مقاله امام حسین (ع)

توضیحات

  مقاله امام حسین (ع) دارای 26 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله امام حسین (ع)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله امام حسین (ع)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله امام حسین (ع) :

مقدمه
بنام خدا اگر بپذیریم كه در سراسر گیتی (جهان هستی با تمام وجوه و ابعادش كه مخلوق یك واجب الوجود است و برای این خلقت هدفی مشخص شده است و آن رسیدن به كمال است و درنهایت زندگی ابدی دربرابر خداوند متعال، پس از تفكر و تحقیق و تفحص زیاد با تعقل در می یابیم كه آن خدای باریتعالی برای رساندن این انسان به كمالات معنویه همراه با انجام عبادات ظاهریه كه وسیله ایست برای درك عبودیت باطنیه وسیله ای را دراختیار گذاشته كه بهتر و راحت تر و سریعتر و سالمتر با استفاده بهینه این انسان از آن وسایل بنحو مطلوب ره صدساله با طرفه العینی بپیماید و آن وسیله (وسایل) حبل الله است (ریسمان الهی) و آنها 14 معصومند چهارده گلی كه هركدام بوی مخصوص خدائی می دهند و هركدام آنها نام مباركشان خواص و بركاتی دارند و درمیان آنها اگر چه (همشان نور واحد هستند) یكی از همه بیشتر نورافشانی می كند

و تلئلو خاصی دارد و قلب انسان را كاملاً متوجه خودش می كند و مثل آهن ربا اگر انسانی اعمالش كم یا زیاد و خواص آهن ربائی داشته باشد و سنخیت اعمالش شبیه دستورات آنها باشد مسلماً آنرا جذب می كند و آن یكی نام زیبایش انسان را منقلب می كند و آن یك كلمه است كه عزیز دردونه سیزده معصوم دیگر و بالاخص خالق آن سیزده معصوم می باشد و آن معصومی است كه با سیزده معصوم دیگر از نظر انجام وظیفه ظاهری جلوه ای دیگر دارد و آن نام مبارك حسین علیه السلام است كه با شنیدن و دیدن آن نام مبارك درقلوب مشتاقانش شور و شعف خاصی ایجاد می كند پس با توجه به هدف خلقت و توانائیهائی كه خداوند در وجود انسان به ودیعه گذاشته انتظار می رود كه با استفاده از آن وسیله (حسین) به تمام خواسته های خود و نهایتاً به لقاء الله كه كمال مطلق است برسیم

و آنچه بسیار مهم است كه باید همیشه و درهرلحظه فراموش نكنیم این است كه عشق به حسین و دوستی با حسین و استفاده از حسین و جان دادن در راه حسین بدون پذیرفتن ولایت عملی و بقیه اهل بیت و محبت آن خانواده كه مطابق فطرت است مسیر نمی شود پس همه با هم بدون واهمه و باهم با معرفت با عشق به امر ندای علی علی علی علی حسین حسین حسین حسین را سر می دهیم جان می‌دهیم.

پیشگفتار:
حال، این حسین كیست كه عالم همه دیوانه اوست
این چه شمعی است كه جانها همه پروانه اوست ؟
عقل و فطرت براین مسأله حكم می كنند كه حمد و ثنا مخصوص ذات اقدس حق است و درود بی منتهی برگزیده گان آن درگاه خصوصاً رسول مكرم اسلام و اولاد آدم ابوالبشر یعنی حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و اله و سلم.
دوران نوجوانی و جوانی را آنطور كه معلوم است و همه می گویند و گذشتگان هم گفته اند (مثل آیه ا.. جعفربن حسین شوشتری
رحمه ا..علیه) به غفلت گذرانده ومی‌گذرانند، این بنده ضعیف بخود گفتم تو بیا و از این گرانبهاترین سرمایه استفاده كن و دانه ای بكار كه پس از رشد كردن ریشه اش در زمین محكم و ساقه و شاخه و برگش بطرف آسمان مدت طولانی عرض اندام كند و آن دانه كاشتن نام حسین درقلوب بندگان خداست اگرچه همه بندگان برحسب فطرت موحدند و خدا را می‌پرستند واگر اهل بیت هم درمقابل آنها جلوه ای از خود نشان دهند تا آخر عمر سرمست و فدائی و عاشق و محب محمدو ال محمدند پس بهتر است از دیگران سبقت بگیرم و از این دوران عاشقی خود را ثابت كنم نه اینكه صبر كنم تا زمان پیری برسد و با خود زمزمه كنم كه ای مسافر بی زاد و راحله –بازخواهی ماند از قافله ببین چه كشته ای؟ هنگام درو نزدیك است.
حال این عشق من است، حسین من عزیز من حسین من حسین من حسین فاطمه (س)

خصوصیت محل آن حضرت بعداز ولادتش
اول مجلس، بعد از تولد دستهای رسول خدا بوده، چنانكه مروی است كه حضرت در حجره ایستاده بودند منتظر ولادت آن جناب، پس چون متولد شد به هیئت سجده، ندا

كرد پیغمبر خدا (صلی الله علیه و آله) اسماء را كه پسر مرا بیاور، عرض كرد كه هنوز او را پاكیزه نكرده ایم، فرمودند: تو او را پاكیزه می كنی! خداوند او را پاك و پاكیزه كرده، پس آورد او را درحالتی كه پیچیده شده بود درپارچه ای كه از پشم بود، پس گرفت او را به دست خود، و نظر فرمود باو و گریست، و فرمود : «دشوار است برمن ای ابا عبدالله» و بعد از آن گاهی بردوش و گردن جبرئیل بود،

و گاهی بردوش پیغمبر، یا برسینه و پشت آن سرور، و گاهی بردست او هنگامی كه بلند می فرمود او را كه دهانش را ببوسد و گاهی بلند می فرمود او را كه نشان اصحاب دهد و سفارش او را نماید و گاهی درحال سجود برپشت آن حضرت سوار می شد، و گاهی بردست امیرالمؤمنین (علیه السلام) بود كه آن حضرت او را نگاه می داشت تا پیغمبر )صلی الله علیه و اله( جمیع اعضای او را می‌بوسید، و آخر محلش در دنیا درسینه پیغمبر خدا بود درحال احتضار، و آن سرور او را می بوسید و می فرمود : «یزید را با من چكاراست؟! خدا او را مبارك نكند»

احترامات خاصه متعلق به طعام آن حضرت
دراحترام خاصی كه به جهت طعام او بود كه از بهشت چندمورد به جهت آنجناب تحفه آوردند.
منجمله رطب و به وسیب بود بلكه هر طعامی كه به جهت پیغمبر وعلی و فاطمه و حسن)علیه السلام ازبهشت آوردند سبب عمده اش استدعای آنجناب بود یا به جهت اوبود.

احترامات خاصه متعلق به لباس آن حضرت
احترام خاصی كه متعلق است به لباس آنجناب، بدانكه خداوند منان حسین (علیه السلام) را مخصوص نمود به اینكه چندین مرتبه از بهشت به جهت ایشان لباس هدیه فرستاد، و اختلاف رنگ آن لباسها كه یكی سرخ و دیگری سبز بود معروف، و سرآن واضح است.

و حسین (علیه السلام) مخصوص گردید علاوه برآن به لباس مخصوصی، چنانكه ام سلمه روایت نموده كه دیدم پیغمبر )صلی الله علیه و اله( می پوشانید به قامت حسین (علیه السلام) لباسی را كه مانند آنرا ندیده بودم و شباهت به لباس دنیا نداشت، عرض كردم : این چیست؟ فرمود: این هدیه ای است كه خداوند ازبرای حسین فرستاده است كه پود آن از پرهای نازك جبرئیل است و بعد از شهادت و عاری كردن بدنش را از لباس، خداوند به اوپوشانید خلعتهای بهشت به دست ملائكه چنانكه تفصیلش بیاید (انشاء الله)

خصوصیات استثنایی حسین (علیه السلام)
الف. خصوصیاتی كه مقام زائرین حضرت امام حسین (علیه السلام) را بالا می برد
خصوصیت 1: دركتاب بحار الانوار و كتاب كامل الزیارات آمده كه زائرین امام حسین روز قیامت هركدام می توانند ده نفر یا صد نفر را شفاعت كنند ووسیله نجات آنها شوند و آنها را وارد بهشت كنند.

خصوصیت 2: زائرین حضرت امام حسین (علیه السلام) درعرش با خداوند صحبت می كنند (همان كتابها)
خصوصیت 3: زائرین حضرت امام حسین (علیه السلام) با جناب پیغمبر هم سفره خواهند شد دربهشت
خصوصیت 4: زائرین حضرت امام حسین (علیه السلام) سقایت كوثر می نمایند.
خصوصیاتی كه مجالس عزاداری حسین علیه السلام دارد.
1 مجلس عزاداری آن حضرت مصلای خداوند است (محل صلوات اوست براهلش)
2 مجلس عزاداری آن حضرت درآن ملائكه حاضر می شوند.
3 مجلس عزاداری آن حضرت مانند سرزمین عرفات است.
4 مجلس عزاداری آن حضرت محل طواف خانه خداست .
5 مجلس عزاداری آن حضرت خاموش كننده آتشهاست.
6 مجلس عزاداری آن حضرت منبع آب حیات است.
7 مجلس عزاداری آن حضرت قبه حسین است.
8 مجلس عزاداری آن حضرت مشعرالحرام است.
9 مجلس عزاداری آن حضرت انگار خود امام حسین با عزاداران صبحت می كند.

دربیان مجالس برای ذكر مصیبت برآن حضرت
مقصد چهارم : دربیان مجالسی كه منعقد شده است از برای ذكر مصیبتش و گریه بر او، و آن پنج نوع است:
یكی : آنچه منعقد شد پیش از خلقت آدم.
دوم: آنچه منقعد شد بعد از خلقت آدم و پیش از ولادت حسین(علیه السلام)
سوم: آنچه منعقد شد بعد از ولادت و قبل از شهادت.
چهارم: آنچه منعقد شد بعد از شهادت در دنیا.
پنجم: آنچه منعقد می شود بعد از انقضای دنیا در روز قیامت.
درخصوصیات آن حضرت نسبت به كلام الله مجید ومقاصد پنجگانه آن
مقصد اول : وجودش مانند وجود كلام الله

مقصد اول: آن جناب خود كلام الله ناطق، و وجودش مانند وجود كلام الله است، و مبین كلام است، و از هم جدا نمی شوند، و هر دو ودیعه پیغمبرند )صلی الله علیه و اله( در میان امت، ولی مخصوص است جناب حسین (علیه السلام) و درمقام ودیعه نهادن به اینكه او را با خود به منبر برد، و فرمود: ای مردم این است حسین بی علی (علیه السلام) پس اورا بشناسید و برهمه كس تفضیل دهید پس عرض كرد خدایا او را به تو می سپارم و به نیكان امت خود.
پس آن جناب ودیعه پیغمبر خداست درنزد تمام امت حتی كسانی كه درآن زمان نبوده اند بلكه درنزد ما نیز امانت است، پس نیك ملاحظه نمائید خود را درحفظ این امانت ای امت پیغمبر )صلی الله علیه و اله(

مقصد دوم : مشاركت آن حضرت با قرآن درجمیع صفات
مقصد دوم : در مشاركت و موافقت آن جناب با قرآن درجمیع صفات، و خصایص، و فضایل، پس بشنو اولاً هریك از آن اوصاف را، و بعد ملتفت موافقت آن شو با آن جناب، پس می گویم : قرآن سبب هدایت مردمان، و معجزه خاتم پیغمبران )صلی الله علیه و اله( و موجب امتیاز حق از باطل است و حسین (علیه السلام) سبب هدایت به سوی ایمان و آیتی از آیات رحمان و موجب امتیاز حق از باطل است. و قرآن در لیله القدر نازل گردید، و شب ولادت حسین (علیه السلام) مانند شب قدر ملائكه نازل شدند به امر الهی، وروح الامین سلام تهنیت از جانب خدا آورد، و قرآن شفاعت كننده است ازبرای كسانی كه تلاوت آن را نمایند و مداومت می كنند و حسین (علیه السلام) شفیع است كسانی را كه به زیارت او روند یا براو گریه كنند.
قرآن معجزه است به فصاحت و اسلوب معانیش، و حسین (علیه السلام) معجزه است به سرش و بدنش و خونش و خاكش، چنانكه او هر یك كرامتی ظاهر گردید كه درمقامش مذكور است.

قرآن همیشه تازه است هرچه مكرر كنند حسین (علیه السلام) ذكر مصیبتش همیشه تازه است و ملال نمی آورد.
قرآن تلاوتش عبادت، و شنیدنش عبادت، و نظر به سوی آن عبادت است، و حسین (علیه السلام) مرثیه گفتن از برای او عبادت است و نشستن درمجلس عزایش وحزن براو و گریه براو، وگریانیدن، و تشبه بگریه كننده گانش همه عبادت است.
و زیارتش از نزدیك و دور، و زیارت زوراش، و آرزوی شهادت درركابش همه عبادت است.
قرآن احكام چندی دارد چون و جوب احترام، و ترك هجران و عدم مس بدون طهارت و اینكه او درمعرض بیع و شراء درنیاورند. و حسین (علیه السلام) را نیز احكامی است موافق آن، ولكن به آن عمل ننمودند بلكه هتك حرمتش كردند و او را به خاك و خون آلودند، و دین خود را به قتل او فروختند و درعوض دراهم معدوده گرفتند و به خیال حكومت ملك ری كه نصیب ایشان نگردید این امر بزرگ را مرتكب گردیدند.
كیفیت وارد شدن حضرت زهرا (سلام الله علیها) به محشر

و بیانش آن است كه : درآن روز حضرت فاطمه به كیفیت مخصوصی وارد مشحر می شود، كه دربرش حله كرامت است، كه از آب حیات به عمل آمده، و به روی هزار حله بهشتی است، كه برآنها به خط سبز نوشته و بالای سرش قبه ای است از نور الهی، كه ظاهرش از باطنش پیدا، و باطنش از ظاهرش هویدا است و برسرش تاجی است از نور كه هفتاد ركن دارد، هر ركنی مرصع است به در، و یاقوت، ونور میدهد مانند ستاره درخشان و برناقه ای سوار است از ناقه های بهشت، كه پاهای آن از زمرد سبز است، و دمش از مشك اذفر، و چشمانش از یاقوت احمر و مهارش از مروارید تر، كه طول آن به یك فرسخ است و آن مهارش به دست جبرئیل است، و فریاد می كند: بپوشید چشمهای خود را كه اینك دختر خاتم انبیاء عبور می نماید، و برآن ناقه هودجی است از طلا كه آن مكرمه در آن است،

و به استقبالش می آیند از جانب بهشت دوازده هزار حورالعین، كه از برای احدی استقبال ننموده اند و نخواهند نمود و همه بر مركوبهای بهشتی سوارند كه بالهاشان از یاقوت وزمام از مروارید تر و زین آنها از در و زین پوش از سندس، و ركاب از زبر جد باشد، و در دست هر حوریه مجمره ای است از نور، برفرق آنها تاجهای جواهر است، پس به استقبال او آید مریم دختر عمران با هفتاد هزار حوریه و خدیجه با هفتاد هزار ملك كه در دستشان علمهای تكبیر است و حوا و آسیب با هفتاد هزار حوریه، پس منبری از نور برایش نصب نمایند، كه هفت پله دارد و مابین پله تا پله دیگر صفوفی از ملائكه است و با آن مكرمه است رختهای خون آلود و پیراهن غرقه به خون حسین (علیه السلام) پس عرض كند: خدایا، می خواهم ببینم حسن وحسین را پس مصور شود از برای او حسین )علیه اسلام(، به حالتی كه سردر بدن ندارد و خون از رگهای او جاری است پس چون آنحالت را ببیند نعره ای زند و خود را از ناقه به زیر اندازد و پیغمبر )صلی الله علیه و اله( و ملائكه همه نعره زنند.

برای دریافت اینجا کلیک کنید