معيارهاي ارزيابي نمايه سازي

nx

 نمایه سازی به عنوان رکنی اساسی در هر نظام بازیابی اطلاعات، باید مورد ارزیابی قرار گیرد. یکی از دشوارترین قسمت های طراحی شیوه نمایه سازی، ارزیابی آن است. این ارزیابی در فقدان استانداردهای معتبر برای تشخیص نمایه سازی خوب انجام میشود و به میزان زیاد به قضاوتهای ذهنی بستگی دارد. در رایج ترین نوع ارزیابی، نتایج بازیابی با یکدیگر مقایسه می شوند. در این ارزیابی، مرتبط بودن مدرک با پرسش های جستجو مورد بررسی قرار میگیرد (روزنبرگ ، 1971).

در تعریفی واقع گرایانه، نمایه سازی خوب را میتوان نمایه سازی تعریف کرد که هنگام جستجو، به مدارک اجازه می دهد تا از پایگاه اطلاعاتی بازیابی شوند به صورتی که پاسخ های سودمند فراهم و از بازیابی موارد نامرتبط پیشگیری شود. ارزیابی نمایه سازی و کنترل کیفیت آن اهمیت بسیار دارد. یکی از شیوه هایارزیابی، شبیه سازی از یک ارزیابی واقعی است. این شبیه سازی را به روش زیر میتوان انجام داد:

1. گروهی از مدارک را از زنجیره ورودی – پیش از رسیدن به دست نمایه ساز انتخاب کنید.

2. برای هر مدرک سه سؤال که به نظر میرسد محتوای مدارک پاسخ مناسبی برای آنها باشد انتخاب کنید. یک سؤال باید براساس موضوع اصلی مدرک و دو سؤال دیگر براساس موضوع فرعی آن طرح شود.

3. به وسیله مشورت با تحلیلگران جستجو، برای هر سؤال استراتژی مناسب ایجاد کنید.

4. اجازه دهید مدرک سیر طبیعی نمایه سازی خود را طی کند.

5 نمایه تولید شده را با استراتژی جستجو تطبیق دهید تا مشخص شود که آیا  مدارک مرتبط با اصطلاحات اختصاص یافته، قابل بازیابی هستند.

اگر تعداد مدارک نمونه به اندازه کافی انتخاب شده و از بهترین استراتژی جستجو نیز استفاده شده باشد، این روش برای ارزیابی نمایه سازی به خوبی عمل می کند.

از نظر پراشر هنگام ارزیابی نظام نمایه سازی، دو د