مقايسه پيش همارايي و پس همارايي

nx

نمایه های همارا امکان ترکیب اصطلاحات را فراهم می کنند. همانطور که ذکر شد این نمایه ها براساس زمان ترکیب اصطلاحات به دو نوع پیش همارا و پس همارا تقسیم می شوند. در اینجا به بعضی از محدودیت های نمایه سازی پیش همارا در مقایسه با پس همارا اشاره می کنیم:

1. توالی تعیین شده از همارایی اصطلاحات نمایه ای، همیشه نمی تواند پاسخگوی نیازهای کاربران باشد.

2. برای غلبه بر محدودیت بالا، نظام مدخلهای چندگانه و شبکه ای از ارجاعات فراهم می شود؛ اما این موارد تنها بخش کوچکی از تعداد جایگشت ها را تحت پوشش قرار میدهد و سهم عظیمی از نقاط دسترسی رها می شوند. بنابراین، نمایه در ایجاد ترکیب خاصی که کاربر جستجو می کند با شکست روبرو می شود.

3. در این نظام برای آشنایی نمایه ساز و همچنین کاربر با پیچیدگی  های نظمی که در نحو زبان به کار رفته است، لازم است کاربر قبل از آغاز جستجو این نظم را درک کرده باشد.

4-از نظر پیچیدگی های نحوی، این نظام نیاز به درگیری ذهنی نمایه ساز دارد، که موجب وقت گیر شدن فرایندها می شود.

5. پیش همارایی اصطلاحات نمایه ممکن است برای جستجوی خاصی بسیار گسترده شود.

6. کاربر در دستکاری همارایی اصطلاحات، برای برطرف نمودن نیازهای خاص خود آزادی عمل ندارد.

در مقابل نمایه پس همارا به میزان زیاد امکان دستکاری جستجو را فراهم کرده و اصطلاحات نمایه ای می توانند تقریباً در هر ترکیبی هماراسته شوند (پراشر 1989: 101-  100 )

با پیش همارایی پیوند میان اصطلاحات نمایه هنگام پردازش داده ها به وسیله نمایه ساز رخ میدهد، اما در پس همارایی این پیوند هنگام بازیابی دادهها برقرار می شود. پیش همارایی و پس همارایی دو فلسفه گوناگون بازیابی و پردازش داده هستند. هنگام سمش همان ابری، نمانه ساز سه ند میان -حرارت را از قبای تعیت م پیش همارایی، نمایه ساز پیوند میان اصطلاحات را از قبل تعیین می کند، این پیوند ثابت و استوار است. بهترین نمونه برای این شیوه سرعنوان های موضوعی است. با پس همارایی پیوندها، تنها در طول فرایند بازیابی ایجاد و . در اصطلاح  نامه ها استفاده می شود. شباهت این دور شیوه در مرحله تحلیل موضوع و انتخاب اصطلاح نمایه ای است. نمایه سازی که از شیوه پیش همارایی استفاده می کند، ساختاری نحوی را به کار می برد که از قبلی در مورد نحوه  ترکیب ان تصمیم گیری شده است. در اینجا سرعنوان به زنجیرهای چند پیوندی شبیه است. امادر پس همارایی نمایه ساز مورد پیوند میان اصطلاحارت تصمیم گیری نمی کند کاربر باید در فرایند جستجو بر نمایه ساز و شیوهای که او برای بازیابی اطلاعاتتعیین کرده است اعتماد کند. برعکس، پس همارایی برای حرکت آزاد اطلاعات و با این فرضی به وجود آمده که کاربر در انتخاب اطلاعات و ترکیب موضوع ها آزاد است. در این شیوه اندیشه شرکت پذیری در اتصال اصطلاحات به وجود میآید و به آموزش مهارتهای بازیابی اطلاعات نیاز دارد (میلر و تیتلبوم،2002)

بودوف و کمبیل در بیان نقاط ضعف و قوت این دو شیوه نمایه سازی اظهار داشتند که جامعیت بالا از مزایای نمایه سازی پیش همارا است که با استانداردسازی نظم اصطلاحات افزایش یافته است. این استاندارد سازی، تنوع نحوهای گوناگون را کاهش میدهد و راه منسجمی برای یافتن مدارک، بدون توجه به گوناگونی روشهای ترکیب اصطلاحات فراهم می کند. جامعیت بالا در پس همارایی نیز وجود دارد. زیرا مدارک بدون توجه به نظم اصطلاحات یافت می شوند. مزیت دیگر پیش همارایی افزایش مانعیت است که موجب بازیابی دقیق مدارک مورد نظر کاربر می شود. اما یکی از معایب شیوه  پیشی همارایی این است که کاربر باید هر اصطلاح را دقیقا در نظم صحیح آن حدس زند تا مدرک مورد نیازش بازیابی شود. در پس همارایی نیازی به تلاش کاربر در یادگیری فرمولبندی و قواعد نظم دهی به اصطلاحات نیست. اما در پس همارایی مانعیت کاهش مییابد زیرا مدارک با انطباق چند کلیدواژه در نظم های گوناگون بازیابی می شوند (بودوف و کمبیل، 1998).

بنابراین دو شیوه نمایه سازی پس همارا و پیش همارا را میتوان از جهات زیر مقایسه کرد:

شباهت های این دو نظام عبارتند از:

1. فرایند نمایه سازی در هر دو روش، شامل دو مرحله تحلیل محتوا و انتخاب اصطلاحات است.

2. در هر دو اصطلاحات با یکدیگر ترکیب میشوند.

3. هر دو شیوه جامعیت را افزایش میدهند.

تفاوتهای دو نظام نمایه سازی پس همارا و پیش همارا در زیر اشاره میشود:

الف. نظام پیش همارا:

• ترکیب اصطلاحات هنگام ذخیره اطلاعات
• ترکیب اصطلاحات به وسیله نمایه ساز
• ضرورت رعایت نظم مورد نظر نمایه ساز هنگام جستجو به وسیله کاربر ه دارای مدخلها چندگانه و زنجیره ای
• کاربرد در نظام های دستی
• افزایش مانعیت

ب. نظام پس همارا: