مقاله زردی نوزادان چیست

توضیحات

  مقاله زردی نوزادان چیست دارای 18 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله زردی نوزادان چیست  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله زردی نوزادان چیست،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله زردی نوزادان چیست :

زردی نوزادان چیست

چكیده مقاله :
زردی نوزادان هیپر بیلی روبینمی یكی شایعترین مشكلات نوزادی است كه در 60 درصد نوزادان رسیده و 80 درصد نوزادان نارس مشاهده می شودو گاهی در نوزادان موجب اختلالات رفتاری شنوایی و بینایی می شود و از علل نگرانی والدین بخصوص در روزهای اول تولد نوزاد است ، در این مقاله به بررسی بیماری زردی ، انواع آن هپاتیت A و B ، زردی نوزادی ، درمانهای طبی و گیاهی ، باورهای درست و نادرست عوارض و راههای كنترل و پیشگیری این بیماری پرداخته شده است .

مقدمه :
زردی عارضه ای است که در آن پوست و سفیدی چشم به علت بیلی روبین زیاد خون زرد می شوند . بیلی روبین در کبد ایجاد می شود و محصول تجزیه هموگلوبین ( مولکول حامل اکسیژن که در سلولهای قرمز قرار دارد ) است . زردی دو علت اصلی دارد که عبارتند از : ایجاد بیش از حد بیلی روبین خون افزایش می یابد . شایعترین علت ایجاد بیش از حد بیلی روبین تخریب غیر طبیعی سلولهای قرمز است که به کم خونی ناشی از همولیز ( تخریب سلولهای خونی ) معروف است .

علل شایع اختلال دفع بیلی روبین عبارتند از : بیماریهای سلولی کبد مثل التهاب کبد ( هپاتیت ) و تشمع کبدی ( سیروز ) ، انسداد کیسه صفرا یا مجاری صفرا وی داخل کبدی منتهی به کیسه صفرا . اغلب علائم دیگری غیر از تغییر رنگ پوست و چشم با زردی همراه نیست . اگر زردی شدید باشد ، مدفوع ممکن است کم رنگ و ادرار تیره شود ( به علت دفع صفرا از کلیه ها ) ، و گاهی خارش عمومی بروز کند .

هپاتیت Hepatitis
كلمه هپاتیت به معنی التهاب بافت كبد كه می تواند به دلائل گوناگون از جمله مصرف داروها یا عفونت های انگلی یا میكروبی و یا ویروسی باشد. با توجه به اهمیت زیاد هپاتیت های ویروسی، شیوع آنها و عوارض ناشی از آنها در اینجا به مهمتـــرین هپاتیت های ویروسی اشاره می كنیم.
در انواع به علت التهاب كبد و اختلال كار آن سوخت و ساز و متابولیسم یك سری مواد به درستی توسط كبد انجام نمی گیرد از جمله این مواد بیلی روبین موجود در خون است كه تجمع غیر عادی و بیش از حد آن در بیماری كبد از جمله هپاتیت باعث بروز زردی یا یرقان در بیمار می شود كه یكی از مشخصه های بیماری كبدی است.

هپاتیت A:
عامل آن یك ویروس است كه بطور اختصار آنرا HAV می نامند راه انتقال آن از راه مدفوعی، دهانی است یعنی دست آلوده به مدفوع شخص بیمار باعث عفونت خود وی و یا دیگران از طریق آلوده سازی آب و غذا شده و یا آلوده شدن آب آشامیدنی و غذا به فاضلاب یا مواد زائد آلوده موجبات انتشار بیماری را فراهم می سازد.

این بیماری در سرباز خانه ها، مهد كودك ها و موسسه های مخصوص نگهداری بیماران سالمند و …. به علت تماس مداوم و نزدیك افراد با یكدیگر و پائین بودن سطح بهداشت و عدم رعایت اصول بهداشتی بیشتر دیده شده و سریعاً گســـــترش می یابد.
نكته:
فاصله زمانی ورود ویروس تا شروع علائم یعنی دوره كمون 15 تا 45 روز است.

علائم:
شروع تب به صورت ناگهانی با بی قراری، بی اشتهایی، تهوع، ناراحتی شكم و درد شكمی بخصوص در ناحیه فوقانی راست یعنی محل قرار گرفتن كبد، پررنگ شدن ادرار و كمرنگ شدن مدفوع و یرقان یا زردی می باشد.
نكته مهم این است كه قبل از بروز زردی ویروس در مدفوع فرد وجود دارد بنابراین می تواند آلوده كننده باشد. این بیماری عموماً در اواخر پائیز و اوایل زمستان شایع تر است.

علائم بیماری در كودكان خفیف تر ولی در بزرگسالان شدت علائم بیشتر است. معمولاً بیمار حدود 38 درجه سانتی گراد الی 39 درجه سانتیگراد تب دارد.
تیره شدن ادرار و كم رنگ شدن مدفوع ممكن است ازحدود 1تا5 روز قبل از زردی دیده می شود. بنابراین در تشخیص بیماری كمك كننده است. بیمار عموماً در عرض 6 تا12 ماه بهبود می یابد، مرگ و میر عوارض هپاتیت نوع A نادر است و بیماران مبتلا آن به ناقلین مزمن تبدیل نمی شوند.

هپاتیت‌ B :
یكی‌ از بیماریهای‌ مسری‌ ویروسی‌ است‌ كه‌ روی‌ قسمتهای‌ مختلف‌ بدن‌ از جمله‌ كبد تأثیر گذاشته‌ و اگر درمان‌ نشود باعث‌ نارسایی‌ كبدی‌ و در مراحل‌ پیشرفته‌ باعث‌ مرگ‌ می‌شود.شایع‌ترین‌ راه‌ انتقال‌ این‌ بیماری‌ عبارتند از: تماس‌های‌ جنسی‌ با فرد بیمار، تزریق‌ با سرنگ‌ آلوده‌، خون‌ و فرآورده‌های‌ آلوده‌ آن‌، انتقال‌ از مادر آلوده‌ به‌ جنین‌، مایعات‌ بدن‌ فرد آلوده‌ مثل‌ بزاق‌، ادرار و;

هپاتیت‌ B در بزرگسالان‌ در 80% موارد و در كودكان‌ 95% موارد بدون‌ علامت‌ است‌، اما گاهی‌ نیز به‌ صورت‌ هپاتیت‌ حاد ظاهر می‌گردد كه‌ به‌ آن‌ زردی‌ نیز گفته‌ می‌شود. مهم‌ترین‌ علامت‌ این‌ بیماری‌، زردی ملتحمه‌ چشم‌ و پوست‌ می‌باشد. بی‌حالی‌، بی‌اشتهایی‌، ضعف‌ و گاهی‌ تب‌، ادرار تیره‌ و مدفوع‌ روشن‌، از علائم‌ دیگر آن‌ است‌ .

علایم بیماری هپاتیت حاد B
ممكن است از زمان ورود ویروس HBV تا بروز علایم، شش هفته تا شش ماه طول بكشد (دوره نهفتگی). یك چهارم بیماران 2 تا 3 هفته قبل از بروز زردی دچار علایمی شبیه تب، درد مفصلی، ورم مفصل، جوش های جلدی و ورم می‌شوند. سپس علایم بی‌حالی، خستگی، بی‌اشتهایی، درد عضلانی، تهوع و استفراغ دیده می‌شود. گاه علایمی شبیه به سرماخوردگی در ابتدای بیماری دیده می‌شود.

در مرحله‌ی زردی، پوست و صلبیه چشم هم زرد می‌شود. مدفوع ممكن است كمرنگ شود. ادرار پررنگ می‌شود. با شروع زردی تب كاهش می‌یابد. اگر تب و زردی همزمان باشد، به تشخیص هپاتیت باید شك كرد. علایم مقدماتی ذكر شده نیز با بروز زردی كاهش می‌یابد. گاه به خاطر زردی شدید خارش پیدا می‌شود.
مرحله نقاهت زردی معمولاً چند روز تا حداكثر 4 هفته طول می‌كشد. علایم ضعف، سردرد، بی‌اشتهایی، اختلالات بویایی و گوارشی برطرف و خارش كم می‌شود.

در پایان در بیش از 90 درصد بالغین كه مبتلا به هپاتیت حاد B شده‌اند، بهبود كامل یافته و ویروس از بدن آنها پاك می‌شود. در این گروه با تشخیص پادتن ضد ویروس می‌توان سابقه عفونت را حتی تا پایان عمر به اثبات رساند كه در كشور ما حدود 35 تا 40 درصد افراد چنین حالتی را دارند.
امادر 5 تا 10 درصد كسانی كه به تازگی ویروس وارد بدن آنها شده و دوره‌ی حاد هپاتیت B را گذرانده‌اند، ویروس برای مدت بیش از شش ماه باقی می ماند كه اصطلاحاً ناقل مزمن گفته می‌شوند.

این گونه افراد به صورت بی علامت و سالم در جامعه زندگی می‌كنند، اما از نظر انتقال آلودگی به دیگران مخاطره آمیز هستند. همچنین درصد كمی از ناقلین همیشه با احتمال فعال شدن ویروس و ابتلا به هپاتیت مزمن فعال مواجه می شوند. بنابراین لازم است افراد ناقل مزمن به طور مستمر در فواصل 6 ماهه توسط متخصصین تحت معاینه و بررسی قرار گیرند تا به موقع از فعال شدن ویروس آگاهی یافته و نسبت به درمان اقدام نمایند.

زردی نوزادان
زردی یكی از تظاهرات شایع كلینیكی است كه به طور تقریبی در اغلب نوزادان، در چند روز اول تولد اتفاق می افتد. در اكثر موارد زردی نوزادان فیزیولوژیك (طبیعی) است ولی درمواردی دلایل مختلف پاتولوژیك ( غیرطبیعی ) عامل بروز زردی است.
بیش تر نوزادانی كه از شیر مادر استفاده می كنند زردی فیزیولوژیك درآن ها شدت یافته، یا این كه زمان آن طولانی تر خواهد بود.

زردی فیزیولوژیك
این نوع زردی به طور معمول در یك نوزاد رسیده از روز دوم تولد شروع شده در روز سوم به حداكثر رسیده (بیلی روبین 7-6 میلی گرم در دسی لیتر) و از روز سوم میزان بیلی روبین شروع به كاهش می كند تا پایان هفته ی دوم كه به حد طبیعی بالغان یعنی بیلی روبین حدود 1 میلی گرم در دسی لیتر می رسد.
در نوزادان نارس، زردی در روز پنجم تا هفتم به حداكثر میزان خود یعنی بیلی روبین حدود 12-10 میلی گرم دردسی لیتر می رسد ممكن است تا یك ماه و یا بیش تر طول بكشد.

زردی ناشی از شیرمادر
درنوزادانی كه از شیر مادر تغذیه می كنند زردی فیزیولوژیك تشدید می شود یعنی میزان بروز زردی در آن ها بیش تر است. هم چنین میزان بیلی روبین نیز در آن ها بالاتراست و كاهش آن نیز به آهستگی انجام می شود یعنی تا هفته ی سوم و در بعضی موارد تا ماه سوم ممكن است ادامه یابد.
زردی ناشی از شیرمادر به دو نوع زودرس و دیررس تقسیم می شود.
نوع زود رس و نوع دیر رس

نوع زود رس
زردی در سه روز اول تولد شروع می شود. علت این نوع زردی دریافت نكردن كافی شیر مادر در روزهای اول تولد است . حدود 12 درصد از بچه هایی كه با شیرمادر تغذیه می شوند، دچار این نوع زردی می شوند. بنابراین مكونیوم كه محتوی بیلی روبین غیركونژوگه است در روده باقی مانده و جذب خون می شود كه باعث افزایش بیلی روبین خون و بروز زردی در نوزاد می شود. برای پیش گیری از این مسئله شروع اولین تغذیه ی نوزاد در اولین فرصت بعد از تولد بسیار مهم است. هم چنین تكرار دفعات شیردهی تا جریان یافتن شیر درپستان ها به خصوص در بچه های اول لازم است.

نوع دیررس
دراین نوع زردی از روز پنجم بعد از تولد، زردی به سرعت افزایش می یابد و درپایان هفته ی دوم به حداكثر خود می رسد. علت این نوع زردی در‌ آخرین مطالعات این است كه شیر بعضی از مادران كه نوزادانشان دچار این نوع زردی هستند نه تنها مانع جذب بیلی روبین از روده نمی شود( برخلاف شیرمادر طبیعی ) بلكه به افزایش باز جذب بیلی روبین از روده ها نیز كمك می كند كه به علت وجود میزان بالای اسیدهای چرب آزاد است.

به هرحال این نوع زردی خوش خیم است و تاكنون موردی از ضایعه ی مغزی توسط این نوع افزایش زردی خون در نوزادان گزارش نشده است. قطع شیر دراین مورد با صلاحدید پزشك به مدت 24 تا 48 ساعت اثر تشخیصی و درمانی دارد. در این مدت كاهش قابل ملاحظه ای در میزان بیلی روبین سرم ایجاد می شود و بعد از این مرحله می توان تغذیه با شیرمادر را دوباره شروع كرد.

لازم به ذكر است كه دادن ترنجبین، خاكشیر، كره و سایر موارد رایج به نوزادن نه تنها هیچ گونه اثر قطعی در كاهش بیلی روبین خون ندارد بلكه منجز به عوارض بی شمار بسیاری می شود. دراین موارد تغذیه ی خوب مادر و دریافت مایعات كافی توسط او حمایت عاطفی روانی مادر به خصوص توسط همسر با افزایش میزان شیر مادر و امكام شیردهی مكرر به كاهش بیلی روبین خون نوزاد و رفع زردی كمك شایانی می كند. نكته مهم این كه اكثر متخصصان قطع شیر مادر را به صلاح نوزاد نمی دانند.

علل و عواملی كه به تولید بیش از حد معمول بیلی روبین در نوزادان منجر می شوند
1) ناسازگاری گروههای خونی مادر و جنین كه عمدتا شامل ناسازگاری Rh و ABO و گروههای فرعی است
2) اختلالات ژنتیكی (اختلالات آنزیمی نظیر اسفروسیتوز مادرزادی) وهموگلوبینوپاتی ها نظیر آلفا و بتا تالاسمی و گالاكتوزمی
3) همولیز گلبول های قرمز خون مانند مصرف بیش از حد ویتامینK
4) هماتوم و خونریزیهای داخلی

5) انسدادهای مكانیكی منجربه اختلال در گردش كبدی ـ روده ای ترشحات صفراوی. در مواردی نیز عواملی نظیر كم شدن جذب كبدی بیلی روبین، كمبود مادرزادی بعضی از آنزیم های ضروری، مصرف داروها، اختلال در انتقال بیلی روبین مستقیم از كبد، انسداد مجاری صفراوی، عفونت دوران جنینی نوزاد، عفونت های پس از تولد و بعضی ازبیماری های خاص ممكن است به زردی نوزاد منجر شود.

هدف از اشاره به عوامل متعدد ایجاد كننده زردی نوزادان، بیشتر جلب توجه دانشجویان به حساسیت مسئله است و این حساسیت ها را می توان به شرح زیر خلاصه كرد
1) یرقان نوزاد در صورت عدم توجه و رسیدگی، ممكن است به عوارض و خطراتی مانند مرگ و عقب ماندگی ذهنی و حركتی غیرقابل درمان منجر شود.
2) افتراق میان یرقان فیزیولوژیك و پاتولوژیك همیشه به سادگی امكان پذیر نیست.
3) لحظات و دقایق در تصمیم گیری به منظور اقدام مناسب برای نوزاد مبتلا به یرقان پاتولوژیك، بسیار سرنوشت ساز هستند.
4) همه موارد یرقان های نوزادی را نمی توان با سازگاری Rh و گروه های خونی، توجیه كرد. یافتن علل و عوامل دیگر یرقان ها از اهمیت برخوردار است.
5) در مواردی می توان قبل از زایمان و بعد از زایمان با اقداماتی از پیدایش و افزایش پاتولوژیك بیلی روبین پیشگیری نمود.

برای دریافت اینجا کلیک کنید