمولاً به عنوان طعمه و انباری ( جاسازی جنس ) در بدن كودك مورد استفاده قرار می گیرد .
5 حضور در باندهای سوإ استفاده كننده‌ سودجو و فرصت طلب كه معمولاً این باندها همه نوع سوء استفاده از كودكان را به عمل می آورند .
6 متكدیان شامل :
6-1- تكدی فردی به شیوه‌ تحریك احساسات عاطفی مردم

6-2- تكدی گروهی به شیوه های گوناگون كه توسط افراد حرفه ای آموزش داده می شوند .

ج . طبقه بندی كودكان از لحاظ وضعیت سكونت خیابانی
1 كارتن خوابها :
این گروه یا به صورت انفرادی و یا به صورت گروهی معمولاً در پارك ها ، كناره های میدان ها ، همچنین در نقاط كور و غیر قابل رؤیت محلات با زیر انداز كارتن نیاز خود را برطرف می كنند . گروه های دارای اسباب و پتو سرویس خواب خود را د رداخل بشكه یا سطل زباله درگوشه ای از پارك ها مخفی می كنند و اموال سرقتی خود را لاله لای گیاهان و درختان و زیر پل هاجاسازی می كنند .

2اتوبوس خواب و قطارخواب :
اتوبوس خواب ها و قطار خواب ها با تهیه بلیط وگاه با التماس و خواهش از راننده‌ اتوبوس یا نگهبان قطار و یا قاچاق سورا قطار می شوند و نیاز به خواب خود را تأمین می كنند . در بسیاری از موارد با جیب بری و سرقت اموال نیازهای خود را برطرف می كنند .
در یك بررسی كه به صورت سرشماری و پرسش و پاسخ از كاركنان قطار و كودكان قطار خواب صورت گرفته به طور متوسط در هر قطار 20 كودك زیر 16 سال به تنهایی مسافرت می كنند كه حداقل یك چهارم آنها قطار خواب هستند . برخی قطار خوابها با كاركنان قطار . « بوفه داران » ، طرح دوستی می ریزند و گاه در انجام دادن وظایف مربوط آنان را یاری می كنند .

3 هتل خوابها :
اصطلاح یا عبارت هتل خواب به گروهی اطلاق می شود كه نسبت به كارتن خواب ها و اتوبوس خواب ها وضعیت مطلوب تری دارند و حداقل تا زمان به دام قانون افتادن و گرفتار زندان شدن با برنامه حركت می كنند . این گروه ها در خانه های مجردی و یا ساختمان های قدیمی بلاصاحب در محلات قدیمی درارای طرح ، سكونت دارند . قسمت هایی از دروازه ری ، شوش ،‌مولوی از جمله این محلات هستند .

اعضای گروه لوازم مورد نیاز زندگی را به تناسب ازمیان لوازم سرقت شده از خانه ها و مغازه ها تأمین می كنند . ازویژگی های این گروه داشتن نظم خاص وبرنامه‌مراقبتی است كه تا نسبت به آستانه مقاومت فرد اعتماد نیابند ، او را نامحرم پنداشته و بین خود راه نمی دهند و درمیان این گروه فداكاری ، مروت ، مردانگی ، شهامت و مرام خواهی تعریف خاص خود را دارد ؛ به نحوی كه هیچ یك از اعضا نمی تواند نسبت به اعمال نابهنجار و خواست نامشروع طرف دیگر اعتراض نماید . قاعده بازی را رئیس گروه كه از عناوین خشن برخوردار است تعیین می كند و بقیه ( نوچه ها ) از او تبعیت می كنند .

پیمان خونی برادری( دونفره با تیزی – تیغ و یا چاقو – قسمتی از ساعد دست را خراش داده و برای لحظاتی قسمت خراش خورده را روی هم قرار می دهند و بدین وسیله پیمان برادری – خونی می بندند ) این نوع عهد و پیمان از مقدمات پیوستن به این گروه هاست و كسی كه چنین پیمانی بست هرگز به دیگری خیانت نخواهد كرد و افرادی كه پشیمان شوند و قصد جدایی از گروه را داشته باشند لزوماً‌ باید تاوان سنگینی را بپردازند . انجام دادن اعمال مجرمانه و عمل قبیح جنسی در بین افراد این گروه فاقد قباحت بوده و جزئی از روند عادی زندگی آنان است .

د: گروه های سنی كودكان خیابانی
1 گروه سنی زیر 10 سال
این گروه توسط باندهای مختلف درامورتكدی و گاهی نیز در امر حمل مواد مخدر و بعضاً‌ به عنوان عامل پوششی در امر فحشا مورد سوء استفاده قرار می گیرند .
2 گروه 10 تا 15 سال
این گروه با روند رشد جسمانی و قرار گرفتن د رآستانه‌ بلوغ رفته رفته از گروه های قبلی جدا می شوند و به دامن سایر گروه ها كه آزادی عمل بیشتری دارند پناهنده می شوند .
3 گروه سنی بالای 15 سال
این گروه پس از كسب تجربه در دامن گروه های سوء‌استفاده كننده‌ اول و دوم رفته رفته با احساس استقلال طلبی از گروه های جدا می شوند و به خودی خود به فعالیت مستقلانه می پردازند و یاخود تشكیل باندو گروه جدیدی را می دهند .

تشكیل باند و گرفتن القاب از سوی دیگران برای كودكان یك نوع موفقیت محسوب می شود . خالكوبی ، خودزنی ، وجود جای زخم های ناشی از تیغه چاقو در بدن و یا اعمال خارق العاده و كسب موفقیت در عملیات ضد اجتماعی از مقدمات كسب القاب آمریكایی ، تایلندی ، تایسون ، قرقی ، سوخته ، پلنگ ، خوش دست ، تردست ، ریزه ، طوفان است . همچنین به گروهی از كودكان داشته اند ، القابی مثل قلمبه ، چمباتمه ،پاگنده داده می شود و گاه این القاب با عبارات مستهجن همراه است.

پدیده‌ كودكان خیابانی پیش از آن كه ناشی از خانواده ناسالم و تربیت ناهنجار باشد متأثر از ساخت بیمارگونه‌ جامعه است . زیرا اثرات منفی تحولات سریع و نظام نیافته اجتماعی – اقتصادی در مرحله اول گریبانگیر نهادهای اجتماعی است كه خانواده كوچك ترین واحد آن است و سپس از طریق خانواده به فرد منتقل می شود.

وضعیت كودكان خیابانی در ایران و جهان
در پیمان جهانی حقوق كودك كه نمایندگان 191 كشور جهان در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال 1988 آن را پذیرفته اند و ایران نیز در سال 1373 به صورت مشروط آن را پذیرفته ، كودك كسی است كه كمتر از 18 سال داشته باشد ، مگر این كه بر اساس قانون ملی قابل اعمال سن قانونی كمتر تعیین شده باشد ( پیمان جهانی حقوق كودك ، 1989 ).

بدین خاطر می توان گفت ، « كودكان خیابانی » معمولاً به كودكان و نوجوانان زیر 18 سال كه به طرق گوناگون در خیابان ها مشغول زندگی هستند گفته می شود .تعداد تخمینی كودكان و نوجوانان خیابانی در جهان از 30 تا 170 میلیون نفر در نوسان است .
بر اساس نتایج آماری دیگی در این خصوص در حال حاضر 100 میلیون كودك خیابانی در جهان وجود دارد كه نیمی از آن ها دركشورهای آمریكای لاتین و بقیه عمدتاً‌ در كشورهای آفریقایی و آسیایی به سر می برند . تنها در آنكارا و استانبول دو شهر تركیه نزدیك به 10 هزار كودك خیابانی وجود دارد و د ركنیا این میزان در حدود 160هزار نفر است ( زارع ، 1377).
طبق تعریف یونیسف ، واژه‌ كودك خیابانی به كلیه افراد زیر 18 سال اطلاق می شود كه د رخیابان ها از طریق گدایی ، بزهكاری و اشتغال به شغل های كاذب فصلی ادامه‌ زندگی می دهند و بسیاری از آنان بی سرپناه نیز محسوب می شوند ، یعنی خانه ای برای سكونت ، خواب و نظافت ندارند .( یونیسف )

گرچه آمار نسبتاً‌ دقیقی از تعداد كودكان خیابانی در دسترس نیست ، گزارش های موجود حكایت از افزایش نسبی این معضل اجتماعی در جهان دارد . نبود امكان دستیابی به تعداد دقیق كودكان خیابانی عمدتاً به دلیل زندگی پنهانی ، جابه جایی آنان و متغیر بودن تعداد آنان در زمان های گوناگون است .
در ایران نیز متأسفانه آمار دقیقی در دست نیست ، لكن بنابه گزارش های غیر رسمی فقط در تهران برآورد شده كه 20هزار كودك خیابانی با سرپرست یا بدون سرپرست زندگی می كنند (رسالت ، 14/7/80).

به طور كلی ، یونیسف كودكان خیابانی را به دو دسته طبقه بندی می كند : دسته‌ اول كودكان و نوجوانانی كه غالباً‌ در طول روز مشغول به كارند و شب ها نزد خانواده هایشان بر می گردند . این كودكان و نوجوانان ممكن است از خدمات و امكانات اجتماعی مانند مدرسه ، كلیسا و ارتباط با گروه های دیگر اجتماعی نیز بهره مند باشند ، دسته دوم كودكان و نوجوانانی كه هم در خیابان ها كار می كنند و هم احتمالاً ارتباطاتی با خانواده شان دارند . براساس برآوردها 75% از كودكان و نوجوانان خیابانی از گروه اول و 20% از گروه دوم اند . 5% باقیمانده نیز آن هایی هستند كه

معمولاً‌ در خیابان ها به سر می برند و هیچ گونه ارتباطی با خانواده هایشان ندارند ( سایت اینترنتی كودكان فراری و بی خانمان ) .
براین اساس ، در برخی كشورها مانند برزیل جوانانی كه در خیابان به سر می برند 7 میلیون نفر از جمعیت راتشكیل می دهند ، در هند كودكان بی خانمان را 44 میلیون نفر تخمین زده اند كه البته شامل كودكان كارگر نیز می شود . درآمریكای لاتین حدود 40 میلیون نوجوان و جوان رها شده وجود دارند كه بدون هیچ گونه حمایت اجـتماعی در خیابان ها سرگردانند و دست به تشكیل گروه ها و باندهایی می زنند كه پدید آورنـده‌ سـاختاری اجــتماعی برای بقـای فـردی و جـمعی آنان است ( همان ) .
دركشور ما نیز مسئله كودكان خیابانی امر جدیدی نیست ، لكن افزایش چشمگیر آن درسالهای اخیر باعث جلب توجه خاص مسئولان شده است و صرف نظر از منظره نامناسبی كه د رشهر ها ایجاد كرده ، تبعاتی دارد و دست های پنهان و منفوری كه پشت این پدیده قرار گرفته زندگی و آینده این كودكان و نوجوانان را به طور جدی به مخاطره انداخته است .

سازمان تأمین اجتماعی برای تعریف كودكان خیابانی معیارهای خاصی دارد . از نظر این سازمان كودكان خیابانی ، كودكانی 7 تا 15 ساله ، ایرانی الاصل ، دارای شغل كاذب و بی بهره از آموزش هستند ( همبستگی ، 20/6/80 ).
در حالیكه در بررسی ای كه اخیراً‌ انجام شده از 200 كودك خیابانی ، فقط 90 نفر آن ها ایرانی و 110 نفر دیگر مهاجران خارجی بوده اند .ضمن این كه با توجه به تعریف سازمان تأمین اجتماعی فقط 45 نفر از آن ها كودك خیابانی قلمداد می شوند (همان ) .

افزایش كودكان خیابانی در سال های اخیر منحصر به تهران نبوده و درشهرهای دیگر از جمله شهرهای زیارتی نیز رخ داده است . تعداد كودكان خیابانی در استان خراسان در سال 1380 نسبت به سال 1379 ، 39 درصد افزایش داشته است . طبق همین گزارش 11 درصد كودكان خیابانی در این استان بی سرپرست اند . 34 درصد آن ها به كار اشتغال دارند و 55 درصد آنان به صورت عادی در كنار والدین خود در خیابان ها كار می كنند Shahrvand.com/655) ).

از سوی دیگر ، آمار نشان می دهد كه پس از تهران به ترتیب مشهد و قم بیشترین تعداد كودكان خیابانی را دارد كه علت اصلی آن زیارتی بودن این شهرهاست .
زندگی در خیابان ها مشكلاتی برای كودكان ایجاد می كند كه از زوایای گوناگون قابل بررسی است . از جمله‌ این مشكلات می توان به موارد ذیل اشاره كرد:

الف . مشكلات بهداشتی : درمیان مشكلات بهداشتی ، سوء‌تغذیه مهم ترین عامل بیماری كودكان خیابانی است این كودكان به دلیل محرومیت از مواد مغذی و ویتامین ها و سایر ملزومات غذایی عمدتاً به مشكل سوء تغذیه دچار هستند ( همبستگی ، 20/6/80 ) . پس از آن بیماری های مزمن گوارشی است به دلیل استفاده از مواد غذایی ناسالم و غیر بهداشتی ایجاد می شود

. كودكان خیابانی به بیماری های پوستی نیز مبتلامی شوند . شیوع این بیماریها بیشتر به دلیل آلودگی محل زندگی و خواب كودكان است و واگیردار بودن این بیماریها باعث می شود كه سایران نیز در معرض ابتلابه آن قرارگیرند .
مشكل امرار معاش و نبود امكان دسترسی به مشاغل ثابت كودكان خیابانی و بیش از پیش در معرض استثمار شدن و نهایتاً‌ درگیر شدن در فعالیتها و موقعیت های خطرناك و غیرقانونی قرار می دهد كه استثمار جنسی ونیز اعتیاد به مواد مخدر به منظور ایجاد وابستگی هرچه بیشتر به رهبران گروه های قاچاق مواد مخدر از آن جمله است .

پیامد این وابستگی ابتلا به بیماری های جنسی به خصوص بیماری ایدز و قرارگیری در معرض ویروس HIV است . شایان ذكر است كه معمولاً 15 درصد كسانی كه در معرض ویروس HIV قرار می گیرند به بیماری ایدز مبتلا خواهند شد .
استفاده از مواد تزریقی نیز دركنار سایر مواد مخدر نه فقط آن ها را به اعتیاد مبتلا می سازد بلكه احتمال آلودگی آن ها را به سایر بیماری های مسری بیشتر می كند .
ب. مشكلات رفتاری و اخلاقی : یادگیری فرهنگ خشن خیابانی از ویژگی های رفتاری و اخلاقی كودكان خیابانی است كه باعث می شود به دلیل نقصان در فرآیندهای جامعه پذیری و فرهنگ پذیری نمی توانند رفتاری همسان سایر گروه های سنی خود داشته باشند . قطعاً‌ كودكانی كه در محیط خانوادگی ناسالم و بیمار رشد می كنند و بیشتر وقت خود را در خیابان هاو میادین درمیان افراد بزهكار و مجرم می گذرانند نمی توانند از تربیت صحیحی برخوردار شوند و بالطبق درایجاد ارتباط اجتماعی مناسب بادیگران نیز ناتوان اند .

گروه های خیابانی فرهنگ خاص درون گروهی دارند . استفاده از اصطلاحات خاص و غیر متعارف زاییده‌ همین فرهنگ است . همراهی و همزیستی با بزهكاران و مجرمان در گروه های خیابانی و زندگی مشترك با آن ها در سرپناه های خیابانی و حداكثر زندگی در خانواده هایی با مشكلات اقتصادی ،‌از هم گسیختگی و محیطی پرآشوب و بحرانی از جمله زمینه هایی است كه بستر مناسب و مساعدی را برای شكل گیری شخصیتی ناسازگار و نامتعادل مهیا می سازد و در چنین بستری قطعاً نمی توان به شكل گیری شخصیت سالم اجتماعی امیدوار بود .

برای دریافت اینجا کلیک کنید