مقاله خطوط لوله نفت وگاز حوزه دریای خزر

توضیحات

  مقاله خطوط لوله نفت وگاز حوزه دریای خزر دارای 27 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله خطوط لوله نفت وگاز حوزه دریای خزر  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله خطوط لوله نفت وگاز حوزه دریای خزر،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله خطوط لوله نفت وگاز حوزه دریای خزر :

فـهـرسـت
عنوان صفحه
مقدمه 1
خط لوله نفت وگاز حوزه دریای خزر 2
معاوضه (سوآپ) نفت 4
مراحل معاوضه نفت به عنوان ارزان ترین راه حل صادرات نفت 5
همكاری بالقوه ایران با آسیای مركزی وغربی در زمینه گاز 6
نقش ایران در شبكه گاز منطقه ای 9

همكاری برای صادرات گاز به شبه قاره هند ، تركیه واروپا 11
منطقی ترین واقتصادی ترین راه برای صادرات نفت وگاز ازحوزه دریای خزر 14
امنیت نفتی در آغاز هزاره سوم 16
نقش خلیج فارس وخاورمیانه در صادرات انرژی 19
خلاصه 20
منابع 23

خطوط لوله نفت وگاز حوزه دریای خزر

« نخست ازجهان آفرین یادكن »
مـقـدمـه
در دهه ی 1930 برای مدتی مردم فكر می كردند كه نفت به زودی به پایان می رسد ، ولی شركتهای نفتی همه جا را برای یافتن منابع جدید نفت جستجو كردند ، آن ها راه های بهتری برای جستجو ، كاوش وحفاری ویافتن نفت آموختند ، اواخر دهه ی 1940 یافتن منابع جدید نفت در خاورمیانه كه تراوش های نفتی وقیر از دوره ی نخستین تمدن ها مورد استفاده بود آغاز شد . در پیرامون خلیج فارس ، ذخائر غنی نفت در اعماق زمین وجود داشت .

چنین می نمود كه در خاورمیانه به اندازه ای بقیه ی دنیا نفت وجود دارد ، ناگهان ذخیره ی نفت جهان دوبرابر شده بود ، برای یك ربع قرن نفت فراوان وارزان بود ، البته ایالات متحده امریكا ذخائر نفتی زیادی داشت ولی وقتی اطلاع یافت كه از خارج مقادیر بسیاری نفت می تواند تحویل بگیرد درباره ی مصرف آن اطمینان بیشتری یافت ،

اروپا وژاپن كه فاقد ذخائر نفتی متعلق به خویش بودند ، نفت را وارد كرده وبه سهولت از آن استفاده نمودند ، نخست وضع ساده بود زیرا بلافاصله پس از جنگ جهانی دوم بسیاری از مناطق مولد نفت خاورمیانه زیر سلطه ی ملت های اروپایی بود ، اروپا ییان وامریكای ها بودند كه چاه های جدید نفت را حفر ، تصاحب واداره كردند ، ولی بعد ملت های خاورمیانه مستقل شدند . آن ها می خواستند بر چاه های نفت خود تسلط ونظارت داشته باشند ونفت را به قیمت هایی كه خود تعیین می كردند بفروشند .

در سال 1960 ملت های تولید كننده نفت در خاورمیانه ومناطق دیگر گروهی به نام سازمان كشورهای صادر كننده نفت تشكیل دادند كه به اختصار اوپك نام گرفت . آن ها با مشاوره ی یكدیگر وتصمیم گیری درباره ی قیمت هایی كه می بایست تعیین می گردید پرداختند . دیری نگذشت كه قدرت فوق العاده اوپك بر همگان آشكار شد ، امید است كشورهای عضو باداشتن وحدت رویه ، استفاده بهینه وتصمیم گیری منطقی از این نعمت الهی وسرمایه ملی برای حفظ استقلال وپیشرفت اقتصادی خویش حداكثر استفاده را بنمایند .

خطوط لوله نفت وگاز حوزه دریای خزر
رویدادهای سیاسی اخیر در اتحاد جماهیر شوروی سابق ، موجب تغییر نقشه آسیا واروپا گردیده است . كشورهای تازه استقلال یافته آذربایجان ، تركمنستان وقزاقستان كه همگی از منابع غنی گاز ونفت به شمار می روند ، در آسیای مركزی وغربی قرار دارند . این ناحیه همچنین راه را برای استخراج نفت وگاز از منابع وسیع دریای خزر هموار ساخته است .

هر چند مذاكرات میان دولتها در مورد وضعیت حقوقی دریای خزر كماكان در جریان می باشد ، لكن در طول سال های گذشته ، شركتهای بین المللی نفت تمایل قابل توجهی در استخراج نفت وگاز این منطقه نشان داده اند . بدیهی است كه صادرات نفت وگاز از این كشورهایی كه به دریای آزاد راه ندارند مستلزم همكاری كشورهای مربوطه وهمچنین احداث خطوط لوله پرهزینه برای انتقال نفت وگاز از این منطقه می باشد .

پیوندهای فرهنگی ایران با مردم آسیای مركزی وغربی كه به قرنها قبل از منزوی شدن آنان توسط اتحاد جماهیر شوروی بر می گردد به سرعت در حال رشد است ونقش مهمی را در توسعه آینده این منطقه ایفا خواهد نمود .

كشورایران در مناسبترین موقعیت جغرافیایی برای ارتباط این كشورهای درونی ودور از كرانه به دنیای برونی قرار گرفته است . در عین حال ، مبارزه طرفهای ذینفع در پیشنهاد نمودن مسیرهای خطوط لوله برای كسب نفوذ سیاسی كاملاً مشهود است . روس ها با منحصر كردن تمامی مسیرهای صادرات از سرزمین خود مایلند كه نفوذ وكنترل سنتی خود را بر كشورهای تازه استقلال یافته حفظ كنند . از طرف دیگر ، ایالات متحده كه بعنوان رقیب جدیدی وارد منطقه شده است ، طرفدار صادرات نفت وگاز از مسیرهایی در منطقه است كه در راستای اهداف دراز مدت خود سعی دارد كه خطوط لوله از ایران عبور نكند .

در حالیكه سیاست همواره عامل تعیین كننده بسیاری از مسائل در این منطقه بوده است ، نباید این واقعیت را نادیده گرفت كه در اوضاع واحوال موجود ، عوامل اقتصادی نیز بطور مساوی نقش مهمی در نتیجه رقابت میان كشورهای منطقه ایفا خواهد كرد . در این مقاله سعی خواهد شد كه توجه خواننده به این واقعیت جلب شود كه ایران منطقی ترین واقتصادی ترین مسیر ،

برای صادرات نفت وگاز از منطقه خزر می باشد . در واقع خصومت سیاسی امریكا نسبت به ایران ، اقتصادی ترین مسیر صادرات نفت وگاز آذربایجان ، قزاقستان وتركمنستان را مسدود كرده است . این موضوع ، كشورهای مذكور رااز حداكثر بهره وری درآمد نفت وگاز خود محروم خواهد كرد ونیز با اساسی ترین اصول بازارهای آزاد كه مورد حمایت ایالات متحده می باشد مغایرت دارد .

نمی توان به سادگی از منافع بالقوه همكاری میان تولیدكنندگان ومصرف كنندگان نفت وگاز در منطقه چشم پوشید . اجرای پروژه های تجارت منطقه ای وبین المللی گاز نه تنها مقرون به صرفه خواهد بود بلكه می تواند همبستگی اقتصادی وثبات سیاسی را در این بخش از جهان افزایش دهد . دراین خصوص ، همكاری میان ایران ، تركمنستان وقزاقستان در توسعه یك شبكه منطقه ای صادرات گاز به بازارهای بالقوه مصرف مفید خواهد بود .

معاوضه (سوآپ) نفت
ایران تولید كننده ومصرف كننده عمده انرژی در منطقه می باشد . تولید انرژی در ایران حدوداً معادل 5 میلیون ومصرف آن معادل 6/1 میلیون بشكه نفت در روز است . اكثر مناطق تولید كننده نفت وگاز در جنوب ایران قرار دارند ، در حالیكه عمده ترین مناطق مصرف كننده در شمال ومركز این كشورند .

تقریباً 8/0 میلیون بشكه نفت در روز از چاههای نفت جنوب ایران به پالایشگاههای اصفهان ، تهران ، اراك وتبریز فرستاده می شود . بخش اعظمی از 40 میلیارد متر مكعب گازی كه در سال مصرف می شود نیز از جنوب به شمال ارسال می گردد . شركتهای بین المللی نفتی به امتیاز استفاده از ایران برای صدور بخشی از نفت تولید شده در حوزه خزر پی برده اند واگر سیاستهای تحریم ایران توسط امریكا وجود نداشت ، بیشتر نفت منطقه از طریق ایران صادر می گردید .

مزایای عمده اقتصادی صادرات نفت از طریق ایران براساس موقعیت جغرافیایی آن از نظر همجواری ، افزایش تقاضای داخلی فرآورده های نفتی و وجود شبكه گسترده خطوط لوله نفت خام ، گازوفرآورده های نفتی می باشد . ایران از لحاظ جغرافیایی كشوری منحصر بفرد درمنطقه است . از طرفی نزدیك به 1500 كیلومترمرز مشترك با تركمنستان دارد واز طرف شمال وغرب با كشورهای آذربایجان ، ارمنستان ، نخجوان وتركیه هم مرز است . شبكه خط لوله نفت وگاز این كشور به فاصله 200 كیلومتری از كشورهای مذكور قرار دارد .

نیمه شمالی با جمعیتی بیش از 50 میلیون نفر كه معمولاً زمستانهای سردی دارند متقاضیان فرآورده های نفتی هستند واگر روند فعلی در مصرف فرآورده های نفتی ادامه یابد ، ایران می بایست پالایشگاههای بیشتری در این بخش از كشور ایجاد كند .

پالایشگاههای تهران وتبریز منطقی ترین خروجیهای نفت خام آذربایجان ، قزاقستان وتركمنستان خواهند بود . استدلال معاوضه نفت (سوآپ) براساس استفاده نفت خام این كشورها در تأمین پالایشگاههای مذكور درمقابل صدور نفت خام این كشورها در تأمین پالایشگاههای مذكور در مقابل صدور نفت خام از خلیج فارس توسط ایران قرار دارد

 “قرار سوآپ” سریعترین وارزانترین راه حل برای مشكل صادرات بخشی از نفت تولیدشده در منطقه خواهد بود . نفت خام را می توان به بنادر انزلی ونكا حمل كرد واز آنجا به پالایشگاههای ایران انتقال داد .این پروژه را می توان در سه مرحله به انجام رسانید .

مراحل معاوضه نفت به عنوان ارزان ترین راه حل صادرات نفت
مرحله اول : ساخت تقریباً 120 كیلومتر خط لوله از بندر انزلی به نقطه ای كه خطوط لوله نفت خام موجود ، روزانه 100000 بشكه نفت را به پالایشگاه تبریز منتقل می كند . در صورتیكه خط لوله ای برای اتصال این بندر به خط لوله موجود ساخته شود ، می توان روزانه 100000 بشكه نفت به پالایشگاه تبریز در شمال وبه همین مقدار به طرف جنوب به پالایشگاه تهران منتقل نمود . همچنین خط لوله ای وجود دارد كه پالایشگاه تهران را به بندر نكا متصل می سازد .

این خط لوله را می توان با اصلاحات كوچكی بصورت معكوس درآورده تا حمل 120000 بشكه نفت خام در روز از نكا به پالایشگاه تهران را به عهده بگیرد . در توافق جاری با قزاقستان از این خط لوله برای معاوضه نفت به میزان 40000 بشكه در روز استفاده می گردد .

بنابراین می توان روزانه 320000 بشكه نفت را به پالایشگاههای تهران وتبریز منتقل نمود وبه همین مقدار از جزیره خارك در خلیج فارس بصورت معاوضه ای (سوآپ) صادر كرد . هزینه اجرای این طرح احتمالاً كمتر از 150 میلیون دلار واكثر آن به واحد پول كشور یعنی ریال خواهد بود .

مرحله دوم : هنگامی كه این پروژه تكمیل شود ونفت پالایشگاههای تهران وتبریز از حوزه خزر تأمین گردد ، خط لوله ای كه در حال حاضر نفت را به پالایشگاههای مذكور می برند ، خالی می شوند . در مرحله دوم پروژه ، با استفاده از ظرفیت این خط لوله ، می توان نفت بیشتری از تولیدكنندگان خزرگرفته تا در پالایشگاههای اصفهان با ظرفیت 220000 واراك 150000 بشكه در روز تصفیه گردند . دراین مورد باید كار زیربنایی بیشتری انجام گیرد وخطوط لوله اضافی ساخته شود . هزینه این امر حدود 350 میلیون دلار تخمین زده شده است

واین بشكه می تواند تقریباً 700000 بشكه نفت در روز را از كشورهای آسیای مركزی وغربی جذب كند . به این نكته باید توجه داشت كه شركتهای ایرانی كه در حال حاضر در صنعت نفت ایران فعال می باشند می توانند بخش اعظم این طرح را برعهده گیرند وبیشتر این هزینه به ریال خواهد بود

مرحله سوم : در این مرحله ، از ظرفیت خطوط لوله ای كه نفت را به پالایشگاههای اصفهان واراك می آوردند ، برای رساندن نفت بیشتر از شبكه خطوط لوله ایران استفاده خواهند گردید . دراین مرحله صدها كیلومتر خط لوله جدید باید ساخته شود كه عملی شدن آن به میزان تولیدی كه انتظار می رود از حوزه خزر صادر شود ، خطوط لوله متناوب در حال ساخت وملاحظات سیاسی منطقه ای بستگی خواهد داشت

. همچنین ایران وتركمنستان می توانند در شمال ایران اقدام به ایجاد یك پالایشگاه مشترك نمایند كه بتواند روزانه بیش از 100000 بشكه نفت تركمن را تصفیه كند ودر قسمت شمال شرقی ایران مورد استفاده قرار گیرند ودر مقابل معادل همین مقدار از طرف تركمنستان از جزیره خارك صادر گردد .

مزایای دیگر معاوضه نفت (سوآپ) این است كه كشورهای حوزه خزر می توانند صدور نفت خام خودبه بازارهای بین المللی رادر زمان نسبتاً كوتاهی آغاز كنند واز سرمایه گذاریهای هنگفت در خطوط لوله ای كه از كشورهای مختلف می گذرد ، اجتناب ورزند . دراین روش معاوضه ، نیاز به رضایت هیچ طرف سومی نیست وچون ایران استفاده كننده نهایی نفت خام خواهد بود ، وابستگی متقابل ،

بهترین ضمانت برای ادامه پروژه است . علاوه برآن ، هزینه های پائین تر برای تولید كنندگان ، حداكثر درآمد هر بشكه را تضمین می نماید وایران نیز می تواند هم در هزینه پائین تر انتقال نفت وهم در منافع اقتصادی مربوط به ایجاد زیربناهای مورد نیاز پروژه صرفه جوئی كند . نهایتاً نفت خام خزر در نتیجه استدلال معاوضه ،

به بازارهای شرق دور كه انتظار می رود در 10 سال آینده رشد قابل توجهی داشته باشند ، صادر خواهد شد . مسیرهای پیشنهادی دیگر كه از تنگه بسفر می گذرد ، نفت را به دریای سیاه منتقل می سازد . این مسیر هزینه های اضافی ایجاد می كند وبراساس اهمیت ایمنی وزیست محیطی ، با مخالفت تركیه مواجه است . نفتی كه به دریای سیاه یا مدیترانه تحویل داده خواهد شد ، با نفت خام روسیه ، عراق ، سوریه ، مصر ، شمال آفریقا وكردهای دریای شمال قابل رقابت خواهد بود .

همكاری بالقوه ایران با آسیای مركزی وغربی در زمینه گاز
اكثر مطالعات اخیر درمورد عرضه وتقاضای جهانی گازطبیعی درآینده نشان می دهد كه خاور میانه وآسیای مركزی نقش مهمی در تجارت آتی گاز طبیعی خصوصاً در شبه قاره هند ، تركیه ، ارمنستان ، گرجستان وبخشهایی از اروپا ایفا خواهد كرد . در دراز مدت همكاری میان كشورهای عمده تولیدكننده گاز ، اقتصادی ترین روش توسعه منابع گاز وایجاد شبكه های انتقال ، جهت بهره برداری ازگاز را تضمین می كند .

كشورهای ایران ، تركمنستان وقزاقستان می توانند در توسعه شبكه خطوط لوله كه قادر به حمل گاز ازاین كشورها به بازارهای بین المللی ومنطقه ای باشد همكاری كنند . دیگر تولیدكنندگان گاز در خلیج فارس هم می توانند از طریق ایران به این شبكه متصل شوند وبدینگونه از توسعه همزمان خطوط لوله وطرحهای LNG برای بازارهای یكسان جلوگیری بعمل خواهد آمد .

خلاصه ای از مزایای مربوط به این همكاری به شرح زیر می باشد :
1- این همكاری ، شبكه ای را ایجاد می كند كه قادر به دریافت گاز از تولیدكنندگان مختلف وتحویل آن به بسیاری از مصرف كنندگان راایجاد خواهد بود . بنابراین خطر وابستگی مصرف كننده به یك تولیدكننده واتكای تولیدكننده بریك بازار كاهش خواهد یافت .

2- این روش همچنین مانع از سرمایه گذاریهای سنگین تكراری توسط هر كشور جهت ایجاد خط لوله ای جداگانه برای صدور گاز خواهد شد .
3- اجرای این طرح منطبق با اهداف زیست محیطی كلیه كشورها مبنی براستفاده از سوختهای تمیزتر وحفظ جنگلها نیز خواهد بود . شاید بانك جهانی وسازمانهای بین المللی دیگر هم بیشتر مایل به حمایت از چنین طرح منطقه ای باشند .
4- همكاری در زمینه گاز میان این كشورها به رشد اقتصادی منطقه ای منجر شده وهمچنین همبستگی اقتصادی را ترویج خواهد نمود ودر نتیجه به وابستگی متقابل میان كشورها كه
عنصر حیاتی در صلح وثبات در این بخش از جهان به شمار می رود ، خواهد انجامید .

نقش ایران در شبكه گاز منطقه ای
ایران دارای ذخائر عظیم گاز بوده ومقام دوم را پس از روسیه در جهان داراست . علاوه برآن ، موقعیت ممتاز جغرافیایی ایران كه كشورهای دریای خزر را به كشورهای خلیج فارس پیوند می دهد ، عامل بزرگی است كه باید به آن توجه كرد . از این گذشته ، ایران با پاكستان وتركیه كه قرار است در سالهای آتی از عمده ترین واردكنندگان گاز منطقه باشند ، مرزهای مشتركی دارد .

درحال حاضر ، شبكه خط لوله ایران از سواحل خلیج فارس در جنوب به دریای خزر در شمال امتداد دارد . خطوط لوله موجود شرق به غرب از سرخس درمرز تركمنستان به ارومیه در نزدیك مرز تركیه با ایران امتداد می یابد . این شبكه خط لوله ، از 4000 كیلومتر لوله اصلی (بین 20تا56 اینچ) وبیش از 10000 كیلومتر خطوط لوله فشار قوی با ظرفیت حمل بیش از 60 میلیارد مترمكعب گاز در سال برای مصارف داخلی وتزریق به میادین نفتی تشكیل شده است .

از سال گذشته ، شبكه گاز ایران به شبكه گاز تركمنستان متصل شده است وتا زمستان امسال 5/1 میلیارد متر مكعب گاز تركمنستان به ایران منتقل خواهد شد . در سال 1998 این مقدار گاز به 9 میلیارد متر مكعب در سال افزایش خواهد یافت .

كشورهای تركمنستان ، ایران وتركیه نیز طرح وسیعی از شبكه انتقال گاز رادر دست مطالعه دارند كه نهایتاً 30 میلیارد متر مكعب گاز در سال را از تركمنستان به تركیه عبور خواهد داد . قزاقستان می تواند به راحتی از طریق توسعه خطوط لوله موجود وایجاد خطوط لوله جدید بین قزاقستان وتركمنستان به شبكه
مزبور متصل شود .

قطر نیز می تواند به شبكه خط لوله ایران متصل گردد . ساخت كمتر از 150 كیلومترخط لوله از میادین دم شمالی(North Dome) قطر به بندر عسلویه ، می تواند گاز قطر را به شبكه فوق متصل نماید . با در نظر گرفتن این حقیقت كه ایران وقطر در میدان نفتی دم شمالی (North Dome) قطر ومیدان پارس جنوبی كه بخشی از بزرگترین ساختار گاز دور از ساحل (offshore) در جهان است ، شریك می باشند ، همكاری در توسعه وبازاریابی گاز بین دوكشور را امكان پذیر می سازد .

امكان تنظیم برنامه ای بین دوطرف كه درآن ایران بتواند گاز رااز طریق شبكه خط لوله خود به قطر صادر كرده ودرمقابل برای مشتریان ایرانی LNG از قطر تحویل گیرد ، قابل اجرا است . ساخت خطوط لوله اضافی نیز برای تكمیل شبكه موجود در ایران ، 40 درصد ذخائر گازی جهان را به یكدیگر متصل خواهد كرد .

درسال 1994 ، پروژه ” تمدید خط لوله از كشورهای آسیایی به اروپا “(PEACE) با هدف همكاری میان تولیدكنندگان ومصرف كنندگان گاز در منطقه ، توسط دفتر مطالعات سیاسی وبین المللی ارائه گردید . همه كشورهای منطقه در منافع اقتصادی این پروژه وهمچنین در پیشبرد صلح وثبات مربوط به این همكاری سهیم خواهند بود .

همكاری برای صادرات گاز به شبه قاره هند ، تركیه واروپا
اكثر تحلیلگران انرژی موافق این امر می باشند كه چنانچه خط لوله انتقال گاز به پاكستان ، به هند نیز امتداد یابد ، معقولترین واقتصادی ترین روش تأمین گاز به شبه قاره هند صورت گرفته است .
در حال حاضر چالشهای سیاسی این پروژه بسیار قوی است . هرچند می توان استدلال كرد كه چنانچه ایران ، تركمنستان وشاید قزاقستان وقطر مشتركاً صدور گاز به پاكستان وهند رابر عهده گیرند ، منافع سیاسی بطور چشمگیری تحت تأثیر قرار خواهند گرفت .

یك معامله مشترك كه همه كشورهای مذكور در آن سهیم بوده ومنافع قابل توجهی داشته باشند ، به امنیت وتأمین گاز كه هم اكنون هندیها بسیار نگران آن هستند ، خواهد افزود . علاوه برآن تأمین پروژه توسط منابع مشترك كشورهای دخیل ، برای جامعه مالی بین المللی جذابتر خواهد بود

. در واقع كمك ومشاركت محلی به این پروژه نیز بیش از پیشنهاد فعلی صدور گاز از تركمنستان به شبه قاره هند از راه افغانستان ومیادین دور از ساحل قطر است . خط لوله گاز تركمنستان می تواند در نزدیكی زاهدان به خط لوله گاز پیشنهادی ایران – پاكستان متصل شود . ساخت چنین خط لوله ای در زمینهای هموار ایران بسیار سریعتر از افغانستان خواهد بود .

علاوه برآن ، ساختار صنعتی ، توانائی مهندسی ونیروی كار مجرب ایرانیها ، تكمیل سریعتر واقتصادی تر پروژه را تضمین خواهد نمود . ایران وتركمنستان می توانند مشتركاً از سال 2001 نیاز گاز پاكستان را تأمین نمایند . این روش مزایای دیگری نیز دربرخواهد داشت ازجمله اینكه می توان درمراحل اولیه پروژه ، گاز آماده تركمنستان را به پاكستان ارسال داشت ، در حالیكه سهم گاز ایران رفته رفته همراه با تكمیل شدن پروژه های توسعه گاز در پارس جنوبی افزایش خواهد یافت .

كشورهای دیگر می توانند به این طرح صدور گاز ملحق شده واین خط لوله برای صدور گاز به هند توسعه یابد .
همچنین اگر تولید كنندگان اصلی گاز منطقه مشتركاً این پروژه را به عهده بگیرند صادرات گاز به تركیه واروپا امكان پذیرتر خواهد شد . به محض اینكه شبكه خط لوله كار گذاشته شود ، صادرات گاز به میزان تعیین شده بین كشورهای تولیدكننده شروع می شود .

بدینگونه ایران می تواند بدون به خطر افتادن تعهدات صادراتی خود ، از عهده تقاضای داخلی گاز در فصلی كه مصرف به حداكثر می رسد برآید . این همكاری میان كشورها به تأمین هزینه این پروژه ها كه مانع مهمی در گذشته بوده كمك خواهد كرد .

موفقیت چنین همكاری ای میان كشوزهای منطقه ، بستگی به تمایل حكومتهای منطقه ودرك كامل آنها از اهمیت ومزایای این پروژه ها دارد . مسائلی كه برای اجرای موفقیت آمیز این پروژه ها در منطقه باید در نظر گرفته شوند عبارتنداز :
1- دولتهای یاد شده باید ساختار مناسبی برای مشاركت شركتهای نفتی دولتی ، شركتهای بین المللی وبخش خصوصی در این كشورها بیابند . ساختار فعلی قادر به اجرای این پروژه ها نیست وبرای مشاركت بین المللی ومحلی سودمند نمیباشند .

2- شیوه های نوینی برای فراهم كردن منابع ملی از بازارهای داخلی وبین المللی باید در نظر گرفته شود .
3- دولتهای منطقه می بایست برای تشویق مشاركت نهادهای مالی چندجانبه ای مانند بانك جهانی ، بانك توسعه اسلامی وبانك توسعه آسیایی همكاری كنند وخواستار ” شیوه های ضمانتی نوین ” برای تأمین مالی پروژه های مذكور شوند .

برای دریافت اینجا کلیک کنید